ஆனால் அண்மைக்கால அரசியலைப் பார்க்கும்போது, நாட்டில் பல முக்கியப் பிரச்சினைகளை மையமாகக் கொண்ட அரசியல் விவாதங்கள் பொதுநலன் சார்ந்ததாக இல்லை. இதன் காரணமாக, உண்மைகள் மற்றும் தகவல்களின் அடிப்படையிலான அறிவியல் விவாதங்களுக்குப் பதிலாக, இனம், மதம் பிரதேசம் போன்ற மக்களின் அகநிலைப் பிரச்சினைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட சத்தங்களாக அவை மாறின. இறுதியில், உண்மையான பிரச்சனையைத் தீர்ப்பதற்குப் பதிலாக தொடர்ச்சியான வேறு பிரச்சனைகளை உருவாக்கும் விவாதங்கள் வளர்ந்தன. உண்மையில், இவை உண்மையான பிரச்சினையை மறைத்தது. தத்தமது வாழ்க்கைப் போராட்டத்தின் நடுவே இந்த விவாதத்தில் கலந்துகொள்ளும் அல்லது பார்க்கும் சாமானியர்களுக்கு இப்படி ஒரு விவாதம் நீண்டுகொண்டே இருக்கும்போது என்ன நடக்கிறது என்பது திடீரென்று புரியாது.
ஏப்ரல் 21, 2019 அன்று கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களை குறிவைத்து நடத்தப்பட்ட கொடிய பயங்கரவாத தாக்குதல் தொடர்பான இலங்கையில் அரசியல் விவாதம் அத்தகைய கட்டத்தில் உள்ளது. இந்தச் சம்பவத்துக்குப் பிறகு, நாட்டில் தேசிய பாதுகாப்பு குறித்த விவாதம் உருவானது. அரசாங்கத்தின் அடுத்த மாற்றத்திற்கு இது ஒரு கருத்தியல் ஊக்கத்தை வழங்கியது. தாக்குதலின் குற்றவாளிகளுக்கு தண்டனை மற்றும் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி வழங்குவது அடுத்த முக்கிய வாக்குறுதியாக இருந்தது. ஆனால் இன்றும் பாதிக்கப்பட்டவர்களே கூறுவது போல் சம்பவம் தொடர்பான நீதியை உடனடி நிறைவேற்றும் அளவிற்கு இலங்கை அரசு வளம் பெறவில்லை. அதனால்தான் ஈஸ்டர் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி என்பது அடுத்த அரசாங்கம் அமைக்கும் போது மற்றொரு தேர்தல் வாக்குறுதியாக மாறியது. அதனால்தான் ஈஸ்டர் தாக்குதலில் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கேட்டு மக்கள் இன்றும் வீதியில் இறங்கி வருகின்றனர்.
0 comments:
Post a Comment