உணவுப் பாதுகாப்புக்காக விவசாயிகளை ஊக்கப்படுத்தவேண்டும் முதலில்.

 ஒரு காலத்தில் உணவு உற்பத்தியில் அதன் மன்னர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட பங்கைக் கொண்டிருந்த ஒரு நாடாக இலங்கை இருந்தது, அந்த அரசு குளங்களைக் கட்டுவது மற்றும் விவசாயத்தில் ஈடுபடும் விவசாயிகளுக்கு போதுமான நீர் இருப்பதை உறுதி செய்வது போன்றவற்றை நிறைவேற்றி வந்தது.

இவற்றுக்காக அரசர்கள் மக்களிடம் இருந்து வரிகளை வசூலித்தனர், அதுவே அந்த அரசன் அவர்களுக்கு வழங்கிய பாதுகாப்பிற்கு குடிமக்கள் செலுத்தும் விலையாக இருந்தது. நமது இலங்கை ஒரு தீவாக இருப்பதால் ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு எளிதான இலக்காக இருந்தது. இந்த நாட்டின்  வரலாற்றாசிரியர்களால் தயாரிக்கப்பட்ட பண்டைய வரலாற்று புத்தகங்கள் மற்றும் இலக்கியங்கள் நாட்டைப் பாதுகாப்பதும் பாதுகாப்பை உறுதி செய்வதும் மன்னனின் கடமை என்று கூறுகின்றன. அப்போது சாதி அமைப்பு நிலவியது, விவசாயத்தை நம்பி குடும்பங்கள் இருந்தன. மற்ற உயர்குடி குடும்பங்கள் பாரம்பரியமாக நிதியைக் கையாள்கின்றன. ஆனால் இந்த அமைப்பு எங்களைப் போன்ற ஒரு சிறிய தீவில் ஸ்திரத்தன்மையை பராமரிக்க நன்கு வேலை செய்தது.

இந்தத் தீவில் இந்த சமூக வர்க்க அமைப்பினால் வருடங்கள் உருண்டோடிய நிலையில், இலவசக் கல்வி அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதன் காரணமாக வர்க்க அமைப்பு ஒதுக்கித் தள்ளப்பட்டது. லட்சியம் கொண்ட நபர்கள் கடினமாகப் படித்து வாழ்க்கையில் சிறந்த இடத்தினைப்; பெற்றனர். அவர்களில் சிலர் அரசியலில் நுழைந்தனர், அவர்களில் ஒருவர் இந்த நாட்டின் ஜனாதிபதியாகவும் ஆனார்.

ஜனாதிபதி ரணசிங்க பிரேமதாசவின் காலத்திலும் அவரது வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்தைப் பற்றிப் பேசுவதில் பெரும் பெருமையுடையவராக இருந்தார். ஆந்த நேரத்தில் இருந்த அரசு தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மற்றும் அவர்களின் தொழில்களைப் பேணுவதில் கவனம் செலுத்தியது, மற்றும் சிறந்த ஊதியம் பெறும் தொழில்களைத் தழுவுவதை ஊக்குவித்தது.

இலங்கை நாடு விவசாயம் மற்றும் பிற உற்பத்திகளில் தீவிரமாக ஈடுபட்டுள்ளது என்பதை கடந்த காலத்தின் பழைய புகைப்படங்கள் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன. இன்றும் கடுமையாக உழைக்கும் விவசாயியை மோசமான நிதி நிலைமையில் தள்ளுகிறது. பல தசாப்தங்களாக தொழிலில் ஈடுபட்டும் அவுஸ்திரேலியா மற்றும் தென்னாபிரிக்கா போன்ற நாடுகளைப் போல் அதன் விவசாயிகள் கார்களில் ஓட்டிச் செல்வதை இலங்கை பார்த்ததில்லை;;.

இலங்கையின் அரசியல்வாதிகள் அந்த விவசாயியை ஏழைகளாகவும், அரசாங்க உதவியை நம்பியிருக்கவும் வைத்திருக்கும் அந்த மறைமுகத் திட்டத்தில் ஒன்றுதான் மானிய விலையில் உரம் கொடுப்பது. நாட்டில் உள்ளூர் விவசாயம் தோல்வியடைவதைக் காண விரும்பும் அரசியல்வாதிகள் இருந்தனர், ஏnனில் அப்போதுதான் அவர்கள் அத்தியாவசியப் பொருட்களை இறக்குமதி செய்து, கிடைக்கும் லாபத்தின் மூலம் விரைவாக பணம் சம்பாதிக்கலாம் இல்லையா.

இந்த நாட்டின் அதிகாரிகள் கவனிக்க விரும்பாத மற்றொரு முக்கிய சவால் என்னவென்றால், களஞ்சியப்படுத்த முடியாமை, போக்குவரத்து சிக்கல்கள் மற்றும் பெரும்பாலும் குரங்குகள், யானைகள் மற்றும் மயில்கள் போன்ற வன விலங்குகளால் உருவாக்கப்பட்ட அழிவின் காரணமாக பயிர்களின் பெரும்பகுதி வீணாகிப்போவது. ஆதற்கும் மேல் பயிர்களின் பெரும்பகுதி பெரும்பாலும் பூச்சிகள் மற்றும் புழுக்களால் நாசமாகிறது என்ற உண்மையையும் நாம் மறந்துவிட முடியாது. எனவே இங்குள்ள ஏழை விவசாயிகளைக் கட்டுப்படுத்தும் கருவியாக 'உதவி மானியம்' என்கின்ற பேரில் இந்தப் பிரச்சனைகளில் சில நீடிக்க அனுமதிக்கப்படுகின்றன.

பயிர் அல்லது விளைச்சல் அழிந்தால் ஏழை விவசாயிகள் வாக்குகளுக்காக உதவி செய்யும் அரசியல்வாதிகளிடம் பிச்சை கேட்க வேண்டும். சில சமயங்களில் பல தலைமுறைகள் அரசியல்வாதிகளுக்குக் கடனாளியாகி விடுகின்றன, மேலும் அவர்களால் வாக்களிக்கும் மரபை உடைத்து ஒரு முறை மாற்றத்தை உருவாக்குவதை நினைத்துக்கூட பார்க்க முடியாது.

எனவே இப் பின்னணியில் மிதமான கடுமையான உணவுப் பாதுகாப்பின்மையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள மக்களைக் கொண்ட நாட்டின் பட்டியலில் இலங்கை தற்போது செய்திகளில் உள்ளது. அந்த எண்ணிக்கை 3.9 மில்லியனாக இருப்பதால் அந்த எண்ணிக்கை தீவிரமானதாகப் பார்க்கப்படுகின்றது. எவ்வாறாயினும், ஜனாதிபதியின் ஊடகப் பிரிவு இந்த செய்தியை எதிர்க்கிறது. 

எனவே இந்த நிலையினை மீட்டெடுக்க விவசாயிகளை தமது சொந்தக்காலில் நிற்க அவர்களை உற்சாகப்படுத்தவேண்டும். அவர்களை ஊக்கப்படுத்தவேண்டும்.

ஆங்கிலேயர்களிடம் இருந்து சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு அடிமைச் சங்கிலிகள் அறுக்கப்பட்டதாக நாம் நினைத்தாலும், பசியுள்ள மிருகத்தைப் போலல்லாது பசியுள்ள மனிதனைக் கட்டுப்படுத்துவது எளிது என்பதை இன்றைய அரசியல் அமைப்பு நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.