மக்களை மயக்கும் மைக்ரோ ஃபைனான்ஸ்

மைக்ரோ ஃபைனான்ஸ் அல்லது மைக்ரோ கிரெடிட் என்று ஒரு கருத்து உலகில் இடைக்காலத்தின் தொடக்கத்தில் தோன்றியது. அதன் அடிப்படை யோசனை மக்களுக்கு கடன் கொடுப்பதாகும். ஆனால் இந்த கடன்கள் வங்கிகள் மற்றும் நிதி நிறுவனங்கள் அல்லது முதலாளிகளால் கொடுக்கப்படவில்லை, மாறாக கத்தோலிக்க திருச்சபையைச் சேர்ந்த பிரான்சிஸ்கன் பிரிவின் பாதிரியார்கள் மூலம் தேவாலயத்தின் ஆசீர்வாதங்களில் சேரும் பணத்தில் சிறிதும், தேவாலயத்தால் பெறப்பட்ட தானியங்கள் மற்றும் துணிகளும் இவ்வாறு கடனாக வழங்கப்பட்டன. 

கடனாளி இந்த கடனை தேவாலயத்திற்கு ஒப்புக்கொண்ட நேரத்தில் திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும். கடன் வாங்கியவர் அந்தக் கடனுடன் ஒரு சிறிய தொகையினை தேவாலயத்திற்கு நன்கொடையாக வழங்கப்பட்டது. ஒருவேளை இது ஐரோப்பாவில் வங்கிக் கருத்தின் தோற்றமாக இருந்திருக்கலாம்.

நுண்கடன் முறையில் அங்கு பக்தர்கள் சுரண்டப்படவில்லை. தேவாலயத்திற்கும் சமூகத்திற்கும் இடையிலான உறவை வலுப்படுத்த இது பராமரிக்கப்பட்டது. இந்த அமைப்பு அதே வடிவத்தில் தொடர்ந்து 1976 இல் வங்காளதேசத்தில் புதிய தோற்றத்தில் தோன்றியது. 

அப்போது பங்களாதேஷில் உள்ள சிட்டகாங் பல்கலைக்கழகத்தில் பேராசிரியராக இருந்த முகமது யூனுஸ், உயிரைக் காப்பாற்றுவதற்கு பிணை வழங்க முடியாத நபர்களுக்கு கடன் வழங்கும் முறையை எவ்வாறு அறிமுகப்படுத்துவது என்பது குறித்து ஆராய்ச்சி செய்தார். 

இந்த ஆராய்ச்சியின் பலனாக, 1983ல்,  வங்கதேசத்தில் கிராமீன் வங்கி என்ற பெயரில் அரசாங்கத்தில் பதிவு செய்யப்பட்ட வங்கி ஒன்று உருவானது. இந்த வங்கி கடன் வாங்குபவர்களுக்கு பல்வேறு தயாரிப்பு மற்றும் சேவை திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்தி கடன்களை வழங்குகிறது, இதனால் அவர்கள் திருப்பிச் செலுத்த பணம் சம்பாதிக்க முடியுமாக இருந்திருக்கின்றது. 

கடன் வாங்குவதற்கு பிணை தேவையில்லை. கிராமீன் வங்கியில் உறுப்பினர்களாக உள்ள இரண்டு சாதாரண வைப்பாளர்களால் பரிந்துரைக்கப்பட்டால், கடன் தொகையைப் பெறலாம். கிராம மக்களுக்கு கடன்கள் வழங்கப்பட்ட பிறகு, வங்கியாளர்கள் கடன் வாங்கியவர்களுக்கு ஆதரவளித்து ஊக்குவிப்பதன் மூலம் அவர்களைப் பின்தொடர்ந்தனர். 

2003 மற்றும் 2007 க்கு இடையில், இந்த வங்கி பெரிதும் வளர்ந்தது. 2011-ம் ஆண்டு அளவில்;, இந்த வங்கியில் கடன் வாங்கியவர்களின் எண்ணிக்கை எண்பத்து நான்கு லட்சமாக இருந்தது. அவர்களில் 87 வீதம் பெண்களாக இருந்தனர். 

2006 ஆம் ஆண்டில், இந்த வங்கியின் நிறுவனர் பேராசிரியர் முகமது யூனுஸ் நோபல் பரிசு பெற்றார். முகமது யூனுஸ் தனது பாக்கெட்டில் ரூ.200 வைத்து கிராமீன் வங்கியை தொடங்கினார் என்பது மிக முக்கியமான விஷயம். இன்று, கிராமின் வங்கியின் ஆண்டு வருமானம் 204 மில்லியன் டொலர்களாகும். மொத்த சொத்து மதிப்பு 2.8 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள். இன்று இந்த வங்கி வங்கதேசத்தில் 2568 கிளைகளைக் கொண்டுள்ளது. 20138 பணியாளர்கள் அவற்றில் பணிபுரிகின்றனர்.

இலங்கையில் நுண் நிதி வசதிகளை வழங்கும் நிறுவனங்கள் உள்ளன. இவற்றில் பெரும்பாலானவை படோலா மாசாஸ் போன்ற நிலையற்ற நிறுவனங்கள் ஆகும், இவை வங்கிச் சட்டத்தின் கீழ் அல்ல, நிறுவனங்கள் சட்டத்தின் கீழ் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. 

இந்த நிதி நிறுவனங்கள் வெற்று பத்திரங்களில் கையெழுத்து பெற்று கிராம மக்களுக்கு கடன் வழங்குகின்றன. அந்தக் கடனுக்கு கண்ணுக்குத் தெரியாத வட்டியை மட்டுமே வசூலிப்பதாக முதலில் காட்டுகிறார்கள். 

ஒப்பந்தத்தில் கையொப்பமிட்டு கடன் வழங்கிய பிறகு, அவர்களது நடவடிக்கை முற்றிலும் வேறு வழியில் மாறும். பின்னர் கிராம மக்களிடம் இருந்து பெறப்பட்ட வெற்றுக் கையொப்பம் ஒப்பந்தப் பத்திரங்களாக மாற்றப்படுகின்றன. கிராமவாசிகள் கடனை சரியான நேரத்தில் திருப்பிச் செலுத்தத் தவறினால், அவர்களின் சொத்துக்கள் மற்றும் குடியிருப்புகளை ஒரு நுண்கடன் நிறுவனம் கையகப்படுத்தலாம். 

ஆனால் சரியான வழக்கு பதிவு செய்தால்;, அவர்களால் அதைச் செய்ய முடியாது. இருந்தாலும் ஏழை கிராம மக்களுக்கு நீதிமன்றம் செல்வது எப்படி என்று தெரிவதில்லை. அவர்கள் வெட்கப்படுகிறார்கள் பயப்படுகின்றார்கள்.; தங்கள் உடலுறுப்பை விற்றாவது கடனை அடைக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்கள். இதனால் ஒரு நிறுவனத்தின் உரிமையாளர் கடனையும் வட்டியையும் இலகுவாகப் திரும்பப் பெறுகிறார். இதற்கிடையில், கடன் வாங்கிய கிராமவாசி பாதையில் விழுந்து பரிதவிக்கின்றார்.

இக்கட்டான சூழ்நிலையினால் பல இன்னல்களை எதிர்நோக்கும் வறிய மக்களின் காணிகளுக்குள் இந்நாட்களில் பல நுண் நிதி நிறுவனங்கள் ஊடுருவி வருகின்றன. கிராமப்புற குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பெண்களுக்கு, 30,000 ரூபாய் முதல் கடன் வழங்குகின்றனர். ஒரு லட்சம் ரூபாய் கடன் வாங்கினால், சுமார் 100 வாரங்களுக்கு 2650 ரூபாய் செலுத்த வேண்டும். 

அப்போது மைக்ரோ ஃபைனான்ஸ் உரிமையாளர் 100 வீதம் வட்டி பெறலாம். இந்நாட்டின் கிராமப்புற ஏழை மக்களுக்கு சில மாதங்களில் 2650 ரூபாய் என்பது ஒரு கனவாகவே ஒருபுறம் இருக்க 2650 எப்படி அவர்கள் ஈடுசெய்யலாம். 

மைக்ரோ பைனான்சியர்கள் ஒவ்வொரு நாளும் கடன் கேட்டு வீடுகளுக்குள் நுழைவது இந்த மக்களுக்குப் பழக்கமாகிவிட்டது. இது அவர்களுக்கு அவமானம். கடைசியில் ஏழை மக்கள் தங்களுடைய வீடுகளை மைக்ரோ பைனான்சியரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வீதிக்கு வரவேண்டிய நிலை உள்ளது. சில சமயங்களில் சொந்தக்காரர்களின் கையெழுத்தை போலியாக போட்டு கடன் பெறுகின்றனர். 

வாரந்தோறும் செலுத்த வேண்டிய தொகையை எத்தனை வாரங்கள் செலுத்த வேண்டும் என்பது கூட அவர்களுக்குத் தெரியாது. இந்த அநீதியைக் கண்டறிந்து, தற்போது கிராமங்களுக்குள்; அநீதியான முறையில் புகுந்து செயல்படும் மைக்ரோ பைனான்சியர்களை தாக்கி விரட்ட வேண்டியது மக்களுக்குப் பொறுப்பான அரசாங்கத்தின்; கடமை இல்லையா.