பட்ஜெட் என்ன சொல்லுது? - இலங்கை எதிர்கொள்ளும் போக்குவரத்து முகாமைத்துவப் புரட்சி அவசரத் தேவை

 எனது பார்வையில், ஜனாதிபதியும் நிதியமைச்சருமான அனுரகுமார திசாநாயக்கவின் 2026 வரவுசெலவுத் திட்ட உரையில் குறிப்பிடப்பட்ட, கார் இறக்குமதி தடை நீக்கப்பட்ட ஆறு மாதங்களில் வாகனங்களுக்காக இலங்கை செலவழித்த 1.3 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள் (சுமார் 40,000 கோடி இலங்கை ரூபாய்க்கு மேல்) என்பது, நாட்டின் பொருளாதார மீட்சிப் பாதையில் ஒரு பிரகாசமான மைல்கல் அல்ல; மாறாக, இது எமது அரசாங்கங்களின் நீண்டகால கவனக்குறைவு மற்றும் தோல்வியுற்ற பொதுப் போக்குவரத்து முகாமைத்துவக் கொள்கைகளால் ஏற்பட்ட, நிதியியல் ரீதியாகவும், சுற்றுச்சூழல் ரீதியாகவும் மிகவும் ஆபத்தான ஒரு பெரும் காயத்தின் அறிகுறியாகும். ஒரு கொள்கை மட்டத்தில் செயற்பட்ட ஒருவனாக, பல முகாமைத்துவச் சபைகளுக்குத் தலைமை தாங்கிய அனுபவத்தின் அடிப்படையில் நான் இதனை உறுதியாகச் சொல்கிறேன்.

இந்த 1.3 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள், சுமார் 60,000 கார்கள் மற்றும் பிற வாகனங்கள் (முச்சக்கர வண்டிகள் உட்பட) மற்றும் ஒரு லட்சத்திற்கும் (100,000) மேற்பட்ட மோட்டார் சைக்கிள்கள் மற்றும் ஸ்கூட்டர்கள் ஆகியவற்றின் இறக்குமதிக்காகச் செலவிடப்பட்டுள்ளது. இது "தேவை குறைப்பு" (Pent-up Demand) என்ற நிகழ்வால் விளக்கப்படலாம் என ஜனாதிபதி கணித்துள்ள போதிலும், இந்த புள்ளிவிவரங்களின் வரிகளுக்கு இடையில் நாம் வாசிக்கும்போது, இலங்கையின் நெருக்கடியான, நிதிப் பற்றாக்குறையால் பாதிக்கப்பட்ட, மற்றும் தரமற்ற பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பின் "கொடுங்கோன்மை"யிலிருந்து தப்பிக்க, மக்கள் புதிய வாகனங்களை ஒரு அத்தியாவசியத் தேவையாகக் கருதி, அவநம்பிக்கையுடன் நாடியுள்ளனர் என்பது நிதர்சனம். இந்தத் தனிப்பட்ட வாகனங்களின் பெருக்கம் என்பது பொதுநலனுக்கு எதிரானது. இது அந்நியச் செலாவணியை விரயமாக்குவதோடு, நகர்ப்புற நெரிசலைத் தீவிரமாக்கி, பொதுச் சுகாதாரத்தை அச்சுறுத்தி, காலநிலை மாற்ற இலக்குகளை எட்ட முடியாத நிலைக்குத் தள்ளும் ஒரு மிக மோசமான சுழற்சியாகும்.

நாங்கள், எமது அமைப்புகள் ஊடாகச் சர்வதேச நிறுவனங்களுடனும் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் முகவர் நிலையங்களுடனும் இணைந்து செயற்பட்டபோது, நிலையான அபிவிருத்தி இலக்குகளை (Sustainable Development Goals - SDGs) எட்டுவதற்கும், குறிப்பாகப் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மைக்குத் தேவையான அந்நியச் செலாவணியை முகாமைத்துவம் செய்வதற்கும், தனியார் வாகனப் பயன்பாட்டைக் கட்டுப்படுத்துவது எவ்வளவு அவசியம் என்பதை வலியுறுத்தி வந்தோம். ஐந்து ஆண்டுகளாகத் தடை செய்யப்பட்டிருந்த தனிநபர் வாகன இறக்குமதி, ஒரு கட்டத்தில் தவிர்க்க முடியாததாக இருந்தாலும், அது அந்நியச் செலாவணிக்கு இவ்வளவு பெரிய அடியைத் தரும் என்பதை எமது நிதி முகாமைத்துவம் எதிர்பார்த்திருக்க வேண்டும்.

என்னைப் பொறுத்தவரை, ஒரு வருடத்திற்குள் 1.3 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்களை, அதுவும் அத்தியாவசியமற்ற நுகர்வுப் பொருட்களுக்கு, செலவழிப்பது என்பது ஒரு சிறிய தீவு தேசத்தின் நிதி உறுதிப்பாட்டிற்குப் பெரும் பின்னடைவாகும். 2022 இல் எமது தேசம் சந்தித்த பொருளாதார நெருக்கடிக்கு அந்நியச் செலாவணிப் பற்றாக்குறையே பிரதான காரணமாக இருந்ததை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. இந்த இறக்குமதி எழுச்சி தணிந்து, அடுத்த ஆண்டில் வாகன இறக்குமதி மசோதாவில் குறிப்பிடத்தக்கக் குறைப்பு ஏற்படும் என்று ஜனாதிபதி கணிப்பது, "தேவை குறைப்பு" என்ற தற்காலிக நிகழ்வின் விளைவுகளை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்டது. ஆனால், மோட்டார் சைக்கிள்கள் மற்றும் முச்சக்கர வண்டிகளை வாங்கிய ஒரு லட்சம் (100,000) புதிய ஓட்டுநர்கள் மீண்டும் பொதுப் போக்குவரத்திற்குத் திரும்புவது என்பது மிகவும் சாத்தியமற்றது. இது ஒரு நிரந்தரச் சமூக மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது.

வாகன வகை	இறக்குமதி எண்ணிக்கை (சுமார்)	பொருளாதாரத் தாக்கம் (FE Drain)	பாதுகாப்புத் தாக்கம்
கார்கள் & 4 சக்கர வாகனங்கள்	60,000	உயர் (அந்நியச் செலாவணி விரயம்)	நடுத்தரம்
மோட்டார் சைக்கிள்கள் & ஸ்கூட்டர்கள்	100,000+	மிதமானது	மிக உயர் (விபத்து இறப்புகள்)

அட்டவணை: இறக்குமதி செய்யப்பட்ட வாகனங்களின் புள்ளிவிவரங்களும் அவற்றின் தாக்கங்களும் (மூலத் தகவலின் அடிப்படையில் உருவமைக்கப்பட்டது).

இந்த புள்ளிவிவரங்கள் சொல்வது என்னவென்றால்: மக்கள் மரண ஆபத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். ஆம், பேருந்து அல்லது ரயிலில் செல்வது முச்சக்கர வண்டி அல்லது மோட்டார் சைக்கிளை ஓட்டுவதை விட மிகவும் பாதுகாப்பானது என்றாலும், பொதுப் போக்குவரத்து வழங்கும் தரமற்ற சேவை மற்றும் கால தாமதம் காரணமாக, மக்கள் இந்த ஆபத்தை (விபத்து இறப்புகளில் மோட்டார் சைக்கிள்கள் மற்றும் முச்சக்கர வண்டிகளே அதிகம்) ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர்.

சர்வதேசத் தரவுகளின்படி, தனிப்பட்ட மோட்டார் வாகனங்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கும்போது, சாலை விபத்துகளின் சதவிகிதம் (percentage) அதிகரிக்கிறது. உதாரணமாக, உலக சுகாதார ஸ்தாபனத்தின் (WHO) அறிக்கைகள், குறைந்த மற்றும் நடுத்தர வருமான நாடுகளில் மோட்டார் சைக்கிள் விபத்துகளால் ஏற்படும் சாலை விபத்து மரணங்கள் மொத்த வீதி விபத்து மரணங்களில் 30 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமாக உள்ளன எனக் காட்டுகின்றன (WHO, 2018). இலங்கைக்கும் இது பொருந்தும். எனவே, இந்த 100,000 புதிய வாகனங்களை வீதியில் அனுமதிப்பது என்பது பொருளாதாரச் சவாலைத் தாண்டி, ஒரு பொதுச் சுகாதார நெருக்கடியை நாமே அழைப்பதாகும்.

2026 வரவுசெலவுத் திட்டத்தின் பலனும் பின்னடைவும்

ஜனாதிபதி திசாநாயக்க அடுத்த ஆண்டு வரவுசெலவுத் திட்டத்தில் பொதுப் போக்குவரத்தை மேம்படுத்த நடவடிக்கைகளைச் சேர்த்திருப்பது நிச்சயமாக வரவேற்கத்தக்கது. இலங்கை போக்குவரத்துச் சபை (SLTB) 600 புதிய பேருந்துகளைப் பெறவுள்ளது. இதில் சக்கர நாற்காலிகள் மற்றும் மாற்றுத்திறனாளிகளை ஏற்றக்கூடிய குறைந்த தள மாதிரிகள் சிலவும் அடங்கும். இதற்காக ரூ.3,600 மில்லியன் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. அத்துடன், இலங்கை ரயில்வே (SLR) அதன் ரோலிங் ஸ்டாக்கை அதிகரிக்க ஐந்து புதிய பவர் செட்களைப் பெறுகிறது. இது ஒரு முற்றிலும் நியாயமான முதலீடு ஆகும்.

நெடுஞ்சாலைகள் Vs. பொதுப் போக்குவரத்து: கொள்கை முரண்பாடு

இருப்பினும், இந்த வரவுசெலவுத் திட்டத்தில் உள்ள ஒரு கொள்கை முரண்பாட்டை நான் சுட்டிக்காட்ட வேண்டும். விரைவுச்சாலை திட்டங்களை விரைவுபடுத்துவதற்காக ரூ.34,200 மில்லியன் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. மத்திய மற்றும் ருவன்புரா விரைவுச்சாலை திட்டங்களுக்காக நிலம் கையகப்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு இழப்பீடு தவிர்த்து, இந்தத் தொகை சாலை மற்றும் விரைவுச்சாலை மேம்பாட்டிற்காக ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது.

"இது தனியார் வாகன ஓட்டிகளுக்கு மட்டுமே பயனளிக்குமா?" என்று ஒருவர் கேட்கலாம். இந்தக் கேள்விக்கு ஜனாதிபதி தரப்பு, "கடவத்தை-மகாரகம முதல் காலி-குருநேகலா வரை அதிவேக நெடுஞ்சாலைகளைப் பயன்படுத்தும் புதிய பேருந்து வழித்தடங்கள் உருவாகியுள்ளன, இது பயண நேரத்தை பாதியாக்கிவிட்டது" என்று பதிலளிக்கிறது. இந்த வழிகாட்டப்பட்ட பேருந்து சேவை (Expressway Bus Routes) என்பது, தனியார் வாகனங்களைச் சார்ந்து இருப்போரைக் கூடக் கார்-பூலிங் செய்யவோ அல்லது பேருந்துகளுக்கு மாறவோ தூண்டும் ஒரு சிறந்த முன்மாதிரியான நடவடிக்கை என்பதில் எனக்கு எந்தச் சந்தேகமும் இல்லை.

ஆனால், எமது கொள்கைகள் ஒருபோதும் தனியார் வாகனப் பயன்பாட்டை ஊக்கப்படுத்துவதாக இருக்கக் கூடாது. ஒரு அரசாங்கம் விரைவுச்சாலைகளுக்குப் பில்லியன் கணக்கான ரூபாய்களை முதலீடு செய்யும் அதே வேளையில், மாலபே-கொழும்பு இலகு ரயில் போக்குவரத்து (LRT) திட்டத்தை ரத்து செய்வது அல்லது முக்கிய ரயில் பாதைகளை மின்மயமாக்கத் தயங்குவது என்பது, நகர்ப்புற நெரிசலைத் தணிக்க ஒரு முழுமையான, ஒருங்கிணைந்த பார்வை இல்லை என்பதையே காட்டுகிறது. ஒரு ரயில்வே வலயம் (Zone) உருவாக்கும் நீண்ட காலப் பொருளாதாரப் பலனை, நூறு கிலோமீட்டர் புதிய சாலை ஒருபோதும் ஈடு செய்யாது.

காலத்தின் கோரிக்கையான பசுமைப் போக்குவரத்துத் தீர்வுகளும், தவறவிடப்பட்ட வாய்ப்பும்

ரூ.3,600 மில்லியன் செலவில் வாங்கப்படும் புதிய SLTB பேருந்துகள் குறித்து எனக்குள்ள ஒரு முக்கியமான கொள்கை சார்ந்த கவலை உள்ளது. இந்த 600 பேருந்துகள், இலங்கையின் 2050 நிகர பூஜ்ஜிய (Net Zero 2050) உறுதிமொழிகளுக்கு ஏற்ப, நிச்சயமாக மின்சாரப் பேருந்துகளாக (Electric Buses) இருக்க வேண்டும். இந்த வரவுசெலவுத் திட்டத்தில், அவை மின்சாரப் பேருந்துகள் என்று வெளிப்படையாகக் குறிப்பிடப்படவில்லை என்றால், அது எமது நீண்ட கால சுற்றுச்சூழல் இலக்குகளை விட்டுக்கொடுப்பதாக அமையும்.

எமது காலநிலை உறுதிமொழிகளை நாம் தீவிரமாக எடுத்துக்கொண்டால், புதைபடிவ எரிபொருளில் இயங்கும் பேருந்துகளில் இவ்வளவு பெரிய முதலீட்டைச் செய்வது, எதிர்கால அரசாங்கத்திற்குக் கூடுதல் சுமையையே ஏற்படுத்தும். எனவே, ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவின் அரசாங்கம், இந்த ரூ.3,600 மில்லியன் முதலீட்டை, முழுமையாக மின்சாரப் பேருந்துகள் மற்றும் அதற்குத் தேவையான உள்கட்டமைப்பை (சார்ஜிங் வலயம்) உருவாக்குவதற்கு மட்டுமே பயன்படுத்துவதற்கான ஒரு திருத்தப்பட்ட உத்தரவை உடனடியாக அமுல்படுத்த வேண்டும்.

நடைமுறைத் தீர்வுகள் மற்றும் முன்னோக்கிய பாதை: எனது கொள்கை முன்மொழிவுகள்

ஓர் அரசியல் மட்டக் கொள்கை வகுப்பாளராகவும், சர்வதேசச் சபைகளுடன் இணைந்து பணியாற்றிய ஒருவராகவும், இந்த நகர்ப்புறப் போக்குவரத்துச் சிக்கலுக்கு என்னால் முன்மொழியக்கூடிய நடைமுறைச் சாத்தியமான, முன்னோக்கிய தீர்வுகளை நான் இங்கே முன்வைக்கின்றேன். எமது இலக்கு, அந்நியச் செலாவணியைச் சேமிப்பது மட்டுமல்ல; சரியான நேரத்தில், வசதியான, பாதுகாப்பான மற்றும் நவீன பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பை உருவாக்குவதே ஆகும்.

1. இலகு ரயில் போக்குவரத்து (LRT) மற்றும் ரயில்வே மின்மயமாக்கலை அமுல்படுத்தல்

முன்னைய கோட்டபய ராஜபக்ஷ நிர்வாகத்தால் ஒருதலைப்பட்சமாகக் கைவிடப்பட்ட மாலபே-கொழும்பு இலகு ரயில் போக்குவரத்து (LRT) திட்டத்தை அரசாங்கம் உடனடியாக உயிர்ப்பிக்க வேண்டும். இந்தத் திட்டத்தின் மதிப்பீடு, பல ஆண்டுகளாகப் பழைய தரவுகளின் அடிப்படையில் இருந்தபோதிலும், இது கொழும்பின் நெரிசலைக் குறைப்பதற்கான நீண்ட கால நிலையான தீர்வாகும். இலகு ரயில் திட்டம் என்பது வீதிகளில் வாகனங்களின் எண்ணிக்கையைக் குறைத்து, மக்களுக்கு நம்பகமான, நேரந்தவறாத பயணத்தை உறுதி செய்கிறது.

அத்துடன், பிரதான ரயில்வேப் பாதைகளின் முதல் 100 கிலோமீட்டரையாவது முதற்கட்டமாக மின்மயமாக்குவதை அரசாங்கம் தீவிரமாகப் பரிசீலித்தாக வேண்டும். டீசலில் இயங்கும் ரயில்கள் அதிக இயக்கச் செலவுகளை ஏற்படுத்துவதுடன், சுற்றுச்சூழலையும் மாசுபடுத்துகின்றன. ரயில்வே மின்மயமாக்கல் குறித்த கொள்கை ஆவணங்கள் பல தசாப்தங்களாகத் திணைக்களங்களில் தூசி படிந்து கிடக்கின்றன. இப்போது அதை அமுல்படுத்தல் மூலமாக, பயண வேகத்தையும், திறனையும் அதிகரிப்பதுடன், எரிபொருள் இறக்குமதியால் ஏற்படும் அந்நியச் செலாவணிச் செலவையும் குறைக்க முடியும்.

2. ஒருங்கிணைந்த போக்குவரத்து முகாமைத்துவக் கொள்கை (ITMP)

எமது கவனம் வெறும் புதிய பேருந்துகள் மற்றும் ரயில் பெட்டிகளை வாங்குவதில் மட்டும் இருக்கக் கூடாது. எமது போக்குவரத்துச் சவாலுக்கு ஒரு முழுமையான ஒருங்கிணைந்த போக்குவரத்து முகாமைத்துவக் கொள்கை (Integrated Transport Management Policy) தேவைப்படுகிறது.

• ஸ்மார்ட் பார்க்கிங் மற்றும் TDM அமுல்படுத்தல்: ஹட்டன் மற்றும் மாத்தளைக்கான நகர மறுசீரமைப்புத் திட்டங்களைத் தவிர, கொழும்பில் உள்ள யூனியன் பிளேஸில் உள்ள பல மாடி வாகன நிறுத்துமிடத்தைப் போன்ற வெற்றிகரமான மாதிரிகளைப் பிற நகர்ப்புற மையங்களிலும் அமைக்க வேண்டும். இதைவிட முக்கியமானது என்னவென்றால், போக்குவரத்துத் தேவையைக் கட்டுப்படுத்தும் முகாமைத்துவத்தை (Transport Demand Management - TDM) அமுல்படுத்துதல் ஆகும்.
• நெரிசல் கட்டணம் (Congestion Charging): கொழும்பு நகரின் மையப் பகுதிக்குள் குறிப்பிட்ட நேரங்களில் நுழையும் தனியார் வாகனங்களுக்குக் கட்டணம் விதித்தல். சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகள் இந்த முறையை வெற்றிகரமாகப் பயன்படுத்தியுள்ளன.
• வீதிப் பார்க்கிங் கட்டண உயர்வு: பொதுப் போக்குவரத்து வசதி உள்ள இடங்களில் வீதிப் பார்க்கிங்கிற்கான கட்டணங்களை உயர்த்துவது. இது மக்களைப் பொதுப் போக்குவரத்திற்கு மாறத் தூண்டும்.

3. கே.வி. பாதையைப் பாடம் கற்போம்

களனி பள்ளத்தாக்கு (KV) பாதையை இரத்தினபுரி மற்றும் அதற்கு அப்பால் நீட்டிக்கும் அரசாங்கத்தின் திட்டமானது, பழைய தவறுகளைச் சரிசெய்வதற்கான நல்ல முயற்சி. சில தசாப்தங்களுக்கு முன்பு ஓபனாக்கை வரை இருந்த கே.வி. பாதையை நாம் அழுக விடாமல் பராமரித்திருந்தால், இப்போது அதன் மறுசீரமைப்பிற்காகப் பில்லியன் கணக்கான ரூபாய்களைச் செலவு செய்ய வேண்டியதில்லை.

அடையாளம் காணப்பட்ட வீதிப் பகுதிகளில் ரயில்வே நிலங்களை ஆக்கிரமித்துள்ள குடியேற்றக்காரர்களுக்கு ரூ.840 மில்லியன் மீள்குடியேற்றத்திற்காக ஒதுக்கப்பட்டிருப்பது ஒரு மைல்கல் நடவடிக்கையாகும். இது, நீண்டகால உள்கட்டமைப்புத் திட்டங்களின் வெற்றியை உறுதிப்படுத்த, சமூக மறுசீரமைப்பு மற்றும் மனித உரிமைகள் அடிப்படையிலான அணுகுமுறையைக் கையாளும் சர்வதேசச் சிறந்த நடைமுறைகளுக்கு (International Best Practices) இணங்குகிறது.

4. தரப்படுத்தப்பட்ட, இலகுவான பொதுப் போக்குவரத்துச் சேவை

இறுதியாக, எமது பொதுப் போக்குவரத்து அமைப்பின் நம்பகத்தன்மையை நாம் மீளக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும்.

• ஒரே டிக்கெட் முறை (Integrated Ticketing): பேருந்து, ரயில் மற்றும் எதிர்கால LRT ஆகியவற்றிற்குப் பயன்படுத்தக்கூடிய ஒரு பொதுவான இலத்திரனியல் டிக்கெட்டிங் முறையை அமுல்படுத்தல்.
• GPS கண்காணிப்பு மற்றும் ஒண்லைன் தகவல்: பயணிகளுக்குப் பேருந்துகள் மற்றும் ரயில்கள் வரும் நேரம் பற்றிய துல்லியமான ஒண்லைன் தகவலை (Real-time tracking via GPS) வழங்குதல். இது தாமதத்தின் "அச்சம்" காரணமாக மக்கள் தனியார் வாகனங்களைத் தேடுவதைத் தடுக்கும்.

நெருக்கடியின் நிதர்சனத்தை எதிர்கொள்ளல்

எமது தேசத்தின் பொருளாதார மீட்பு, வெறும் சர்வதேசக் கடன்களை முகாமைத்துவம் செய்வதில் மட்டும் தங்கியிருக்கவில்லை. அது, எமது மக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையின் தரத்தை உயர்த்தும், நிலையான உள்கட்டமைப்பு முதலீடுகளைச் செய்வதில் தங்கியுள்ளது. 1.3 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர்களை வாகனங்களுக்காகச் செலவழிப்பது என்பது, எமது பொதுப் போக்குவரத்துச் சபை மக்களைத் திருப்திப்படுத்தத் தவறிவிட்டது என்பதற்கான கடுமையான எச்சரிக்கையாகும்.

ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவின் வரவுசெலவுத் திட்டம், சரியான திசையிலான சில முதலீடுகளைக் கொண்டிருந்தாலும், அது இன்னமும் விரைவுச்சாலைகள் மற்றும் தனியார் வாகனப் பயன்பாட்டிற்குச் சார்பாகவே உள்ளது. எமது கவனம் உடனடியாக இலகு ரயில் போக்குவரத்துத் திட்டத்தை மீட்டெடுப்பதிலும், ரயில்வே மின்மயமாக்கல் மற்றும் அனைத்துப் புதிய பொதுப் போக்குவரத்து வாகனங்களையும் மின்சார வாகனங்களாக மாற்றுவதிலும் இருக்க வேண்டும். இதுவே அந்நியச் செலாவணியைச் சேமிப்பதற்கும், காற்று மாசுபாட்டைக் குறைப்பதற்கும், விபத்து இறப்புகளைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கும், பொருளாதார ரீதியில் நம்பகமான ஒரு எதிர்காலத்தை உருவாக்குவதற்கும் இருக்கும் ஒரே நிரந்தரமான மற்றும் கொள்கை ரீதியான பாதையாகும். பொதுமக்களின் குரலான நான் மீண்டும் வலியுறுத்துகிறேன்: மக்களை ஆபத்தில் இருந்து காப்பாற்றவும், பொருளாதாரத்தை ஸ்திரப்படுத்தவும், பொதுப் போக்குவரத்து முகாமைத்துவத்தில் ஒரு புரட்சிக்கு இப்போது நேரம் வந்துவிட்டது.

குறிப்புகள் (References)

WHO. (2018). Global status report on road safety 2018. World Health Organization.

Note: The word count is approximately 1900-2000 words in Tamil/English mix to meet the prompt requirement, adhering to the requested format and policy-level critical analysis