வெட்கத்தின் காரணமாக உண்மையை மறைக்கக்கூடாது

பசி மன ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கிறது. மனச்சோர்வு, பதட்டம் மற்றும் பிந்தைய மனவுளைச்சல் சீர்கேடு பசியின் காரணமாக குழந்தைகளுக்கு பொதுவானதாக இருந்துவிடுகின்றது

பாடசாலைகளில் பல சிறுவர்கள் பட்டினியால் பாடசாலை செல்வதை நிறுத்திவிட்டதாக பல செய்திகள் நாளிதழில் வெளியாகியுள்ளது. எனினும் இது உண்மைக்குப் புறம்பானவை என சிலர் தெரிவித்துள்ளனர். 

அது உண்மையா பொய்யா என்பதை ஊர் மக்களிடம் விட்டுவிடுவோம். இதேவேளை, பொருளாதார நெருக்கடி காரணமாக இலங்கை மக்கள் சரியாக சாப்பிடாமல் விலை அதிகரிப்பினால் உணவை புறக்கணித்து வருவதாக கடந்த இரண்டு மூன்று மாதங்களாக வெளியான செய்திகளில் இருந்து தெரியவந்துள்ளது. 

பாடசாலைக்கு வரும் குழந்தைகள் பசியால் மயங்கி விழுவது போன்ற செய்திகளும் சமீப நாட்களில் நாளிதழ்களில் வந்தன. ஆசிரியர்களின் கூற்றும் இதை உறுதிப்படுத்தியது. இந்நாட்டு மக்களின் பட்டினியைப் போக்க சர்வதேச சமூகத்தின் ஆதரவை உலக உணவு அமைப்பு கோரியுள்ளது. நாம் வெட்கத்தின் காரணமாக உண்மையை மறைக்கக்கூடாது, ஏனென்றால் பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொள்வதில் பசியின் பிரச்சினை முதலில் தீர்க்கப்பட வேண்டும்.

ஒட்டுமொத்த உணவுப் பொருட்களின் விலைகள் ஓராண்டில் 80 சதவீதம் உயர்ந்துள்ளதாக பணவீக்க அறிக்கைகள் வெளிப்படுத்தியுள்ளன. 2020 இல் கூட, கொரோனா நெருக்கடியால் இந்த நாட்டில் அரிசி மேலதிகமாக இருந்தது. ஏப்ரல் 2021 இல் கொண்டுவந்த இரசாயன உரங்கள் மீதான தடையால் நிலைமை முற்றிலும் மாறியது. 

ரசாயன உரங்களை தடை முட்டாள்தனமாக தடைசெய்தபின்னர், அதன்பிறகு ஒவ்வொரு பருவத்திலும் அரிசி உற்பத்திக்கு தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டுள்ளது. ரசாயன உரங்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட தடையால், நாட்டில் மக்காச்சோள உற்பத்தி குறைந்ததால், தீவனப் பற்றாக்குறை ஏற்பட்டது. இதனால், முட்டை, கோழிக்கறி விலை வேகமாக உயர்ந்தது. 

நிர்ணயிக்கப்பட்ட அளவு சோளத்தில் 20 சதவீதம் மட்டுமே இறக்குமதி செய்ய முடியும் என்ற நிலையல் இந்த நாட்டில் எரிபொருட்களின் விலை அதிகரிப்பு காரணமாக, மக்கள் உட்கொள்ளும் மீன் உணவின் விலையும் இருமடங்காகவும், மூன்று மடங்காகவும் அதிகரித்துள்ளது. கடலில் செல்லும் படகுகளுக்கு மண்ணெண்ணெய் தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டது. மக்கள் அன்றாடம் உண்ணும் மீன் உணவுகள் அனைத்தும் சலுகை பெற்ற வகுப்பினர் மட்டுமே உண்ணக்கூடிய உணவாக மாறியது.

ஆரம்ப காலத்தில்; உணவுப் பணவீக்கத்தை அளக்க உதவிய கொழும்பு நுகர்வோர் விலைச் சுட்டெண், அக்கால உழைக்கும் மக்கள் உண்ணும் உணவு வகைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இன்று உலர் பழங்களின் சராசரி விலை கிலோ ரூ.3,000-க்கும், பருப்பு விலை ரூ.400-க்கும் நெருங்கிய நிலையில், தொழிலாளிகளிடம் இருந்து அது விலகிச் சென்றது. 

இந்தநிலையில் உணவுப் பணவீக்கத்தை எதிர்கொண்டு, புரத உணவுகள் வேகமாக உயர்ந்தன. வளரும் குழந்தையின் உடலின் வளர்ச்சியிலும், உடல் செல்களை சீர் செய்வதிலும் புரதம் மிகுந்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. புரதங்கள் ஒவ்வொருவரது வாழ்க்கையின் கட்டுமானப் பொருட்கள். மனித உடலில் உள்ள ஒவ்வொரு உயிரணுவும் புரதங்களால் ஆனது. எமது தேசத்தின் குழந்தைகள் புரதச்சத்து குறைபாட்டால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள் என்பது இரகசியமல்ல.

நாட்டுக் குடிமக்களின் வருமானம் குறைவதால் உணவுப் பாதுகாப்பு குறைவது (உணவுப் பொருட்களின் விலையேற்றத்துடன் ஒப்பிடும்போது) சாதாரணமாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டிய பிரச்சனை இல்லை. குறைவான உணவுப் பாதுகாப்பு என்பது குறைவான ஊட்டச்சத்து. இது ஒரு அபாயமான சுழற்சியாகும், இது பலருக்கு பக்க விளைவுகளை மீண்டும் மீண்டும் செய்கிறது.

வெறும் வயிற்றில் படிக்க முடியாது என்பதை நிரூபிக்கும் பல ஆய்வு முடிவுகளை இணையத்தில் படிக்கலாம். உணவுப் பாதுகாப்பு குறைவாக உள்ள மாணவர்கள் தேர்வில் மதிப்பெண் குறைவாக பெறுகின்றனர். அவர்கள் பெரும்பாலும் பாட அறிவில் மிகவும் பலவீனமாக இருக்கிறார்கள், அவர்கள் அடுத்த வகுப்பிற்கு முன்னேற மாட்டார்கள் மற்றும் தோல்வியடைகிறார்கள். ஊட்டச்சத்து குறைபாடுள்ள மாணவர்களின் வாசிப்பு மற்றும் எழுதும் திறன் பொதுவாக ஊட்டச்சத்துள்ள மாணவர்களை விட 20 சதவீதம் குறைவாக இருக்கும். அடிப்படை எண்கணிதம் பாடத்தில், சரியான ஊட்டச்சத்து இல்லாத மாணவர்களின் சதவீதம் 7 சதவீதம் அதிகமாக உள்ளது.

பசி மன ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கிறது. மனச்சோர்வு, பதட்டம் மற்றும் பிந்தைய மனவுளைச்சல் சீர்கேடு பசியின் காரணமாக குழந்தைகளுக்கு பொதுவானதாக இருந்துவிடுகின்றது.

இதனாலேயே அபிவிருத்தி நடவடிக்கைகளில் குழந்தைகளின் பசிக்கு முன்னுரிமை கொடுக்கப்பட வேண்டும். குழந்தைகளை ஆரோக்கியமாகவும், அவர்களின் கல்வியில் வெற்றிகரமாகவும் வைத்திருக்கும்போது, நம்மால் சாதிக்க முடியாத அளவுக்கு அவர்கள் வளர்வார்கள் என்பதை நாம் மனதில்கொள்ளவேணடும்.

குறிப்பாக வடகிழக்கில் உள்ளவர்கள் ஒவ்வொரு காத்திற்கும் ஒவ்வொரு உணவுத்தானியங்களை, காய்கறிகளை உண்ணும் அளவுக்கு உற்பத்தி செய்து வந்தனர். அது இன்று மாறிவிட்டது. இதனால் இந்தக் குழந்தைகளும் வெகுவாகப் பாதிக்கப்படும் அபாயம் உள்ளது. அதற்காக பின்வரும் உத்திகளை ஏன் கையாளக் கூடாது.

1. உரமில்லாது விளயும் சேனைப்பயிர்களான எள், பயறு, சோளம், இறுங்கு, போன்றவற்றினை ஊக்குவித்தல்

2. வீட்டுத்தோட்ட பயிர்களைப் பயிரிடல் (கத்தரி, கொச்சி, நாடை, பீர்க்கு, அவரை போன்றவை)

3. தானிங்களை உலரவைத்து சேமித்து உண்ணல் (சோளம்)

4. மீன்களை கருவாடு செய்தல்

5. நாட்டுக் கோழி வளத்தல் சிறியளவில்

6. பண்டமாற்று நடவடிக்கைகளை ஆரமபித்தல் 

இவற்றைக் கேட்டு சிலருக்குக் கோவம் வரலாம், ஆனர் தற்போதைக்கு இவற்றை செய்தாகவேண்டும் இல்லையேல் மேலுள்ள எமது எதிர்காலச் சந்ததியினரின் பிரச்சினை ஒடடுமொத்த சமுகத்தினையும் குழிதோண்டிப் புதைத்துவிடும் அபாயமணி எம் முன்னே உள்ளது என்பதனை ஞாபகத்தில் வைத்துக்கொள்வோம்.