இந்தியா-சீனா உறவு- சிக்கலும், சந்தர்ப்பமும்

அமெரிக்காவின் புதிய வர்த்தகக் கொள்கைகள், இந்தியா மற்றும் சீனாவை மீண்டும் பேச்சுவார்த்தை மேசைக்குத் தள்ளியுள்ளன.

இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான நீண்டகால நம்பிக்கையின்மை இன்னும் குறையவில்லை, ஆனால் பொருளாதார நலன்கள் அவர்களை இணைந்து செயல்படத் தூண்டுகின்றன.

பதட்டங்களைத் தணிப்பது இரு நாடுகளுக்கும், சர்வதேச சமூகத்திற்கும் அவசியமானது.

இந்தியாவும் சீனாவும் பல தசாப்தங்களாக பாதுகாப்புக்குட்பட்ட ஒத்துழைப்புக்கும், ஆழ்ந்த பகைமைக்கும் இடையே ஊசலாடி வருகின்றன. 2020 ஆம் ஆண்டு இமயமலைப் பகுதியில் நடந்த மோதல்கள், அதனைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட வர்த்தகத் தடைகள், படைகள் குவிப்பு மற்றும் விமான சேவைகள் ரத்து போன்ற சம்பவங்கள் இரு ஆசிய நாடுகளையும் அவநம்பிக்கை சுழற்சியில் சிக்க வைத்தன. 

எனினும், கடந்த சில மாதங்களாக இந்த உறவில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றம் தென்படுகிறது. சீன வெளியுறவு அமைச்சர் வாங் யீ புது டெல்லிக்கு விஜயம் செய்த பின்னர், இரு தரப்பும் எல்லை வர்த்தகப் பாதைகளை மீண்டும் திறப்பது, நேரடி விமான சேவைகளை மீண்டும் தொடங்குவது மற்றும் சர்ச்சைக்குரிய எல்லையை நிர்வகிப்பதற்கான புதிய கட்டமைப்புகளை ஆராய்வது போன்ற நடவடிக்கைகளை அறிவித்துள்ளன. இது ஒரு வருடத்திற்கு முன்பு நினைத்துக்கூடப் பார்க்க முடியாத ஒன்று. இதன் பின்னணி, அமெரிக்காவின் புதிய கொள்கைகளும், உலகளாவிய அரசியல் மாற்றங்களும் தான். குறிப்பாக, டொனால்ட் ட்ரம்ப் தலைமையிலான அமெரிக்க அரசாங்கத்தின் இந்தியாவிற்கு எதிரான கடுமையான வர்த்தகக் கட்டுப்பாடுகள், ஒரு காலத்தில் "மாபெரும் கூட்டுறவு" என்று கருதப்பட்ட இந்தியா-அமெரிக்க உறவைச் சிதைக்கத் தொடங்கியுள்ளன. புவிசார் அரசியல் நிர்பந்தங்கள், இரண்டு பழைய போட்டியாளர்களான இந்தியாவையும் சீனாவையும் மீண்டும் பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபடச் செய்துள்ளன.

இந்த உறவு மேம்பாடு பல முக்கியமான தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. முதலாவதாக, இது பொருளாதார ரீதியிலான மாற்றங்களை ஏற்படுத்துகிறது. வாஷிங்டன் விதித்த கடுமையான வர்த்தக வரிகள் (Indian goods மீது 50% வரை விதிக்கப்பட்ட வரிகள்) இந்தியப் பொருளாதாரத்தை அச்சுறுத்துகின்றன. அமெரிக்காவிற்கு ரஷ்ய எண்ணெயை இறக்குமதி செய்ததற்காக விதிக்கப்பட்ட இந்த வரிகள், அமெரிக்காவுடனான இந்தியாவின் $200 பில்லியன் வருடாந்திர இருதரப்பு வர்த்தகத்தை ஆபத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளன. இந்த நிலையில், சீனாவுடன் வர்த்தக உறவுகளை மீண்டும் தொடங்குவது இந்தியாவுக்கு ஒரு மாற்று வழியை வழங்குகிறது. சீனா, இந்தியாவிற்கு ஆதரவாக நிற்பதாகத் தெரிவித்துள்ளது. இது, சீனாவின் பொருளாதார பலம் மற்றும் இந்தியாவின் சந்தை வலிமை ஆகியவற்றை இரு நாடுகளும் உணர்ந்துள்ளதைக் காட்டுகிறது. இரண்டாவதாக, இது உலகளாவிய அரசியல் சமநிலையில் ஒரு புதிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. BRICS அமைப்பின் ஸ்தாபக உறுப்பினர்களான இந்தியா மற்றும் சீனா, எதிர்காலத்தில் தாங்கள் நடத்தும் உச்சி மாநாடுகளுக்காக ஒரு ஐக்கியப்பட்ட முன்னணியை உருவாக்குவது, ட்ரம்ப்-இன் BRICS-க்கு எதிரான சொல்லாடல்களுக்கு ஒரு பதிலடியாக அமையலாம். இது பலதுருவ உலக ஒழுங்கை உருவாக்கும் BRICS-இன் இலக்கை வலுப்படுத்துகிறது. எனினும், எல்லையில் படைகள் குவிந்து நிற்பது, பாகிஸ்தானுடனான சீனாவின் நெருக்கம், மற்றும் நீர் வளங்கள் குறித்த பிரச்சினைகள் போன்ற நீண்டகால பிரச்சினைகள் காரணமாக ஆழமான நம்பிக்கையின்மை இன்னும் நீடிக்கிறது.

இந்தியா-சீனா உறவில் ஏற்பட்டுள்ள முன்னேற்றங்கள் குறித்த மக்களின் எதிர்வினைகள் பெரும்பாலும் கலவையாகவே உள்ளன. பொதுமக்களில் பலர், 2020 லடாக்கில் நடந்த மோதல் மற்றும் 1962 போர் பற்றிய நினைவுகளால், சீனாவுடன் எந்தவிதமான மென்மையான அணுகுமுறையையும் அரசாங்கம் கொண்டிருக்கக்கூடாது என்று கருதுகின்றனர். சமூக வலைத்தளங்களில், இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கை குறித்த விவாதங்கள் சூடுபிடித்துள்ளன. குறிப்பாக, அமெரிக்காவின் அழுத்தத்தின் காரணமாக இந்தியா சீனாவுடன் இணங்குவது ஒரு தந்திரோபாய நகர்வா அல்லது நிர்பந்தமா என்பது குறித்து மக்கள் மத்தியில் கேள்விகள் எழுகின்றன. அத்துடன், வர்த்தக மேம்பாடுகள் இந்தியப் பொருளாதாரத்திற்கு நன்மை பயக்குமா அல்லது சீனப் பொருட்களின் ஆதிக்கத்தை மேலும் அதிகரிக்குமா என்ற கவலைகளும் மக்களிடையே நிலவுகின்றன. அதேவேளை, சிலர் இந்த இணக்கத்தை வரவேற்கிறார்கள். ஏனென்றால், இது எல்லைப் பதட்டங்களைக் குறைத்து, இரு நாடுகளின் பொருளாதாரத்திற்கும் நன்மை பயக்கும் என்று அவர்கள் நம்புகிறார்கள்.

அரசியல் தலைவர்கள் மற்றும் அரசாங்கங்களின் கருத்துக்கள் இந்த சிக்கலான சூழ்நிலையைப் பிரதிபலிக்கின்றன. இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி, 2027-க்குள் இந்தியாவை உலகின் மூன்றாவது பெரிய பொருளாதாரமாக மாற்றுவதற்கான இலக்கைக் கொண்டுள்ளார். அமெரிக்காவின் வர்த்தக வரிகள் இந்த இலக்கிற்கு அச்சுறுத்தலாக இருப்பதால், அவர் சீனாவுடன் வர்த்தகத்தை மீட்டெடுப்பது ஒரு புத்திசாலித்தனமான நகர்வாகப் பார்க்கிறார். அதேவேளை, சீன அதிபர் ஷி ஜின்பிங், மேற்குலக நாடுகளுடனான உறவில் ஏற்பட்டுள்ள நெருக்கடிகளைச் சமாளிக்க இந்தியாவுடனான உறவை ஸ்திரப்படுத்துவதன் மூலம், ஆசியா தனது சொந்த பாதையை வகுத்துக் கொள்ள முடியும் என்ற தனது கருத்தை வலுப்படுத்த முனைகிறார். இருப்பினும், இரு நாடுகளின் பாதுகாப்புத் தரப்பினரும் எச்சரிக்கையுடன் உள்ளனர். அண்மையில், சீன எல்லைக்குள் செல்லக்கூடிய அக்னி-5 ஏவுகணை சோதிக்கப்பட்டது, இந்தியாவின் பாதுகாப்பு நிலைப்பாட்டை உறுதிப்படுத்துகிறது. சீன அதிகாரிகள் அமெரிக்காவின் “பொருளாதார மிரட்டல்களை” விமர்சித்துள்ளனர். சீன தூதர் சூ ஃபைஃபோங், “மிரட்டுபவர்களுக்கு அமைதி மேலும் தைரியமளிக்கும். சீனா உறுதியாக இந்தியாவுடன் நிற்கும்” என்று வெளிப்படையாகக் கூறியுள்ளார்.

இந்தியாவும் சீனாவும் எந்தவொரு தனிப்பட்ட வல்லரசை நம்பியிருப்பதையும் தவிர்க்க வேண்டும் என்பது எனது கருத்து. இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையின் முக்கிய அம்சம், "மூலோபாய சுயாட்சி" ஆகும். தற்போதைய அமெரிக்காவின் வர்த்தகக் கொள்கைகள், இந்த சுயாதீனக் கொள்கையின் அவசியத்தை மீண்டும் வலியுறுத்துகின்றன. சீனாவுடனான தந்திரோபாய ஈடுபாட்டைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளும் அதே வேளையில், நீண்டகால மூலோபாயப் போட்டியை இந்தியா மறக்கக்கூடாது. வர்த்தகத் தடைகள் நீக்கப்படுவதும், நேரடி விமான சேவைகள் மீண்டும் தொடங்குவதும் நல்ல அறிகுறிகள், ஆனால் இது எல்லைப் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்காது. இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான நம்பிக்கையின்மை ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளது. இந்த உறவில் ஒரு திருப்புமுனை ஏற்பட, அடிப்படை எல்லைப் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பது அவசியம்.

இந்தப் பிரச்சினைக்கு சில நடைமுறைத் தீர்வுகள் உள்ளன. முதலாவதாக, இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான பேச்சுவார்த்தைகளை இடைநிறுத்தாமல் தொடர வேண்டும். இது தவறான புரிதல்களையும், எல்லை மோதல்களையும் தவிர்க்க உதவும். இரண்டாவதாக, ராணுவ ரீதியிலான தளர்வு (Demilitarisation) குறித்த கால அட்டவணையை உருவாக்கி, அதனை உறுதியுடன் பின்பற்ற வேண்டும். எல்லைப் பகுதிகளில் இருந்து படைகளை படிப்படியாக விலக்கிக் கொள்வது நம்பிக்கையை உருவாக்கும். மூன்றாவதாக, இரு நாடுகளும் வர்த்தகத்தையும், பொருளாதார ஒத்துழைப்பையும் மட்டும் இலக்காகக் கொள்ளாமல், காலநிலை மாற்றம், உலகளாவிய சுகாதாரம், உணவுப் பாதுகாப்பு போன்ற பொதுவான பிரச்சினைகளிலும் இணைந்து செயல்பட வேண்டும். இது ஒரு பரந்த, நேர்மறையான உறவை உருவாக்கும். நான்காவதாக, அமெரிக்காவின் அழுத்தத்தை ஒரு அச்சுறுத்தலாகக் கருதாமல், இந்தியா மற்றும் சீனா ஆகிய இரு நாடுகளும் தங்களின் சுதந்திரமான வெளியுறவுக் கொள்கையை மேலும் வலுப்படுத்த ஒரு வாய்ப்பாகப் பார்க்க வேண்டும்.

இந்தியா மற்றும் சீனா இடையேயான உறவில் ஏற்பட்டுள்ள இந்த முன்னேற்றம், மோதலைத் தவிர்ப்பதற்கான ஒரு முக்கியமான படியாகும். இது பிராந்திய மற்றும் உலகளாவிய ஸ்திரத்தன்மைக்கு அவசியமானது. ஆனால், இந்த முன்னேற்றத்தை ஒரு பெரும் இணக்கமாகக் கருதுவது ஒரு தவறான புரிதலாக அமையலாம். இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான பாதை, அவர்கள் போட்டியிடும் இமயமலை நிலப்பரப்பைப் போல, குறுகிய சரிவுகளையும், ஆபத்தான வீழ்ச்சிகளையும் கொண்டுள்ளது. அமெரிக்காவின் வர்த்தக வரிகள் இந்த உறவில் ஒரு தற்காலிக மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கலாம், ஆனால் பல தசாப்தங்களாக நிலவி வரும் பகைமையையும், அவநம்பிக்கையையும் எந்தவொரு வெளிப்புற அழுத்தமும் அழிக்காது. இந்தப் புதிய அத்தியாயம் நிலைத்திருக்குமா என்பது, வெளியுறவு அறிவிப்புகளால் அல்ல, மாறாக எல்லையில் ஏற்படும் யதார்த்தங்களால் தீர்மானிக்கப்படும்.