சமுகநலத்திட்டங்கள் வறுமையை குறைத்து தொழில் வாய்ப்பை உருவாக்கியுள்ளதா?

இன்று இலங்கை மாத்திரமல்ல இந்த உலகமே கொவிட்-19 என்ற பேராபத்தில் சிக்கி நலிவுற்றுள்ளது. யாருக்கு யார் ஆறுதல் சொல்லுவது என்ற நிலையில் அபிவிருத்தியடைந்த அடைந்துவருகின்ற நாடுகள் பாரிய பொருளாதார வீழ்ச்சியில் சிக்கித்தவிக்கின்றன. இந்த நிலையில் பல்வேறு சமுக பாதுகாப்பு நடைமுறைகள் நாட்டுக்கு நாடு நடைபெற்று வருகின்றன. அந்தவகையில் இலங்கையிலும் சமுகப் பாதுகாப்பு நடைமுறைகள் அரசாங்கத்தினால் அந்த மக்களை மீட்டெடுக்க நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன. அந்த வகையில் சமுர்த்தி அதில் உள்ளடங்கும் ஒரு பெரிய சமுக நலத்திட்டமாகும். இதனை நடைமுறைப்படுத்த நாடு பூராகவும் சுமார் 25,000 சமுர்த்திப் பணியாளர்கள் அந்தச்சேவையில் ஈடுபட்டுவருவது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

இலங்கையில் ஓட்டுமொத்தமாக 2 மில்லியன் மக்கள் சமுர்த்தியினை பெற்று வருகின்றனர். கடந்த ஆண்டு 600,000 மக்களால் சமூர்த்தியை விரிவுபடுத்த அரசு நடவடிக்கை எடுத்தது. இருப்பினும் சமுர்தி நாட்டின் மிகப்பெரிய சமூக நலத் திட்டமாகும், இது ரூ. 2017 ஆம் ஆண்டில் 43 பில்லியன் மற்றும் ஏற்கனவே 1.4 மில்லியன் குடும்பங்களை அதன் பட்டியலில் வைத்திருந்தது. அனைத்து அரசியல் பிரச்சாரங்களிலும் வறுமை ஒழிப்பு ஒரு முக்கிய செய்தியாக இருந்தாலும், சமுர்தி திட்டம் எவ்வாறு அபிவிருத்தி செய்யப்பட வேண்டும் என்பது குறித்து தெளிவு இல்லை.

8,43,913 பேர் இலங்கையில் வறுமைக்கோட்டின் கீழ் அடையாளங்காணப்பட்டுள்ள நிலையில் அதே ஆண்டில் 1,407,235 பேர் சமுத்தி பயணாகிகளாக உள்ளமையினை தரவு சொல்லுகின்றது. (2016 சமுர்த்தி திணைக்களம்) ஆக வறுமைக்குட்பட்டவர்களைவிட அதிகம் பேர் இந்த சமுர்தி அனுகூலங்களைப் பெறுவதனை இத்தரவுகள் காட்டி நிற்கின்றது.

சமுக நலன்புரிகளை இந்த கோவிட் 19 இனால் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் மத்தியில் விரிவுபடுத்துதல் நல்ல விடயம். ஆனால் இன்றய நிலையில் பணத்தினை பெற்றுக்கொள்வதில் அரசாங்கம் பல அசௌகரியங்களை சந்தித்து வருகின்றமை குறிப்பிடத்தக்கது.

பல ஆய்வாளர்கள், மற்றும் அரசியல்வாதிகள் கூட, இந்த திட்டத்திற்கான தேர்வு செயல்முறை அவர்களது நோக்கத்தினைவிட குறைவாகவே உள்ளது என்பதை ஒப்புக் கொண்டுள்ளனர், வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழே இல்லாத பல குடும்பங்கள் சமுர்தி நிதியைப் பெற போட்டியிடுகின்றன. இலங்கையில் வறுமையில் உள்ள குடும்பங்களில் அதிக சதவீதம் இருப்பதால், அவர்களை இத்திட்டத்தில் சேர்ப்பது அரசியலுக்கு கவர்ச்சிகரமானதாகவே உள்ளது.

குறிப்பாக ஏழைக் குடும்பங்கள் வழக்கமான வங்கிகளிடமிருந்து கடன்களைப் பெறுவது கடினம் என்பதனால் சமூர்த்தியின் வங்கித்திட்டம் உதவுகிறது. அவர்களின் நிதி சேமிப்பு மோசமாக இருப்பதால், சமுர்தி பெறுநர்கள் சமுர்தி வங்கியை நோக்கி திரும்புவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம், இது அவர்களுக்கு குறைவான வட்டி விகிதத்தில் மூலதனத்தை வழங்கும்.

உலக வங்கி, 2016 ஆம் ஆண்டின் தரப்படுத்தல் பயிற்சியில், சமுர்தி வறுமைக் குறைப்பில் சிறிய மற்றும் குறைந்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதைக் கண்டறிந்தது. 2012 மற்றும் 13 ஆம் ஆண்டில் ஏழ்மையான 20 வீதம் மக்களின் வீட்டு நுகர்வுக்கு 1.7 வீதம் மட்டுமே பங்களித்ததால், ஏழை வீடுகளின் வரவு செலவுத் திட்டங்களில் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்த சமுர்தி மிகச் சிறிய மாற்றத்தினையே உண்டுபண்ணியுள்ளது. இதற்கு மேலதிகமாக, திறன் மேம்பாடு, மேற்கு மாகாணத்திற்கு வெளியே வேலைகளைப் பெற்றுக்கொள்ளல், சந்தை அணுகுமுறை, தொழில் முனைவோர் ஊக்குவிப்பு என்பவை வறுமை எதிர்ப்பு கொள்கைகளுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள பல துறைகளாகப் பார்க்கப்படுகின்றது.

இந்தத் தரவின் அடிப்படையில், சமுர்த்தி ஒரு வறுமை ஒழிப்புத் திட்டமா அல்லது ஒரு தொழில்முனைவோர் ஊக்குவிப்பா என்பதை அரசாங்கம் தீர்மானிக்க வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது என்று வாதிடலாம். இது வறுமை ஒளிப்புத் திட்டம் என்றால், சமுர்தி சீர்திருத்தப்பட வேண்டும், எனவே உண்மையான ஏழைக் குடும்பங்கள் மட்டுமே அடையாளம் காணப்படவேண்டும். மேலும் அதிக அளவு நிதி வழங்கப்படுகின்றன, அவை உறுதியான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றதா என ஆராய வேண்டும். இந்த குடும்பங்களில் எத்தனை பேர் வறுமையிலிருந்து வெளிவருகிறார்கள் என்பதைக் கண்டறியவும், சமுர்த்தியை சுகாதார, கல்வி, வீட்டுவசதி மற்றும் பிற திட்டங்களுடன் இணைக்கவும் மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடியவர்களுக்கு முறையாக உதவுவதை உறுதிசெய்யவும் அரசாங்கம் தொடர்ந்து தரவுகளை சேகரிக்க வேண்டும். இலங்கையில் தற்போது இரண்டு மில்லியன் சமுர்தி பெறுநர்கள் உள்ளனர் அவர்களை அந்த நிலையில் இருந்து குறைத்து இந்தக் குடும்பங்களை அடுத்த கட்டத்துக்கு கொண்டு செல்லும் போதே அதன் ஒழுங்கான இலக்கு அடையப்பட்டதாகக் கருதப்படும். 

மறுபுறம், சமுர்தி ஒரு தொழில்முனைவோர் திட்டம் என்று அரசாங்கம் தீர்மானித்தால், அது சமுர்தி வங்கி மற்றும் பிராந்திய மேம்பாட்டு வங்கியை சீர்திருத்த வேண்டும் மற்றும் அதை மற்ற நிரப்பு திட்டங்களுடன் இணைக்க வேண்டும். நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட இலக்குகளுடன் தெளிவான கொள்கைகளைக் கொண்டிருக்கத் தவறியது அடுத்தடுத்த அரசாங்கங்களின் தவறு. அரசாங்கம் முழுவதும் துண்டு துண்டாக இருப்பதும் உதவாது. பொதுமக்கள் வாங்குதலுடன் வெளிப்படையான, திறமையான மற்றும் அடையக்கூடிய கொள்கைகள் இல்லாமல் அரசியல்வாதிகள் வறுமை ஒழிப்பு என்ற போர்வையில் பொது நிதியை தவறாக வழிநடத்தி வீணாக்கக்கூடாது.