பிளாஸ்டிக் மாசும், நிழலாடும் பொருளாதாரமும்: இலங்கையின் எதிர்காலம் குறித்ததொரு பார்வை.

• பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாடு தடை செய்யப்படாமை, நன்மைகளை விட பொருளாதாரத்திற்கு அதிக அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தும்.
• பிளாஸ்டிக்கின் ஒருமுறைப் பயன்பாடு மிகவும் ஆபத்தான இரசாயனங்களால் ஆனது. இவை சுகாதாரம், பொருளாதாரம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் ஆகிய துறைகளுக்கு அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்துகிறது.
• உலகளவில் பிளாஸ்டிக் பொருள்களால் மில்லியன் கணக்கான கடல் உயிரினங்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் இறக்கின்றன.
• பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டை தடை செய்வது, நீண்டகால நோக்கில் சமூக-பொருளாதார மற்றும் சுகாதார ரீதியான நன்மைகளை அளிக்கும்.
• கழிவு முகாமைத்துவம் மற்றும் விழிப்புணர்வு, பிளாஸ்டிக் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்கான நடைமுறை தீர்வுகளாக அமைகின்றன.
• இந்த சவாலை சமாளிக்க அரசாங்கங்கள், வணிகங்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் இணைந்து செயல்பட வேண்டும்.

பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாடு தொடர்பான கொள்கைகள் நீண்ட காலமாகவே சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களாலும், பொதுமக்களாலும் கூர்ந்து கவனிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்த விவாதத்தின் மையப்புள்ளி, பிளாஸ்டிக்கை தடைசெய்வது அல்லது அதன் பயன்பாட்டை மட்டுப்படுத்துவது என்பது பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு அச்சுறுத்தலா அல்லது ஆரோக்கியமான சமூகத்தை உருவாக்குவதற்கான ஒரு அவசியமான நடவடிக்கையா என்பதே.

தற்காலத்தில், சுற்றுச்சூழல் விஞ்ஞானிகள் மற்றும் நிபுணர்களின் பார்வையில், பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டை தடை செய்யாதிருப்பது, அதன் பயன்பாட்டினால் ஏற்படும் நீண்டகால பாதிப்புகளுடன் ஒப்பிடும்போது, பொருளாதாரத்திற்கு பெரும் சுமையை ஏற்படுத்தும். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சுற்றுச் சூழல் திட்டத்தின் (UNEP) ஒரு அறிக்கையின்படி, ஒவ்வொரு வருடமும் சுமார் 19-23 மில்லியன் தொன் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் ஆறுகள், ஏரிகள் மற்றும் சமுத்திரங்களில் கலக்கின்றன. இது உலகளாவிய ரீதியில் ஒரு பாரிய சவாலாகும். குறிப்பாக, இலங்கையில், நிலைமை மிகவும் கவலைக்கிடமாக உள்ளது.

இலங்கையின் சுற்றாடல் அமைச்சின் 2024 ஆம் ஆண்டுக்கான மதிப்பீடுகளின்படி, இலங்கையர்கள் வருடமொன்றுக்கு சுமார் 250,000 தொன் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளை உருவாக்குகிறார்கள். இது ஒரு நபருக்கு வருடத்திற்கு சுமார் 11 கிலோகிராம் ஆகும். ஆனால், இதில் 11% மட்டுமே மறுசுழற்சி செய்யப்படுகிறது. இந்த புள்ளிவிவரங்கள் பிரச்சினையின் தீவிரத்தை உணர்த்துகின்றன. அண்மையில் சுவிட்சர்லாந்தில் நடைபெற்ற உலகளாவிய பிளாஸ்டிக் உடன்படிக்கை தொடர்பான அமர்வுகளுக்கு முன்னர், இலங்கையில் நடைபெற்ற ஒரு கலந்துரையாடலில், சுற்றுச்சூழல் நீதி மையத்தின் (CEJ) நிறைவேற்றுப் பணிப்பாளரும் சிரேஷ்ட சுற்றுச்சூழல் விஞ்ஞானியுமான ஹேமந்த விதானகே, ஒருமுறைப் பயன்படுத்தப்படும் பிளாஸ்டிக்கள் குறிப்பாக அதிக நச்சுத்தன்மை கொண்டவை என்றும், அவற்றின் நீண்டகாலப் பாதிப்புகளை கொள்கை வகுப்பாளர்கள் உட்பட பலரும் புரிந்துகொள்ளாமல் இருப்பது துரதிஷ்டவசமானது என்றும் வலியுறுத்தியுள்ளார்.

பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாடு, பல துறைகளில் பாரிய தாக்கங்களை ஏற்படுத்துகிறது. முதலாவதாக, அது மனித ஆரோக்கியத்திற்கு பெரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்துகிறது. பிளாஸ்டிக் துறையில் பணிபுரிபவர்கள், புற்றுநோய் போன்ற குணப்படுத்த முடியாத நோய்களுக்கு ஆளாகின்றனர். பிளாஸ்டிக் எரிக்கப்படும்போது வெளிவரும் நச்சுப் புகை, நுரையீரல் நோய்கள் மற்றும் புற்றுநோய்க்கு வழிவகுக்கிறது.

உலக சுகாதார ஸ்தாபனம் (WHO) இந்த பாதிப்புகள் குறித்து தொடர்ந்து எச்சரிக்கை விடுத்து வருகின்றது. மேலும், வீடுகளில் சுகாதாரத்திற்கான செலவுகள் அதிகரிப்பதற்கு பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாடு ஒரு முக்கிய காரணியாக உள்ளது. இரண்டாவதாக, இது பொருளாதாரத்தை நேரடியாக பாதிக்கிறது. குறிப்பாக சுற்றுலாத் துறை, இலங்கையின் பொருளாதாரத்தின் ஒரு முக்கிய தூணாக உள்ளது. ஆனால், அசுத்தமான கடற்கரைகள் மற்றும் சுற்றுலாத் தலங்கள் சுற்றுலாப் பயணிகளை விரட்டுவதால், சுற்றுலா மூலம் கிடைக்கும் வருவாய் இழப்பு ஏற்படுகிறது.

இலங்கையின் புகழ் பெற்ற சுற்றுலாத் தலங்களான உனவட்டுன, மிரிஸ்ஸ மற்றும் எல்ல போன்ற இடங்கள் சுற்றுச்சூழல் மாசு காரணமாக தமது கவர்ச்சியை இழந்து வருகின்றன. அத்துடன், கடலோரப் பகுதிகளில் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் குவிவதால் மீனவர்களின் வாழ்வாதாரம் பாதிக்கப்படுகிறது. மன்னார் போன்ற பகுதிகளில் மீனவர்கள் தொடர்ந்து தங்கள் கடற்கரைகள் பிளாஸ்டிக்கினால் மாசுபடுவதாகப் புகார் கூறுகின்றனர். மூன்றாவதாக, சுற்றுச்சூழல் மீதான தாக்கம் மிக அதிகம். பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் கடலில் கலப்பதால், மில்லியன் கணக்கான கடல் விலங்குகள் இறக்கின்றன. இலங்கையில் மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆய்வுகளின்படி, 87% இலங்கை கடல் ஆமைகளின் சடலங்களில் பிளாஸ்டிக் துண்டுகள் இருப்பது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இது கடல் வாழ் உயிரினங்களுக்கு மட்டுமல்லாது, ஒட்டுமொத்த சுற்றுச்சூழல் சமநிலைக்கும் அச்சுறுத்தலாக உள்ளது.

மக்களின் எதிர்வினை பெரும்பாலும் கலவையாகவே உள்ளது. ஒருபுறம், பல சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள் மற்றும் சமூக இயக்கங்கள் பிளாஸ்டிக்கிற்கு எதிராக விழிப்புணர்வு பிரச்சாரங்களை மேற்கொள்கின்றனர். சமீபத்திய ‘சுற்றுச்சூழல் தினமான’ “பிளாஸ்டிக் மாசை வீழ்த்துவோம்” என்ற தலைப்பில் நடைபெற்ற நிகழ்வுகள், பொதுமக்களிடையே ஒரு விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

சமூக வலைத்தளங்கள் வழியாகவும், வீதி நாடகங்கள் மற்றும் விழிப்புணர்வு நிகழ்வுகள் மூலமாகவும் பிளாஸ்டிக்கின் தீமைகள் குறித்து பலர் பேசுகின்றனர். எனினும், மறுபுறம், ஒருமுறைப் பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக்களின் வசதி, அதன் மலிவான விலை காரணமாக பலரும் அவற்றின் பயன்பாட்டைக் கைவிடத் தயங்குகின்றனர். அன்றாட வாழ்க்கையில், கடைகளில் வழங்கப்படும் பிளாஸ்டிக் பைகள், பொதிசெய்யும் பொருட்கள் மற்றும் உணவுப் பொட்டலங்கள் போன்றவற்றை பயன்படுத்துவதை மக்கள் வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர். கொழும்பு போன்ற முக்கிய வர்த்தக நகரங்களில் கூட ஒருமுறைப் பயன்படுத்தப்படும் பிளாஸ்டிக்கள் சகஜமாகக் காணப்படுகின்றன. இந்த வசதிக்கு அடிமையாதல், மக்கள் மாற்றத்திற்குத் தயாராக இல்லை என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்தப் பிரச்சினையின் தீவிரத்தை பலரும் உணர்ந்திருந்தாலும், அதை நடைமுறை வாழ்க்கையில் கைவிடுவதற்கு அவர்களுக்கு மாற்று வழிகள் அல்லது ஊக்குவிப்பு தேவைப்படுகிறது.

அரசியல் தலைவர்களும் அரசாங்கங்களும் இந்த பிரச்சினைக்கு பல்வேறு வழிகளில் பதிலளித்து வருகின்றனர். பல உலகளாவிய மாநாடுகள் மற்றும் ஒப்பந்தங்களில் அவர்கள் பங்கு கொள்கிறார்கள். உதாரணமாக, அண்மையில் சுவிட்சர்லாந்தில் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் கீழ் நடைபெற்ற உலகளாவிய பிளாஸ்டிக் உடன்படிக்கை அமர்வில் இலங்கை பிரதிநிதிகள் கலந்துகொண்டனர். இந்த அமர்வுகள் பிளாஸ்டிக் மாசை முடிவுக்குக் கொண்டுவர ஒரு சட்டபூர்வமான சர்வதேச ஒப்பந்தத்தை இறுதி செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. பல நாடுகளும் பிளாஸ்டிக் பயன்பாட்டை கட்டுப்படுத்த சட்டங்களை இயற்றி வருகின்றன. எனினும், இந்த சட்டங்கள் முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்தப்படாமல் இருப்பது ஒரு முக்கிய சவாலாக உள்ளது.

இலங்கையில் சில பிளாஸ்டிக் பொருட்கள் தடைசெய்யப்பட்டிருந்தாலும், அதன் நடைமுறைச் சாத்தியம் கேள்விக்குறியாக உள்ளது. கொள்கை வகுப்பாளர்கள் பிளாஸ்டிக்கின் பொருளாதார நன்மைகளை மட்டுமே கவனிக்கிறார்கள், ஆனால் அதன் நீண்டகால சுகாதார, சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சமூக பொருளாதார விளைவுகளை கருத்தில் கொள்ளத் தவறிவிடுகிறார்கள் என்று சுற்றுச்சூழல் நிபுணர் கபில ராஜபக்ஷ கூறுகிறார். இதுவே, அரசாங்கத்தின் எதிர்வினைகள் போதாது என்பதை உணர்த்துகிறது.

பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டை தடை செய்யாமல் இருப்பது ஒரு சமூகத்தின் எதிர்காலத்திற்கு பெரும் அச்சுறுத்தலை ஏற்படுத்தும் என்பது எனது உறுதியான கருத்து. ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி வெறும் குறுகியகால வருவாயை மட்டும் சார்ந்தது அல்ல. ஆரோக்கியமான மக்கள், பாதுகாப்பான சுற்றுச்சூழல் மற்றும் நிலைபேறான வாழ்வாதாரங்கள் ஆகியவைதான் உண்மையான பொருளாதார வலிமையை உருவாக்கும். பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டைத் தடைசெய்வது, ஆரம்பத்தில் சிலருக்கு வாழ்வாதாரப் பிரச்சினைகளை ஏற்படுத்தலாம். ஆனால், நீண்டகால நோக்கில், இது புதிய வேலை வாய்ப்புகளை உருவாக்கும். உதாரணமாக, மறுசுழற்சித் துறை மற்றும் மாற்றுப் பொருட்கள் தயாரிப்புத் துறைகள் வளரும். எனவே, பிளாஸ்டிக் தடையை ஒரு பிரச்சினையாக அல்லாமல், ஒரு வாய்ப்பாகவே நாம் பார்க்க வேண்டும். அரசியல் தலைவர்களும், அரசாங்கங்களும் வணிக நலன்களை விட, மக்களின் ஆரோக்கியத்தையும், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பையும் முதன்மைப்படுத்த வேண்டும். இது ஒரு அவசரமான தேவை.

இந்த பிரச்சினைக்கு பல நடைமுறைத் தீர்வுகள் உள்ளன. முதலாவதாக, விழிப்புணர்வை அதிகரிப்பது மிக முக்கியமானது. அரசாங்கங்கள், பாடசாலைகள் மற்றும் சமூக அமைப்புகள் இணைந்து பிளாஸ்டிக்கின் தீமைகள் குறித்த விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சிகளை நடத்த வேண்டும். பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டைக் குறைப்பது மட்டுமல்லாமல், அதை எவ்வாறு முறையாக அகற்ற வேண்டும் என்பது குறித்தும் மக்களுக்கு கற்பிக்க வேண்டும்.

இரண்டாவதாக, மாற்றுப் பொருட்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும். பிளாஸ்டிக்கின் மலிவான விலைக்குப் போட்டியாக, பாக்குமட்டை, வாழை நார், காகிதம் போன்ற இயற்கையான மற்றும் மலிவான மாற்றுப் பொருட்களை பயன்படுத்த ஊக்குவிக்க வேண்டும். இந்த பொருட்களை தயாரிப்பவர்களுக்கு அரசாங்கம் மானியம் வழங்குவது, அவர்களை ஊக்குவிக்கும். இதனால், புதிய வேலை வாய்ப்புகளும் உருவாகும்.

மூன்றாவதாக, மறுசுழற்சி கட்டமைப்பை பலப்படுத்த வேண்டும். இன்று இலங்கையில் 11% மட்டுமே மறுசுழற்சி செய்யப்படுகிறது. இந்த விகிதத்தை அதிகரிக்க, நாடு முழுவதும் மறுசுழற்சி மையங்களை அமைத்து, முறையான சேகரிப்பு அமைப்பை உருவாக்க வேண்டும். குப்பைகளைத் தரம் பிரித்துச் சேகரிக்கும் முறை கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும். மேலும், பிளாஸ்டிக் பொருட்களை உற்பத்தி செய்யும் நிறுவனங்கள் அவற்றின் கழிவுகளை மீளப் பெற்றுக்கொள்வதற்கு சட்டபூர்வமாக பொறுப்பேற்க வேண்டும். இது ‘உற்பத்தியாளரின் விரிவாக்கப்பட்ட பொறுப்பு’ (Extended Producer Responsibility) என்ற கொள்கையின் அடிப்படையிலானது.

முடிவாக, பிளாஸ்டிக் பிரச்சினை என்பது வெறும் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சினை மட்டுமல்ல, அது ஒரு சமூக, பொருளாதார மற்றும் சுகாதாரப் பிரச்சினையுமாகும். பிளாஸ்டிக்கின் பயன்பாட்டை கட்டுப்படுத்துவது என்பது ஒரு குறுகியகால பொருளாதார அச்சுறுத்தல் போல தோன்றலாம், ஆனால் அது நீண்டகால நோக்கில் ஒரு நாட்டின் ஆரோக்கியத்தையும், செழிப்பையும் உறுதிப்படுத்தும் ஒரு அத்தியாவசியமான முதலீடாகும். இந்த சவாலை சமாளிக்க அரசாங்கங்கள், வணிகங்கள் மற்றும் பொதுமக்கள் இணைந்து செயல்பட வேண்டும். கொள்கை வகுப்பாளர்கள் குறுகியகால வணிக லாபங்களை புறந்தள்ளி, நீண்டகால சமூக நலன்களைப் பற்றி சிந்திக்க வேண்டும். பொதுமக்களாகிய நாமும் பிளாஸ்டிக்கை முற்றாகத் தவிர்த்து, மாற்றுப் பொருட்களைப் பயன்படுத்தத் தொடங்க வேண்டும். எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு ஆரோக்கியமான மற்றும் தூய்மையான உலகை விட்டுச் செல்வது நமது கடமையாகும். இந்த கடமையை உணர்ந்து, நாம் அனைவரும் பொறுப்புடன் செயல்படுவோம்.