அதில் இரண்டு விஷயங்கள் உள்ளன: வாழ்வதற்காக உண்பது மற்றும் சாப்பிடுவதற்கென்றே வாழ்வது. அதுபோல வாழ்வதற்காக பிச்சை எடுப்பது, பிச்சை எடுப்பதற்காக வாழ்வது என இரண்டு விஷயங்கள் உள்ளன. இந்த நிலையில் இலங்கையில் பிச்சைக்காரர்களின் எண்ணிக்கை வேகமாக அதிகரித்து வருவதாகத் தெரிகிறது.
தற்போதைய மதிப்பீட்டின்படி, இந்த எண்ணிக்கை 85000 முதல் 100000 வரை இருக்கும் எனக் கூறப்படுகின்றது. இதேபோன்ற எண்ணிக்கையிலான பாலியல் தொழிலாளர்கள் இந்த நாட்டில் வாழ்கின்றனர் எனவும் கூறப்படுகின்றது. பிச்சைக்காரர்களை விட பாலியல் தொழிலாளர்கள் அதிகம் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுகிறார்கள்.
தொலைதூர இடங்களில் இருந்து கொழும்பிற்கு வேலைக்காக ஏமாற்றப்படும் இளம் பெண்களை விபச்சாரிகளுக்கு விற்பனை செய்வதன் மூலம் விபச்சார தொழில் தொடங்குகிறது. இது ஒரு முறை மட்டுமே. இந்தத் தொழிலில் நுழைய இன்னும் பல வழிகள் உள்ளன. இன்று நாம் இந்த நாட்டில் பிச்சைக்காரர் சமூகம் சார்ந்து ஆராயலாம்.
கொழும்பு காலி முகத்திடலில் இருந்து 150 முதல் 200 பிச்சைக்காரர்களை ஹம்பாந்தோட்டை மாவட்டத்தின் ரிதியகமவில் உள்ள பிச்சைக்காரர்கள் புனர்வாழ்வு முகாமுக்கு மாற்ற அரசாங்கம் தீர்மானித்துள்ளது.
ரிதியகம பிச்சைக்காரர் புனர்வாழ்வு முகாம் மிகவும் பழமையானது. நமக்குத் தெரிந்த வரையில், பிச்சைக்காரர்களுக்கு மறுவாழ்வு அளிக்க வழியில்லை. மறுபுறம், பிச்சைக்காரன் போதைக்கு அடிமையானவனைப் போல மறுவாழ்வு பெறுவது மிகவும் கடினம். மறுவாழ்வுக்குப் பிறகு, பிச்சைக்காரன் செல்வதற்கு வீடு, வாசல் இல்லாததால் நெடுஞ்சாலைக்குத் திரும்புகிறான்.
பிச்சைக்காரர்களை மறுவாழ்வு செய்வது அவர்களுக்கு சில சுயதொழில் கற்பிப்பதை உள்ளடக்கியது.
நெடுஞ்சாலையில் பயணிக்கும் போது புதிய புதிய இருப்பிடங்களைச் சந்தித்தாலும், பிச்சைக்காரர்கள் ரிதியகம முகாமில் இருந்து நெடுஞ்சாலைக்குத் திரும்பியபோது, சுயதொழில் செய்வதற்குத் தேவையான பொருட்கள் கிடைக்கவில்லை. இதனால் அவர்கள் மீண்டும் பழைய தொழிலுக்கு செல்ல வேண்டியுள்ளது.
இறுதியில், பிச்சைக்காரனுக்குத் தெரிந்த ஒரே சுயதொழில் பிச்சை எடுக்கும் தொழில். இவர்கள் அவர் மேலும் கெஞ்சுகிறார்கள். காலில் போலியான காயத்தைக் கட்டிக்கொண்டு பேருந்தில் ஏறி மக்களைத் தடவுகின்றனர். திருடுவதைப் போலவே பிச்சை எடுப்பதிலும் தேர்ச்சி பெற்றவர்களும் உண்டு.
ஊனமுற்றவர்கள் போல் நடித்து, நொண்டிப்போய் பேருந்துகளில் ஏறி, யாரோ ஒருவரின் பணப் பையை பிடுங்கி, ஓடும் பேருந்தில் இருந்து குதித்து, உசைன் போல்ட்டைப் போல ஓடத் தொடங்குகிறார்கள்.
மூன்று நான்கு வருடங்களாக, கர்ப்பிணிப் பெண்கள் ஒரு கையில் நான்கைந்து தூபப் பெட்டிகளையும், மறு கையில் உறங்கும் குழந்தையையும் ஏந்திக்கொண்டு பெட்ரோல் ஷெட்கள், வங்கிகளின் அருகாமை, பல்பொருள் அங்காடிகள் அருகே பிச்சை எடுக்கிறார்கள்.
பிச்சை எடுக்காமல், தூபம் விற்பது என்ற போர்வையில் இந்த இடங்களுக்கு வருகிறார்கள். இவர்களிடம் இருந்து யாரும் தூபம் எடுப்பதில்லை. மாறாக, மக்கள் பணம் கொடுத்து அவர்களை ஆதரிக்கின்றனர். அப்படிப்பட்ட பிச்சைக்காரப் பெண் ஒரு நாள் தூபப்பெட்டி கூட விற்காமல் சுமார் 4000 ரூபாய் சம்பாதிக்கிறார்.
தங்கள் தொழிலுக்கு மூலதனமாக, ஐந்து பெட்டி தூபத்துக்கு, 300 ரூபாய் மட்டுமே செலவிடுகின்றனர். சில சமயங்களில் பிறக்காத குழந்தைக்காக முதலீடு செய்கிறார்கள். பெரும்பாலும் இந்த குழந்தையை போதைப்பொருள் பயன்படுத்திய தாயிடமிருந்து நாட்களுக்கு வாடகைக்கு பெறப்படலாம்.
பிச்சைக்கார பெண்ணால் குழந்தைக்கு உணவளிக்க வேண்டும் அவ்வளவுதான். கூடுதலாக, குழந்தைகளுக்கு மயக்க மருந்து கொடுக்கப்படுகிறது. அப்போது குழந்தை பிச்சைக்காரப் பெண்ணைத் துன்புறுத்தாமல் நாள் முழுவதும் தூங்குகிறது. கொழும்பில் இவ்வாறான சிறு பிள்ளைகளை சிற்றுண்டிகளுக்கு வாடகைக்கு விடுகின்ற வலையமைப்பு ஒன்றும் உள்ளதாம்.
இதேபோல், அடிமை உரிமையாளர்களைப் போலவே, பிச்சைக்காரர் உரிமையாளர்களும் நாட்டின் முக்கிய நகரங்களில் வாழ்கின்றனர். அவர்களுக்குக் கீழே பல பிச்சைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். உணவு, உடை, மருந்து, தங்குமிடம் மற்றும் போக்குவரத்து அனைத்தும் அவர்களுக்கு; வழங்கப்படுகிறது. பிச்சைக்காரன் காலையில் இருந்து பிச்சை எடுத்து சேகரிக்கும் கலெக்ஷனை இவர்களை முகாமை செய்யும் பிச்சைக்காரனிடம் கொடுக்க வேண்டும், அதில் ஒரு சதவீதம் பிச்சைக்காரனுக்கு வழங்கப்படும். ஆனால் ஒருவர் எந்த இடத்தில் சுயமாக பிச்சை எடுத்தாலும், அவர் பிச்சை எடுக்கும் பகுதிக்கு பொறுப்பான பிச்சைக்காரனிடம் கப்பம் கட்ட வேண்டும். நாடு முழுவதும் சிறுநீரகம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், நுரையீரல் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், இதயம் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், கைகால்கள் இல்லாதவர்கள் என பல்வேறு தரத்தில் பிச்சைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள்.
பிச்சை எடுப்பது விபச்சாரத் தொழிலைப் போலவே பழமையானது. பல்லாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன், உடலில் நூல் இல்லாமல், வயிற்றில் உணவு இல்லாமல் பிச்சைக்காரனாக மனிதன் நாகரீகத்தின் நுழைவாயிலில் நுழைந்தான். எனவே, மனிதன் எவ்வளவு முன்னேறினாலும், பிச்சை எடுப்பதை மனிதன் மறக்க முடியாது.
பிச்சை எடுப்பதன் பிறப்பிடம் வறுமை. உலகில் உள்ள ஒவ்வொரு மத மூலமும் வறுமையின் விளக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. இலங்கையில் பேராசிரியர் நந்தசேன ரத்னபால, பிச்சை எடுப்பதன் உள்ளார்ந்த தன்மை பற்றிய நடைமுறைப் பகுப்பாய்வை முன்வைத்த முதல் இலங்கையர் ஆவார். பிச்சைக்காரன் போல் வேடமணிந்து பல வருடங்களாக பிச்சைக்காரர்கள் மத்தியில் பிச்சை எடுத்தார்.
அந்த அனுபவத்தின் அடிப்படையில் சுமார் 30 வருடங்களுக்கு முன் 'நாட்டின் ஞாயிறு தொகுப்பு' என்ற கட்டுரையில் தொடராக எழுதினார். நந்தசேன ரத்னபாலவின் உரையே இந்நாட்டில் பிச்சைக்காரர்கள் தொடர்பாக மேற்கொள்ளப்பட்ட மிக மேம்பட்ட ஆய்வு என்பது பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒன்று.
அதற்கு முன், 1556ல், பிரிட்டிஷ் குடியுரிமை பெற்ற தாமஸ் ஹர்மன் என்பவர், பிச்சைக்காரர்கள் மற்றும் நாடோடிகள் குறித்து ஆய்வு செய்து, கட்டுரை தயாரித்தார்.
ஒரு நாட்டின் தனிநபர் வருமானம் எவ்வளவு அதிகரித்தாலும் பிச்சை எடுப்பதை ஒழிக்க முடியாது. அதற்குக் காரணம், கடந்த சில ஆயிரமாண்டுகளாக பிச்சை எடுப்பது ஒரு வேலையாகிவிட்டது. உலகின் எல்லா நாடுகளிலும் பிச்சைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள்.
யார் என்ன சொன்னாலும் சிங்கப்பூரிலும் பிச்சைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் பணம் கேட்கும் விதம்தான் வித்தியாசம். மிக முக்கியமாக உடையணிந்து, மெதுவாகவும் எச்சரிக்கையாகவும் நெருங்கி, காதில் பணம் கேட்கிறார்கள்.
எனினும், இலங்கையில் பிச்சை எடுப்பதை தடுக்க ஒரு விரைவான தீர்வு தேவைப்படும். சில பிச்சைக்காரர்கள் கார் டிரைவரிடமிருந்து பணம் பெறாதபோது காசை எடுத்து வாகனத்தின் மீது கோடு போடுகிறார்கள். இந்த கோடை மறைப்பதற்கு ஒரு கேரேஜ் பத்தாயிரம் முதல் பதினைந்தாயிரம் ரூபாய் வரை வசூலிக்கிறது. எனவே, பிச்சைக்காரனுக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட தொகையைக் கொடுத்து, தன்னையும், தன் சொத்துக்களையும் காப்பாற்றிக்கொள்ள நினைக்கிறார்கள் பலர்.
0 comments:
Post a Comment