இலங்கைக்கு அமெரிக்கா விதித்துள்ள மூன்று நிபந்தனைகள்!

ஓவ்வொரு பிரச்சினையினை எதிர்நோக்கும்போது ஒவ்வொரு நாட்டினை, நிறுவனத்தினை மற்றும் நபரினை நோக்கி பிச்சை எடுக்கும் நிலைக்கு இலங்கையை கொண்டு நிறுத்தியுள்ளனர். அதனால் நாம் அந்த நிபந்தனைகளைக்கேட்டு இந்த நாட்டில் வாழ்வது ஒரு அவமானமாகநே நினைக்கத் தோணுகின்றத. நாம் நம்பி வாக்களித்த தலைவர்கள். அந்த வகையில் இன்று வீழ்ச்சியடைந்துள்ள பொருளாதாரத்தினை படுபாதாளத்தில்; இருந்து வெளிக்கொண்டுவர, சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் இருந்து பெறப்படவுள்ள பில்லியன் கணக்கான டொலர் கடன் நிவாரணம் தொடர்பில் இலங்கை பெரும் நம்பிக்கையுடன் உள்ளது. 

இந்த அதிகதொகைக் கடனைப் பெறுவதற்கு இலங்கை பல மாதங்களாக பேச்சுவார்த்தை நடத்தி வருகிறது. கடன் ஆதரவை வழங்குவது தொடர்பாக முரண்பட்ட கருத்துக்கள் அரசாங்கத்தினாலும் நிறுவனத்தின் பிரதிநிதிகளினாலும் வெளியிடப்படுகின்றன. இதற்கிடையில், இலங்கைக்கும் சர்வதேச நாணய நிதியத்துக்கும் இடையிலான சாத்தியமான உடன்படிக்கையின் விதிமுறைகள் தொடர்பாக அண்மையில் அமெரிக்க செனட் சபையின் வெளிநாட்டு உறவுகள் குழுவினால் வெளியிடப்பட்ட ஒரு முக்கியமான அறிக்கையை கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும்.

சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் இருந்து கடனைப் பெறுவதில் அமெரிக்கா மிகப்பெரிய செல்வாக்கைச் செலுத்தும் திறன் கொண்டது என்பது இரகசியமல்ல. இதனால்தான் அமெரிக்காவின் நிலைமைகளைப் பற்றி பேசும்போது அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டியது அவசியம். அந்த நிபந்தனைகளை இலங்கை நிறைவேற்றத் தவறினால், அந்த நிதியில் இருந்து கடன் பெறும் நம்பிக்கையை கைவிட வேண்டியிருக்கும். அதிகாரிகள், கவர்னர்கள், அரசியல்வாதிகள் என அனைத்து தரப்பினரும் பிரச்சனைக்குப் போகாமல் தீர்த்துவிடலாம் என்ற நிலையில் இந்த மூன்று நிபந்தனைகளையாவது நிறைவேற்றுவதை தற்போதைய ஆட்சியாளர்கள் உறுதி செய்ய வேண்டும்.

அமெரிக்கா மூன்று முக்கிய நிபந்தனைகளை விதித்துள்ளது. அதில்,

1. இலங்கை மத்திய வங்கியானது அரசியல் தலையீடுகள் அற்ற ஒரு சுயாதீன நிறுவனமாக செயற்பட அனுமதிக்கப்பட வேண்டும். 

2. வலுவான ஊழலுக்கு எதிரான கொள்கையை நாடு கடைப்பிடிக்க வேண்டும். 

3. சட்டம் ஒழுங்குக்கு மதிப்பளிக்கும் ஆட்சியை நிறுவுதல்.

ஆகவே இந்த நிபந்தனைகளை விதிக்கும் அமெரிக்க செனட் சபையின் வெளிநாட்டு உறவுகள் குழு, இந்த தேவையான சீர்திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்படாவிட்டால், இலங்கை பொருளாதாரத்தை நெருக்கடிக்குள்ளாக்கும் தவறான நிர்வாகத்தையும் கட்டுப்படுத்த முடியாத கடன் நிலைமையையும் தொடர்ந்து சந்திக்க நேரிடும் என்று கூறுகிறது. அதாவது மூன்று தொடர்புடைய நிபந்தனைகளை இலங்கை பூர்த்தி செய்யத் தவறினால், சர்வதேச நாணய நிதியம் இந்தக் கடன் வசதியை அங்கீகரிக்காமல் போகலாம். இவ்வாறானதொரு அபாயத்திற்கு நாட்டை இழுத்துச் செல்வதை விட பொருத்தமான நிலைமைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றியமைப்பதே இந்த நேரத்தில் செய்ய வேண்டிய மிக முக்கியமான பணி என்பதை சுட்டிக்காட்ட வேண்டும்.

இந்தப் பின்னணியில், இதை நீங்கள் சரியாகச் சிந்தித்தால், இவை நிபந்தனைகள் அல்ல, ஒரு நாட்டின் ஆட்சிக்கு இன்றியமையாத காரணிகள் என்பதைப் புரிந்துகொள்ளலாம். எந்தவொரு நாட்டின் மத்திய வங்கியையும் ஆட்சியாளர்களால் கையாள அல்லது கட்டுப்படுத்த முடியுமானால், நாட்டின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளைத் திட்டமிடும் பொறுப்பை அத்தகைய நிறுவனம் நிறைவேற்றாது. மாறாக அரசாங்கத்தின் அரசியல்வாதிகளின் தேவைகள் மட்டுமே நிறைவேற்ற முடியுமாய் அமையும். இது நாட்டின் பொருளாதாரத்தை பின்னுக்கு தள்ளும் நடவடிக்கையாகும். ஆகவே இதற்கு வேறு உதாரணங்கள் தேவையில்லை. இலங்கை மத்திய வங்கி கடந்த காலத்தில் செயற்பட்ட விதத்திலிருந்து ஒரு உதாரணத்தை எடுத்துக் கொள்ளலாம். அரசாங்கத்தின் கடிவாளத்தை வைத்திருந்த ஒருவரிடம் மத்திய வங்கியை ஒப்படைத்ததன் மூலமான இழப்பு, தவறான முகாமைத்துவம் அமெரிக்காவிற்கு முதல் நிபந்தனையை விதிக்க காரணமாக இருக்கலாம்.

அடுத்ததாக இரண்டாவது நிபந்தனை, ஊழலுக்கு எதிரான வலுவான திட்டத்தை நாட்டில் பேணுவது. அந்த நிபந்தனை விதித்திருப்பது, இலங்கை ஊழல் மலிந்து கிடக்கும் நாடு என்ற உலகளாவிய கருத்து எவ்வளவு வலுவாக உள்ளது என்பதை காட்டுகிறது. இந்த நாட்டில் ஊழல் என்பது உயர்மட்ட அரசியல்வாதிகளிடம் இருந்து தொடங்கியது. பின்னர் அரசு அதிகாரிகளுக்கும் பரவியது. இறுதியில் நாட்டுக்கு வரும் முதலீட்டாளர்களிடம் நேரடியாக 10, 20, 30 சதவீதம் கேட்கும் அளவுக்கு ஊழல் பரவியது. அதிலிருந்து அரசியல்வாதிகள் மற்றும் அதிகாரிகள் தற்காலிக நன்மைகளை, சலுகைகளைப் பெற்றிருக்கலாம். ஆனால், இன்று நாடு முழுவதும் பரவலான ஊழலால் காரணமாக பெரிய நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிக்கிறது. ஆகவே இந்த ஊழல் நிலையைத் தவிர்ப்பதன் மூலமே சர்வதேசத்திடம் கடன் பெறும்நிலையாகிவிட்டதால் வெட்கப்பட வேண்டியது நாட்டு மக்கள் அல்ல. நாட்டை உருவாக்கிய அரசியல் தலைவர்கள். அமைச்சர்கள். ஆனால் துரதிரஷ;;டவசமாக, இந்த ஊழலில் ஈடுபட்ட அரசியல்வாதிகளுக்கும் அதிகாரிகளுக்கும் வெட்கம் இல்லை என்பதுதான் உண்மை.

மூன்றாவது நிபந்தனை சட்டத்துக்கும் ஒழுங்குக்கும் கட்டுப்பட்ட மதிக்கும் ஆட்சியை நிறுவுவது. தற்போதைய அரசாங்கம் ஆட்சிக்கு வந்ததும் ஒரே நாடு ஒரே சட்டம் என்ற வேலைத்திட்டம் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. முதற்கட்ட அறிக்கை ஜனாதிபதியிடம் கையளிக்கப்பட்டதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆளும் அரசுக்கு ஒரு சட்டமும், எதிர்க்கட்சிகளுக்கு வௌ;வேறு சட்டங்களும் என்று வரும்போது நமது நாடு இருண்ட கடந்த காலத்தையே கண்டுன்; கொண்டுவந்துள்ளது. எனவே இந்த வாய்ப்பையாவது பயன்படுத்தி சட்டத்தின் ஆட்சியை நிலைநாட்டுவது அரசின் பொறுப்பாக உள்ளது இன்று.

எனவே இந்த மேற்கூறிய மூன்று நிபந்தனைகளையும் நடைமுறைப்படுத்துவதால் எமக்கு கடன் வழங்கப்படுவதற்கு உத்தரவாதம் இல்லை என்றாலும், எதிர்காலத்தில் இந்த நாட்டை ஓரளவு கௌரவத்துடன் வாழக்கூடிய நாடாக மாற்றுவதற்கு இது உதவும்.