மொழி மூலமாக உருவான அரசியல் மாற்றங்கள்

 வணக்கம்! அன்பின் உறவுகளே!

நம் மொழி, நம் அடையாளம்; நம் மொழி, நம் பண்பாடு; நம் மொழி, நம் ஒற்றுமையின் பாலம். மொழி ஒரு தொடர்பு முறைமை மட்டுமல்ல, அது ஒரு இனத்தின் இதயத் துடிப்பு, ஒரு சமூகத்தின் ஆன்மா. இன்று, இலங்கையின் பன்மொழிக் களத்தில் நாம் எதிர்கொள்ளும் சவால்களையும், மொழி மூலம் ஒற்றுமையை வளர்க்கும் வாய்ப்புகளையும் பற்றி உரையாடுவோம்.

இலங்கையில் மொழி என்பது வெறும் சொற்களின் கூட்டமல்ல. அது நம் பண்பாட்டு அடையாளத்தின் கண்ணாடி, சமூக ஒற்றுமையின் திறவுகோல். கடந்த 7ஆம் திகதி இலங்கைப் பவுண்டேசன் நிறுவனத்தில் நடைபெற்ற அரச மொழி வாரத்தின் நிறைவு விழாவில் பிரதமர் ஹரினி அமரசூரிய அவர்கள் இவ்வாறு கூறினார்: “மொழி என்பது எளிமையான தொடர்பு முறைமையல்ல. பன்முகத்தன்மை கொண்ட நாட்டில், மொழி அதற்கு மேலாகப் பண்பாட்டையும் அடையாளத்தையும் பிரதிபலிக்கின்றது.” இந்த வார்த்தைகள், மொழியின் ஆழமான பொருளை எடுத்துரைக்கின்றன.

நம் நாடு பல இனங்கள், பல மொழிகள், பல பண்பாடுகள் இணையும் அழகிய கூட்டிணைவு. ஆனால், இந்தப் பன்முகத்தன்மை சிலவேளைகளில் பிளவுகளையும் உருவாக்கியுள்ளது. 1956இல் மொழி மூலமாக உருவான அரசியல் மாற்றங்கள், இனங்களுக்கிடையே பிளவுகளை ஏற்படுத்தி, சமூக ஒற்றுமையை பாதித்தன. இவை நமக்கு ஒரு பாடமாக அமைந்தன. மொழியை அரசியல் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்துவது, சமூক ஒற்றுமையை சிதைக்கும் என்பதை வரலாறு நமக்கு உணர்த்துகிறது.

இவ்விடயத்தில் உலகளாவிய எடுத்துக்காட்டு ஒன்றைப் பார்ப்போம். தென்னா�ப்பிரிக்காவில் நெல்சன் மண்டேலா அவர்கள், பன்மொழி, பன்முக சமூகத்தை ஒருங்கிணைக்க மொழியை ஒரு பாலமாகப் பயன்படுத்தினார். “நீங்கள் ஒருவரின் மொழியில் பேசும்போது, அது அவரது இதயத்திற்கு செல்கிறது,” என அவர் கூறினார். இந்தப் பொன்மொழி, மொழியின் ஆற்றலை வெளிப்படுத்துகிறது. மொழி, மக்களைப் பிரிக்கும் சுவரல்ல; அது மக்களை இணைக்கும் பாலம்.

நம் நாட்டில், அரச மொழிக் கொள்கையானது ஒவ்வொருவரும் தமது தாய்மொழியில் அரச சேவைகளைப் பெறுவதற்கு உரிமை வழங்க வேண்டும். பிரதமர் ஹரினி இதனை உறுதியாக வலியுறுத்தியுள்ளார். ஆனால், மொழி பயன்பாட்டில் ஏற்படும் பாகுபாடுகள், சில சமூகங்களை விளிம்புநிலைக்குத் தள்ளுகின்றன. உதாரணமாக, வடக்கு அல்லது கிழக்கில் வாழும் தமிழ் மக்கள், அரச நிறுவனங்களில் சிங்கள மொழியில் மட்டுமே சேவைகள் வழங்கப்படுவதால் அந்நியப்படுவதாக உணர்கின்றனர். இது ஒரு இனத்தின் மொழி உரிமையை மட்டுமல்ல, அவர்களின் அடையாளத்தையும் கேள்விக்கு உட்படுத்துகிறது.

இதற்கு மாறாக, மொழி நல்லிணக்கத்திற்கு வழிவகுக்க முடியும். உதாரணமாக, கனடாவில் ஆங்கிலமும் பிரெஞ்சும் அரச மொழிகளாக இணைந்து செயல்படுகின்றன. அங்கு மொழி உரிமைகள் மதிக்கப்படுவதால், பன்முக சமூகங்கள் ஒற்றுமையாக வாழ்கின்றன. நாமும் இலங்கையில் இவ்வாறு ஒரு மொழிக் கொள்கையை வலுப்படுத்த வேண்டும். ஒவ்வொரு மொழியும் மதிக்கப்பட வேண்டும்; ஒவ்வொரு மொழியும் சமூகத்தில் சமமாக ஒலிக்க வேண்டும்.

இதற்கு நாம் என்ன செய்யலாம்? முதலில், நம் மொழிகளைப் பயில்வோம். ஒருவர் மற்றொருவரின் மொழியைக் கற்கும்போது, அது புரிந்துணர்வை வளர்க்கிறது. இரண்டாவதாக, அரச நிறுவனங்களில் மும்மொழிக் கொள்கையை முழுமையாக நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். மூன்றாவதாக, ஊடகங்கள், குறிப்பாக செய்தித்தாள்கள், மொழியின் தரத்தை உயர்த்துவதற்கு முன்னுதாரணமாக விளங்க வேண்டும். செய்தித்தாள்களின் ஆசிரியர் குழுக்கள், மொழி நயத்துடன் எழுதப்படும் தலையங்கங்கள் மூலம், மொழியின் புனிதத்தைப் பாதுகாக்கின்றன.

அன்பு உறவுகளே, மொழி என்பது வெறும் சொற்கள் அல்ல. அது நம் இதயங்களை இணைக்கும் புனிதமான பந்தம். மொழியை மதிப்போம், மொழியைப் பயில்வோம், மொழியால் ஒற்றுமையை வளர்ப்போம். நம் மொழி, நம் பெருமை; நம் மொழி, நம் ஒற்றுமை.

நன்றி!