"இலங்கையின் எதிர்காலத்தை வடிவமைக்கும் பல்கலைக்கழகங்கள்: சாதிப்புக்கான பாதை"

வணக்கம்! அன்பின் உறவுகளே!

இன்று நான் உங்கள் முன் பேச வந்திருப்பது, நம் தேசத்தின் நாளைய தலைமுறையை உருவாக்கும் உயர்கல்வி நிறுவனங்கள், அதாவது நமது பல்கலைக்கழகங்கள் குறித்து. ஒரு நாடு தனித்தீவு போல முடங்கிப் போகாமல், உலகத்தோடு ஒன்றிணைய வேண்டுமானால், அதற்குப் பல்கலைக்கழகங்கள் மிக அவசியம். புதிய சிந்தனைகள் உருவாகி, சமூகம் தேங்காமல் முன்னேற, பல்கலைக்கழக சமூகத்தின் பங்கு அளப்பரியது. இந்தப் பல்கலைக்கழக சமூகத்தில் பேராசிரியர்கள், விரிவுரையாளர்கள், ஆய்வாளர்கள் மட்டுமன்றி, நாளைய உலகின் தூண்களாக வரப்போகும் மாணவர்களும் அடங்குவர்.

பாடசாலைக் காலத்தை விடப் பௌதீக ரீதியாகவும், உளவியல் ரீதியாகவும் அதிக சுதந்திரம் கிடைக்கும் இடம் பல்கலைக்கழகம். எந்தவித வெளியார் தலையீடும் இல்லாமல், சுதந்திரமாகச் சிந்திக்கவும், செயற்படவும் ஒரு சூழல் அங்கு உருவாக்கப்படுகிறது. இதுதான் கல்விச் சுதந்திரம் (Academic Freedom) எனப்படுகிறது. ஆனால், இந்த கல்விச் சுதந்திரம் இலங்கைப் பல்கலைக்கழகங்களில் முழுமையாக நிலைநாட்டப்பட்டுள்ளதா என்பது நீண்டகாலமாகக் கேள்வியாகவே உள்ளது. இந்தக் கேள்விகளின் வரிசையில், மிக முக்கியமானதும், வேதனையானதுமான ஒரு விடயம், பகிடிவதை, அதாவது புதிய மாணவர்களை இம்சிக்கும் செயல் (ragging) ஆகும்.

பகிடிவதை எனும் இந்தப் பாரதூரமான செயல் குறித்து நாம் மீண்டும் ஒரு புதிய கோணத்தில் சிந்திக்க வேண்டிய நிலை உருவாகியுள்ளது. அண்மையில், நாட்டின் உயர் நீதிமன்றம், அரச பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்வி நிறுவனங்களில் இடம்பெறும் பகிடிவதையைத் தடுப்பதற்காக உருவாக்கப்பட்ட வழிகாட்டல்களை கடுமையாக நடைமுறைப்படுத்துமாறு பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவுக்கு உத்தரவிட்டுள்ளது. இந்த வழிகாட்டல்களை நடைமுறைப்படுத்தத் தேவையான நிதி, தொழில்நுட்ப உதவி மற்றும் வசதிகளை உடனடியாக வழங்குமாறு உயர்கல்வி அமைச்சருக்கும், சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனைப்படி சட்டத்தை அமுல்படுத்துமாறு பதில் பொலிஸ் மாஅதிபருக்கும் உயர் நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டது. ஸ்ரீ ஜெயவர்தனபுர பல்கலைக்கழகத்தின் முதலாம் வருட மாணவரான பசிந்து ஹிருஷான் டி சில்வா என்பவர், பகிடிவதையால் தனது மூளைக்கு ஏற்பட்ட காயம் காரணமாகப் பாதிக்கப்பட்டதையடுத்து, தாக்கல் செய்த அடிப்படை உரிமை மீறல் மனுவே இந்தத் தீர்ப்புக்கு அடிப்படையாக அமைந்தது.

இந்த வழிகாட்டல்கள் பற்றிய கவனத்தோடு, இந்த வழக்கில் பல முக்கியமான விடயங்கள் வெளிச்சத்துக்கு வந்தன. பகிடிவதையைத் தடுப்பதற்காகப் பல்கலைக்கழகங்கள் எடுத்த நடவடிக்கைகள் திருப்தியற்ற நிலையில் இருந்ததே அவற்றில் முதன்மையானது. பெரும்பாலான பல்கலைக்கழகங்கள் பகிடிவதையை ஒழிப்பதற்காகப் பல உள் செயற்பாட்டு முறைகளை (internal mechanisms) உருவாக்கியிருந்தாலும், அவை முறையாகச் செயற்படுத்தப்படவில்லை என்பதும் அம்பலமானது. மேலும், பகிடிவதை விடயத்தில் பல்கலைக்கழக ஊழியர்களும், நிர்வாகமும் மௌனமான ஒரு கொள்கையைப் பின்பற்றி வந்துள்ளமை மிக முக்கியமான ஒரு விடயமாகக் கண்டறியப்பட்டது. இதனால்தான், உயர்கல்வி அமைச்சருக்கும், பதில் பொலிஸ் மாஅதிபருக்கும் உயர் நீதிமன்றம் கடுமையான உத்தரவுகளைப் பிறப்பிக்கும் நிலைக்கு வந்தது என்பதை நாம் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

பகிடிவதை பற்றிப் பேசும்போது, பலருக்கும் முதலில் நினைவுக்கு வருவது அரசியல் மற்றும் அகில இலங்கை பல்கலைக்கழக மாணவர் ஒன்றியம் (Inter University Students' Federation - IUSF) ஆகும். 'அன்ரர் நினைத்தால் பகிடிவதையை நிறுத்த முடியும்' என்ற ஒரு கருத்து சமூகத்தில் நிலவுகிறது. ஆனால், பகிடிவதை விடயத்தில் பல்கலைக்கழகங்களின் உள் செயற்பாடுகளை ஆராய்ந்தால் நிலைமை சற்றுக் சிக்கலானது என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம். அன்ரர் ஒரு மாணவர் அரசியல் இயக்கமாகும். ஆனால், அதையும் தாண்டி, புதிய அறிவை உருவாக்கும் ஆசிரியர்கள், பேராசிரியர்கள் சிலரும் இந்தப் புதிய மாணவர் வதை கதையில் ஒரு மௌனமான பங்காளிகளாக இருப்பதையும் மறுக்க முடியாது. இதற்கு அடிப்படைக் காரணம், அவர்களில் சிலர் மாணவர் காலத்தில் இந்த காட்டுமிராண்டித்தனமான கலாச்சாரத்தின் பாதுகாவலர்களாக இருந்ததேயாகும். இதனால், பகிடிவதை தொடர்பான முறைப்பாட்டு பொறிமுறையில் இத்தகையோரை ஈடுபடுத்தி இந்தச் செயலைத் தடுக்க முடியாது. இது, போதைப்பொருள் மாஃபியாவுக்கு அடிமையான ஒரு பொலிஸ் காரனுக்கு, போதைப்பொருள் சுற்றிவளைப்புக்கான தகவல் கொடுப்பது போலத்தான். இந்த முன்னாள் வதையாளர்களின் இயலாமையைத்தான் உயர் நீதிமன்ற நீதிபதிகள் தங்கள் தீர்ப்பின் மூலம் சுட்டிக்காட்டியுள்ளனர். எனவே, பகிடிவதையை முழுமையாக முடிவுக்குக் கொண்டு வர முடியாவிட்டாலும், கணிசமான அளவுக்காவது தடையாக இருக்க வேண்டுமென்றால், பல்கலைக்கழகங்களுக்குள் செயற்படும் இந்த பரம்பரைச் சாபத்துக்கும் ஒரு தீர்வு காணப்பட வேண்டும்.

தேசத்தின் கண்திறக்கப் போராடிய சீ.டப்ளியூ.டப்ளியூ. கன்னங்கர அவர்களும், இலவசக் கல்வியின் முன்னோடிகளும் முழு தேசத்தின் கண்களையும் திறக்கப் போராடினர். உலகில் பெரும்பாலான நாடுகளில் இல்லாத அளவுக்குக் கல்விக்கான வழி இன்றுவரை நமக்குத் திறந்திருக்கிறது. ஆனால், இந்த இலவசக் கல்விச் செயல்பாட்டில் அரசியல் ஒரு மதமாகி, மாணவர்கள் பக்தர்களாகப் பார்க்கப்படும் ஒரு மாணவர் தலைமை உருவாகுமானால், அதன் விளைவு நிச்சயம் அழிவுகரமாகவே இருக்கும். பல்கலைக்கழக கல்விச் சுதந்திரத்துக்கு பகிடிவதை எனும் அச்சுறுத்தல் எழுவது இதனால்தான். மக்கள் சுதந்திரமான வாழ்வுக்காகக் கிளர்ந்தெழுந்து அரச சீர்திருத்தங்களைக் கோருவது போல, பல்கலைக்கழக வாசலில் நுழையும் ஒவ்வொரு மாணவருக்கும் அதேபோன்ற உரிமை இருக்க வேண்டும். பல்கலைக்கழகத்துக்குள் வரும் மாணவர்கள் மூளை சிதைக்கப்பட்டு, ஊனமாக்கப்பட வேண்டிய நிலை ஏற்படுமானால், அது பல்கலைக்கழகத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளைக் குழிதோண்டிப் புதைப்பதற்குச் சமமாகும்.

எனவே, நாட்டின் உயர் நீதிமன்றம் வழங்கிய இந்த உத்தரவுகள் அத்தியாவசியமாக நடைமுறைப்படுத்தப்பட வேண்டும். இது, பல்கலைக்கழகத்தை மீண்டும் ஒரு கல்வி மையமாக மாற்றுவதற்கான ஒரு முக்கியமான படியாக இருக்கும். இதற்காகத் தங்கள் இயலாமையிலிருந்து விடுபட்டு, தோள் கொடுப்பது மாணவர் தலைவர்களின் பொறுப்பு மட்டுமல்ல, பல்கலைக்கழக நிர்வாகத்தின் பொறுப்பும் கூட.

பகிடிவதை என்பது வெறும் உடல்ரீதியான தொந்தரவு மட்டுமல்ல, அது ஒருவரின் மனதையும், கனவுகளையும் சிதைக்கும் ஒரு கொடூரமான செயல். புகழ்பெற்ற முன்னாள் அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஆபிரகாம் லிங்கன் கூறியது போல, "ஒரு மனிதனின் குணத்தை அறிய விரும்பினால், அவனுக்கு அதிகாரத்தைக் கொடுத்துப் பாருங்கள்." பகிடிவதையின் பின்னணியில் இருப்பது வெறும் அதிகாரம் செலுத்தும் மனப்பான்மைதான். ஒரு மாணவன் பல்கலைக்கழகத்துக்குள் நுழையும்போது, அவனது கைகளில் புத்தகங்களும், கனவுகளும் இருக்க வேண்டுமே தவிர, அச்சமும், வலியும் இருக்கக்கூடாது. இது மாணவர் தலைவர்களுக்கும், நிர்வாகத்திற்கும் ஒரு அறைகூவல்.

நாம் ஒரு சமூகமாக, இந்த பகிடிவதை எனும் புற்றுநோய்க்கு எதிராகக் குரல் கொடுக்க வேண்டும். நமது இளைஞர்கள், எதிர்காலத்தின் நம்பிக்கை நட்சத்திரங்கள். அவர்கள் பாதுகாப்பான, ஊக்குவிக்கும் சூழலில் கல்வி கற்க வேண்டும். அப்போதுதான், அவர்கள் முழுமையாகத் தங்கள் திறமைகளை வளர்த்து, நாட்டிற்குப் பெரும் பங்களிப்பை வழங்க முடியும். இதை நாம் சாத்தியமாக்க வேண்டும்.

நன்றி!