பல்கலைக்கழகத்தில் கற்றுக்கொண்ட கல்வி அவனை ஒரு புதிய மனிதனாக மாற்றியது. ஆதன் மூலம் சமூக பிரச்சனைகள் குறித்து அவனுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டது. சமூக நீதிக்காக போராட வேண்டும் என்ற எண்ணம் அவன் மனதில் வளர்ந்தது. பல்கலைக்கழகத்தில் கற்ற அறிவை சமூகத்திற்கு பங்களிக்க பயன்படுத்த வேண்டும் என்று உறுதிபூண்டான்.
காலங்கள் ஓடின, அதற்குள் பட்டம் பெற்ற பிறகு, கார்த்திக் ஒரு சமூக சேவை அமைப்பில் பணிபுரிய தொடங்கினான். கிராமப்புற மக்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை மேம்படுத்துவதற்காக அவர் பாடுபட்டார். கல்வி, சுகாதாரம், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு போன்ற துறைகளில் அவர் பல திட்டங்களை செயல்படுத்தினார். அவரது பணி கிராமப்புற மக்களின் வாழ்க்கையில் நேர்மறையான மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.
ஆனால், கார்த்திக்கின் கனவு எல்லா பட்டதாரிகளுக்கும் பொருந்தவில்லை. பல்கலைக்கழகத்தில் கற்றுக்கொண்ட அறிவை சமூகத்திற்கு பங்களிக்க முடியாமல் தவித்த பலர் இருந்தனர். சிலர் நல்ல வேலை வாய்ப்புகளை தேடி வெளிநாடுகளுக்கு சென்றனர். சிலர் அரசியலில் ஈடுபட்டு அதிகாரம் மற்றும் பணம் சம்பாதிக்க முயன்றனர். இன்னும் சிலர் தங்கள் குடும்பங்களில் சிக்கி, சமூக சேவை செய்ய முடியாமல் போனார்கள்.
பல்கலைக்கழக கல்வியினால் ஆளுமை நிறைந்த ஒரு வராக வரமுடியாத பல பட்டதாரிகள் இருந்தனர். அவர்களின் தோல்வி பல்கலைக்கழகத்தின் தோல்வியாகவே கருதப்பட்டது. பல்கலைக்கழகங்கள் வெறும் பட்டதாரிகளை உருவாக்குவதற்கு பதிலாக, சமூகத்திற்கு பங்களிக்கும் திறன் கொண்ட ஆளுமைகளை உருவாக்க வேண்டும் என்ற விமர்சனங்கள் எழுந்தன.
கார்த்திக் இந்த விமர்சனங்களை புரிந்துகொண்டான். பல்கலைக்கழக கல்வி முறையில் மாற்றம் தேவை என்பதை உணர்ந்தான். பல்கலைக்கழகங்கள் மாணவர்களுக்கு சமூக சேவை செய்யும் வாய்ப்புகளை வழங்க வேண்டும் என்று கருதினான். சமூக பிரச்சனைகளை ஆராய்ந்து, அதற்கு தீர்வுகளை கண்டறிய மாணவர்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும் என்று விரும்பினான்.
கார்த்திக்கின் கனவு ஒரு நாள் நிஜமாகும் என்று நம்பினான். இலங்கை சமூகம் ஒரு நாள் பல்கலைக்கழக கல்வியின் உண்மையான நோக்கத்தை புரிந்துகொள்ளும் என்று நம்பினான். பல்கலைக்கழகங்கள் வெறும் பட்டதாரிகளை உருவாக்குவதற்கு பதிலாக, சமூகத்திற்கு பங்களிக்கும் திறன் கொண்ட ஆளுமைகளை உருவாக்கும் இடங்களாக மலரும் என்று நம்பினான்.
ஆனால், யதார்த்தம் அவன் கனவை கலைத்து விட்டது. காலங்கள் ஓடினாலும், பல்கலைக்கழக கல்வி முறையில் பெரிதாக மாற்றம் இல்லை. சமூக சேவைக்கான வாய்ப்புகள் குறையவே இருந்தன. பல்கலைக்கழகங்கள் தங்கள் அந்த ஒரு சிஸ்டத்தில் இருந்து வெளியே வர தயங்கின. மாறாக, பட்டம் பெறுவது, வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பு எனும் எலிப் பந்தயம் போன்ற போட்டி ஓட்டத்திலேயே மாணவர்கள் சிக்கி இருந்தனர்.
ஒரு நாள், கார்த்திக் தனது பல்கலைக்கழக நண்பர்களை சந்தித்தான். அவர்களில் சிலர் அரசியலில் ஈடுபட்டு, அதிகாரத்தின் உச்சத்தில் இருந்தனர். சிலர் பெரும் நிறுவனங்களில் உயர் பதவிகளில் இருந்தனர். ஆனால், சமூக மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் எந்த வேலையிலும் அவர்கள் ஈடுபடவில்லை.
கார்த்திக் மனம் வருந்தினான். பல்கலைக்கழகத்தில் கற்ற அனைத்தையும் மறந்து, தனிப்பட்ட லாபத்திற்காகவே அவர்கள் வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொண்டிருந்தனர். பல்கலைக்கழக கல்வி அவர்களிடம் எந்தவித சமூகப் பொறுப்புணர்வையும் வளர்க்கவில்லை என்பதை உணர்ந்தான்.
'எங்கே தவறு நடந்தது?' என்று தனக்குத்தானே கேள்வி எழுப்பிக் கொண்டான். பல்கலைக்கழகத்தின் தோல்வியா? சமூகத்தின் தவறா? அதற்கான பதில் அவனுக்கு கிடைக்கவில்லை. ஆனாலும், கைவிடாமல் தான் கனவை தொடர்ந்தான்.
ஒரு சிறிய சமூக சேவை அமைப்பை நிறுவி, கிராமப்புற இளைஞர்களுக்கு சமூக சேவை பற்றி பயிற்சி அளித்து வந்தான். அவர்கள் சமூக மாற்றத்திற்கான விதைகளாக எதிர்காலத்தில் முளைவிடுவார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன்.
கார்த்திக் கதையைப் போல், இலங்கையில் பல கதைகள் இருக்கின்றன. பல்கலைக்கழக கல்வியின் நோக்கத்தை தவற விட்டு, தனிப்பட்ட லாபத்திற்காகவே படிக்கும் பட்டதாரிகள் அதிகரித்து வருகின்றனர். இதனால், சமூக பிரச்சனைகள் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றன.
எனவே, இலங்கை கல்வி முறையில் மாற்றம் அவசியம். பல்கலைக்கழகங்கள் வெறும் பட்டதாரிகளை உருவாக்குவதற்கு பதிலாக, சமூக பொறுப்புணர்வுடன் கூடிய ஆளுமைகளை உருவாக்க வேண்டும். சமூக சேவைக்கான வாய்ப்புகளை அதிகரித்து, மாணவர்களை சமூக நலனில் அக்கறை கொள்ள ஊக்குவிக்க வேண்டும்.
அப்போதுதான், கலைந்து போன பல்கலைக்கழக கனவுகள் மீண்டும் மலரும். இலங்கை ஒரு சிறந்த சமூகத்தை நோக்கிய பயணத்தை தொடங்க முடியும்.
0 comments:
Post a Comment