தொழிலாளர்களின் தேவையைப் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய தலைமையே தேவை

உலகம் இருக்கும் வரை உழைக்கும் மக்களைப் பற்றிய பேச்சு தொடரும். ஆவ்வாறான பேச்சுக்கள்; பல்வேறு வடிவங்களை எடுத்து முன்னேறும். ஏனெனில்; உழைக்கும் மக்கள் இல்லாமல் உலகம் இல்லை. இன்று தொழிலாளி என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் மாறிவிட்டது. தொழிலாளி என்பதன அர்த்தம், அன்று உடல் ரீதியாக வியர்த்து, உற்பத்திச் செயல்பாட்டில் ஈடுபடுபவர் எனக்கொள்ளப்பட. இன்று, உடல் ரீதியாக வியர்வை சிந்துபவர்களை விட, தமது மூளையினை மற்றும் திறனைப் பயன்படுத்தி வேலைசெய்பவர்களே உற்பத்திச் செயல்பாட்டில் அதிகம் உள்ளனர். அவர்கள் தொழில் வல்லுநர்கள் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்கள்.

இலங்கையின் உழைக்கும் மக்கள் தொகையில், 1.5 மில்லியனுக்கும் அதிகமானவர்கள் அரச ஊழியர்களாகவும், தனியார் துறையில் கிட்டத்தட்ட 7 மில்லியன் ஊழியர்களாகவும் இருப்பதாக கணிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த எண்ணிக்கையில் , சுயதொழில் செய்யும் நூறாயிரக்கணக்கானோர் சேர்க்கப்படாவிட்டாலும் கூட அவர்களும் உற்பத்தி பணியில் உள்ளனர். அதையும் தாண்டி அவர்களே வருவாய் ஈட்டும் செயல்முறையில் உள்ளனர் என்று அழைப்பது மிகவும் துல்லியமானது. எது எப்படியிருந்தாலும், நம் நாடு மேற்கூறிய அனைவரின் பங்களிப்பிலும் தான் தங்கியுள்ளது. இந்த மக்களின் அணுகுமுறைகள் நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு மிகவும் முக்கியம்வாய்ந்தது. இந்த உழைப்பாழிகளே உலகை மாற்றுகிறார்கள் என்ற கருத்தும் எம்மிடையே ஆணித்தரமாக உள்ளது.

உழைக்கும் மக்கள் தமது பொறுப்புகளையும் கடமைகளையும் நிறைவேற்றுவதுபோல நாட்டை ஆளும் அரசியல்வாதிகளும் தமது பொறுப்புக்களையும் கடமைகளையும் நிறைவேற்ற வேண்டும். ஆனால் அதனை அவர்கள் செய்கின்றனரா என்பதே கேள்வி, அப்படி இல்லையெனில் ஒரு நாடு ஒருபோதும் முன்னேற முடியாது. உதாரணத்துக்கு அமெரிக்கா முதலாளித்துவ அமைப்பைப் பாதுகாக்கும் ஒரு மாநிலமாக இருந்தாலும், தொழிலாளர்களின் உரிமைகளை சிறப்பாகப் பாதுகாக்க நடவடிக்கை எடுத்துள்ளது. ஆகவே அங்கெல்லாம் சட்டம் தொழிலாளி வர்க்கத்தையும் பாதுகாக்கிறது. இங்கிலாந்து, ஜெர்மனி, பிரான்ஸ் மற்றும் ஜப்பான் போன்ற மாநிலங்கள், தங்கள் சட்டத்தில், தொழிலாளி அல்லது தொழில்முறைக்கு பாதுகாப்பு மற்றும் சுதந்திரத்தை வழங்குகின்றன. நமது நாட்டிலும் தொழிலாளர் சட்டம் உள்ளது. ஆனால் அது சரியாக வேலை செய்தால்; தொழிலாளிக்கு அநீதி இழைக்கப்படவில்லை.

நாம் இப்போது ஒரு சிறப்பு காலகட்டத்திற்குள் நுழைந்துள்ளோம். இங்கு நாளாந்தம் எதிர்கொள்ளும் மற்றும் பார்க்கவேண்டிய நெருக்கடிகள் பல உள்ளன. ஒருபுறம், நாட்டின் உற்பத்தி குறைந்து வருகிறது. மறுபுறம் அரசின் வருவாய் குறைந்து வருகிறது. இன்னொருபுறத்தில் இறக்குமதி விலை வேகமாக உயர்ந்து வருகிறது. இதனால் பொருளாதார நெருக்கடி ஏற்பட்டுள்ளது. இந்த விலையுயர்வும் தட்டுப்பாடும் அதீத அடக்குமுறையுடன் மக்கள் தலையில் விழுந்துள்ளது. எரிபொருள், எரிவாயு, மருந்து, பால் மா என்பனவற்றின் விலையுயர்வினால் வாழ்க்கைச் சுமை அதிகரித்துள்ளது. அதில் அப்பாவிப் பொதுமக்களாகிய நாம் சிக்கிக் கொள்கிறோம். ஆனால், அரசு, ஒரு தனி அமைப்பாக, இந்தப் போரில் வெற்றி பெற முடியாது. ஆதற்காக உழைக்கும் மக்களின் ஆதரவை அரசு தொடர்ந்து பெற வேண்டும்.

நேற்றைய தொழிலாளர் தினத்தை திரும்பிப் பார்க்கும்போது, நாட்டின் உழைக்கும் வர்க்கம் ஒருமித்த கருத்துக்கு வந்து போராடுவதற்குப் பதிலாக நான்கு பிரிவுகளாகப் பிரிந்து கிடப்பதாகவே தோன்றுகிறது. ஒன்று அரசியல்வாதிகள் தொழிலாளி வர்க்கத்தை ஏமாற்றிவிட்டார்கள். இல்லையெனில், நாட்டின் தொழிற்சங்கங்களுக்கு தொழிலாளர்கள் பலியாவார்கள். தோழிலில் ஈடுபடுபவர்களை உள்ளடக்கிய குழுவை நாங்கள் தொழிலாளர்கள் என்று அழைக்கிறோம். இந்த குழுவை நாட்டின் முக்கிய சக்தி என்றும் அழைக்கலாம் மற்றும் அவர்கள் நாட்டின் போக்கை நேர்மறையான திசையில் திருப்பக்கூடிய சக்தியுடையவர்கள். ஆனால் அது நடப்பதாகத் தெரியவில்லை. இன்றய நிலையில் தொழில் அமைச்சர் கூட உழைக்கும் மக்களுடன் ஒன்றிணைந்து புதிய நாட்டை உருவாக்க முனைப்பு காட்ட வேண்டும். இதனால், இப்போது செய்ய வேண்டியது வேலை நிறுத்தம் அல்ல என்பதையும் அவர் உணர வேண்டும்.

தேசத்தைக் கட்டியெழுப்பும் பங்கு உழைக்கும் மக்களின் கைகளிலேயே உள்ளது என்று நாம் எப்போதும் கூறுகிறோம். உழைக்கும் மக்களுக்கு நல்ல தலைமை தேவை என்றும் நாங்கள் நம்புகிறோம். நாட்டு விவகாரங்களில் ஆவேசமாக செயல்படும் தலைமை எங்களுக்கு தேவையில்லை. பிரச்சனைகளை யதார்த்தமாக புரிந்து கொண்டு அதற்கான தீர்வுகளை காணக்கூடிய தொழிற்சங்க தலைமைத்துவமே தேவை.