குடியிருப்புக் குமார்

மீன்பாடும் தேனாடாம் மட்டக்களப்புக்கு தெற்கே, கமவாசம் வீசும் கலைகொஞ்சும் பதி தேத்தாத்தீவு அங்கேதான் குடியிருப்பு எனும் பூர்வீக அழகிய இயற்கை எழிலகொஞ்சும்; ஒரு சிறிய கிராமம் உள்ளது.

இங்குள்ள மக்கள் கமம் மற்றும் மீன்பிடியில் அதிகம் ஈடுபட்டுவருகின்றனர். இவர்கள் கிட்டத்தட்ட ஒரு கிலோமீற்றர் தேத்தாத்தீவு கிராமம் வர தேவைப்படுகின்றது. 

அந்தப்பாதையின் இருமருங்கும் குளம் அமைந்துள்ளது. தேத்தாத்தீவு மக்கள் குடியிருப்பு மக்கள் பிரயோகிக்கும் பாதையின் இருமடங்கும் இரவு நேரங்களில் குப்பைகளைக்கொட்டி வருகின்றனர். 

இதனால் பல அசௌகரியங்களை எதிர்கொண்டு வருகின்றனர் குடியிருப்புக்கிராம பாதசாரிகள். இக்குப்பைகளில் இருந்து வரும் துர் நாற்றம் இந்த மக்களுக்கு பல நோய்த்தொற்றுக்கு காரணமாகின்றது. குழந்தைகள் முதியவர்கள் செல்ல முடியவில்லை. அமைப்புக்கள் எதுவும் கண்டுகொள்ளவில்லை ஏனெனில் அது ஏழைக்கிராமம். கல்வியில் பின்தங்கிய கிராமம். குளம் அசுத்தமடைகின்றது.

இதனைப் பற்றிய புகார்கள் தேத்தாத்தீவு கிராம ஆலய மற்றும் நிர்வாகத்திடம் சென்றாலும், அவர்கள் எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. ஏனெனில் அவர்கள் குடியிருப்பு கிராமத்தை ஏழை கிராமம் என்று கருதினார்கள் போலும்.

இந்தச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட குடியிருப்பு கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பாடசாலைச் சிறுவன், தன்னுடைய சிறு வயதிலும், தன்னுடைய கிராமத்தைப் பாதுகாக்க ஒரு முடிவு எடுத்தான். அவன் பெயர் குமார்.

குமார் தினமும் காலையில் பள்ளிக்குப் போகும்போதும், மாலையில் வீட்டுக்கு வரும்போதும், அந்தக் குளம் அருகே கோழிக்காலும், குசுனிக்குப்பையும், பழைய துணியும் பீங்கானும் என பல குப்பைகள் கொட்டப்பட்டிருப்பதைப் பார்த்து வருத்தப்பட்டான். இவற்றை சகிக்க முடியாமல் ஒரு நாள், அவன் தன்னுடைய தோழர்களுடன் அந்தக் குளம் அருகே குப்பைகளை எடுக்கப் போனான். அவர்கள் இரண்டு மணி நேரம் முயற்சித்து, அந்தக் குளத்தைச் சுற்றியுள்ள குப்பைகளை எல்லாம் அகற்றினார்கள்.

அந்தக் காட்சியை பார்த்த தேத்தாத்தீவு கிராமத்து மக்கள் ஆச்சரியப்பட்டனர். அவர்கள் குமரிடம், 'நீங்கள் எப்படி இந்தக் குப்பைகளை எல்லாம் எடுத்தீர்கள்?' என்று கேட்டனர்.

குமார் அவர்களிடம், 'என் கிராமத்தைப் பாதுகாக்க நான் இதைச் செய்தேன். இந்தக் குளம்தான் எங்கள் முகப்பு வாசல் அது கிராமத்தின் சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாக்கிறது. இங்கு ஊற்றெடுக்கும் தண்ணீர்தான் எங்கள் உங்கள் குடிநீர், இந்தக் குளம் அசுத்தமாக அலங்கோலமாக இருந்தால், எங்களுக்கு பல நோய்கள் வந்துவிடும். அதனால்தான், இந்தக் குப்பைகளை எல்லாம் நான் எடுத்தேன்' என்று கூறினான்.

குமாரின் பேச்சைக் கேட்ட தேத்தாத்தீவு கிராமத்து மக்கள் வெட்கப்பட்டனர். அவர்கள் குமாரிடம், 'நாங்களும் உங்களுக்கு இயன்ற உதவியினை செய்கின்றோம்;' என்று கூறினர்.

அதன்பிறகு, குமருடன் சேர்ந்து தேத்தாத்தீவு கிராமத்து மக்கள் அந்தக் குளத்தைச் சுற்றியுள்ள குப்பைகளை எல்லாம் அகற்றினர். அவர்கள் அந்தக் குளத்தை சுத்தம் செய்து, அதை அழகாக அலங்கரித்தனர்.

இந்தச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட குடியிருப்பு கிராமத்து மக்கள் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர். அவர்கள் குமாரைப் பாராட்டினர்.

இந்தச் சம்பவம் தேத்தாத்தீவு கிராமத்து மக்களின் மனதில் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. அவர்கள் இனிமேல் குப்பைகளை எங்கு வேண்டுமானாலும் கொட்டக்கூடாது என்று முடிவு செய்தனர். அவர்கள் குமாரைப் பின்பற்றி, தங்கள் கிராமத்தை சுத்தமாக வைத்திருக்கத் தொடங்கினர்.

இரண்டாம் பாகம்: பசுமைப் பாதை

இதனைத் தொடர்ந்து குடியிருப்பு கிராமமும், தேத்தாத்தீவு கிராமமும் இணைந்து குளத்தைச் சுத்தம் செய்தது ஒரு புதிய தொடக்கமாக அமைந்தது. முன்பு வெறுப்புடன் பார்த்து கடந்து சென்ற பாதை, இப்போது அவர்களுக்குப் பெருமையளித்தது. குளத்தில் நீர்ப்பறவைகள் திரும்ப வந்தன. மீன்கள் துள்ளிவிளையாடின, தாமரையும் அல்லியும் தழைத்துப் பூத்தன, குழந்தைகள் மீண்டும் அதில் தடவி விளையாடத் தொடங்கினர்.

ஆனால், குமார் இதன் பின் சும்மா இருக்க விரும்பவில்லை. குளம் சுத்தமாக இருந்தாலும், சுற்றுச்சூழலை மேம்படுத்த இன்னும் நிறைய செய்ய வேண்டும் என்று அவன் உணர்ந்தான். தன்னுடைய தோழர்களைக் கூட்டி, அடுத்தபடியாக செய்ய வேண்டியதைப் பற்றி விவாதித்தான்.

'இந்தப் பாதையைச் சுற்றி மரங்கள் நட்டு, பசுமையான சாலையாக மாற்றினால் என்னவென்று நினைக்கிறீர்கள்?' என்று குமார் கேட்டான்.

'அது ஒரு சிறந்த யோசனைதான்!' என்று அவனுடைய தோழர்கள் உற்சாகப்படுத்தினர்.

அடுத்த நாளே, குமார் தன்னுடைய தோழர்களுடன், பாதையின் இரு மருங்கிலும் மரக்கன்றுகளை நட்டு வளர்க்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் தினமும் தண்ணீர் விட்டு, களை எடுத்து கவனமாகப் பராமரித்தனர்.

'நாம் நட்டு வளர்க்கும் மரங்கள் காற்று மாசைக் குறைத்து, குளத்தைக் காக்கும். பறவைகளுக்கு அடைக்கலம் தரும். இந்தப் பாதையில் நடப்பதற்கும் இதமான சூழலை ஏற்படுத்தும்' என்று குமார், தோழர்களுக்கு விளக்கினான்.

இந்த முயற்சியைப் பார்த்து, குடியிருப்பு கிராமத்தினரும், தேத்தாத்தீவு கிராமத்தினரும் ஆச்சரியப்பட்டனர். அவர்களும் குமாரைப் போலவே மரக்கன்றுகளை நட்டு, பாதையைப் பசுமையாக்க உதவி செய்தனர்.

மாதங்கள் செல்லச் செல்ல, பாதையின் இரு மருங்கிலும் பல்வேறு மரங்கள் வேர் பிடித்து, செழித்து வளர்ந்தன. மதிரை, ஆலங்கன்று, வேப்பம்பு, விளா மரம் எனப் பல வகையான மரங்கள் அந்தப் பாதையை அழகப்படுத்தின. காற்று இதமாக வீசியது. பறவைகள் சத்தம் போட்டுப் பாடின. காலை ஓடுபவர்கள், நடப்பவர்கள் மாலை நேரத்தில் உலாவ வருபவர்கள் என, அனைவரும் இந்தப் பசுமைப் பாதையை ரசித்தனர் கொண்டாடினர்.

ஒரு நாள், அந்தப் பகுதியின் சுற்றுச்சூழல் அமைச்சர் இந்தப் பசுமைப் பாதையைப் பார்க்க வந்தார். அவர் ஆச்சரியப்பட்டார். அவர் குமாரின் முயற்சியையும், கிராம மக்களின் ஒத்துழைப்பையும் பாராட்டிப் பேசினார். அவர், 'இந்தச் சிறிய கிராமம் சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாப்பதில் மற்ற ஊர்களுக்கு முன்னுதாரணமாக விளங்குகிறது' என்று கூறினார்.

குமாரின் கனவு நனவாகியது. அந்தக் குளம் சுத்தமாக இருந்தது. பாதை பசுமையாக மாறியது. ஈர்க்கப்பட்ட மற்ற கிராமங்களும் தங்கள் சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாக்க முயற்சி செய்தன.

மூன்றாம் பாகம்: கடலின் குரல்

குமார் இருபது வயதை எட்டியபோது, இயற்கை விவசாயத்தில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தான். அவன் தன்னுடைய தோட்டத்தில் பழங்கள், காய்கறிகள் என இயற்கையான முறையில் விவசாயம் செய்து வந்தான்.

ஒரு நாள், அருகில் இருக்கும் கடற்கரையைச் சுத்தம் செய்யும் திட்டத்துடன் குமார் தன் தோழர்களுடன் சென்றான். கடற்கரையில் குவியல் குவியலாகக் கிடந்த பிளாஸ்டிக் குப்பைகள், மீன்பிடி சாதனங்கள், துணிகள் எனப் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தான். கடல் அழகாக இருந்தாலும், அதன் உள்ளே மறைந்திருக்கும் குப்பைக் களஞ்சியம் அவனை வேதனைப்படுத்தியது.

'இந்தக் கடலைக் காப்பாற்றுவதற்கு நாம் ஏதாவது செய்ய வேண்டும்' என்று குமார் தன் தோழர்களிடம் கூறினான்.

அவர்கள் முதலில் கடற்கரையில் கிடந்த குப்பைகளை அகற்றத் தொடங்கினர். பல மணி நேர உழைப்பிற்குப் பிறகு, கடற்கரை சுத்தமானது. ஆனால், குமார் இதற்கு மட்டும் நிறுத்த விரும்பவில்லை.

'நாம் கடல்வாழ் உயிரினங்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும். அதற்கு, மீன்பிடிக்கும் முறைகளை மாற்ற வேண்டும். இப்போது பயன்படுத்தும் வலைகள் கடல்வாழ் உயிரினங்களுக்குப் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன' என்று குமார் விளக்கினான்.

அவன் தன்னுடைய தோழர்களுடன் சேர்ந்து, மீனவர்களிடம் பேசத் தொடங்கினான். மீன்பிடிப்பில் புதிய தொழில்நுட்பங்களைப் பயன்படுத்தி, கடல்வாழ் உயிரினங்களுக்கு பாதிப்பு ஏற்படுத்தாமல் மீன்பிடிக்கலாம் என்று அவர்களுக்கு விளக்கினான்.

முதலில் மீனவர்கள் தயங்கினர். ஆனால், குமாரின் உற்சாகத்தாலும், புதிய தொழில்நுட்பங்களின் நன்மைகளைக் கண்ட பிறகு, அவர்களும் மாற்றத்திற்குத் தயாரானார்கள். இளைஞர்களான குமாரின் குழு, அவர்களுக்குப் பயிற்சி அளித்தது. புதிய வலைகளை வாங்க உதவி செய்தது.

கடலில் பிளாஸ்டிக் பயன்பாடு குறைந்தது. கடல்வாழ் உயிரினங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது. மீனவர்களின் வருமானமும் உயர்ந்தது.

இந்த மாற்றத்தைப் பார்த்து, சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள் குமாரின் முயற்சியைப் பாராட்டினர். பத்திரிகைகள், தொலைக்காட்சிகள் அவனைப் பற்றி செய்தி வெளியிட்டன. குமாரின் சிறு முயற்சி, பலரையும் ஈர்த்தது. அவர்களும் தங்கள் சுற்றுச்சூழலைக் காப்பாற்றுவதற்கான முயற்சிகளைத் தொடங்கினர்.

நிறைவு

குமாரின் கதை, சுற்றுச்சூழலைப் பாதுகாப்பதில் ஒரு சிறு செயலின் பெரிய மாற்றத்தைச் சொல்லும் கதை. இயற்கையை நேசித்தல், சுற்றுச்சூழல் விழிப்புணர்வு, சமூக ஒத்துழைப்பு ஆகியவற்றின் மூலம், நாம் நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகத்தை மேம்படுத்த முடியும் என்பதை அது நமக்குக் கற்றுத்தருகிறது.

குமாரின் கதை இன்னும் முடிவடையவில்லை. அவன் தொடர்ந்து கடலைக் காப்பாற்றுவதற்கான முயற்சிகளைச் செய்து வருகிறான். அவன் கிராமம், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பில் முன்னுதாரணமாக விளங்குகிறது. அடுத்த தலைமுறைக்கு பசுமையான உலகத்தை விட்டுச் செல்லும் லட்சியத்துடன், குமாரின் பயணம் தொடர்கிறது.