எதிர்காலக் கனவுகளைத் தேடும் இன்றைய குழந்தைகள்: 2025 சிறுவர் தினம் ஒரு சமூகப் பொருளியல் பார்வை

இலங்கையில் 2025 ஆம் ஆண்டு ஒக்டோபர் 1 ஆம் திகதி சிறுவர் தினத்தைக் கொண்டாடும் வேளையில், நம் மனதைக் குடையும் ஒரு முக்கியமான கேள்வி எழுகிறது: இன்றைய நமது குழந்தைகள் எங்கே இருக்கிறார்கள்? அவர்களின் இலக்கு நோக்கிய எதிர்காலப் பாதை எப்படி இருக்கப் போகிறது? கடந்த சில ஆண்டுகளாக இலங்கை எதிர்கொண்ட கொடிய பொருளாதார நெருக்கடி, அரசியல் ஸ்திரமின்மை மற்றும் அதன் பின்னரான மெதுவான மீட்சி ஆகியவை, நாட்டின் மிகவும் பாதிக்கப்படக்கூடிய பிரிவினரான குழந்தைகளை எவ்வாறு ஆழமாகப் பாதித்துள்ளன என்பதை நாம் கூர்ந்து கவனிக்க வேண்டிய நேரம் இது.

முக்கிய அம்சங்கள்:

• கடும் வறுமை: 2021 முதல் 2023 வரை வறுமை விகிதம் இரட்டிப்படைந்து 25.9% ஆக உயர்ந்துள்ளதால், நான்கில் ஒரு குழந்தை அத்தியாவசிய தேவைகளுக்காகப் போராடுகிறது. (Source: UNICEF)
• குறைந்த முதலீடு: கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்திற்கான மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) ஒதுக்கீடு வெறும் 1.6% மட்டுமே உள்ளது. இது சர்வதேசப் பரிந்துரையான 4-6%ஐ விட மிகக் குறைவு. (Source: Daily Mirror)
• கற்றல் இடைவெளி: மூன்றாம் வகுப்பு மாணவர்களில் 14% மட்டுமே எதிர்பார்க்கப்படும் எழுத்தறிவையும், 15% மட்டுமே அடிப்படை எண்ணறிவையும் கொண்டுள்ளனர். இது எதிர்கால மனிதவளத்திற்கு விடுக்கப்பட்ட சவால். (Source: Daily Mirror)
• இளைஞர்களின் செயலற்ற தன்மை: பொருளாதாரச் சரிவு காரணமாக, உயர் கல்வி மற்றும் தொழில் பயிற்சி ஈடுபாடு குறைந்து, இளைஞர்களிடையே செயலற்ற தன்மை அதிகரித்துள்ளது. (Source: Sunday Times/IPS)

“ஒரு நாட்டின் பொருளாதார முன்னேற்றம் என்பது சிலரின் செல்வத்தால் அளவிடப்படுவதல்ல; மாறாக, பலரின் கண்ணியத்தால் அளவிடப்படுகிறது.” – அமர்த்தியா சென் (Amartya Sen). உலகப் புகழ்பெற்ற இந்த பொருளியல் அறிஞரின் வார்த்தைகள், இலங்கை தனது நெருக்கடிக்கு பிந்தைய மீட்சியைத் திட்டமிடும் இந்த முக்கியமான தருணத்தில் ஆழமான பொருளைத் தாங்கி நிற்கின்றன. 2024 ஆம் ஆண்டுக்கான சிறுவர் தினத்தின் மையக் கருப்பொருள், "குழந்தைகளை முதலில் வைப்பது" (Put Children First) என்பதாக இருந்தது. ஆனால், அந்த உறுதிமொழிகளை நாம் 2025 இல் எவ்வளவு தூரம் நிறைவேற்றியுள்ளோம்?

கடந்த 2022 மற்றும் 2023 ஆம் ஆண்டுகளில், நாடு ஆறு காலாண்டுகளாகத் தொடர்ச்சியான எதிர்மறை வளர்ச்சியை (Negative Growth) எதிர்கொண்டது. இந்தச் சரிவு வெறும் நிதிப் புள்ளிவிவரங்களைக் கடந்தும், இலட்சக்கணக்கான குடும்பங்களின் அடுப்பங்கரைகளிலும், குழந்தைகளின் புத்தகப் பைகளிலும், அவர்களின் எதிர்காலக் கனவுகளிலும் நிழலாய் படர்ந்திருக்கிறது. அதிக பணவீக்கம் (Inflation), உணவுப் பாதுகாப்பு இல்லாமை (Food Insecurity), மற்றும் டிஜிட்டல் சமத்துவமின்மை (Digital Inequality) ஆகியவை நமது குழந்தைகளின் வளமான குழந்தைப் பருவத்தை விழுங்கிவிட்டன. பள்ளிகளை விட்டு விலகுதல், ஊட்டச்சத்து குறைபாடு மற்றும் அதிகரித்த குடும்ப அழுத்தங்கள் ஆகியவை ஒரு முழு தலைமுறையின் வளர்ச்சியைக் கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளன.

நாட்டின் மறுசீரமைப்புக்கான பாதையில் நாம் இருக்கும்போது, பொருளாதாரத்தின் அடிப்படைக் கட்டுமானத்தை பலப்படுத்துவது மட்டுமே போதாது. நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தில் நாம் முதலீடு செய்யவில்லை என்றால், இந்த மீட்சி நிலையற்றதாகவே இருக்கும். ஒரு நாடு, தனது பொருளாதார அமைப்பில் மீதான நம்பிக்கையை இழக்கும் முன், அதன் குழந்தைகளில் நம்பிக்கை இழந்துவிட்டால், அது எப்படி மீண்டும் கட்டமைக்க முடியும்? இலங்கையின் உண்மையான வளர்ச்சி, மீண்டும் பணக்கார நாடாக மாறுவதில் இல்லை; மாறாக, நாட்டின் வறுமைச் சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்ட கடைசி குழந்தைக்கும் கண்ணியமான எதிர்காலத்தை உறுதி செய்வதிலேயே உள்ளது.

இன்று இலங்கையில் நாம் எதிர்கொள்ளும் சவால், வெறுமனே பொருளாதார மீட்சி பற்றியதல்ல; இது "குழந்தைகள் மீதான நெருக்கடி"யைப் பற்றியது. இந்த நெருக்கடி பெரும்பாலும் வளர்ச்சி விகிதங்கள் மற்றும் பங்குச் சந்தை ஏற்ற இறக்கங்களுக்குப் பின்னால் மறைக்கப்படுகிறது. ஆனால், புள்ளிவிவரங்கள் அதிர்ச்சியூட்டுகின்றன. ஐ.நா.வின் யுனிசெஃப் (UNICEF) அறிக்கைப்படி, 2021 மற்றும் 2023 ஆம் ஆண்டுகளுக்கு இடையில், இலங்கையில் வறுமை விகிதம் கிட்டத்தட்ட இரட்டிப்பாகி, 13.1%லிருந்து 25.9% ஆக உயர்ந்துள்ளது. (Source: UNICEF Sri Lanka Annual Report 2024). அதாவது, 3.65 அமெரிக்க டாலர் (Purchasing Power Parity - PPP) அன்றாட வருமான வரம்புக்குக் கீழே வாழும் மக்களின் எண்ணிக்கை பன்மடங்கு அதிகரித்துள்ளது. இதனால், ஏறக்குறைய நான்கில் ஒரு குழந்தை வறுமையின் பிடியில் சிக்கி, போதுமான உணவு, கல்வி மற்றும் சுகாதார வசதிகளை அணுக முடியாமல் தவிக்கிறது.

இந்த வறுமையின் தாக்கம் நேரடியாக கிராமப்புற மாணவர்கள் மற்றும் குறைந்த வருமானம் கொண்ட குடும்பங்களின் இளைஞர்கள் மீது விழுகிறது. ஜனாதிபதி அவர்கள் 2024 சிறுவர் தின செய்தியில் குறிப்பிட்டது போல, வறுமையின் காரணமாக கிராமப்புற மாணவர்களுக்குக் காலை உணவு கூட கிடைக்காத நிலை உள்ளது. இந்த ஊட்டச்சத்து குறைபாடு, வெறும் பசியைக் குறிக்கவில்லை; இது குழந்தைகளின் மூளை வளர்ச்சி, கவனம் செலுத்தும் திறன் மற்றும் ஒட்டுமொத்தப் பள்ளி செயல்திறன் ஆகியவற்றைப் பாதிக்கிறது.

நீண்ட கால சமூகப் பொருளியல் விளைவுகளைப் பார்க்கும்போது, கல்வித் துறையின் செயல்திறன் அச்சுறுத்தலாக உள்ளது. 2023 ஆம் ஆண்டுக்கான தரவுகளின்படி, மூன்றாம் வகுப்பு மாணவர்களில் வெறும் 14% பேர் மட்டுமே எதிர்பார்க்கப்படும் எழுத்தறிவுத் திறனையும், 15% பேர் மட்டுமே அடிப்படை எண்ணறிவுத் திறன்களையும் பெற்றுள்ளனர் (Source: Daily Mirror, October 1, 2024). இந்த அதிர்ச்சியூட்டும் கற்றல் இடைவெளிகள், எதிர்கால இலங்கை உழைப்புச் சந்தையில் (Labour Market) நுழையவிருக்கும் ஒரு தலைமுறையின் உற்பத்தித் திறன் மற்றும் திறமைகளைக் கடுமையாகக் குறைக்கிறது. உலகளவில் தொழிலாளர் அமைப்பு (International Labour Organization - ILO) வலியுறுத்துவது போல, ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி, அதன் மனித மூலதனத்தின் (Human Capital) தரத்திலேயே தங்கியுள்ளது. அடிப்படைத் திறமைகளில் இந்த வீழ்ச்சி நீடித்தால், வருங்காலத்தில் இலங்கை ஒரு அறிவுசார் பொருளாதாரமாக (Knowledge Economy) உருவாவதற்கான கனவு தகர்ந்து போகும் அபாயம் உள்ளது.

விமர்சன ஆய்வு மற்றும் சவால்கள் (Critical Analysis and Challenges)

இந்த நெருக்கடி ஏன் இவ்வளவு ஆழமாக நீடிக்கிறது என்பதை நாம் வெளிப்படையாகப் பார்க்க வேண்டும். நிதி நெருக்கடி ஒரு புறம் இருக்க, குழந்தைகள் மீதான இந்த சமூகப் பொருளியல் சவால்களுக்குப் பின்னால், பலவீனமான கொள்கை முடிவுகள் மற்றும் நிறைவேற்றல் இடைவெளிகள் உள்ளன.

குழந்தைகள் நலனில் நாம் முதலீடு செய்யத் தவறிவிட்டோம் என்பதற்கான நேரடி ஆதாரம், மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் நாம் ஒதுக்கும் தொகையே ஆகும். 2023 ஆம் ஆண்டில், இலங்கையின் கல்விச் செலவு GDP-யில் வெறும் 1.6% ஆகவும், சுகாதாரச் செலவு GDP-யில் 1.6% ஆகவும் மட்டுமே இருந்தது. இது ஐக்கிய நாடுகள் சபை (UN) பரிந்துரைக்கும் குறைந்தபட்ச இலக்குகளை விட மிகக் குறைவு. உதாரணமாக, உலகளாவிய சுகாதாரக் கவரேஜுக்கான (Universal Health Coverage) 5% இலக்கு மற்றும் கல்விக்கான 4-6% இலக்கு ஆகியவற்றில் இருந்து நாம் வெகுதூரம் விலகி இருக்கிறோம்.

அதே சமயம், பொருளாதார நெருக்கடியால் ஏற்பட்ட தொடர்ச்சியான எதிர்மறை வளர்ச்சியின் விளைவாக, இளைஞர் மற்றும் கல்வித் துறைகளில் பாதிப்பு தொடர்கிறது. பொருளாதாரக் கொள்கை ஆய்வுகள் நிறுவனத்தின் (Institute of Policy Studies - IPS) அறிக்கை, இளைஞர்களிடையே அதிகரித்து வரும் செயலற்ற தன்மையை சுட்டிக்காட்டுகிறது. பல்கலைக்கழகக் கல்வியைத் தொடரும் இளைஞர்களின் விகிதம் 11.4% மட்டுமே என்றும், தொழில் பயிற்சியில் (Vocational Training) ஈடுபடுபவர்களின் விகிதம் வெறும் 7.5% என்றும் அந்த அறிக்கை கூறுகிறது (Source: Sunday Times, October 20, 2024). கொள்கைகளில் நிலையான தன்மை இல்லாததாலும், உயர் திறன்கள் தேவைப்படும் வேலைவாய்ப்புகளில் ஏற்பட்ட வீழ்ச்சியாலும், இளைஞர்கள் கல்வியைத் தொடர்வதில் நம்பிக்கையிழந்துள்ளனர். இந்த இளைஞர் செயலற்ற தன்மை, நாட்டின் சமூக அமைப்பில் நீடித்த ஒரு பிளவை ஏற்படுத்துகிறது.

மற்றொரு உலகப் பொருளியல் மேதையான முஹம்மது யூனுஸ் (Muhammad Yunus) ஒருமுறை கூறினார்: “வறுமையை வெறுமனே பொருளாதாரப் பற்றாக்குறையாகப் பார்க்கக் கூடாது; அது மனித உரிமைகளின் மீதான மறுப்பாகும்.” – முஹம்மது யூனுஸ் (Muhammad Yunus). யூனுஸின் இந்த வரிகள், இலங்கையின் தற்போதைய சூழலில் அரசியல் விருப்பமின்மையின் சிக்கலைக் குறிக்கின்றன. மீட்சிக்குப் பிந்தைய சூழலில் கூட, பொது முதலீட்டை (Public Investment) சமூகத் துறைகளில் அதிகப்படுத்துவதற்குக் கடுமையான அரசியல் முடிவுகள் எடுக்கப்படவில்லை.

மேலும், காலநிலை மாற்றத்தின் அச்சுறுத்தலும் குழந்தைகளின் பாதிப்பை அதிகரிக்கிறது. கடந்த இரண்டு தசாப்தங்களில் காலநிலை தொடர்பான பேரழிவுகளால் இலங்கை ஆண்டுதோறும் $313 மில்லியனுக்கும் அதிகமான இழப்பைச் சந்தித்துள்ளது (Source: Daily Mirror, October 1, 2024). இந்த இழப்புகள், ஏற்கனவே பற்றாக்குறையில் உள்ள வளங்களைத் திசைதிருப்பி, குழந்தைகள் மத்தியில் ஊட்டச்சத்து குறைபாடு மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பை மேலும் அதிகரிக்கின்றன. சவால்கள் பன்மடங்கு—அரசியல் ஸ்திரமின்மையின்மை, கொள்கை நிறைவேற்றல் குறைபாடுகள் மற்றும் வெளிப்புறச் சவால்களான காலநிலை மாற்றம் ஆகியவை ஒரு தலைமுறையின் எதிர்காலத்தை கேள்விக்குறியாக்கியுள்ளன.

முன்மொழிவுகளும் தீர்வுகளும் (Proposals and Solutions)

நமது குழந்தைகள் எதிர்காலத்தை நோக்கி வெற்றிகரமாகப் பயணிக்க வேண்டுமெனில், உடனடி மற்றும் நடுத்தர காலத் திட்டங்கள் தேவை. வெறும் கடன் மறுசீரமைப்பு மற்றும் நிதி மேலாண்மை மட்டும் போதாது; சமூக மூலதனத்தில் (Social Capital) ஒரு வியூகம் சார்ந்த முதலீடு தேவைப்படுகிறது.

1. சமூகத் துறை முதலீடுகளை இரட்டிப்பாக்குதல்: கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்திற்கான GDP ஒதுக்கீட்டை உடனடியாக 3% இலக்கிற்கு உயர்த்தி, படிப்படியாக உலகளாவிய பரிந்துரைக்கப்பட்ட இலக்கான 4-6% ஐ நோக்கிச் செல்ல வேண்டும். இந்த கூடுதல் நிதி, கிராமப்புறப் பள்ளிகளில் மதிய உணவுத் திட்டத்தை விரிவுபடுத்துவதற்கும் (President’s proposal), ஆரம்ப காலக் குழந்தைப் பருவ மேம்பாட்டில் (Early Childhood Development) முதலீடு செய்வதற்கும் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். ஆரம்பக் கல்வியில் உள்ள 85%க்கும் அதிகமான கற்றல் இடைவெளியைக் குறைக்க, புதிய கற்பித்தல் முறைகள், தொழில்நுட்பம் மற்றும் ஆசிரியப் பயிற்சிகளில் இந்த முதலீடு அவசியம்.

2. கல்வி மற்றும் தொழில் பயிற்சிச் சீர்திருத்தம்: பள்ளிச் சான்றிதழ்கள் மட்டுமே இலக்கு என்ற சமூக அழுத்தத்தைக் குறைக்க, பாடத்திட்டங்களில் சீர்திருத்தம் கொண்டு வரப்பட வேண்டும். இளைஞர்கள் மத்தியில் வெறும் 7.5% மட்டுமே ஈடுபடும் தொழில் பயிற்சித் துறையை, வளர்ந்து வரும் தொழிற்துறைகளுடன் (எ.கா., தகவல் தொழில்நுட்பம், மீள்திறன் கொண்ட விவசாயம், பச்சை ஆற்றல்) இணைத்து, தொழில்சார் கல்விக்கான ஈடுபாட்டை அதிகரிப்பது அவசியம். அரசுப் பள்ளிகள் அனைத்தையும் சமமான தரத்தில் உயர்த்துவதற்கான ஜனாதிபதியின் அழைப்பு (Equal School Status) என்பது நடைமுறைப்படுத்தப்பட வேண்டும். இது பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் குறைத்து, எந்தப் பின்புலத்திலிருந்தும் வரும் குழந்தைகளுக்கும் சம வாய்ப்பை அளிக்கும்.

3. பிராந்திய எடுத்துக்காட்டுகளைப் பின்பற்றுதல் (Local Example): தெற்காசியாவில் உள்ள இந்தியாவின் கேரளா மாநிலம், பல தசாப்தங்களுக்கு முன்பே பொதுச் சுகாதாரம் மற்றும் கல்வியில் பெருமளவில் முதலீடு செய்யத் தொடங்கியது. இந்தியாவின் மற்ற பகுதிகளை விடக் குறைவான வருமானம் இருந்தபோதிலும், கேரளா இன்று கிட்டத்தட்ட 100% எழுத்தறிவு விகிதம், குறைந்த சிசு மரண விகிதம் மற்றும் உயர் மனித மேம்பாட்டுச் சுட்டெண் ஆகியவற்றைப் பேணுகிறது. இந்த மாடல், கொள்கை நிலைத்தன்மை, உள்ளூர் அரசாங்கத்தின் வலுவான ஈடுபாடு மற்றும் சமூக முதலீட்டின் மீதுள்ள அக்கறை ஆகியவற்றை இலங்கை பின்பற்றலாம் என்பதைக் காட்டுகிறது. இலங்கையும் தனது மீட்சிப் பாதையில், சமூக நீதியை மையமாக வைத்து, வறுமைக்கு எதிரான வலுவான சமூகப் பாதுகாப்பு வலையை (Social Safety Net) உருவாக்க வேண்டும்.

4. காலநிலைக்கான மீள்திறன்: ஆண்டுதோறும் ஏற்படும் $313 மில்லியனுக்கும் அதிகமான காலநிலை இழப்புகளைக் குறைக்கும் வகையில், குழந்தைகள் மற்றும் பள்ளிகளை மையமாகக் கொண்ட காலநிலை மீள்திறன் திட்டங்களில் (Climate Resilience Plans) முதலீடு செய்ய வேண்டும். இதன் மூலம், குழந்தைகளின் உணவுப் பாதுகாப்பு மற்றும் கல்வித் தொடர்ச்சியை உறுதி செய்யலாம்.

நாம் இந்தக் கட்டுரையைத் தொடங்கிய கேள்வியை மீண்டும் கேட்போம்: இன்றைய குழந்தைகள் எங்கே இருக்கிறார்கள், அவர்கள் விரும்பும் எதிர்காலம் எங்கே உள்ளது? அவர்கள் இன்று, எதிர்பாராத வறுமை, பசியின் அச்சுறுத்தல் மற்றும் குறைவான கல்வி வாய்ப்புகளின் குறுக்கு வழியில் நிற்கிறார்கள். ஆனால், அவர்களின் கண்கள் இன்னும் நம்பிக்கையின் ஒளியை, ஒரு வளமான இலங்கையின் கனவைத் தேடுகின்றன.

2024 ஆம் ஆண்டின் ஜனாதிபதி செய்தியில் கூறியது போல, "ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் உரித்தான மகிழ்ச்சியான, கவலையற்ற குழந்தைப் பருவத்தை" நாம் மீட்டெடுக்க வேண்டும். இந்த மீட்சியானது, வெறும் ஆவணங்கள் அல்லது புள்ளிவிவரங்களில் இருக்க முடியாது; அது உண்மையான மனித வாழ்க்கையில் பிரதிபலிக்க வேண்டும். இந்தச் சமூகப் பொருளியல் மாற்றங்களை வெற்றிகரமாகச் செயல்படுத்த, நமக்குத் தேவைப்படுவது அரசின் உறுதியான நடவடிக்கையும், ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் கூட்டுப் பொறுப்புணர்ச்சியும் ஆகும்.

சமூகப் பொருளியல் வளர்ச்சியைப் பற்றிப் பேசும்போது, கிரேக்க அறிஞர் ஒருவரின் கூற்றை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்: “சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கும் குழந்தைகளுக்குக் கிடைக்கப்பெறும் வாய்ப்புகளையே ஒரு நாட்டின் உண்மையான மதிப்பை அளவிடுகிறது.” நாட்டின் எதிர்காலம், நாம் இன்று எடுக்கும் ஒவ்வொரு முதலீட்டு முடிவிலும், ஒவ்வொரு கொள்கை சீர்திருத்தத்திலும் அடங்கியுள்ளது. நாம் குழந்தைகளை வெறும் பயனாளிகளாகப் பார்க்காமல், எதிர்கால பொருளாதாரத்தின் மிக முக்கியமான முதலீடாகப் பார்க்க வேண்டும்.

இறுதியாக, நமது அழைப்பு இதுதான்: நாம் வளர்ச்சியை வெறும் GDP புள்ளிகளில் அளவிடாமல், வாழ்வு மேம்படுத்தப்பட்ட ஒவ்வொரு குழந்தைகளின் கண்ணியத்திலும், அவர்கள் கண்ட கனவுகளின் நிஜமாக்குதலிலும் அளவிட வேண்டும்.