உலக சிறுவர் தினம் 2025

 
தலைப்புச் சுருக்கம்:

1. உலக சிறுவர் தினம் (அக்டோபர் 1) என்பது 1989 ஆம் ஆண்டு ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் 'சிறுவர் உரிமைகள் சாசனம் (UNCRC)' மூலம் உலக நாடுகள் வழங்கிய வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க வாக்குறுதியை நினைவுகூருகிறது.

2. 2025 ஆம் ஆண்டுக்கான மையக்கருத்தான 'அன்பான வளர்ப்பு – உலகை வழிநடத்த' என்பது, குழந்தைகளின் அடிப்படை உரிமைகளுடன் சேர்த்து, உணர்வு ரீதியான பாதுகாப்பு மற்றும் பெற்றோரின் பங்களிப்பின் அத்தியாவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.

3. UNCRC சட்டம் மற்றும் தத்துவார்த்த ரீதியாக வலுவாக இருப்பினும், மருத்துவப் பராமரிப்பு, சத்தான உணவு மற்றும் பாதுகாப்பற்ற வேலைகளில் இருந்து பாதுகாப்பு போன்ற உரிமைகள் பல மில்லியன் குழந்தைகளுக்கு இன்றும் மறுக்கப்படுகின்றன.

4. இலங்கை போன்ற நாடுகளில், பொருளாதார நெருக்கடிகள் ஊட்டச்சத்து குறைபாடுகளையும், சிறுவர் தொழிலாளர் முறையையும் அதிகரிக்கச் செய்து, UNCRC இன் அடிப்படைக் கொள்கைகளுக்குப் பெரும் சவாலாக உள்ளன.

5. அன்பான வளர்ப்பு என்பது வெறும் பெற்றோரின் கடமையல்ல, அது அரசுகள், ஆசிரியர்கள் மற்றும் சமூக நிறுவனங்கள் இணைந்து, பாதுகாப்பான சூழலையும் போதிய நிதி ஒதுக்கீட்டையும் உறுதி செய்யும் கூட்டுப் பொறுப்பாகும்.

அக்டோபர் முதலாம் திகதி என்பது உலகளாவிய ரீதியில் சிறுவர்களின் உரிமைகளுக்காகவும், அவர்களுக்கான எதிர்காலத்தை உறுதி செய்வதற்காகவும் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு புனிதமான தினமாகும். 1989 ஆம் ஆண்டில் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பொதுச் சபை, உலகின் எதிர்காலத் தூண்களான சிறுவர்களுக்காகச் செய்த முக்கியமான வாக்குறுதியே 'ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சிறுவர் உரிமைகள் சாசனம் (UNCRC)' ஆகும்.

 பெரியவர்களுக்கு இருப்பது போன்ற அடிப்படை மனித உரிமைகளுடன், குழந்தைகளின் வளர்ச்சி, பாதுகாப்பு மற்றும் பங்கேற்புக்குத் தேவையான விசேட உரிமைகளையும் இந்தச் சாசனம் பட்டியலிடுகிறது. இனம், பால், மதம், மொழி, செல்வம் அல்லது உடல் குறைபாடுகள் என எந்தப் பாகுபாடுமின்றி, 18 வயதுக்குட்பட்ட ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் வாழ்வு, கல்வி, ஓய்வு, துஷ்பிரயோகத்தில் இருந்து பாதுகாப்பு மற்றும் சத்தான உணவுக்கான உரிமை ஆகியவற்றை UNCRC உறுதி செய்கிறது. 

இந்தச் சாசனத்தில் கையெழுத்திட்ட அனைத்து நாடுகளும், இந்த உரிமைகளைச் செயற்படுத்த சர்வதேச சட்டப்படி கடமைப்பட்டவை. இந்த நிலையில், 2025 ஆம் ஆண்டுக்கான உலக சிறுவர் தினத்தின் மையக்கருத்தான 'அன்பான வளர்ப்பு – உலகை வழிநடத்த' (Nurture with Love – To lead the World) என்பது, சட்டபூர்வ உரிமைகளுக்கு அப்பால், உணர்வு ரீதியான மற்றும் உளவியல் ரீதியான பாதுகாப்பின் முக்கியத்துவத்தை ஆழமாக அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

UNCRC இன் நோக்கங்கள் மிகவும் உயர்வானவை என்ற போதிலும், அது நடைமுறைப்படுத்தப்படுவதில் உலகளாவிய ரீதியில் பல சவால்களைச் சந்திக்கிறது. உலக சுகாதார நிறுவனம் (WHO) மற்றும் UNICEF இன் அறிக்கைகளின்படி, உலகெங்கிலும் மில்லியன் கணக்கான குழந்தைகள் அடிப்படை உரிமைகள் மறுக்கப்பட்ட நிலையில் வாழ்கின்றனர்.

 உதாரணமாக, ஆசிய மற்றும் ஆபிரிக்கப் பிராந்தியங்களில் உள்ள போதிய மருத்துவப் பராமரிப்பின்மை காரணமாக, 'வாழ்வு மற்றும் வளர்ச்சி'க்கான உரிமை என்பது இன்னும் கேள்விக் குறியாகவே உள்ளது. 2024 ஐ.நா.வின் புள்ளிவிவரங்களின்படி (சமீபத்திய நம்பகமான தரவு), உலகளவில் சுமார் 160 மில்லியன் குழந்தைகள் இன்னும் அபாயகரமான தொழில்களில் ஈடுபடுத்தப்பட்டுள்ளனர், இது அவர்களுக்கு 'ஓய்வு மற்றும் விளையாடுவதற்கான உரிமை', 'கல்விக்கான உரிமை' மற்றும் 'பாதுகாப்பற்ற வேலைகளைத் தவிர்ப்பதற்கான உரிமை' ஆகியவற்றை அப்பட்டமாக மீறுகிறது. 

வன்முறை, புறக்கணிப்பு மற்றும் துஷ்பிரயோகத்திலிருந்து பாதுகாப்பு மறுக்கப்படும்போது, குழந்தைகள் தங்கள் சுயசிந்தனை மற்றும் ஆரோக்கியமான உறவுகளைப் பேணும் திறனை இழக்க நேரிடுகிறது, இது நீண்டகால சமூக மற்றும் பொருளாதாரத் தாக்கங்களை ஏற்படுத்துகிறது. இலங்கை போன்ற வளரும் நாடுகள் பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொள்ளும்போது, ஊட்டச்சத்து குறைபாடுள்ள குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை உயர்வது, 'சத்தான உணவுக்கான உரிமை' எவ்வாறு தேசிய கொள்கை வகுப்பைப் பொறுத்தது என்பதைக் காட்டுகிறது. அடிப்படை உரிமைகள் மீறப்படுவது, ஒரு நாட்டின் எதிர்காலத்தை வழிநடத்த வேண்டிய திறமையான தலைமுறையை உருக்குலைக்கிறது.

சிறுவர் உரிமைகள் மீறப்படும்போது, பொதுமக்கள், குறிப்பாகப் பெற்றோர்களும், இளம் சமூக ஊடக ஆர்வலர்களும், ஆழமான உணர்வுடன் எதிர்வினையாற்றுகின்றனர். குழந்தைகளுக்கு எதிரான வன்முறைச் சம்பவங்கள் வெளிப்படும்போது, நீதிக்காகக் குரல்கொடுக்கவும், துஷ்பிரயோகம் செய்பவர்களுக்கு அதிகபட்ச தண்டனை வழங்கவும் கோரிச் சமூக வலைத்தளங்களிலும், வீதியோரங்களிலும் போராட்டங்கள் வெடிக்கின்றன. 

2025 இன் மையக்கருத்தான 'அன்பான வளர்ப்பு' என்பது, பொதுமக்களின் உரையாடலை வெறும் சட்ட நடவடிக்கைகளில் இருந்து, குடும்பக் கட்டமைப்புகளின் ஆரோக்கியம் மற்றும் மனநல ஆதரவு ஆகியவற்றின் பக்கம் திருப்பியுள்ளது. பொதுமக்கள் இப்போது, வெறும் சடங்குகள் அல்லது தினசரி கொண்டாட்டங்களுக்கு அப்பால், உணர்வுப்பூர்வமான வளர்ப்பின் முக்கியத்துவம், பெற்றோருக்கான ஆலோசனை மற்றும் பாடசாலைகளில் உளவியல் ஆதரவு ஆகியவற்றின் தேவை குறித்து தீவிரமாக விவாதிக்கின்றனர். 

இது, குழந்தைகளை அன்புடன், மரியாதையுடன் நடத்தும் ஒரு சமூகத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்ற பொதுக்கருத்து வலுவடைவதைக் காட்டுகிறது. இருப்பினும், இந்த விழிப்புணர்வு பெரும்பாலும் துரதிர்ஷ்டவசமான சம்பவங்கள் நடக்கும்போதே உச்சம் பெறுகிறது என்பது கவலைக்குரிய விடயம்.

ஐ.நா.வின் உறுப்பு நாடுகளின் அரசியல் தலைவர்கள், சர்வதேச அரங்கில் UNCRC சாசனத்தை ஏற்றுக்கொள்வதாகவும், அதற்குக் கட்டுப்படுவதாகவும் தொடர்ந்து அறிவிக்கின்றனர். இலங்கை அரசாங்கம் போன்ற தேசிய அரசாங்கங்கள், சிறுவர் பாதுகாப்பு அதிகார சபை மற்றும் சிறுவர் பராமரிப்புச் சட்டங்கள் போன்ற நிறுவனங்களை அமைத்துள்ளன.

 இருப்பினும், ஐ.நா.வின் சிறுவர் உரிமைக் குழுவின் ஆய்வுகள் (Committe on the Rights of the Child periodic reviews) பல நாடுகள் 'சிறுவர் உரிமைச் செயற்பாட்டுக்' (Child Rights Implementation) கடமைகளை நிதி ஒதுக்கீட்டில் முழுமையாக நிறைவேற்றவில்லை எனக் காட்டுகின்றன. 2025 இன் 'அன்பான வளர்ப்பு' என்ற மையக்கருத்து, அரசியல் தலைவர்களின் பேச்சில் மாற்றத்தைக் கொண்டுவர வேண்டும். 

அரசியல்வாதிகள் வெறும் சட்ட சீர்திருத்தங்களை மட்டும் பேசாமல், குடும்பங்களுக்கான சமூக நலத்திட்டங்கள், சத்தான உணவு வழங்குவதற்கான வரவுசெலவுத் திட்ட ஒதுக்கீடு மற்றும் ஆரம்பகால குழந்தை வளர்ச்சி நிலையங்களுக்கான (Early Childhood Development Centers) முதலீடுகளை அதிகரிப்பதில் கவனம் செலுத்த வேண்டும். இந்த மையக்கருத்து, குழந்தைகளின் வளர்ச்சிக்குக் குடும்பமும், சமூகமும் இணைந்து பொறுப்பேற்க வேண்டும் என்ற அரசியல் நிலைப்பாட்டை எடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.

சிறுவர் உரிமைகள் சாசனம் வழங்கிய சட்டம் ஒரு வலுவான அரண் என்றால், 2025 ஆம் ஆண்டின் மையக்கருத்து அந்த அரணுக்குள் இருக்கும் உயிரையும், உணர்வையும் குறிக்கிறது என நான் நம்புகிறேன். வெறும் உயிர் வாழ்வதற்கான உரிமையை மட்டும் உறுதி செய்வது போதுமானதல்ல; அவர்கள் பூரணமான மனிதர்களாக, தலைவர்களாக வளர, 'அன்பான வளர்ப்பு' கட்டாயம் தேவை. 

இந்தியா, இலங்கை போன்ற நாடுகளில் நிலவும் சமூக அழுத்தங்கள் மற்றும் பொருளாதாரச் சிரமங்கள் காரணமாக, அன்பின் மூலம் வளர்க்க வேண்டிய பெற்றோர் கூட, வறுமையின் பிடியில் சிக்கி, வன்முறையையும், புறக்கணிப்பையும் குழந்தைக்கு வழங்குபவர்களாக மாறுகின்றனர். இதை வெறும் தனிப்பட்ட குடும்பப் பிரச்சினையாக ஒதுக்குவது என்பது தவறு. இது ஒரு சமூகப் பிரச்சினை. சிறுவர்களுக்கு 'கல்வி கற்கும் உரிமை' வழங்கப்பட்டாலும், அன்பும், பாதுகாப்பான மனநிலையுமற்ற ஒரு சூழலில் அவர்கள் கல்வியைக் கிரகிப்பது கடினம். எனவே, 'அன்பான வளர்ப்பு' என்பது ஒரு நாட்டின் முதலீடாகக் கருதப்பட்டு, அதன் மூலம் மட்டுமே எதிர்காலத்தில் உலகை வழிநடத்தத் தகுதியான தலைவர்கள் உருவாக முடியும்.

இந்த 'அன்பான வளர்ப்பு' இலக்கை அடைவதற்குச் சில நடைமுறைச் சாத்தியமான தீர்வுகளை அரசாங்கங்கள் மற்றும் சமூக அமைப்புகள் உடனடியாகச் செயற்படுத்த வேண்டும். முதலாவதாக, சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (ILO) பரிந்துரைத்தபடி, அரசுகள் அனைத்துப் பெற்றோருக்கும், குறிப்பாகத் தாய்மார்களுக்கும், விரிவுபடுத்தப்பட்ட ஊதியத்துடன் கூடிய பெற்றோர் விடுமுறையை (Extended Paid Parental Leave) கட்டாயப்படுத்த வேண்டும். 

இது, குழந்தையின் ஆரம்பகால வளர்ச்சிக்குத் தேவையான அன்பான பிணைப்பை உறுதி செய்யும். இரண்டாவதாக, பாடசாலைகளில் 'பெற்றோர் வளர்ப்புத் திறன் மேம்பாட்டுத் திட்டங்கள்' (Parenting Skills Development Programs) கட்டாயப் பாடமாக அல்லது செயலமர்வுகளாக அறிமுகப்படுத்தப்பட வேண்டும். மூன்றாவதாக, உள்ளூர் சமூக மட்டத்தில், சுகாதார அதிகாரிகள் மற்றும் சிறுவர் பாதுகாப்பு அதிகாரிகள் இணைந்து, பொருளாதார ரீதியில் பின்தங்கிய குடும்பங்களுக்கு, 'அன்பான வளர்ப்புக்கான சமூக ஆதரவுப் பொதியையும்' (Community Nurturing Support Package) சத்தான உணவையும் உறுதிப்படுத்த வேண்டும். 

நான்காவதாக, ஊடகங்கள், குழந்தைகளின் உரிமைகள் குறித்து செய்தி வெளியிடும்போது, அதிர்ச்சியூட்டும் சம்பவங்களில் மட்டும் கவனம் செலுத்தாமல், வெற்றிகரமான 'அன்பான வளர்ப்பு' நடைமுறைகளையும், சாதனை புரிந்த குழந்தைகளையும் முன்னிறுத்தி, நேர்மறையான தகவல்களைப் பரப்ப வேண்டும்.

ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சிறுவர் உரிமைகள் சாசனத்தின் அடிப்படை வாக்குறுதிகளை நாம் நிறைவேற்றியே ஆக வேண்டும். 2025 ஆம் ஆண்டின் 'அன்பான வளர்ப்பு – உலகை வழிநடத்த' என்ற மையக்கருத்து, வெறும் சடங்குகளுக்கு அப்பால், நமது இதயங்களையும், கொள்கைகளையும் குழந்தைகள் மீது செலுத்த ஒரு வாய்ப்பை வழங்குகிறது. 

சிறுவர்களுக்கான உரிமைகளைச் சட்டபூர்வமாக உறுதிப்படுத்துவது ஒரு ஆரம்பப் புள்ளிதான்; ஆனால், அவர்களுக்குப் போதுமான அன்பும், பாதுகாப்பும், உற்சாகமூட்டலும் இருக்கும்போது மட்டுமே அவர்கள் உலகிற்கு வழிகாட்ட முடியும். நமது அரசியல் தலைவர்கள், பெற்றோர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் அனைவரும் இணைந்து, ஒவ்வொரு குழந்தையும் முழு அன்பையும் பாதுகாப்பையும் பெறும் ஒரு சூழலை உருவாக்குவதற்கு இன்றே கைகோர்க்க வேண்டும். ஏனெனில், நாம் இன்று அன்புடன் வளர்க்கும் ஒவ்வொரு குழந்தையும்தான் நாளை இந்த உலகின் தலைவிதியைத் தீர்மானிக்கப் போகிறது.