2025 இலங்கையின் உள்ளூராட்சி சபைகள்: மக்களாட்சி, சவால்கள், எதிர்காலம்

இலங்கையில் கீழ்த்தட்டு மக்களை நேரடியாகச் சென்றடையக்கூடிய ஒரு அரசியல் அமைப்பு என்றால் உள்ளூராட்சி அமைப்புத்தான். அதனால்தான் அது மிகப் பிரபல்யமானதொன்றாகக் காணப்படுகின்றது. இலங்கையின் உள்ளூராட்சி சபைகள், மத்திய அரசு மற்றும் மாகாண சபைகளுக்கு அடுத்த நிலையில் செயல்படும் முக்கியமான அரசியல்-நிர்வாக அமைப்புகளாகும். 1865 முதல் 2025 வரை, இவற்றின் பரிணாம வளர்ச்சி, அரசியல் தாக்கங்கள், பொருளாதாரச் சீரழிவுகள், சமூக முரண்பாடுகள் என்பவற்றை ஒட்டி மாற்றங்களை சந்தித்துள்ளன. 1987இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட 4- வகையான உள்ளூராட்சி அமைப்பு (மாநகரசபை, நகரசபை, பிரதேச சபை, கிராம அபிவிருத்தி சபை) இன்று 336 சபைகளாக விாிவடைந்துள்ளது. ஆனால், உள்ளூர் மக்களின் தேவைகளை நிறைவேற்றும் திறன், நிர்வாக வீழ்ச்சி, அரசியல் குறுக்கீடுகள், நிதி முகாமைக் கேளாண்மைகள் போன்றவை 2025இல் இவற்றின் செயல்திறனை கடுமையாக விமர்சனத்திற்கு உள்ளாக்கியுள்ளன.

வரலாற்றுப் பின்னணி மற்றும் கட்டமைப்பு

ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் 19ஆம் நூற்றாண்டில் உருவான உள்ளூராட்சி அமைப்பு, 1865இல் முதல் தேர்தல் நடத்தப்பட்டதன் மூலம் முறைப்படுத்தப்பட்டது. 1987இன் 13வது சட்டத் திருத்தம் மூலம் மாகாண சபைகள் அமைக்கப்பட்டபோது, உள்ளூராட்சி சபைகளின் அதிகாரங்கள் மீண்டும் வரையறுக்கப்பட்டன. 2023இன் படி, 28 மாநகரசபைகள், 36 நகரசபைகள், 272 பிரதேச சபைகள் என மொத்தம் 336 சபைகள் இயங்குகின்றன (இலங்கை உள்ளூராட்சி திணைக்களம், 2023). இவை வரி விதித்தல், உள்ளூர் வளர்ச்சித் திட்டங்கள், பொதுச் சொத்து முகாமைத்துவம் போன்றவற்றில் அதிகாரம் பெற்றாலும், 2025இல் இவற்றின் செயல்பாடுகள் கடும் சிக்கல்களால் சூழப்பட்டுள்ளன.

அரசியல் குறுக்கீடுகள் மற்றும் நிர்வாக முடக்கங்கள்

உள்ளூராட்சி சபைகளின் மிகப்பெரிய சவால், மத்திய அரசியல் கட்சிகளின் தலையீடுகளாகும். 2018 உள்ளூராட்சி தேர்தலில், 60% பிரதேச சபைகளில் எதிர்கட்சிகள் வென்றாலும், மத்திய அரசின் நிதி ஒதுக்கீடுகள், திட்ட அங்கீகாரங்கள் போன்றவற்றில் தாமதங்கள் காரணமாக பல திட்டங்கள் கைவிடப்பட்டன (தினகரன், 2019). உதாரணமாக, 2022இல் யாழ்ப்பாண மாநகரசபைக்கு ஒதுக்கப்பட்ட 2.5 பில்லியன் ரூபா நிதியில் 45% மட்டுமே பயன்பாட்டுக்கு வந்தது. மீதம், மத்திய அரசின் நிதி நெருக்கடி என்ற பெயரில் திரும்பப் பெறப்பட்டது (கணக்காய்வாளர் திணைக்களம், 2023).

மேலும், உள்ளூர் சபை உறுப்பினர்களின் நியமனங்களில் கட்சிப் பற்று முதன்மை பெறுவதால், திறமையான நிர்வாகிகள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதில்லை. 2021ஆம் ஆண்டு உள்ளூராட்சி திணைக்களத்தின் அறிக்கைப்படி, 40% சபை உறுப்பினர்களுக்கு கல்வி அல்லது நிர்வாக அனுபவம் இல்லை (பொது நிர்வாக அமைச்சு, 2021). இது சட்டதிட்டங்களை உருவாக்கும் போது தொழில்முறைக் குறைபாடுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது.

நிதி மேலாண்மை மற்றும் ஊழல்

உள்ளூராட்சி சபைகளின் வருவாயில் 70% வரி வசூல், 30% மத்திய அரசின் மானியங்களை நம்பியுள்ளது. ஆனால், 2020-2023 காலகட்டத்தில், வரி வசூல் செயல்திறன் 58% ஆகக் குறைந்துள்ளது (உலக வங்கி, 2022). காரணம், சபைகளின் வரி விதிப்பு முறைகளில் ஒழுங்கீனம். உதாரணமாக, 2022இல் கண்டி மாநகரசபையில், வணிக வரி வசூலில் 320 மில்லியன் ரூபா "கணக்கியல் பிழைகள்" என்ற பெயரில் காணாமல் போனது (பரஸ்பர விழிப்புணர்வு நிறுவனம், 2023).

மேலும், உள்ளூர் சபைகளின் ஒப்பந்தங்கள் மூலம் ஊழல் வழக்குகள் அதிகரித்துள்ளன. 2023இல், மட்டக்களப்பு நகரசபையில் 87 மில்லியன் ரூபா மதிப்பிலான குப்பைக் கிடங்கு திட்டம், அரசு விதிமுறைகளுக்கு முரணாக உறவினர் நிறுவனத்திற்கு வழங்கப்பட்டது. இது போன்ற நிகழ்வுகள் மக்களின் நம்பிக்கையை அரைத்துள்ளன.

சேவை வழங்கலில் தவறுகள்

உள்ளூராட்சி சபைகளின் முதன்மைப் பணி, குடிநீர், சாலைகள், சுகாதாரம் போன்ற அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதாகும். ஆனால், 2025இல், வட மாகாணத்தின் 65% கிராமங்களில் குடிநீர் வழங்கல் திட்டங்கள் பாதியில் நிறுத்தப்பட்டுள்ளன. காரணம், சபை நிதி மற்றும் மத்திய அரசின் ஒருங்கிணைப்புக் குறைபாடுகள் (யாழ்ப்பாணம் பொது சுகாதார ஆய்வு, 2024). கொழும்பு மாநகரசபையில், 2023இல் 45% சாலைகள் பழுதடைந்த நிலையில் இருந்தன, ஆனால் பழுதுபார்க்கும் திட்டங்களுக்கான நிதி இடைத்தரகர்களால் தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது (பொருளாதார விமர்சனக் குழு, 2024).

இன மற்றும் மத முரண்பாடுகள்

தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் பகுதிகளில் உள்ளூராட்சி சபைகள், மத்திய அரசுடன் அடிக்கடி மோதல்களை சந்திக்கின்றன. உதாரணமாக, 2022இல் கிழக்கு மாகாணத்தில் 15 பிரதேச சபைகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட நிதி, பாதுகாப்புக் காரணங்கள் எனக் கூறி தாமதப்படுத்தப்பட்டது. இது, பல தமிழ் அரசியல் கட்சிகளால் "இனபேத முறைகள்" என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டது (தமிழ் மிரர், 2022). இதேபோல், 2023இல் முல்லைத்தீவு பிரதேச சபையின் கல்வித் திட்டங்களுக்கான நிதி, மத்திய அரசால் திரும்பப் பெறப்பட்டது.

மக்கள் பங்களிப்புக் குறைவு

உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் வாக்காளர் வருகை 2018இல் 55% ஆக இருந்தது, ஆனால் 2023ஆம் ஆண்டில் 48% ஆகக் குறைந்துள்ளது (தேர்தல் திணைக்களம், 2023). இதற்கு முக்கிய காரணம், சபைகளின் செயல்திறன் குறைவு மற்றும் மக்களுடன் தொடர்பு இல்லாமை. கிளிநொச்சி மாவட்டத்தில் 2022இல் நடத்தப்பட்ட ஆய்வில், 70% மக்கள் தங்கள் பிரச்சினைகளை சபை உறுப்பினர்களிடம் தெரிவிக்க முடியாது என்று கூறினர் (மாகாண வளர்ச்சி ஆய்வு மையம், 2022).

2025க்கான பரிந்துரைகள்

1. அதிகாரங்களை மையமயமாக்கல்: மத்திய அரசு, நிதி மற்றும் திட்ட அதிகாரங்களை சபைகளுக்கு முழுமையாக வழங்க வேண்டும்.
2. வரி சீர்திருத்தம்: டிஜிட்டல் வரி வசூல் முறைகளை அமுல்படுத்தி ஊழலைக் குறைத்தல்.
3. சமூகக் கண்காணிப்பு: மக்கள் நேரடியாக சபைத் திட்டங்களை மதிப்பீடு செய்யும் மென்பொருட்களைப் பயன்படுத்துதல்.

முடிவுரை

2025இல் இலங்கையின் உள்ளூராட்சி சபைகள், மக்களாட்சியின் அடித்தளமாக இருப்பதற்குப் பதிலாக, அரசியல் மற்றும் நிர்வாக சீர்கேடுகளின் களமாக மாறியுள்ளன. இதைச் சரிசெய்ய, கடுமையான சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் மக்களின் ஈடுபாடு அவசியம்.

ஆதாரங்கள்:

1. இலங்கை உள்ளூராட்சி திணைக்களம். (2023). உள்ளூராட்சி அமைப்புகளின் ஆண்டு அறிக்கை.
2. கணக்காய்வாளர் திணைக்களம். (2023). நிதி மேலாண்மைக் குறைபாடுகள்.
3. தேர்தல் திணைக்களம். (2023). 2023 உள்ளூராட்சி தேர்தல் புள்ளிவிவரங்கள்.
4. உலக வங்கி. (2022). இலங்கையின் பொது நிதி மேலாண்மை.
5. தமிழ் மிரர். (2022). கிழக்கு மாகாண நிதி ஒதுக்கீடுகளில் பாகுபாடு.