வெற்று வாக்குறுதிகளும் விளிம்புநிலை இளைஞர்களும்- ஒரு தேசத்தின் கேள்விக்குறியான எதிர்காலம்

 முக்கிய அம்சங்கள்

• இலங்கையின் வேலையில்லா இளைஞர்கள், குறிப்பாகப் பட்டதாரிகள், அரசின் செயலற்ற தன்மைக்கு எதிராக வீதிகளில் இறங்கிப் போராடுகின்றனர். இது கடந்த கால அரசாங்கங்களின் தோல்வியின் தொடர்ச்சியாகும்.

• அரசாங்கம் நேரடியாக வேலைகளை வழங்குவதல்ல, மாறாக வேலைகளை உருவாக்கும் பொருளாதாரத்தை உருவாக்குவதே அதன் கடமை என ஜனாதிபதி ஒருபுறம் கூற, மறுபுறம் அவர் வழங்கும் வேலைவாய்ப்பு வாக்குறுதிகள் கேள்விக்குரியதாக உள்ளன.

• வெற்றுச் சொற்கள் மற்றும் அரசியல் நோக்கங்களுக்குப் பதிலாக, இளைஞர்களின் திறன்களைப் பயன்படுத்தி நாட்டின் பொருளாதாரத்தை உயர்த்த ஒரு உறுதியான மற்றும் நடைமுறைக்குரிய திட்டம் உடனடியாகத் தேவை.

• வேலையின்மைப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காணாவிட்டால், இந்தத் தொடர்ச்சியான போராட்டங்கள் மேலும் தீவிரமடைந்து அரசியல் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அச்சுறுத்தலாக மாறும்.

• மக்களின் விரக்தி உச்சத்தை அடைந்துள்ளது, மேலும் அவர்களின் அரசியல் ஈடுபாட்டைச் சுயலாபத்திற்காகப் பயன்படுத்தும் முயற்சிகளுக்கு எதிராக இளைஞர்கள் அணிதிரண்டுள்ளனர்.

சமீபத்தில், பத்தரமுல்லையில் உள்ள கல்வி அமைச்சின் முன் கூடிய, ஜே.வி.பி.யின் கட்சி தலைமையகத்தை நோக்கிச் செல்ல முயன்ற வேலையற்ற பட்டதாரிகளின் குழு, இலங்கையின் நீண்டகால சமூகப் பொருளாதாரப் பிரச்சினையான வேலையின்மை நெருக்கடியின் ஒரு நேரடி வெளிப்பாடாகும். காவல்துறையின் தலையீட்டால் அந்த முயற்சி முறியடிக்கப்பட்டாலும், இது ஒரு ஆழமான சமூகப் பிரச்சினையின் பிரதிபலிப்பாகும். பல தசாப்தங்களாகத் தொடரும் இந்தப் பிரச்சினைக்கு எந்த அரசாங்கமும் முறையான தீர்வு காணத் தவறியுள்ளது. இதன் விளைவாக, ஆண்டுதோறும் வேலையில்லாப் பட்டதாரிகளின் எண்ணிக்கை முப்பதாயிரத்தைத் தாண்டி, பட்டம் பெறாத இளைஞர்களும் இந்தப் பட்டியலில் இணைகிறார்கள். 

இந்த நிலை, தனிப்பட்ட மனிதர்களின் அன்றாட வாழ்க்கையைப் பெரும் போராட்டமாக மாற்றுவதுடன், ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் வளர்ச்சி மற்றும் ஸ்திரத்தன்மையையும் அச்சுறுத்துகிறது. சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (ILO) போன்ற நிறுவனங்களின் அறிக்கைகள், இளைஞர் வேலையின்மை, குறிப்பாக வளரும் நாடுகளில், சமூக அமைதியின்மைக்கு வழிவகுக்கும் ஒரு முக்கிய காரணியாகும் என எச்சரிக்கின்றன. இலங்கையின் பொருளாதார மந்தநிலையும், எதிர்காலம் குறித்த நிச்சயமற்ற தன்மையும் இந்த இளைஞர்களின் விரக்தியை மேலும் ஆழப்படுத்தியுள்ளது.

வேலையின்மை, தனிப்பட்ட விரக்தி மற்றும் வறுமைக்கு அப்பாற்பட்ட பரந்த தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. வேலையற்ற இளைஞர்கள், நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு பங்களிக்க வேண்டிய ஆற்றல்மிகு சக்தியாக இருக்கிறார்கள். ஆனால், அவர்களுக்கு வாய்ப்புகள் மறுக்கப்படும்போது, அந்த ஆற்றல் வீணடிக்கப்படுகிறது. இது, பொருளாதார மந்தநிலையை மேலும் மோசமாக்குகிறது. இளைஞர்கள் வேலை தேடி வெளிநாடுகளுக்குச் செல்வதால் ஏற்படும் "மூளைச் சிதைவு" (Brain Drain), நாட்டின் அறிவுசார் மூலதனத்தை இழக்கச் செய்கிறது. இது நீண்டகாலத்தில் நாட்டின் எதிர்கால வளர்ச்சியைப் பாதிக்கக்கூடும். 

மேலும், சமூகப் புறக்கணிப்பு மற்றும் விரக்தி மனநிலை இளைஞர்கள் மத்தியில் மனநலப் பிரச்சினைகளுக்கும், சில சமயங்களில் சட்டவிரோதச் செயல்களுக்கும் வழிவகுக்கும். குடும்பங்களை நிர்வகிக்கவும், பொருளாதாரப் பொறுப்புகளை ஏற்கவும் முடியாத நிலை, சமூகக் கட்டமைப்புகளையும் குடும்ப உறவுகளையும் பலவீனப்படுத்துகிறது. சமூகத்தின் முக்கிய அங்கமான இளைஞர்கள் விளிம்புநிலைக்குத் தள்ளப்படுவது, ஒரு தேசத்தின் எதிர்காலத்தையே கேள்விக்குறியாக்குகிறது.

வேலையின்மைப் பிரச்சினைக்கு எதிரான மக்களின் எதிர்வினைகள் பல்வேறு வழிகளில் வெளிப்படுகின்றன. பத்தரமுல்லையில் நடந்த போராட்டம் நேரடியாக அரசின் கவனத்தை ஈர்க்கும் ஒரு முயற்சியாக இருந்தது. இந்தச் சம்பவங்கள், பொதுமக்கள், குறிப்பாக இளைஞர்கள், இனி வெறும் பார்வையாளர்களாக இருக்க விரும்பவில்லை என்பதைக் காட்டுகின்றன. மஹரகமவில் நடைபெற்ற தேசிய இளைஞர் மாநாட்டில், இளைஞர்கள் பூங்கொத்துகளுடன் வந்த போராட்டம், அரசியல் தலைவர்களுக்கு ஒரு தெளிவான செய்தியை உணர்த்தியது. அதாவது, இளைஞர்கள் அரசியல்மயமாக்கலை நிராகரித்து, தங்கள் எதிர்காலத்திற்கான நடைமுறைத் தீர்வுகளை மட்டுமே எதிர்பார்க்கிறார்கள். இது, கடந்த காலங்களில் போராட்டங்கள் வன்முறையாக மாறியதிலிருந்து ஒரு புதிய பரிணாம வளர்ச்சியைக் குறிக்கிறது. சமூக வலைத்தளங்களிலும், ஊடகங்களிலும் இந்தப் பிரச்சினை குறித்துத் தீவிரமான விவாதங்கள் நடைபெறுகின்றன. அரசாங்கத்தின் வாக்குறுதிகள், குறிப்பாக இளைஞர்களை அரசியல் நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்துவது குறித்த விமர்சனங்கள் வலுப்பெறுகின்றன. இளைஞர்களின் அரசியல் ஈடுபாடு, இனி ஆளும்கட்சிக்கான ஒரு ஆதரவுத் தளமாக இல்லாமல், தங்கள் உரிமைகளுக்கான ஒரு போராட்டக் களமாக மாறி வருகிறது.

அரசியல் தலைவர்களின் கருத்துகள் இந்தப் பிரச்சினையில் இருமுனைத் தன்மையைக் காட்டுகின்றன. தேசிய இளைஞர் மாநாட்டில் உரையாற்றிய ஜனாதிபதி அனுரகுமார திசாநாயக்க, "அரசாங்கம் வேலைகளை வழங்கும் நிறுவனம் அல்ல, மாறாக வேலைகளை உருவாக்குவதற்கான பொருளாதாரத்தை மேம்படுத்துவதே அதன் கடமை" எனக் கூறியது ஒரு கொள்கை ரீதியான சரியான கூற்று. ஆனால், அதே நேரத்தில், அனுராதபுரத்தில் நடந்த மாநாட்டில், "எந்தவித கட்டுப்பாடுகளும் இல்லாமல் அறுபத்து இரண்டாயிரம் வேலைகளை வழங்குவதாக" அவர் அளித்த வாக்குறுதி, அவருடைய கொள்கை நிலைப்பாட்டிற்கு முரணாகத் தோன்றுகிறது. இந்த முரண்பாடு, அரசியல் தலைவர்கள் பிரச்சினையின் ஆழத்தைப் புரிந்துகொண்டிருந்தாலும், வாக்குறுதிகளின் அழுத்தத்திற்கு அடிபணிகிறார்களா என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது. கடந்த காலங்களில் "தன்னிறைவு," "மஹிந்த சிந்தனை," மற்றும் "நல்லாட்சி" போன்ற கவர்ச்சியான தலைப்புகள் வெறும் அரசியல் முழக்கங்களாக மட்டுமே இருந்தன. எந்த ஒரு கொள்கைத் திட்டமும் நடைமுறைக்கு வரவில்லை. இந்த வரலாறு, தற்போதைய தலைவர்களின் வாக்குறுதிகள் மீதான நம்பிக்கையை மேலும் குறைக்கிறது.

ஜனாதிபதியின் கருத்து, அரசாங்கத்தின் பங்கு குறித்து ஒரு முக்கியமான உண்மையைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. ஆனால், வெறுமனே உண்மையைச் சொல்வது மட்டும் போதாது; அந்த உண்மையை நடைமுறைப்படுத்தும் ஒரு தெளிவான திட்டமும் தேவை. வேலையின்மைப் பிரச்சினையைத் தீர்க்க அரசாங்கம் இன்னமும் அரசியல் ஸ்திரத்தன்மைக்கான வழிகளை வகுத்து வருவதாகக் கூறுவது, ஒரு நியாயமான வாதமாகத் தோன்றினாலும், இளைஞர்களின் எதிர்காலம் குறித்த பிரச்சினையில் காலதாமதத்திற்கு அது ஒரு சாக்குப்போக்காக இருக்க முடியாது. வேலையில்லா இளைஞர்களின் கோரிக்கை அரசு வேலைகள் மட்டுமல்ல; அது, அவர்களின் ஆற்றலுக்கும், கல்வித் தகுதிகளுக்கும் ஏற்ற வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்குவதற்கான சூழலையே ஆகும். இந்த ஆற்றலை, அரசியல் கட்சிகளை வலுப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, நாட்டின் வளர்ச்சிக்குப் பயன்படுத்த வேண்டும். இளைஞர் தினக் கொண்டாட்டங்கள், வெறுமனே அரசியல் தலைவர்களின் சுய விளம்பர மேடைகளாக இல்லாமல், இளைஞர்களின் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காணும் ஒரு தளமாக மாற வேண்டும்.

இந்தப் பிரச்சினைக்கு நிரந்தரத் தீர்வு காண, அரசாங்கம் ஒரு விரிவான மற்றும் நடைமுறைக்குரிய திட்டத்தை வகுக்க வேண்டும். முதலாவதாக, 2024 சர்வதேச இளைஞர் தினத்தின் கருப்பொருளான "நிலையான வளர்ச்சிக்கான டிஜிட்டல் பாதைகளை" பின்பற்றி, இளைஞர்களுக்கு டிஜிட்டல் மற்றும் தொழில்நுட்பத் துறைகளில் திறன் மேம்பாட்டுப் பயிற்சிகளை வழங்க வேண்டும். ஐரோப்பிய ஒன்றியம் போன்ற சர்வதேச அமைப்புகளின் வழிகாட்டுதல்களைப் பின்பற்றி, இளைஞர்களுக்கு வேலைவாய்ப்பை உருவாக்கும் வகையில் கல்வி முறையை நவீனமயமாக்க வேண்டும்.

 இரண்டாவதாக, அரசாங்க வேலைகளை வழங்குவதற்குப் பதிலாக, தனியார் துறையில் வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்க தொழில்முனைவோருக்கு ஊக்கமளிக்க வேண்டும். வரிச் சலுகைகள், குறைந்த வட்டியில் கடனுதவிகள் போன்ற திட்டங்கள் இதற்கு உதவலாம். மேலும், நாட்டின் வருவாயை அதிகரிக்கக்கூடிய சுற்றுலாத் துறையை மேம்படுத்த இளைஞர்களின் பங்களிப்பை ஊக்குவிக்கலாம். இளைஞர் சங்கங்களை அரசியல்மயப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, கலை, இலக்கியம், விளையாட்டு போன்ற துறைகளில் அவர்களின் ஆர்வத்தை வளர்க்கக்கூடிய "ரசிகர் மன்றங்களை" உருவாக்கி, அவர்களின் ஆற்றலை ஆக்கப்பூர்வமான வழிகளில் பயன்படுத்தலாம்.

இலங்கையின் வேலையின்மைப் பிரச்சினை, வெறும் புள்ளிவிவரம் அல்ல, அது எதிர்காலத்தின் நம்பிக்கை மற்றும் கனவுகளின் வீழ்ச்சி. இளைஞர்கள் எம்.பி.க்கள் மற்றும் அமைச்சர்களின் வீடுகளை முற்றுகையிடும் நாள் வெகு தொலைவில் இல்லை என்ற எச்சரிக்கை, அரசின் செவிகளில் ஒலிக்க வேண்டும். நாட்டின் மிகப்பெரிய சொத்தான இளைஞர்களின் ஆற்றலை வீணடிக்காமல், அவர்களுக்கு உரிய வாய்ப்புகளை வழங்குவது அரசாங்கத்தின் தார்மீகப் பொறுப்பு. அரசு, வெறும் வெற்று வாக்குறுதிகளுடன் நிற்காமல், அந்த வாக்குறுதிகளைச் செயல்படுத்த ஒரு உறுதியான, காலக்கெடுவுடன் கூடிய திட்டத்தை வகுக்க வேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் மட்டுமே, இலங்கை ஒரு வளமான, சமத்துவமான மற்றும் நிலையான எதிர்காலத்தை நோக்கி நடைபோட முடியும். இல்லையெனில், விரக்தியடைந்த இளைஞர்களின் குரல், ஒரு தேசத்தின் எதிர்காலக் கனவுகளின் இறுதிப் பயணப் பாடலாக மாறிவிடும்.