வெட்கம்

உன் வெட்கப் பார்வைகளை

புறக்கி புறக்கி

மூச்சினில் கரைத்து 

இதயத்தில் தெழித்த- என் மனம்

நீ திருகி எறிந்த

எனது வார்த்தைகளை

எண்ணி

ஏக்க புகைமேகம்

கண்களினூடே -பெய்யும்

உவப்பு மழையால்

என் ஆசைப் 

பயிர்களெல்லாம் 

அழிந்து கொண்டிருக்கிறது

உனக்கு தொரியுமா?

உயிர் அணுக்களெல்லாம்

உறைந்து கிடக்கும்

ஆசையை 

கொட்டவேணும் -என்று

தோணுகையில்

உன்னைக் கண்டதும்

அவையெல்லாம்- உன்

முகத்தைப் போலவே

வெட்கி குனிந்து விடுகுதடி