கிராமமட்டத்திலான மக்களை மையப்படுத்திய பல்தேவைக் கம்பனிகளின் இன்றய தேவை.

நாம் தூக்கி ஓதிக்கியவற்றினை இன்று தூக்கி நிறுத்தும் ஒரு உன்னத உணர்வை இன்றய நிலை தோற்றுவித்துள்ளது. இந்த உணர்வுடனே நாம் பல மாற்றங்களைக் கொண்டுவர ஒவ்வொரு புத்திஜீவிகளும் சிந்தித்து முன்மொழிய வேண்டிய நேரமிது. 

விவசாயத் துறைக்கு முன்னுரிமை அளிக்கும் அதே வேளையில், தேசிய பொருளாதாரத்தை வலுப்படுத்தும் வகையில் உற்பத்தி செய்யும் விவசாயப்; பொருட்களை கொள்வனவு செய்யவும்;, சேமித்து வைப்பதற்கும், விநியோகிப்பதற்கும் ஒரு பொறிமுறையை இயக்குமாறு ஜனாதிபதி கோட்டபய ராஜபக்ஷ அண்மையில் மாவட்ட செயலாளர்களுக்கு அறிவுறுத்தியுள்ளார். அந்தவகையில்; மாவட்ட அளவில் உள்நாட்டு தொழில்கள் மற்றும் பிற உற்பத்தித் துறைகளை வளர்ப்பதிலும் கவனம் செலுத்தப்பட வேண்டும்.

நாட்டின் அனைத்து மாவட்டங்களையும் ஒன்றிணைத்து, இந்த பொறிமுறையின் மூலம் தொழில் முயற்சியாளர்களை. அதுபோல் இத்துறையினை ஊக்குவிக்க வேண்டியதன் அவசியத்தை பலரும்  வலியுறுத்தி வருகின்றனர். விவசாயிகளிடமிருந்து வாங்கப்பட்ட விவசாயப் பொருட்களை நேரடியாக வாடிக்கையாளர்களுக்கு விற்பனை செய்வதன் நன்மைகளை விவசாயிகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். 

மேலும் இந்த செயல்முறையை வலுப்படுத்த சட்ட கட்டமைப்பை உருவாக்குவதன் முக்கியத்துவத்தை பலரும் வலியுறுத்தி வருகின்றனர். குளிர் ஊட்டப்பட்ட அறைகள் மற்றும் அவற்றை சேமிக்கும் வசதிகளை அமைக்க வேண்டியதன் அவசியத்தையும் அவர்கள் வலியுறுத்தினர். ரப்பர் உற்பத்தியை அதிகரித்தல், ஆடைத்தொழில், பால் பொருட்கள் உள்ளிட்ட உள்ளூர் தொழில்களின் மேம்பாடு மற்றும் பல துறைகளின் வளர்ச்சி குறித்து இன்று நாம் கருசனை கொள்ளவேண்டியுள்ளது.

இன்று நேற்றல்ல பன்நெடுங்காலமாக நமது விவசாயிகள் சுரண்டலுக்கு ஆளாகி வருகின்றார்கள், தனிப்பட்ட இடைத்தரகர்களால் மட்டுமல்ல, அரசாங்க நிறுவனங்கள் மற்றும் அதிகாரத்துவத்தினரினாலும் கூட. நெல் சந்தைப்படுத்தல் சபையானது விவசாயிகளுக்கு வழங்கும் விலை திறந்த சந்தை விலையை விடக் குறைவாக உள்ளது என பல விவசாயிகள் வருத்தம் தெரிவித்து வருகின்றனர். 

உருளைக்கிழங்கு, பால் உற்பத்திகள், தானியவகைகள், மிளகாய் மற்றும் பெரிய வெங்காயம் போன்ற பிற விவசாய உற்பத்திகளுக்கான குறைந்தபட்ச விலை திட்டம் முறையாக செயல்படுத்தப்படவில்லை. இது விவசாயிகளுக்கு மட்டுமே பொருந்தக்கூடிய சூழ்நிலை அல்ல. இது அனைத்து சிறிய ரக உற்பத்தியாளர்களின் பொதுவான் அவலமாகும்.

விவசாய உற்பத்தியைச் தகுந்த முறையில் செயல்முறைப்படுத்தல், சேமித்தல் மற்றும் விற்பனை செய்வதற்கான முறையான வழிமுறை இல்லாததால், இடைத்தரகர்கள் சுரண்டுவதற்கு மேலாக, அவை ஒழுங்கான சேமிப்பகம் இன்றி சேமிக்கும் இடங்களிலும், அவற்றைக் இன்னொரு இடத்துக்கு கொண்டு சேர்க்கும் முறையிலும் பயிரின் அறுவடையிலும் கணிசமான பகுதி வீணடிக்கப்படுகிறது. குறிப்பாக வீணாக்கப்படும் பழம் மற்றும் காய்கறி பாதுகாப்பிற்கு முறையான வழிமுறை அறிமுகப்படுத்தப்பட வேண்டும். இது மட்டுமே கிராமப்புற வறுமையை பெருமளவில் ஒழிக்க உதவும்.

இந்த வழிமுறைகள் விவசாயிகள், உற்பத்தியாளர்கள், நுகர்வோர் மற்றும் இந்தப் பொறிமுறையை இயக்கும் ஊழியர்களுக்கும் உதவும் வகைசெய்யவேண்டும். இது ஒரு அதிகாரத்துவத்தால் இயக்கப்படும் அல்லது பாதீட்டு (பட்ஜெட்) நிதியைச் சார்ந்த பொறிமுறையாகவோ இருக்கக்கூடாது. 

மாறாக மக்கள், தொழில்முனைவோர், விவசாயிகள், உற்பத்தியாளர்கள், நுகர்வோர் நிதியளிக்கும் பங்குதாரர்கள் மூலமான ஒரு சுயாதீனமான பொறிமுறைக்கு அரச நிதி முதலீட்டின் மூலம் வலுச்சேர்க்கும் ஒரு பொறிமுறையாக இருக்க வேண்டும். 

இது முழு சமூகத்தின் நலன்களுக்காக மக்களால் இயக்கப்படும் ஒரு திட்டமாக இருக்க வேண்டும், இதற்காக் அரசாங்கம் இந்த தந்திரோபாயத்தின் ஆதரவாளராக இருக்க வேண்டும். இது ஒரு சுய நிதி பொறிமுறையாகவும் இருக்க வேண்டும், அது சொந்த அடையாளத்தைக் கொண்ட ஒரு சட்ட அமைப்பையும் உள்ளடக்கி இருக்கவேண்டும்.

இந்த பொறிமுறையைப் பொறுத்தவரை, இலங்கை நிறுவனங்கள் சட்டத்தின் கீழ், கிராம உத்தியோகத்தர் மட்டத்ததில், வரையறுக்கப்பட்ட பொறுப்பு நிறுவனங்களையும், இவ்வாறு கிராம மட்டத்தில் உருவாக்கப்பட்ட அனைத்து நிறுவனங்களையும் மாவட்ட அளவிலும் உருவாக்கி கூட்டமைக்கவும், இந்த அமைப்புக்களின் ஊடாக  இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள தேசிய நிறுவனத்தை உருவாக்க மாவட்ட நிறுவனங்களை எல்லாம் கூட்ட வேண்டும் என்பதே எனது பரிந்துரையாகும்.

இந்த நிறுவனங்களை ஊக்குவிக்கும் பணி கிராம உத்தியோகத்தர்கள் மற்றும் கிராம அரச கள உத்தியோகத்தர்களை இணைத்த வகையில் முன்னெடுக்கப்படவேண்டும். இந்த நிறுவனங்களுக்கு அங்கீகரிக்கப்பட்ட பங்கு மூலதனம் இருக்க வேண்டும். 

மேலும் கிராம நிலதாரி பகுதியில் வசிப்பவர்கள் அனைவரும் அந்த மட்டத்தில் இந்த பங்குகளை வாங்க ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும். அதன் பங்குகளில் இருபத்தைந்து சதவீதம் அரசுக்கு ஒதுக்கப்பட வேண்டும். அங்கு அதன் அனைத்து ஊழியர்களும் பங்குதாரர்களாக இருக்க வேண்டும்.

இந்த நிறுவனங்களின் நோக்கங்கள் பின்வருமாறு இருக்கலாம்:

1. பங்குதாரர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்துவதற்குத் தேவையான அனைத்து வகையான தொழில்துறை, விவசாய மற்றும் வர்த்தக உள்ளீடுகள் மற்றும் நுகர்பொருட்கள் மற்றும் கால்நடைகளை வாங்குவது, சேமித்தல், விற்பனை செய்தல் மற்றும் வழங்குதல்.

2. பங்குதாரர்களிடமிருந்து வைப்புத்தொகையை ஏற்றுக்கொள்வது.

3. அனைத்து வகையான பொருளாதார நடவடிக்கைகளுக்கும் பங்குதாரர்களுக்கு கடன் அல்லது பணம் போன்றவற்றினை வழஙகும் ஏற்பாடுகளை உருவாக்கல்.

4. அத்தகைய பங்குதாரர்கள் அல்லது பங்குதாரர்களின் குழுவின் நன்மைகள் மற்றும் முன்னேற்றத்திற்காக பங்குதாரர்களின் அடையாளம் காணப்பட்ட வைப்புகளைப் பயன்படுத்தி எந்தவொரு நிறுவனம் அல்லது திட்டத்தின் பதவி உயர்வு, முகாமைத்துவம், கட்டுப்பாடு மற்றும் மேற்பார்வை ஆகியவற்றை மேற்கொள்வது, அத்தகைய சேவைக்கு கட்டணம்; அல்லது இலாபத்தின் ஒரு பங்கை வசூலித்தல்.

5. அடையாளம் காணப்பட்ட பங்குதாரர்களின் சார்பாக பங்கு, பங்குகள் அல்லது பத்திரங்களில் பங்குதாரர்களின் அடையாளம் காணப்பட்ட வைப்புத்தொகையை முதலீடு செய்தல்.

6. கணக்கெடுப்பு மற்றும் ஆராய்ச்சி, வெளியீடுகளை வெளியிடுதல் மற்றும் அதன் பங்குதாரர்களின் பொருளாதார நிலைமைகளை மேம்படுத்துவதற்கு உதவக்கூடிய ஒரு தரவுத்தளத்தை பராமரித்தல்.

7. வருமானம் ஈட்டும் நடவடிக்கைகளில் முதலீடு செய்வது குறித்து பங்குதாரர்களுக்கு தொழில்முறை சேவைகளை வழங்குதல்.

8. அனைத்து வகையான வணிக நிறுவனங்களையும் ஒரே உரிமையாளர், கூட்டாண்மை, கூட்டு முயற்சிகள், வரையறுக்கப்பட்ட பொறுப்பு நிறுவனங்கள் அல்லது பங்குதாரர்களிடையே அல்லது இடையில் உள்ள கூட்டுறவு சங்கங்கள் மத்தியில் ஊக்குவித்தல், மற்றும் ஒரு பங்குதாரராக இருக்க  அத்தகைய வணிக முயற்சிகள் மேற்கொள்ள அத்தகைய நிறுவனத்திற்கு மூலதனம் வசதிகளை ஏற்படுத்தல்.

9. அதன் பங்குதாரர்களின் நலனுக்காக எந்தவொரு வகை அல்லது பாத்திரத்தின் பரஸ்பர நிதிகளை ஆலோசனை செய்தல், ஊக்குவித்தல், வழங்குதல், ஒழுங்கமைத்தல், மற்றும் நிர்வகித்தல்.

10. எந்தவொரு வணிக அல்லது பொருளாதார நடவடிக்கைகளையும் மேற்கொள்ள பங்குதாரர்களுக்கு நிர்வாக, சந்தைப்படுத்தல், தொழில்நுட்ப மற்றும் நிர்வாக ஆலோசனைகளை வழங்குதல்.

இந்த நடைமுறைகளை ஒரு புதுவிதமான தொழில் முறையை சுதேசிய அளவில் மேற்கொண்டு உற்பத்திகளைப் பெருக்கிக்கொள்வதற்கு நாம் பயன்படுத்த வேண்டும். அதன் மூலம் சுதேசிய உற்பத்திகளில் வெறுப்போடு இருக்கும் சமுகத்தினை ஒரு கட்டுக்கோப்பான விருப்பமான தொழில் துறையினராக மாற்றலாம் என்பதே எனது கருத்து.