பொருளாதார மீட்சிப் பாதை- வெறும் தரவுகளுக்கு அப்பால் இலங்கையின் உண்மையான சவால்

ஒரு நாட்டின் வளர்ச்சிப் பயணத்தில் பொருளாதாரம், அரசியல், சமூகவியல் ஆகிய துறைகளில் அடையப்படும் முன்னேற்றங்களே பிரதான காரணிகள் என அபிவிருத்தி நிபுணர்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். அண்மையில் இலங்கை மத்திய வங்கி வெளியிட்ட நாட்டின் அண்மைக்கால பொருளாதார வளர்ச்சி குறித்த சில முக்கியத் தகவல்கள், இத்தருணத்தில் ஆழ்ந்த பரிசீலனைக்குரியவை. குறிப்பாக, இந்த ஆண்டின் முதல் ஐந்து மாதங்களில் அரசாங்கத்தின் ஒட்டுமொத்த வரி வருமானம் ரூபாய் 1940 பில்லியனாக உயர்ந்துள்ளதுடன், இது கடந்த ஆண்டின் முதல் ஐந்து மாத வரி வருமானத்துடன் ஒப்பிடுகையில் இருபது சதவீத வளர்ச்சியைக் காட்டுவதாக நிதி கொள்கைத் திணைக்களம் அறிவித்துள்ளது. இது ஒரு நல்ல அறிகுறியாகத் தோன்றினாலும், ஆழமாக நோக்கும்போது அதன் பின்னணியில் உள்ள சவால்களை நாம் புறக்கணிக்க முடியாது.

இதேவேளை, உலக நாடுகளின் வருமான வகைப்பாடு தொடர்பான சமீபத்திய வருடாந்த அறிக்கை, இலங்கையை மீண்டும் கீழ் நடுத்தர வருமானம் பெறும் நாடுகள் பட்டியலில் சேர்த்துள்ளது. இந்த வருடாந்த தரவு அறிக்கையின்படி, கடந்த ஆண்டு இலங்கையின் தனிநபர் மொத்த தேசிய உற்பத்தி (GNI) அமெரிக்க டொலர்கள் 3,830 ஆகும். இந்த வகைப்பாடு, இலங்கை 1987 முதல் 1996 வரை கீழ் நடுத்தர வருமானம் பெறும் நாடாக இருந்த வரலாற்றை நினைவூட்டுகிறது. ஒரு நாடு கீழ் நடுத்தர வருமான நிலையில் இருந்து மேல் நடுத்தர வருமான நிலையை அடைய மிக நீண்ட காலம் எடுக்கும் என்பதையும் நாம் மனதில் கொள்ள வேண்டும். குறிப்பாக, அண்மைக் காலத்தில் இலங்கை எதிர்கொண்ட மிகக் கடுமையான பொருளாதார நெருக்கடி காரணமாக, நாடு ஒரு திவாலான தேசமாக அறிவிக்கப்பட்டிருந்தது என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. உலக வங்கி தனிநபர் மொத்த தேசிய வருமானத்தின் அடிப்படையில் நாடுகளை நான்கு வகைகளாகப் பிரிக்கிறது: கீழ் வருமானம் பெறும் நாடுகள் (31), கீழ் நடுத்தர வருமானம் பெறும் நாடுகள் (47), மேல் நடுத்தர வருமானம் பெறும் நாடுகள் (60), மற்றும் உயர் வருமானம் பெறும் நாடுகள் (80). கீழ் நடுத்தர வருமானப் பிரிவிலிருந்து மேல் நடுத்தர வருமானப் பிரிவை அடைய இலங்கைக்கு இருபத்தொரு வருடங்கள் எடுத்துள்ளது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

பொருளாதார நெருக்கடி என்பது எந்தவொரு நாட்டிலும் எந்த நேரத்திலும் எழக்கூடிய ஒரு சவால். பொருளாதாரத் தரவுகளின்படி, மத்தியதர வர்க்கத்தினரில் சுமார் இருபது சதவீதம் பேர் வறுமையில் உள்ளனர். சனத்தொகை மற்றும் புள்ளிவிவரத் திணைக்களம் சுட்டிக்காட்டும் வறுமைக் கோடு, ஒரு நபர் ஒரு மாதத்திற்கு வாழ்வதற்குத் தேவையான குறைந்தபட்ச பணத்தைக் குறிக்கிறது.

நடுத்தர வருமானம் பெறுபவர்களில், அரச ஊழியர்கள், சுயதொழில் செய்பவர்கள், தனியார் துறை ஊழியர்கள் மற்றும் நிரந்தர வேலைவாய்ப்பில் உள்ளவர்கள் அடங்குவர். தினசரி வருமானம் பெறுபவர்கள் கீழ் வருமானம் பெறும் பிரிவினருள் சேர்க்கப்படுகிறார்கள். அரசாங்கம் வரி கொள்கைகளை அமுல்படுத்தும்போது, இந்தப் பிரிவினரைக் "உணர்திறன் வாய்ந்த சமூகப் பிரிவினராக" கருதிச் செயற்படுவது அத்தியாவசியம். ஏனெனில், இவர்களே வரிச் சுமையின் பெரும் பகுதியைத் தாங்குபவர்கள்.

அரசாங்கத்தின் வருமான ஆதாரங்களில் வரி வருமானமே பிரதானமானது. தனிநபர் மொத்த தேசிய உற்பத்தி அதிகரிக்கும்போது, மொத்த தேசிய உற்பத்தியின் ஒரு சதவீதமாக வரி வருமானமும் அதிகரிக்கும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இது ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சியை அளவிடப் பயன்படுத்தப்படும் பொதுவான அளவுகோலாகும். கடந்த காலத்தில் பலர் வரிச் சட்டங்களிலிருந்து தப்பித்துக்கொண்ட பெரிய அளவிலான வர்த்தகர்கள் பலர் இருந்தனர் என்பது ஒரு கசப்பான உண்மை. எனவே, மக்களுக்கு நன்மை பயக்கும் வரி முறைமைகளை உருவாக்குவது ஒரு அரசாங்கத்தின் முதன்மையான பொறுப்பாகும். இது மிகவும் கடினமான பணிதான்.

இலங்கை தற்போது எதிர்கொள்ளும் நெருக்கடி, முன்னர் பெற்ற வெளிநாட்டுக் கடன்களைத் திருப்பிச் செலுத்த முடியாததால் ஏற்பட்டது. இதனால்தான் சர்வதேச நாணய நிதியத்தின் உதவியை நாட வேண்டியிருந்தது. பொருளாதார நிபுணர்கள் இலங்கை ஒரு கடன்பொறியில் சிக்கியுள்ளது என்று குறிப்பிட்டதும் இதனால்தான். உறுதியான, முறையான வருமான ஆதாரங்களை உருவாக்கும் வரை, எந்தவொரு நடவடிக்கையின் மூலமாக பொருளாதாரத்தைச் ஸ்திரப்படுத்துவது அவசியமான ஒன்றாகும்.

இந்தச் சூழ்நிலைகளில், அரசாங்கக் கடனின் நிதி நிலைமை அதிகரிப்பது நாட்டின் பொருளாதாரத்திற்குச் சாதகமான காரணி அல்ல என்பதைப் புரிந்துகொள்ள பொருளாதாரப் பட்டம் தேவையில்லை. கடன்களைப் பெறுவதற்கு பல்வேறு இராஜதந்திர உத்திகள் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், அந்தக் கடன் தொகைகளை முறையாக நிர்வகிப்பது மிகவும் முக்கியமானது. ஏனெனில், இது எதிர்கால அரசின் இருப்புக்கு நேரடியாகப் பாதிக்கும் ஒரு காரணியாகும். இதற்காக ஒரு முறையான திட்டம் அவசியம். அதில் குறுகிய கால மற்றும் நீண்ட கால திட்டங்கள் இருக்க வேண்டும்.

இல்லையெனில், இந்த பொருளாதாரப் படுகுழியில் இருந்து மீள பல தலைமுறைகள் கடந்து செல்லும் என்பதைத் தடுக்க முடியாது. இது குறித்து மிகவும் உணர்வுபூர்வமாகச் செயற்படுவது மிக முக்கியம் என்பதை இங்கு வலியுறுத்த வேண்டியது அவசியமாகும். வெறுமனே வரி வருமானம் அதிகரிப்பதோ அல்லது ஒரு வருமானப் பிரிவுக்கு திரும்புவதோ முழுமையான மீட்சியைக் குறிக்காது. மக்களின் சுமையைக் குறைத்து, நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சியை உறுதிசெய்யும் முறையான, நேர்மையான மற்றும் நீண்டகால திட்டமிடலே இலங்கையின் உண்மையான சவாலுக்குத் தேவையான ஒரே தீர்வு.