பொருட்களின் விலைகள் எவ்வளவோ உயர்ந்தாலும் மக்களின் சம்பளம் ஒரு சதம் கூட உயரவில்லை.

தேசிய நுகர்வோர் விலைச்; சுட்டெண் வெளியிட்ட மே மாதக் அறிக்கையில், உணவுப் பொருட்கள் மீதான பணவீக்கம் மாதத்தில் 57.4% வீதத்தில் இலிருந்து 80.1% வீதமாக உயர்ந்துள்ளது. போக்குவரத்துக்கான பணவீக்கம் 128% வீதமாக உள்ளது. இது கடந்த மாதத்திற்கான இலங்கை மக்களின் நிலைமையையே மேற்கூறியவை குறிப்பிடுகின்றன.

இந்த மாதம் நிலைமை மிகவும் வித்தியாசமானது. ஆனால் தற்போது எதற்கும் விலைக் கட்டுப்பாடு இல்லை. பேருந்தின் முதல் பிரிவில் குறைந்தபட்ச பேருந்தின் கட்டணம் 40.00/= நாற்பது ரூபாய். ஒரு வருடத்திற்கு முன்பு இந்த எண்ணிக்கை 9.00/= ஒன்பது ரூபாயாக இருந்தது. தொண்ணூறுகளின் ஆரம்பத்தில் இதன் விலை ரூபாய் 1.50/= ஒன்று ஐம்பது. 

அப்போது ஒரு கிலோ அரிசி இருபது ரூபாய். ஆதன் பின் 2001ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்த ரணில் அரசாங்கம் இரண்டு வருடங்களின் பின்னர் வீழ்த்தப்பட்டு சந்திரிகா மீண்டும் ஆட்சியைப் பிடித்தார். சிறிது காலம் கழித்து, அரிசி குறைந்தபட்சம் கிலோ அறுபது ரூபாய்க்கு விற்கப்பட்டது. மக்களிடையே பெரும் கொந்தளிப்பு ஏற்பட்டது. அந்தத் தருணத்தில் வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டிருந்தால் சந்திரிகாவின் அரசாங்கம் கவிழ்ந்திருக்கும். 

இன்று ஒரு கிலோ அரிசியின் குறைந்த விலை இருநூற்று நாற்பது ரூபாய். ஒரு டின் செம்மண் எழுநூற்று ஐம்பது ரூபாய். சில இடங்களில் எண்ணூறு ரூபாய். தினமும் காலையில் ஒரு கிலோ சீனியின் விலை நிர்ணயம் செய்யப்படுகிறது. செட்டித்தெருவில் ஒரு பவுன் தங்கத்தின் விலையும் இப்படித்தான் நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. இன்று ஒரு கிலோ வெள்ளைச் சீனி முந்நூற்று ஐம்பது ரூபாய். ஒரு கிலோ சிவப்பு சீனி முந்நூற்று அறுபது ரூபாய். நாளை இந்த விலை மேலும் உயரும். சில நாட்களில் இந்த விலை இருபத்தைந்து அல்லது ஐம்பது சதங்களினால்; குறையலாம். சதங்களில் குறைவு என்றாலும், ரூபாய்களில் விலை அதிகரிக்கிறது.

மறுபுறத்தில் பொருட்களின் விலைகள் எவ்வளவோ உயர்ந்தாலும் இந்நாட்டு மக்களின் சம்பளம் ஒரு சதம் கூட உயரவில்லை. மக்களின் வருமானம் மிக வேகமாகக் குறைந்துவிட்டது என்பதே உண்மையான கதை. சில தனியார் நிறுவனங்களில் மேலதிக நேர கொடுப்பனவுகள் மற்றும் சம்பள வெட்டுக்கள் கூட இடம்பெற்றுள்ளன. இதனால் மக்கள் பணவீக்கத்தை எதிர்கொள்ள முடியாமல் தவித்து வருகின்றனர். இந்த பணவீக்கத்தை எதிர்கொண்டு சாதாரண வாழ்க்கை வாழ இந்நாட்டு மக்களின் சம்பளம் பார்க்கப்போனால் கிட்டத்தட்ட 400 வீதத்தினால் அதிகரிக்க வேண்டும், அப்படியாயின் 50000 ரூபாய்கள் பெறும் ஒருவரின் சம்பளம் 200000 ரூபாவாக அதிகரிக்கவேண்டும்.

இந்நாட்டு மக்கள் உடனடியாக விவசாய நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட வேண்டும் என அரசாங்கம் கூறுகிறது. சிங்கப்பூர் போன்ற நாட்டில் இது 24 மணி நேர வேலை. அந்த நாட்டில் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் வசிக்கும் எவரும் இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்தில் விவசாயியாகிவிடலாம். ரசாயன திரவ உரங்கள், காய்கறி விதைகள், சிறிய மீன் தொட்டிகள் போன்ற நடுகைப் பெட்டிகள் சிங்கப்பூரில் உள்ள அனைத்து கடைகளிலும் விற்பனைக்கு உள்ளன. அடுக்குமாடி குடியிருப்பு வாசிகள் செய்ய வேண்டியது, இவற்றில் ஒன்றிரண்டு தொட்டிகளை வாங்கி, அதில் தண்ணீர் நிரப்பி, ரசாயன உரங்களைக் கலந்து, தொட்டியின் மேல் ஒரு வலையை வைத்து, அதன் மீது காய்கறி விதைகளைத் தூவ வேண்டும். இரண்டு நாட்களில், இந்த காய்கறி விதைகள் வேரூன்றி, அவை வலையின் விளிம்பிலிருந்து தொட்டியில் உள்ள தண்ணீரில் மூழ்கிவிடும். இது தண்ணீரில் காய்கறிகளை வளர்க்கும் ஒரு மேம்பட்ட முறையாகும். சிங்கப்பூரர்கள் தங்கள் காலை உணவுக்காக கீரை, தக்காளி உள்ளிட்ட பல வகையான காய்கறிகளை இப்படித்தான் வளர்க்கிறார்கள். 

சிங்கப்பூர் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் அதிகபட்ச குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை நான்கு. இந்த நான்கு பேரின் அன்றாட உணவிற்கு மேற்படி காய்கறி விளைச்சல் போதுமானது. நான்கு பேர் கொண்ட குடும்பத்திற்கு எட்டு தொட்டிகளில் காய்கறிகளை பயிரிட்டால் போதும். ரசாயன உரங்களை மட்டுமே நம்பியிருக்கும் முறை இது. உலகிலேயே அதிக ரசாயன உரங்களைப் பயன்படுத்தும் நாடு சிங்கப்பூர். இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்திற்குள் அந்த நாட்டை இயற்கை உரமாக மாற்ற அந்நாட்டின் தற்போதைய தலைவர் செயல்பட்டால் அது இலங்கையாக மாறிவிடும்.

பின்னர் என்ன அந்த நாட்டவர் ஒரு மாதத்திற்குள் இறந்துவிட வேண்டும். ரசாயன உரங்களால் நம் நாட்டு மக்களுக்கு பல்வேறு நோய்கள் வருகின்றன. ஆனால் நாம் அறிந்தவரையில் சிங்கப்பூர் மக்கள் ரசாயன உரங்களால் ஏற்படும் எந்த நோயாலும் இறக்கவில்லை.

நாம் புரிந்து கொண்ட வரையில், இந்த நாட்டின் அரசாங்கம் வேண்டுமென்றே வாழ்க்கைச் செலவு காரணியை தன்பாட்டுக்கு விட்டுவைத்துள்ளது. இதன் விளைவாக, இந்த நாடு தனது சொந்த மக்களைக் பாராமுகமாகக் கைவிட்டது என்பதையே நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும். இதனை அரசாங்கம் தொடர்ந்தும் முன்னெடுக்குமானால் எதிர்வரும் காலங்களில் மக்கள் அரசை கைவிட்டு விடுவார்கள். அப்போது ஒரு அராஜக நிலை உருவாகும். ஒரு அராஜக நாட்டில் உள்நாட்டுப் போர்கள், இன நெருக்கடிகள், வன்முறைச் செயல்கள் போன்றவை வெறுமனே உருவாவதனைப் பார்த்துள்ளோம். சந்தையையும் பொருளாதாரத்தையும் கட்டுப்படுத்த முடியாத அரசால் மக்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது.

இலங்கை தனது பொருளாதார வரலாற்றில் மிக மோசமான இடத்தில் இருக்கும் தருணம் இது. இந்த மாதிரியான பொருளாதார நெருக்கடி ஏற்பட்டதில்லை, பொருளாதார நெருக்கடியின் போது மக்கள் ஓரங்கட்டப்பட்ட சகாப்தமும் இருந்ததில்லை.