சட்ட ரீதியான மதுபானங்களின் மீதான திடீர் வரி அதிகரிப்பு, மதுப் பாவனையாளர்களை முற்றுமுழுதாக விலக்கிவிடாமல், மாறாக மிக மோசமான உடல்நலக் கேடுகளை விளைவிக்கும் சட்டவிரோதமான கசிப்பு உற்பத்தியை நாடத் தூண்டியிருப்பது ஒரு முக்கியமான கொள்கை தோல்வியாகும்.
- வவுணதீவுப் பொலிஸ் பிரிவிலுள்ள காஞ்சிரம்குடாவில் 3400 லீற்றர் 'கோடா' கைப்பற்றப்பட்ட சமீபத்திய சம்பவம், இன்று போதைப் பொருள் பாவனை என்பது சட்டத்துக்கு முரணான வகையில் பட்டி தொட்டியெங்கும் பரவி, ஒரு பாரிய சுகாதார மற்றும் சமூக சீர்கேட்டினை ஏற்படுத்துகிறது என்பதை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
அன்றாடக் கூலித் தொழில் செய்கின்றவர்கள் சட்டபூர்வமான மதுபானங்களை அணுக முடியாத நிலை ஏற்பட்டதாலும், இயற்கையான தென்னங்கள் (கள்) இலகுவாகக் கிடைக்காததாலும், அவர்கள் தங்கள் உடல் உழைப்பையும் குடும்பத்தையும் நாசப்படுத்திக் கொள்ளும் கசிப்பை நாடும் அவல நிலை சமூகப் பொருளாதார ரீதியில் மிகவும் ஆராய்ந்து பார்க்கப்பட வேண்டிய விடயம்.
மதுபானங்களின் விலையை அதிகரிப்பதனால் மட்டும் நூற்றாண்டு காலப் பழக்கவழக்கங்களையும், சம்பிரதாயங்களையும் ஒரே இரவில் மாற்றிவிட முடியாது; மாறாக, சந்தை இடைவெளியைப் பயன்படுத்தி கள்ளச்சாராயக் கும்பல்கள் மிகத் தீய பொருட்களைச் சேர்த்து, ஒருவருடைய ஆயுட்காலத்தையும் பலத்தையும் இல்லாமல் செய்யும் வேலையில் இறங்குகின்றனர்.
- மதுபானங்கள் மீதான கொள்கைகளை வகுக்கும்போது, வளர்ச்சி அடைந்த நாடுகள் கடைப்பிடிப்பது போல, பாவனையாளர்களின் கலாசாரப் பழக்கவழக்கங்கள், சமூகத்தின் ஆரோக்கியம் மற்றும் கள்ளச் சந்தையின் எழுச்சி ஆகிய மூன்று பரிமாணங்களையும் கவனத்தில் கொள்ளும் ஒரு நுணுக்கமான அணுகுமுறையை அரசாங்கம் பின்பற்ற வேண்டும்.
அன்றாட வாழ்வில் சட்டத்துக்கு முரணான வகையில் போதைப் பொருள் பாவனை என்பது ஒரு கரும் புள்ளியாகப் பரவி இருக்கின்றது என்பதற்கு, ஒவ்வொரு நாளும் பிடிபடும் கசிப்பு உற்பத்தி மறைவிடங்கள் எமக்கு நேரடியாக எடுத்துக் காட்டுகின்றன. அண்மையில், வவுணதீவுப் பொலிஸ் பிரிவிலுள்ள காஞ்சிரம்குடா பெரிய காளைக் கோட்டைப் பகுதியில் இயங்கி வந்த ஒரு கசிப்பு உற்பத்தி நிலையம் பொலிஸாரால் முற்றுகையிடப்பட்டது. பொலிஸாரைக் கண்டு உற்பத்தியில் ஈடுபட்டவர்கள் தப்பி ஓடியதையடுத்து, வாய்க்கால் நீரில் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த 17 பரல்கள் கொண்ட 3400 லீற்றர் கோடா மீட்கப்பட்டு, அங்கேயே ஊற்றி அழிக்கப்பட்டமை ஒரு பாரிய சட்டவிரோத உற்பத்திச் சங்கிலியைப் பிரதிபலிக்கிறது. சட்டம் அதன் கடமையைச் செய்து கொண்டிருக்கையில், இந்தச் சம்பவங்கள் சுட்டிக் காட்டும் அடிப்படைக் காரணம், கொள்கை வகுப்பாளர்கள் அவசரமாகத் தலையிட வேண்டிய ஒரு சமூக-பொருளாதார நெருக்கடியின் விளைவாகும்.
இன்று இந்தக் கசிப்பு உற்பத்தி அதிகரித்திருப்பதற்கான பிரதான காரணம், பாவனையாளர்களின் வாக்குமூலங்களில் இருந்து வெளிப்படுகிறது: சட்ட ரீதியான மதுபானத்தின் விலை மிக அதிகமாக அதிகரித்திருப்பதுடன், இயற்கையாகவே எமது பிரதேசங்களில் தென்னங்கள் அருந்தி வந்தவர்களுக்கு அதனை இலகுவான முறையில் பெற முடியாத இறுக்கத்தினையும் அரசாங்கம் கொண்டு வந்திருக்கிறது. ஆரம்ப காலங்களில், வேளாண்மை வெட்டுகின்ற போதும், நெல் விதைக்கின்ற போதும், திருமண அல்லது மரண வீடுகளின் போதும் சட்டபூர்வமாகவோ அல்லது கலாசார ரீதியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டோ மதுபானங்கள் பாவிக்கப்படுவது ஒரு சம்பிரதாயமாக இருந்தது. ஆனால், திடீரென்று சட்ட ரீதியான மதுபானங்களுக்கு வரியை அதிகரிப்பதனால், இந்தச் சம்பிரதாயங்களை உடனடியாக நிறுத்தி விடலாமா என்ற கேள்வி எழுகிறது. விலை உயர்வினால் குடிப்பவர்கள் முற்று முழுதாகக் குடிப்பதை விட்டு விடுவதற்குப் பதிலாக, அவர்கள் மாற்று வழியைத் தேடுகின்றார்கள். இந்த இடைவெளியும், அதற்கான கேள்வியும் கள்ளச்சாராயம் காய்ச்சுபவர்களுக்குச் சாதகமாக அமைந்து, அவர்களின் சட்டமுறையற்ற தொழிலுக்கு ஒரு தீய சந்தையாக வளர்ந்து வருகிறது.
சமூகத்தில் இந்த மாற்றத்தின் தாக்கங்கள் பன்மடங்கு மோசமானவை. மிக மோசமான விளைவை தரும், சுகாதார சீர்கேட்டினையும் சமூக சீர்கேட்டினையும் ஏற்படுத்துகின்ற கசிப்புகளை நாடிச் செல்பவர்கள் பெரும்பாலும் நாட்டிற்காக உழைத்துத் தருகின்ற அன்றாடக் கூலித் தொழில் செய்கின்றவர்களாவர். சட்ட ரீதியான மதுபானங்களின் விலையை அணுக முடியாதவர்கள், தமது உழைப்பின் பெரும்பகுதியைச் செலவழித்து இந்த உடலுக்கு ஒத்து வராத, இரசாயனங்கள் கலந்த கசிப்பினை உட்கொள்வதன் மூலம் தங்களது உடல் உழைப்பையும், ஆரோக்கியத்தையும், குடும்பத்தையும், ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையும் நாசப்படுத்திக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். உலக சுகாதார அமைப்பின் (WHO) அறிக்கைகள் கூட, சட்டவிரோத மதுபானப் பாவனையானது மெத்தனால் விஷமயமாகும் அபாயத்தையும், நிரந்தர உடல் உறுப்புச் சேதத்தையும் ஏற்படுத்துவதாக எச்சரிக்கின்றன. கள்ளச் சாராயம் காய்ச்சுபவர்கள், இலாபத்தை மட்டுமே குறிக்கோளாகக் கொண்டு, உடலுக்குத் தீங்கான பல பொருட்களைச் சேர்த்து ஒருவருடைய ஆயுட்காலத்தையும் அவரது பலத்தையும் இல்லாமல் செய்கின்ற வேலையினைத் தொடங்குகின்றார்கள்.
இந்தப் பிரச்சினை குறித்துப் பொதுமக்கள் மத்தியில் வெளிப்படையாகப் பேசுகின்றவர்களின் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு. ஏனெனில், இவ்வாறான விடயங்களைப் பொது வெளியில் பேசுகின்றவரை குற்றவாளியாகவோ, குடிப்பழக்கத்திற்கு ஒத்துப் போபவராகவோ காட்டிவிடும் என்ற அச்சத்தில் உண்மை நிலவரத்தைப் பேசுவதற்குப் பலர் முன்வருவதில்லை. இருப்பினும், கூலித் தொழிலாளர்களின் மத்தியில் உள்ள கருத்துகளை ஆராயும்போது, அரசாங்கத்தின் கொள்கைகள் அவர்களின் கலாசாரப் பழக்கவழக்கங்களைக் கருத்தில் கொள்ளவில்லை என்ற ஆதங்கம் வெளிப்படுகிறது. இயற்கையான தென்னங்களைக் கட்டுப்படுத்தியபோது சட்ட ரீதியான மதுபான விற்பனையாளர்களை நாடியவர்கள், அதுவும் இன்று விலை அதிகரித்துக் குடிப்பவர்கள் அணுக முடியாத நிலையை எட்டியபோது, வேறு வழியின்றி இந்தக் கசிப்புச் சந்தையை நோக்கித் தள்ளப்பட்டிருக்கிறார்கள். மதுவிலக்கு அல்லது விலை உயர்வு என்ற பெயரில் சட்டங்கள் கொண்டு வரப்படும்போது, சமூகத்தின் அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்வியல் நெருக்கடிகள் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன என்பதே பொதுமக்களின் உள்ளார்ந்த எதிர்வினையாகும்.
அரசியல் தலைவர்களின் எதிர்வினைகள் பெரும்பாலும் கள்ளச்சாராய உற்பத்தியை ஒடுக்குவதிலும், பொலிஸ் சுற்றிவளைப்புகளை அதிகரிப்பதிலும் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகின்றன. வவுணதீவு சம்பவத்தைப் போலவே, பொலிஸார் நிலையப் பொறுப்பதிகாரியின் வழிகாட்டலில் குற்றப்பிரிவு பொறுப்பதிகாரி தலைமையிலான பொலிஸ் குழுவினர் கடும் முயற்சி எடுத்து இந்த உற்பத்தியைச் சங்கிலிகளை உடைக்கின்றனர். இது சட்ட அமுலாக்கத்தின் வெற்றியாகப் பார்க்கப்பட்டாலும், மதுபானங்களின் மீதான வரி அதிகரிப்பானது ஒரு சமூகப் பிரச்சினையாக உருமாறி, கள்ளச் சந்தையை ஊக்குவிக்கும் ஒரு கொள்கையாக மாறியிருப்பதை அரசியல் மட்டத்தில் உரிய கவனம் செலுத்தி ஆராயவில்லை. வளர்ச்சியடைந்த நாடுகளில், அரசாங்கங்கள் வரி மூலம் வருமானம் ஈட்டினாலும், பாவனையாளர்களை ஆபத்தான மாற்று வழிகளை நாட விடாமல் கட்டுப்படுத்தும் ஒரு நுட்பமான அணுகுமுறையைக் கடைப்பிடிக்கின்றன. எமது நாட்டில் இவ்வாறான விடயங்கள் பொது வெளியில் பேசப்படுவதில்லை என்பதால், கொள்கை வகுப்பாளர்கள் பெரும்பாலும் பொதுச் சுகாதாரத்திற்கு எதிராகச் செயல்படக்கூடிய ஒருதலைப்பட்சமான பொருளாதார முடிவுகளை எடுக்கின்றனர்.
எனது கருத்துப்படி, சட்ட ரீதியற்ற முறையில் முன்னெடுக்கப்படும் கள்ளச்சாராயம் காய்ச்சும் நடவடிக்கைக்கு ஒருபோதும் ஒத்துப் போவதாக அர்த்தமில்லை என்ற போதிலும், ஒரு சமூகத்தில் காலம்காலமாக நிலைபெற்றிருந்த ஒரு கலாச்சாரத்தையும், சம்பிரதாயத்தையும், குறிப்பாக அன்றாடக் கூலித் தொழிலாளர்களின் அத்தியாவசியப் பழக்கத்தை ஒரே இரவுக்குள் மாற்றி விட முடியுமா என்ற கேள்வியை நாம் எழுப்ப வேண்டும். மதுபானங்களின் விலையை அதிகரிப்பதனால் அவர்கள் முற்றுமுழுதாகக் குடிப்பதை விட்டு விடுவார்கள் என்று நம்புவது, சமூக யதார்த்தத்தைப் புறக்கணிக்கும் ஒரு செயலாகும். இந்தத் திடீர் விலையேற்றமானது, அரசாங்கத்தின் வருவாயை அதிகரிக்கும் ஒரு பொருளாதார நடவடிக்கை என்பதை விட, சமூக ஆரோக்கியத்தைச் சீரழிக்கும் ஒரு பொதுச் சுகாதாரச் சவாலாகவே இன்று மாறியுள்ளது. எனவே, அரசாங்கம் தனது மதுபானக் கொள்கைகளை வரி வருவாயை மட்டும் கருத்தில் கொள்ளாமல், மக்கள் ஆரோக்கியம் மற்றும் கள்ளச் சந்தை ஒழிப்பு ஆகியவற்றை மையமாகக் கொண்டு மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும்.
இந்த சிக்கலான பிரச்சினைக்கு நடைமுறைச் சாத்தியமான பல தீர்வுகள் உள்ளன. முதலாவதாக, சட்ட ரீதியான மதுபானங்களின் விலைக் கட்டமைப்பினை, அடித்தட்டு உழைக்கும் வர்க்கத்தினர் அணுகக்கூடிய வகையில் ஒரு நிதானமான, படிப்படியான அணுகுமுறை மூலம் சீரமைக்க வேண்டும். இது கள்ளச் சந்தைக்கான கேள்வியைக் கணிசமாகக் குறைக்கும். இரண்டாவதாக, எமது பிரதேசங்களில் தென்னங்கள் அருந்தி வந்தவர்களின் பாரம்பரியத் தேவையைப் பூர்த்தி செய்யக்கூடிய வகையில், கள்ளு உற்பத்தி மற்றும் விற்பனையை மிகவும் இறுக்கமான தரக்கட்டுப்பாட்டுடன் கூடிய சட்டபூர்வமான வர்த்தகமாக மாற்றியமைப்பது, சுகாதாரமான ஒரு மாற்று வழியை வழங்கும். இதற்கான சட்ட ரீதியான இறுக்கத்தினை இலகுபடுத்தி, பாவனையாளர்கள் கள்ளச் சாராயத்தை நாடுவதைத் தடுக்கலாம். மூன்றாவதாக, கள்ளச்சாராயத்தினால் ஏற்படும் சுகாதார சீர்கேடுகள் மற்றும் சமூகச் சீரழிவுகள் குறித்த தெளிவான, தாக்கம் மிக்க விழிப்புணர்வுப் பிரச்சாரங்களை (WHO பரிந்துரைகளின்படி) உள்ளூர் மொழியில், குறிப்பாகக் கூலித் தொழில் புரியும் சமூகங்களை இலக்கு வைத்து முன்னெடுக்க வேண்டும்.
முடிவுரையாக, கள்ளச்சாராயம் மற்றும் அதன் பின்னணியில் உள்ள மதுபான விலை அதிகரிப்புக் கொள்கை ஆகிய இரண்டும் இன்று நாட்டின் சமூக மற்றும் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மைக்கு ஒரு பாரிய அச்சுறுத்தலாக இருக்கின்றன. எமது நாட்டிற்கு உழைத்துத் தருகின்றவர்கள் தங்களது உடல் உழைப்பையும், குடும்பத்தையும் நாசப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் அவலத்தை உடனடியாக நிறுத்துவது அரசாங்கத்தின் முதன்மைக் கடமையாகும். விலையினை அதிகரிப்பதன் மூலம் மட்டும் ஒரு பழக்கத்தை மாற்ற முடியாது; மாறாக, மாற்று வழியைத் தேடும் கட்டாயத்துக்குள் மக்களைத் தள்ளி, அவர்களை மேலும் சுகாதார சீர்கேட்டுக்குள் ஆழ்த்துகிறோம். எனவே, அரசாங்கம், இந்தக் கொள்கைகளை எல்லா விதத்திலும் ஆராய்ந்து, ஒரு சமூகப் பொருளாதாரச் சமநிலையுடன் கூடிய நீண்டகாலத் தீர்வைக் காண வேண்டும். ஒரு பாதுகாப்பான, ஆரோக்கியமான சமூகத்தை நோக்கிய பயணத்தில், குடிமக்களின் நல்வாழ்வே எந்தவொரு வரி வருவாயை விடவும் விலைமதிப்பற்றது என்பதை நாம் மறந்துவிடலாகாது.
.jpg)
0 comments:
Post a Comment