அரசாங்கம் முற்போக்காக செயல்படும் வாய்ப்பு வேகமாக குறைந்துவருகின்றது

"இந்தக் கட்சிகளில் ஏதேனும் ஒன்று பதவி விலகி, ஜனாதிபதி அல்லது பொதுத் தேர்தலுக்குச் செல்ல வேண்டும்"

இன்று நாடு நாளுக்கு நாள் சீரழிந்து வருவது நம் அனைவருக்கம் தெளிவாகிறது. இந்த நெருக்கடி நிலை முற்றி ஒரு நாள் இந்த நாட்டில் உணவுகக்கான கலவரம் நடந்தால், அங்கிருந்து தொடங்கும் போராட்டம், தற்போது சில ஆப்பிரிக்க நாடுகளில் நடக்கும் உள்நாட்டுப் போர்களைப் போன்றே இருக்கும். இந்த முக்கியமான தருணத்தில் அரச தலைவர்கள் மற்றும் அரசாங்கம் ஒரு தீர்வுக்கு வர வேண்டும். 

அரசாங்கமும் ஜனாதிபதியும் இராஜினாமா செய்துவிட்டு வீட்டுக்குச் செல்வதுதான் ஒரே தீர்வு என அனைத்து மக்களும் சேர்ந்த ஒரு குரலில் ஓங்கி ஒலிக்கின்றன. ஆனால் இவை இரண்டும் ஒரே நேரத்தில் நடந்தால் நாட்டில் அராஜகம் தலைதூக்கும். அப்படியானால், இந்தக் கட்சிகளில் ஏதேனும் ஒன்று பதவி விலகி, ஜனாதிபதி அல்லது பொதுத் தேர்தலுக்குச் செல்ல வேண்டும்.

 ஆனால் அத்தகைய தீர்வை ஜனாதிபதியோ அல்லது அரசாங்கமோ விரும்புவதாகத் தெரியவில்லை. அப்படியானால், அரசாங்கம் பிளான் பி அல்லது இரண்டாவது தீர்வுக்கு செல்ல வேண்டும். அந்த இரண்டாவது தீர்வு சர்வகட்சி அரசாங்கம். ஆனால் எதிர்க்கட்சிகள் அதை விரும்பவில்லை. எதிர்க்கட்சித் தலைவர் சஜித் பிரேமதாச, ஜனாதிபதியை இராஜினாமா செய்து, தற்காலிக ஜனாதிபதியின் கீழ் சர்வகட்சி அரசாங்கத்தை அமைக்க முயற்சிப்பதாகத் தெரிவிக்கப்படுகிறது.

ஆனால் இன்றய நிலையில் அரசாங்கம் வெளிநாட்டில் இருந்து இறக்குமதி செய்தாலும் இருக்கும் பிரச்சினைகளை தீர்க்க முடியாத ஒரு உச்ச நிலைக்கு நாடு சென்றுள்ளது என்பதே உண்மை. ஆதலி மிக முக்கிய பிரச்சனை அந்நிய செலாவணி பற்றாக்குறை. தற்போது நாட்டில் உணவுப் பொருட்களுக்கு பெரும் தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டுள்ளது. பருப்பு 520 ரூபாய்க்கும், சீனி 280 ரூபாய்க்கும் அல்லது அதற்கு மேலும் விற்க்கப்படுகின்றது. உர இறக்குமதித்தடைக்குப் பின்னர் இலங்கையில் கீரை மற்றும் புளி வாழைப்பழங்கள் அடங்கலாக ஒரு சில காய்கறிகள் மட்டுமே உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது, அத்துடன்;. இந்த தயாரிப்புகளில் பல நெருப்பு விலைகளும் உள்ளன. மறுபுறம், காய்கறிகளையும் பழங்களையும் மட்டுமே சாப்பிட்டு வாழும் பழமையான சமூகத்திற்கு நாம் செல்ல முடியாது. அது முடியாத பட்சத்தில், மக்கள் தங்களின் இயல்பான வாழ்வுரிமையை வென்றெடுப்பதற்காக வன்முறைப் போராட்டங்களில் ஈடுபடுகின்றனர். எரிபொருள் தட்டுப்பாட்டுக்கு தீர்வாக ஒரு குழுவினர் எரிபொருள் நிரப்பு நிலையத்திற்கு தீ வைக்க முற்படுவதையும் அதனைத் தடுக்க மற்றவர்கள் போராடுவதையும் காட்டும் காணொளி ஒன்று இணையத்தில் இந்த நாட்களில் காணப்படுகின்றது. மறுபுறத்தில் எரிபொருள் தட்டுப்பாட்டுக்கு தீர்வாக எரிபொருள் வவுசரை எரிக்க வேண்டும் என்றால் ஒருவரின் பசிக்கு தீர்வாக வயிற்றை வெட்டுவது அல்லது தடிமனுக்கு தீர்வாக மருந்து மூக்கை வெட்டுவதுதான் என்றால் அதனையும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

மனிதனின் வன்முறை மனநிலையில் நெருப்புக்கு பெரிய இடம் உண்டு. கிமு 48 இல் எகிப்தில் ஒரு பயங்கரமான உள்நாட்டுப் போர் நடந்தது. அந்த நேரத்தில் எகிப்து எழுத்தாளர்கள் மற்றும் வாசகர்களின் நாடாக இருந்தது. கிமு 48 இல், ஜூலியஸ் சீசர் எகிப்தின் மீது படையெடுத்து, உலகின் மிகப்பெரிய நூலகமான அலெக்ஸாண்டிரியாவின் பெரிய நூலகத்திற்கு தீ வைத்தார். நூலகத்தில் மில்லியன் கணக்கான பாப்பிரஸ் புத்தகங்கள் இருந்தன. அதுமட்டுமின்றி, களிமண் பலகைகளில் எழுதப்பட்ட புத்தகங்களும் ஒரே அளவில் இருந்தன. சீசரின் படையெடுப்புப் படைகள் நூலகத்தை முற்றுகையிட்டு, களிமண் புத்தகங்களை வெளியே கொண்டு வந்து, நசுக்கி, தண்ணீர் ஊற்றி, களிமண்ணை உருவாக்கின. பாப்பிரஸ் புத்தகங்கள் குளியலறையில் தண்ணீரை கொதிக்க வைக்க விறகாக பயன்படுத்தப்பட்டன. இதே போன்று ரம்புக்கனையில் பெற்றோல் பவுசருக்கு தீவைக்க முயற்சித்தமை துர்ப்பாக்கியமாகும். இங்கு ஒரு முக்கியமான விடயத்தை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதாவது போராடுபவர்கள் தனி குழு. தீ வைப்பவர்கள் மற்றொரு குழு. போலீசார் வழக்குப்பதிவு செய்யும் போது, போராட்டக்காரர்கள் மற்றும் தீமுட்டவிளைந்தவர்கள் ஆகிய இருவரும் ஒன்றாக சிறை செல்ல வேண்டியே வரும். இங்கு போராடுபவர்கள் நடுநிலையாளர்களாக அகிம்சை வழியில் இருக்கிறார்கள். இருப்பினும்;, அவர்களும் வன்முறை ஒன்று உருவானால் தீவைப்பவர்களின் வன்முறை பட்டியலில் அவர்களும் அடங்குவர். 

ரசாயன உர விவகாரத்தில் இந்த அரசு விவசாயிகளுக்கு செவி சாய்க்காமல் போராட ஆரம்பித்தது. அப்போது உரத்தை இறக்குமதி செய்ய இலங்கையிடம் டொலர்கள் இல்லை. அதைச் சொல்லாமல், இயற்கை உரங்களைப் புகழ்ந்து பாடி, விவசாய சமூகத்தின் மீது வலுக்கட்டாயமாக இந்தக் கொள்கையை திணித்தது அரசு. இறுதியில் சீன உரக் கப்பல் அரசாங்கத்திற்கு பெரும் டொலர் நஸ்டத்தை ஏற்படுத்தியது. இது முழுக்க முழுக்க அரசு நிர்வாகத்தின் தவறு. அடுத்து, எண்ணெய் இறக்குமதி செய்வதில் அரசாங்கம் பண நெருக்கடியினை சந்தித்தது, இதனால், மின்சாரம் துண்டிக்கப்பட்டது. அடுத்து, எரிவாயு இல்லாமற்போனது, அதேபோல் உணவு இல்லாமற்போனது. இந்த அனைத்து செயற்பாடுகளின் முடிவில் அரசாங்கம் அதிகாரத்தை இழந்துவிட்டது என்று கூறுபவர்களை நாம் எதிர்க்க முடியாது. இந்த நிலையில் அரசாங்கம் முற்போக்குக் கண்ணோட்டத்தில் செயல்படும் வாய்ப்பு வேகமாக மறைந்து வருகிறது.