எவ்வாறாயினும், ஜனாதிபதி நாட்டில் இல்லாத காரணத்தினால், பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க பதில் ஜனாதிபதியானார். அவரும் பதவி விலக வேண்டும் என்று ஆர்வலர்கள் போராட்டங்களை ஆரம்பித்துள்ளனர். திரு.ரணில் விக்கிரமசிங்க பதவி விலக வேண்டும் என்றும் அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களும் கூறுகின்றனர். ஆனால் அது இன்னும் நடந்தபாடில்லை.
இதேவேளை, நேற்று (15ஆம் திகதி) திரு.கோட்டாபய ராஜபக்ஷவின் இராஜினாமாவை சபாநாயகரால் உத்தியோகபூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டதுடன், அதற்கமைவாக திரு.ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் பதில் ஜனாதிபதியாக பதவிப் பிரமாணம் செய்துகொண்டார். எவ்வாறாயினும் நாட்டில் தற்போது நிலவும் சூழல் மற்றும் எதிர்ப்புகள் காரணமாக எதிர்காலத்தில் மேலும் பல அரசியல் மாற்றங்கள் ஏற்படும். அதாவது எதிர்காலத்தில் ஜனாதிபதி ஒருவரை பாராளுமன்றமே நியமிக்க வேண்டும்.
இதன்படி, அடுத்த இடைக்கால அரசாங்கத்திற்கு புதிய பிரதமரும் அமைச்சரவையும் நியமிக்கப்பட வேண்டும். இன்று நாம் எதிர்கொள்ளும் பொருளாதார, அரசியல் மற்றும் சமூகப் பிரச்சினைகளுக்கு அடிப்படைக் காரணம் நாடு எதிர்கொண்டுள்ள கடுமையான அந்நியச் செலாவணி நெருக்கடிதான். அந்த நெருக்கடியிலிருந்து விடுபட சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் ஆதரவைப் பெற அரசாங்கம் தீர்மானித்துள்ளது, இப்போது நாம் அந்த பாதையில் முன்னேறி வருகிறோம். புதிய அரசாங்கத்தின் கீழ் பொருளாதார நெருக்கடியைச் சமாளிக்க நாம் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது பற்றி நாம் அலசி ஆராய்ந்து பதில் சொல்லவேண்டும்.
இந்த பாரிய பணப்பரிவர்த்தனை நெருக்கடிக்கு நீண்ட கால மற்றும் உடனடி காரணங்கள் இருப்பதை நான் பலமுறை குறிப்பிட்டிருந்தேன். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், திரு.கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஆட்சிக்கு வந்ததும், ஒரு பெரிய வெளிநாட்டுக் கடன் சுமை அதிகரித்தது. அதாவது ஆண்டுக்கு அதிக அளவு வெளிநாட்டுக் கடன் செலுத்த வேண்டியிருந்தது. இந்த ஆண்டுக்கு (2022) மட்டும் சுமார் ஏழு பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் அளவுக்கு பெரிய அளவிலான வெளிநாட்டுக் கடனைத் தீர்க்க வேண்டும். ஆனால் இந்த கடன் பொறுப்புகள் தீர்க்கப்பட வேண்டும் என்பதை நாங்கள் ஆரம்பத்தில் இருந்தே அறிந்தோம்.
ஆனால், நாம் எதிர்பாராதவிதமாக கொரோனா தொற்றை எதிர்கொள்ள நேர்ந்தது உண்மைதான். தொற்றுநோயின் விளைவாக, உலகெங்கிலும் பயணம் செய்வதைக் குறைத்ததால், நமது சுற்றுலா வருகை மற்றும் அந்நியச் செலாவணி வருவாய் வீழ்ச்சியடைந்தது. 2019 ஆம் ஆண்டின் இறுதியில், திரு.கோத்தபாய ராஜபக்ச ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு, இந்த பரிமாற்ற நெருக்கடியையும் அதனால் ஏற்படும் பொருளாதாரச் சவால்களையும் எதிர்கொள்ள சரியான முடிவுகளை எடுப்பதில் அவருக்கு தொலைநோக்குப் பார்வை இருந்ததாகத் தெரியவில்லை.
அரசாங்கத்திற்கோ அல்லது அரசாங்கத்தின் பொருளாதார அதிகாரிகளுக்கோ இதற்கான முன்னோக்கமோ அல்லது திட்டமோ இருந்ததில்லை என்பது இப்போது தெளிவாகியுள்ளது. சரியான முடிவுகளை சரியான நேரத்தில் எடுக்கவில்லை (உதாரணமாக சர்வதேச நாணய நிதியத்திற்கு செல்வது தாமதமாகியது) ஆனால் சில தவறான முடிவுகளை எடுத்தது (உதாரணமாக 2019 இறுதியில் பெரிய வரி குறைப்பு, இரசாயன உரங்கள் இறக்குமதியை நிறுத்தி உடனடியாக இயற்கை உர விவசாயக் கொள்கை மற்றும் அமெரிக்க டொலருக்கும் ரூபாவிற்கும் இடையிலான மாற்று வீத இடைவெளி கூடியது. இந்த நிலையில் அவர்களின் தோல்வியின் மத்தியிலும் கூட, கோட்டாபய ராஜபக்ஷ மற்றும் அவரால் நியமிக்கப்பட்ட பொருளாதார அதிகாரிகளும் அவர்களுடன் ஒட்டிக் கொண்டிருப்பதைக் காண முடிந்தது. குறிப்பாக ஜனாதிபதியின் செயலாளர் டாக்டர் பி. பி. ஜயசுந்தர, நிதி அமைச்சின் செயலாளர் எஸ். ஆர். அடிகல, நிதியமைச்சர் பசில் ராஜபக்ஷ மற்றும் மத்திய வங்கியின் முன்னாள் ஆளுநர் அஜித் நிவார்ட் கப்ரால் ஆகியோருக்கும் நாடு எதிர்நோக்கும் பாரிய பொருளாதார நெருக்கடி குறித்து சரியான மதிப்பீடு இருக்கவில்லை. அதனால்தான் அவர்கள் நிம்மதியாகத் திரிந்தார்கள். அன்று அவர்கள் சர்வதேச நாணய நிதியத்திடம் உதவி பெற விரும்பவில்லை என்றும் அடிக்கடி கூறி வந்தனர்.
இப்படிச் செயல்பட்டதாலும், இதற்கான சரியான ஆயத்தங்களைச் செய்யாததாலும், பணப்பரிவர்த்தனை நெருக்கடி மேலும் மேலும் மோசமடைந்து, வெளிநாட்டுக் கடனை அடைக்க முடியாத நிலை, எரிபொருள்;, எரிவாயு உள்ளிட்ட அத்தியாவசிய இறக்குமதிகளைக் கூட வாங்க முடியாத நிலை உருவானது. நாட்டில் பொருட்கள் தட்டுப்பாடும், வரிசைகளும் உருவாக்கப்பட்டன. நிலையான மதிப்பில் வைக்கப்பட்டிருந்த மாற்று விகிதத்தை கைவிட்டு, ரூபாயின் பெறுமதியை குறைக்க வேண்டியதாயிற்று. பின்னர் பொருட்களின் விலைகள் தாறுமாறாக உயர்ந்தன. இன்னும் உயரும். தற்போதைய 54 சதவீத பணவீக்கம் அடுத்த சில மாதங்களில் 70 சதவீதமாக உயரும் என மத்திய வங்கியின் ஆளுநர் கலாநிதி நந்தலால் வீரசிங்க தெரிவித்துள்ளார். இதனால், மக்கள் எதிர்காலத்தில் இன்னும் கடினமான காலத்தை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்.
கடந்த இரண்டரை வருடங்களில் மட்டுமன்றி திரு.ரணில் விக்கிரமசிங்கவை பிரதமராக நியமித்த இடைக்கால அரசாங்கத்தாலும் மக்களின் பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளுக்கு எவ்வித நிவாரணமும் வழங்க முடியவில்லை. அதாவது, இந்த பணப்பரிவர்த்தனை நெருக்கடியைத் தீர்க்கவும், மக்கள் எதிர்கொள்ளும் கடுமையான அடக்குமுறை மற்றும் வரிசை நிலைமைக்கு தீர்வு காணவும் அரசாங்கம் தவறிவிட்டது.
மக்கள் எதிர்கொண்ட பொருளாதார நெருக்கடி மேலும் மேலும் அதிகரித்தது. இதன் காரணமாக கடந்த ஜூலை 09 ஆம் திகதி நடைபெற்ற போராட்டம் பெரும் பெயர் பெற்றது. கட்சி நிற வேறுபாடின்றி, தாங்கள் எதிர்கொள்ளும் கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொண்டு அன்று பலர் வீதியில் இறங்கினர். ஆனால் இந்தப் போராட்டக்காரர்களில் பல்வேறு சித்தாந்தக் குழுக்களும் பல்வேறு அரசியல் கட்சி ஆர்வலர்களும் உள்ளனர். மேலும், இந்தப் போராட்டத்துக்கு வந்தவர்களில் பல்வேறு மன நிலைகளைச் சேர்ந்தவர்களும் உள்ளனர். பல விரும்பத்தகாத மற்றும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத விடயங்களும் நடந்திருந்தன. போராளிகளிடையே மோதல்களும் இடம்பெற்று வருகின்றன.
வன்முறை மற்றும் பொது மற்றும் தனியார் சொத்துக்கள் அழிக்கப்படுவதை நாங்கள் முற்றிலும் மன்னிக்க முடியாது. சொத்துக்களை அழிப்பதால் பொதுமக்களுக்கு எந்தப் பயனும் இல்லை. இத்தகைய நடவடிக்கைகள் நாம் எதிர்கொள்ளும் பொருளாதார நெருக்கடியைத் தீர்ப்பதை மேலும் கடினமாக்கும்.
அன்றைய போராட்டத்தில் கலந்து கொண்ட பொதுப் பெரும்பான்மையான மக்கள் கட்சி நிற வேறுபாடின்றி அவர்கள் எதிர்கொண்ட கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடியைக் கருத்தில் கொண்டு இந்த வன்முறையை ஆமோதிப்பார்கள் என்று நாங்கள் நினைக்கவில்லை. எனவே, போராட்டங்களில் கலந்து கொண்ட பலர் வீதியில் இறங்கி ஜனாதிபதி தலைமையிலான அரசாங்கத்திற்கு எதிராக ஆர்ப்பாட்டம் நடத்தியதே தவிர, வன்முறைச் செயற்பாடுகளையோ, சொத்துக்களை சேதப்படுத்துவதற்காகவோ அல்ல என நாம் கருதுகின்றோம். எனவே, சில அரசியல் குழுக்கள் தமது இலக்குகளை அடைய இந்த பொதுப் போராட்டத்தை பயன்படுத்தி வருவதாக குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்துள்ளன.
இந்த அரசியல் ஸ்திரமின்மைக்கு முகங்கொடுத்து நாம் பொருளாதாரப் படுகுழியின் அடிமட்டத்திற்கு மேலும் நகர்ந்து கொண்டிருப்பதுதான் இப்போதுள்ள பிரச்சினை. கலாநிதி நந்தலால் வீரசிங்க, மத்திய வங்கியின் ஆளுநராகப் பதவியேற்றதன் பின்னர், பொருளாதார நெருக்கடியிலிருந்து மீள்வதற்கு அரசியல் ஸ்திரத்தன்மை அவசியம் எனத் தெரிவித்தார். அதாவது நிலையான ஆட்சி அமைய வேண்டும். இதற்கு சர்வகட்சி இடைக்கால அரசாங்கம் அமைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் பரந்த அரசியல் கருத்தொற்றுமையுடன் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து செயற்பட வேண்டும் என்றும் பலர் தெரிவித்தனர்.
ஆனால் சர்வகட்சி அரசாங்கத்தை அமைப்பதற்கு போதிய முயற்சிகளை மேற்கொள்ளாத ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ச, பாராளுமன்றத்தில் ஒரே ஒரு ஆசனத்தை பெற்ற திரு.ரணில் விக்கிரமசிங்கவை பிரதமராக நியமித்து அமைச்சர்கள் குழுவை அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நியமித்தார். நாட்டில் பரந்த அரசியல் ஒருமித்த கருத்து இல்லை. எந்தவொரு இடைக்கால அரசாங்கத்தையும் நிறுவும் முயற்சியில் நாட்டின் அரசியல் ஸ்திரத்தன்மை மட்டும் ஏற்படவில்லை, நாட்டின் பொருளாதாரப் பிரச்சினைகளும் தீர்க்கப்படவில்லை. எவ்வாறாயினும், ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபகஷவின் இராஜினாமாவின் பின்னர் உருவாக்கப்படும் புதிய அரசாங்கத்திற்கு இந்த மக்கள் எதிர்நோக்கும் பொருளாதார அழுத்தத்தை விரைவாகக் குறைப்பதே பிரதான சவாலாகும். அந்நியச் செலாவணி நெருக்கடியைத் தீர்க்க சிறிது காலம் எடுக்கும் என்பது அனைவருக்கும் தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆனால் எரிபொருள்; மற்றும் எரிவாயு பிரச்சனை மற்றும் பொருட்களின் விலை பிரச்சனைக்கு உடனடி தீர்வுகள் தேவை.
பரிமாற்ற நெருக்கடியை தீர்க்க ஐ. எம்.எஃப். ஆதரவளிப்பது என்று முடிவெடுத்த பிறகு, இக்காலத்தில் அவர்களுடன் கலந்துரையாடி சிறிது தூரம் வந்துள்ளோம். எந்த அரசாங்கம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டாலும் பரவாயில்லை. ஐ எம். எஃப். விரைவாக பேச்சுவார்த்தை நடத்தி அந்த வழியில் செல்வதைத் தவிர வேறு பரிசோதனைக்கு இது நல்ல நேரம் அல்ல. சர்வதேச நாணய நிதியத்துடன் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ள பேச்சுவார்த்தைகளை விரைவில் முன்னெடுப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை. அந்த விருப்பத்துடன், பல குறுகிய கால மற்றும் நீண்ட கால தீர்வுகளை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஆகவே ஐ எம். எஃப். இடம் இருந்து நாம் பெறக்கூடிய ஆதரவைப் பெற்றுக் கொண்டு அதனை மீளக் கட்டியெழுப்ப வேண்டியது எம்மைப் பொறுத்தது. சர்வதேச நாணய நிதியம், அந்த கொள்கைகளை நடைமுறைப்படுத்தி, கடனை மறுசீரமைத்து, அந்த நடவடிக்கையில் இருந்து வெளியேறுங்கள். இவர்களும் ஒதுங்க முயன்றால், இந்த நாடு மேலும் சிக்கலில் மாட்டிவிடும்.
புதிய அரசாங்கத்துக்கும் இலங்கை வீழ்ந்துள்ள பொருளாதார நெருக்கடியில் இருந்து மீள்வதற்கு இந்த நேரத்தில் உடனடியாக தேர்தலுக்கு செல்ல முடியாது. இது அதிக செலவினை சில நேரம் எடுக்கும். எனவே, அனைத்துக் கட்சிகளும் இணைந்து ஆட்சி அமைக்க அனைத்து அரசியல் கட்சிகளும் இணக்கம் தெரிவித்து, அடுத்த தேர்தல் வரை ஒன்றிணைந்து செயல்படுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறோம். இதன் காரணமாக, தேவைப்படுவது இடைக்கால அரசாங்கமல்ல, அனைத்துக் கட்சிகளும் ஒன்றிணைந்து செயற்படக்கூடிய இடைக்கால சர்வகட்சி அரசாங்கமே. அத்தகைய அரசாங்கம் சர்வதேச அளவிலும் உள்நாட்டிலும் அங்கீகரிக்கப்படும். அதற்காக அனைத்து அரசியல் கட்சிகளும் தமது நிபந்தனைகளை முன்வைப்பதற்கு பதிலாக நாட்டின் மீட்சி மற்றும் மக்கள் படும் துன்பங்களை கருத்திற் கொண்டு அதிக நெகிழ்ச்சியுடன் செயற்பட வேண்டும். எனவே அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களும் ஏனைய சமூகக் குழுக்களும் நாட்டை முதன்மைப்படுத்தி சில காலம் நாட்டுக்காகவும் பொதுமக்களுக்காகவும் ஒன்றிணைந்து பணியாற்ற அர்ப்பணிப்புடன் செயற்படுமாறு கேட்டுக்கொள்வதுடன் தற்போதைய நிலைமையை மக்களுக்குச் சரியாகத் தெரிவிக்க வேண்டியது அவசியமாகும். அந்த நடவடிக்கைகளுக்கு ஆதரவளிக்கவும், சற்று பொறுமையுடன் வலியை தாங்கிக்கொள்ளவும் பொதுமக்களுக்கு எடுத்துக் கூற வேண்டும்.
0 comments:
Post a Comment