விவசாயிகளின் எதிர்காலத்தைக் கணக்கெடுப்பு தீர்மானிக்க முடியுமா?

இலங்கையில் விவசாயம் நாட்டின் முதன்மையான சேதமடையக்கூடிய வருவாய்க்கழிவான துறையாக மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. தற்போது, காட்டு விலங்குகள், குறிப்பாக குரங்குகளால் விவசாயம் மோசமான பாதிப்புக்குள்ளாகி வருவது மிகுந்த கவலையளிக்கிறது. அரசாங்கம் குரங்குகளின் எண்ணிக்கையை கணக்கெடுப்பதன் மூலம் விவசாயிகளின் பிரச்சினையை தீர்க்க முடியும் என கருதுகிறது. ஆனால், கணக்கெடுப்பு மட்டும் ஒரு தீர்வாக இருக்க முடியாது. இது வெறும் புள்ளிவிவரம் வழங்கக்கூடிய ஒரு செயலாகவே இருப்பதை பிற நாடுகளின் அனுபவத்திலிருந்து புரிந்து கொள்ளலாம்.

குரங்குகளால் விளைநிலங்கள் பெரிதும் சேதமடைந்து வருகின்றன. இலங்கை விவசாயத் துறை அமைச்சு வெளியிட்ட தரவுகளின்படி, ஆண்டுதோறும் 90 மில்லியனுக்கும் மேற்பட்ட தேங்காய்கள் குரங்குகளால் அழிக்கப்படுகின்றன. இதன் விளைவாக விவசாயிகள் தங்கள் வருவாயை இழக்கின்றனர். உணவுப் பாதுகாப்பு பிரச்சினைகளும் ஏற்படுகின்றன. இதை தீர்க்க எந்த நடவடிக்கைகளும் எடுக்கப்படவில்லை என்பதே வேதனைக்குரியது.

இந்த நெருக்கடியை அரசாங்கம் கணக்கெடுப்பு மூலம் மதிப்பீடு செய்ய முயற்சிக்கிறது. ஆனால், ஒரு சரியான தரவில்லாமல், அவை எடுக்கப்படும் முடிவுகளுக்கு எவ்வளவு நம்பகத்தன்மை இருக்கும்? கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் நடைமுறை நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படுமா, அல்லது இது முந்தைய பல்வேறு நிர்வாக நடவடிக்கைகளைப் போலவே அலுவலக கோப்புகளில் முடங்கிவிடுமா என்பதும் விவசாயிகளின் பெரிய கேள்வியாக உள்ளது.

இந்நிலையில், இந்தியா, மலேசியா, ஜப்பான் போன்ற நாடுகளின் அணுகுமுறைகளை நாங்கள் ஆய்வு செய்தால், கணக்கெடுப்புடன் இணைந்து, நவீன தொழில்நுட்பத்தை கொண்டு விவசாயத்தை பாதுகாக்கும் பல்வேறு வழிகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இந்தியாவில் “Problematic Animal Relocation Program” மூலம், பயிர் சேதமடைவதைத் தடுக்க, விலங்குகளை மற்ற பகுதிகளுக்கு மாற்றி வைத்து பாதுகாக்கும் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. ஜப்பானில் செயற்கை நுண்ணறிவு (AI) பயன்படுத்தி விவசாய நிலங்களில் விலங்குகளின் இயக்கங்களை கண்காணித்து, முன்னெச்சரிக்கையாக நடவடிக்கை எடுக்கப்படுகிறது. மலேசியாவில் பயிர்சேதங்களை தடுக்கும் நவீன தொழில்நுட்பங்களும், பசுமை விவசாய முறைமைகளும் அமல்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

ஆனால் இலங்கையில், விவசாயிகள் இன்னும் பாரம்பரிய முறைமைகளை நம்பியிருக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டுள்ளது. இதை மாற்றாமல் கணக்கெடுப்பு மூலம் மட்டுமே தீர்வைக் காண முயற்சிப்பது அரசியல் தீர்வாக மட்டும் பார்க்கப்படும் செயல் ஆகும்.

அதிலும், "குரங்குகளை பிடித்து கொடுத்தால் 500 ரூபாயிலிருந்து 1000 ரூபாய் வரை வழங்கப்படும்" என்ற அரசின் அறிவிப்பு, தீர்வுக்கான ஒரு வழி அல்ல. இது விவசாயிகளின் பிரச்சினைக்கு ஒரு இடைக்கால தீர்வாக மட்டுமே இருக்கும். இந்தக் கணக்கெடுப்பு எந்த அடிப்படையில் நடத்தப்படும்? அதன் தரவுகள் எவ்வளவு நம்பகமானவை? பசுமை விவசாய வளர்ச்சியைப் பேணுவதற்கான முறைமைகள் கொண்டுவரப்படுமா?

இவற்றிற்கான தெளிவான விடைகள் இல்லாத நிலையில், கணக்கெடுப்பு விவசாயிகளுக்கு எந்த பயனையும் தராது. இதற்கு மாற்றாக, நவீன தொழில்நுட்பங்களை பயன்படுத்தி, விவசாய நிலங்களை பாதுகாக்கும் திட்டங்கள் அரசால் உருவாக்கப்பட வேண்டும். AI தொழில்நுட்பம் மூலம் விலங்குகளின் இயக்கங்களை கண்காணிக்கலாம். விவசாயிகள் குறுகிய கால நிவாரணம் பெறுவதற்காக, அவர்களது நஷ்டத்திற்கான சரியான இழப்பீடு வழங்கப்பட வேண்டும். விவசாய நிலங்களை மிகுந்த காய்ச்சல் கொண்ட விலங்குகளிலிருந்து பாதுகாக்கும் சிறப்பு பாதுகாப்பு திட்டங்கள் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

இலங்கையில் விவசாயத்தின் எதிர்காலம், கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் தீர்மானிக்க முடியாது. செயல்திறன் வாய்ந்த தீர்வுகளே இதை மாற்றி அமைக்க முடியும். அதற்காக, சரியான அரசியல் எண்ணமும், அறிவியல் அடிப்படையிலான திட்டங்களும், நவீன தொழில்நுட்பத்தின் பயன்பாடுகளும் ஒருங்கிணைய வேண்டும். அரசின் கணக்கெடுப்பு, விவசாயிகளின் பிரச்சினைகளை சரியாகப் புரிந்து கொள்ளும் முனைப்பாகவே அமைய வேண்டும், இல்லையெனில் இது ஒரு நிர்வாக நடவடிக்கையாகவே முடிவடையும்.