இலங்கை பல்கலைக்கழகங்களில் "ரேகிங்" (Ragging) எனும் மாணவர் வன்முறை

 அறிமுகம்

இலங்கையின் உயர் கல்வி நிறுவனங்களில் "ரேகிங்" (Ragging) எனப்படும் மாணவர் வன்முறை, சபரகமுவ மாகாணத்தில் உள்ள ஒரு உயர்கல்வி நிறுவனத்தில் ஒரு புதிய மாணவனின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து மீண்டும் ஒரு சூடான விவாதப் பொருளாக உருவெடுத்துள்ளது. இது "ரேகிங்" காரணமாக ஏற்பட்ட முதல் மரணம் அல்ல என்பது தொடர்புடைய அதிகாரிகளை ஆழமான சிந்தனைக்கு இட்டுச் செல்ல வேண்டும். நமது பல்கலைக்கழகங்கள் மாணவர்களின் உயிர்களுக்குப் பாதுகாப்பற்ற இடங்களாக மாறக்கூடாது. அவர்களின் எதிர்காலம் மட்டுமல்ல, அவர்களின் உயிர்களும் பல்கலைக்கழகங்களிலும், பிற உயர்கல்வி நிறுவனங்களிலும் பாதுகாப்பானதாக மாற்றப்பட வேண்டும்.

இலங்கை சட்டத்தரணிகள் சங்கம் (BASL) சபரகமுவ பல்கலைக்கழகத்தின் தொழில்நுட்ப பீடத்தின் இரண்டாம் ஆண்டு மாணவர் சரித் டில்ஷானுக்கு நீதி கோரி உச்ச நீதிமன்றத்தில் அடிப்படை உரிமை (Fundamental Rights - FR) வழக்கை தாக்கல் செய்யும் அளவுக்குச் சென்றுள்ளது. இது பொறுப்பான அதிகாரிகளையும் நிறுவனங்களையும் பொறுப்புக்கூறச் செய்யவும், "ரேகிங்" தடுப்புச் சட்டங்கள் மற்றும் பல்கலைக்கழக விதிமுறைகளை இறுக்கமாக அமுல்படுத்தவும், மாணவர்களைப் பாதுகாப்பதற்கான குறிப்பிட்ட வழிகாட்டுதல்களைக் கட்டாயமாக்கவும், ஒவ்வொரு மாணவரின் கண்ணியத்துடனும் பாதுகாப்பாகவும் கல்வி கற்க வழிசெலுத்தவும் உச்ச நீதிமன்றத்தை வலியுறுத்தியுள்ளது.

இந்த மனுவில், டில்ஷான் மாணவர்களால் தொடர்ச்சியான மற்றும் கொடூரமான "ரேகிங்"கிற்கு உட்படுத்தப்பட்டதாகவும், இது ஏப்ரல் 26, 2025 அன்று ஒரு இழிவான மற்றும் அதிர்ச்சிகரமான சம்பவத்தில் முடிவடைந்ததாகவும், அதன் பிறகு அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டதாகவும் குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது. இது, நிச்சயமாக, எதிர்காலம் முழுதும் இருந்த ஒரு இளைஞனுக்கு ஏற்பட்ட ஒரு சோகமான முடிவாகும். தமது மகன் பல்கலைக்கழகத்தில் நுழைந்ததைப் பார்த்த பெற்றோர் நிச்சயமாக உயர் எதிர்பார்ப்புகளைக் கொண்டிருந்திருப்பர். தமது எதிர்கால நம்பிக்கைக்கு ஏற்பட்ட இந்தக் கொடூரமான முடிவை அவர்கள் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டார்கள். இத்தகைய சூழலில், இந்தச் சமூகப் பிரச்சினையை ஆழமாகப் பகுப்பாய்வு செய்து, நீடித்த தீர்வுகளை முன்மொழிவது ஒரு சமுகப்பொறுப்பாளனாக எனது தலையாய கடமையாகும்.

ரேகிங்"கின் கொடூர முகம்

நமது பல்கலைக்கழகங்களில் "ரேகிங்" நீண்ட காலமாக ஓய்ந்திருந்த ஒரு நிலை இருந்தது. இது உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் அந்த மோசமான அத்தியாயத்தின் முடிவை நாம் கண்டோம் என்ற நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியது. இருப்பினும், சரித் டில்ஷானின் மரணம், இந்த அத்தியாயம் முழுமையாக முடிவடையவில்லை என்பதை மீண்டும் நினைவூட்டுகிறது. கடந்த காலங்களில், "ரேகிங்" காரணமாக பல மாணவர்கள் உடல் ரீதியாகவும், மன ரீதியாகவும் கடுமையாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர்; சிலர் பல்கலைக்கழகக் கல்வியைக் கைவிட்டுள்ளனர், மற்றும் சில மாணவர்கள் தங்கள் உயிரையும் மாய்த்துள்ளனர்.

உதாரணமாக, 2004 இல் ருஹுனு பல்கலைக்கழகத்திலும், 2007 இல் களனி பல்கலைக்கழகத்திலும் மாணவர்கள் மரணமடைந்த சம்பவங்கள் பதிவாகியுள்ளன. இது வெறுமனே ஒரு "மென்மையான" பழக்கமாகவோ, "இணைந்து கொள்வதற்கான" ஒரு சடங்காகவோ பார்க்கப்பட முடியாது. மாறாக, இது மாணவர்களை மிகவும் இழிவான அவமானங்களுக்கும், கடுமையான உடல் மற்றும் மனரீதியான சித்திரவதைகளுக்கும் உட்படுத்தும் ஒரு அருவருப்பான செயலாக உருவெடுத்துள்ளது.

பொதுவாக அலுவலகங்களிலும், பணியிடங்களிலும் கூட "ரேகிங்" செய்யப்படுவதை நாம் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். புதிதாகப் பாடசாலைகளில் சேரும் ஆசிரியர்களுக்கு எதிராக சக ஆசிரியர்களால் கூட "ரேகிங்" நடத்தப்படுவதை ஒருவர் கேட்கலாம். இவை கண்ணியத்தின் எல்லைகளுக்குள்ளேயே நடைபெறுகின்றன, எந்தவொரு மனரீதியான அல்லது உடல்ரீதியான பாதிப்பும் ஏற்படாத வகையில் செய்யப்படுகின்றன. ஆனால், பல்கலைக்கழகங்களின் கதை முற்றிலும் வேறுபட்டது. இங்கு, "ரேகிங்" ஒரு முறைகேடான பரிமாணத்தை எடுக்கிறது, பாதிக்கப்பட்டவர்கள் மிகவும் இழிவான அவமானங்களுக்கும், உடல் மற்றும் மனரீதியான அதிர்ச்சிக்கும் உள்ளாக்கப்படுகின்றனர்.

சட்டப் பொறிமுறைகளும், அமுலாக்கச் சவால்களும்

இலங்கையில் "ரேகிங்"கிற்கு எதிரான சட்டங்கள் பலமானவையாகவே உள்ளன. 1998 ஆம் ஆண்டின் 20 ஆம் இலக்க கல்வி நிறுவனங்களில் "ரேகிங்" மற்றும் பிற வகை வன்முறைகளைத் தடை செய்யும் சட்டம் (Prohibition of Ragging and Other Forms of Violence in Educational Institutions Act No. 20 of 1998) "ரேகிங்"கை ஒரு குற்றமாக அறிவித்துள்ளது. இந்தச் சட்டம் "ரேகிங்"கில் ஈடுபடுபவர்களுக்கு இரண்டு முதல் பத்து ஆண்டுகள் வரையிலான சிறைத்தண்டனையையும், அபராதத்தையும் விதிக்கிறது. "ரேகிங்" காரணமாக மரணம் அல்லது கடுமையான காயம் ஏற்பட்டால், தண்டனை பத்து ஆண்டுகள் வரை சிறைத்தண்டனையாக அதிகரிக்கப்படும். மேலும், நடவடிக்கை எடுக்கத் தவறினால், பல்கலைக்கழக அதிகாரிகளும் பொறுப்புக்கூற வேண்டியவர்களாகிறார்கள் (Parliament of Sri Lanka, 1998).

இந்தச் சட்டம் கடுமையாக இருந்தபோதிலும், அது காகிதத்தில் மட்டுமே உள்ளது; உண்மையில் அமுல்படுத்தப்படுவதில்லை அல்லது செயல்படுத்தப்படுவதில்லை என்ற குற்றச்சாட்டு பரவலாக உள்ளது. அண்மைய சம்பவம் தொடர்பிலும் இதுவே உண்மை. மாணவர்களின் உயிர்கள் ஆபத்தில் இருக்கும்போது பல்கலைக்கழக அதிகாரிகள் சட்டத்தை அமுல்படுத்தத் தயங்குவது ஆச்சரியமளிக்கிறது. பல்கலைக்கழகங்களில் பாரிய எழுச்சிகள் போன்ற கடுமையான பின்விளைவுகளை அவர்கள் அஞ்சுகிறார்களா? அவ்வாறாயின், இந்த நாட்டின் ஏழை வரி செலுத்துபவரின் செலவில் கல்வி கற்று, பின்னர் வெளிநாடுகளுக்குச் சென்று தங்கள் திறமைகளையும் நிபுணத்துவத்தையும் வெளிநாட்டவர்களுக்கு வழங்கும் சாத்தியமான அறிஞர்களை இழக்கும் இத்தகைய நிலையை அவர்கள் காலவரையின்றி சகித்துக் கொள்வது எப்படி? பல்கலைக்கழகங்களுக்குள் காணப்படும் அரசியல் மயமாக்கப்பட்ட மாணவர் சங்கங்களின் ஆதிக்கம் மற்றும் அவற்றின் செல்வாக்கு, நிர்வாகம் சட்டத்தை அமுல்படுத்த தயங்குவதற்கு ஒரு முக்கிய காரணமாக அமைகின்றன.

சமூக-பொருளாதாரப் பின்னணிகளும், "ரேகிங்"கின் மறைமுகக் காரணிகளும்

கல்வித்துறையில் உள்ள நிபுணர்களின் கூற்றுப்படி, "ரேகிங்" பெரும்பாலும் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்புகள் மற்றும் சமூகச் சூழலில் இருந்து வருபவர்களால், குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில் இருந்து வருபவர்களால் செய்யப்படுகிறது. அவர்களின் இலக்குகள் பெரும்பாலும் நல்ல வசதியுள்ள பின்னணிகள் மற்றும் நகரப் பாடசாலைகளில் இருந்து வரும் சக மாணவர்கள்தான். இந்த மாணவர்களிடையே ஆங்கில அறிவு இல்லாததும் நிலைமையைச் சிக்கலாக்குகிறது, இது நகரப் பாடசாலைகளில் இருந்து வரும் தங்கள் "நாகரிகமான" சகாக்களின் மீது அவர்களுக்கு இன்னும் அதிக வெறுப்பையும் பொறாமையையும் ஏற்படுத்துகிறது. இந்த வாதம் ஒரு சமூகப் பிரச்சினையின் ஆழத்தைக் காட்டுகிறது. பல்கலைக்கழகங்கள் ஒரு சமூகக் குறுக்குவெட்டாகும், அங்கு பல்வேறு சமூக-பொருளாதாரப் பின்னணிகள் மற்றும் கலாச்சாரங்களைக் கொண்ட மாணவர்கள் சந்திக்கின்றனர். இந்த ஏற்றத்தாழ்வுகள், சமூக ஒருங்கிணைப்பின்மை மற்றும் சில சமயங்களில் ஒரு பழிவாங்கும் உணர்வு அல்லது அதிகாரத்தைப் பிரயோகிக்கும் ஆசை போன்றவற்றிற்கு வழிவகுக்கும்.

உதாரணமாக, ஒரு மாணவன் கிராமப்புறத்தில் இருந்து மிகவும் கடினமான சூழ்நிலைகளைத் தாண்டி, குறைந்த ஆங்கில அறிவுடன் பல்கலைக்கழகத்திற்குள் நுழையும்போது, நகரப் பின்னணியில் இருந்து வரும், சரளமாக ஆங்கிலம் பேசும் மாணவர்களைக் காணும்போது ஒரு தாழ்வு மனப்பான்மை அல்லது கோபம் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது. இது "ரேகிங்"கின் ஒரு வடிவமாக வெளிப்படலாம், அங்கு சமூகப் படிநிலையை வலுப்படுத்தும் ஒரு வழிமுறையாக இது பயன்படுத்தப்படுகிறது. இருப்பினும், இந்த வாதம் முழுமையானதல்ல என்பதையும், "ரேகிங்"கில் ஈடுபடுபவர்கள் எந்த சமூகப் பின்னணியில் இருந்தும் வரலாம் என்பதையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். இது வெறுமனே ஒரு "கலாச்சார அதிர்ச்சி" அல்லது "சமூக ஏற்றத்தாழ்வு" பிரச்சினை மட்டுமல்ல, ஆழமான உளவியல் மற்றும் அதிகார துஷ்பிரயோகப் பிரச்சினையாகும்.

பல்கலைக்கழகங்களில் அரசியல் மற்றும் கல்விசார் பாதிப்பு

நமது பல்கலைக்கழகங்கள், உலகெங்கிலும் உள்ள மற்ற பல்கலைக்கழகங்களைப் போலவே, அரசியல் நடவடிக்கைகளின் மையமாக உள்ளன, முக்கியமாக ஒரு தீவிரமான அரசியல் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. நமது இளைஞர்களின் தீவிரமான இயல்பு மற்றும் அவர்கள் பின்பற்றும் அரசியல் ஆகியவற்றைக் கருத்தில் கொண்டு இது தவிர்க்க முடியாதது. எவ்வாறாயினும், இது எந்த வகையிலும் பல்கலைக்கழகப் பணிகள் மற்றும் கல்வி நிகழ்ச்சி நிரலின் செயல்பாட்டிலும் தொடர்ச்சியிலும் தலையிடக்கூடாது. கடந்த காலத்தில் பல்கலைக்கழகச் செயல்பாடுகள் அடிக்கடி இடைநிறுத்தப்பட்டதால், மாணவர்களின் கல்வி எதிர்காலத்திற்கும், வேலைவாய்ப்பு தொடர்பான அவர்களது எதிர்கால வாய்ப்புகளுக்கும் பெரும் தீங்கு விளைவித்தது. இந்த நிலை மீண்டும் ஏற்பட எந்த இடமும் அனுமதிக்கப்படக்கூடாது. பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் (UGC) அறிக்கைகள் மற்றும் ஊடக ஆவணங்கள் மாணவர் போராட்டங்கள் மற்றும் அரசியல் தலையீடுகளால் பல்கலைக்கழகங்கள் மூடப்பட்டதால் ஏற்பட்ட கல்வி இழப்பு மற்றும் பட்டப்படிப்பு தாமதங்கள் குறித்த தகவல்களைத் தொடர்ந்து வெளியிட்டுள்ளன (UGC, 2023 அறிக்கை).

இத்தகைய இடையூறுகள், மாணவர்களின் உளவியல் ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கின்றன, மேலும் அவர்கள் தமது கல்விச் சான்றிதழ்களைப் பெறுவதில் தாமதங்களை எதிர்கொள்ளும்போது, வேலைவாய்ப்பு சந்தையில் போட்டியிடும் திறனை இழக்க நேரிடுகிறது. அத்துடன், இது நாட்டின் மனிதவள மேம்பாட்டிற்கு ஒரு பாரிய தடையாகும்.

மூளைச் சிதறலும் (Brain Drain), தேசத்தின் இழப்பும்

பல்கலைக்கழகங்களில் நிலவும் பாதுகாப்பற்ற சூழல், "ரேகிங்" மற்றும் கல்விசார் இடையூறுகள் என்பன இலங்கையின் எதிர்காலத்திற்கு ஒரு பாரிய அச்சுறுத்தலாக அமைகின்றன. இந்தப் பிரச்சினைகள் காரணமாக, இலங்கையின் ஏழைக் குடிமக்களின் வரிப் பணத்தில் கல்வி கற்று, திறமைகளையும் நிபுணத்துவத்தையும் வளர்த்துக் கொள்ளும் சாத்தியமான அறிஞர்கள் பலர், பாதுகாப்பு மற்றும் சிறந்த வாய்ப்புகளைத் தேடி வெளிநாடுகளுக்குச் செல்கின்றனர். இது ஒரு பாரிய மூளைச் சிதறலை (Brain Drain) ஏற்படுத்துகிறது.

வெளிநாடுகளில் உயர்கல்வி பெறும் இலங்கை மாணவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. உதாரணமாக, அவுஸ்திரேலியா, கனடா, ஐக்கிய இராச்சியம் மற்றும் அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளில் இலங்கை மாணவர்களின் எண்ணிக்கை தொடர்ந்து அதிகரித்து வருவதாக சர்வதேச கல்வி அறிக்கைகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன (IDP Education, 2024 அறிக்கை). இது நாட்டின் வளர்ச்சிக்குத் தேவையான மனிதவள மூலதனத்தின் இழப்பாகும்.

 தீர்வுகளும், முன்னோக்கிய பாதையும்

பல்கலைக்கழகங்களில் "ரேகிங்" எனும் அரக்கனை முற்றாக ஒழித்து, கல்விக்கான பாதுகாப்பான மற்றும் வளமான சூழலை உருவாக்குவதற்குப் பலமான, நடைமுறைச் சாத்தியமான மற்றும் பன்முக அணுகுமுறை அவசியம். ஒரு சமுக அக்கறையாளனாக, பின்வரும் பரிந்துரைகள் முக்கியமானவையாகக் கருதப்படுகின்றன.

1. சட்டத்தை இறுக்கமாக அமுல்படுத்துதல் மற்றும் பொறுப்புக்கூறலை உறுதிப்படுத்துதல்:

• பூஜ்ய சகிப்புத்தன்மை கொள்கை: பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் உயர்கல்வி அமைச்சு "ரேகிங்"கிற்கு எதிராக ஒரு பூஜ்ய சகிப்புத்தன்மை (Zero Tolerance) கொள்கையை உடனடியாக அமுல்படுத்த வேண்டும். "ரேகிங்"கில் ஈடுபடும் எவரும் சட்டத்தின் முழு பலத்தையும் எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்பதில் எந்தச் சலுகையும் இருக்கக்கூடாது.
• பல்கலைக்கழக நிர்வாகத்தின் பொறுப்புக்கூறல்: சரித் டில்ஷான் வழக்கு மற்றும் BASL இன் FR வழக்கு, பல்கலைக்கழக அதிகாரிகளின் பொறுப்புக்கூறலை வலியுறுத்துகிறது. சட்டத்தின் 1998 ஆம் ஆண்டின் 20 ஆம் இலக்க சட்டம், அதிகாரிகள் நடவடிக்கை எடுக்கத் தவறினால், அவர்களும் பொறுப்புக்கூற வேண்டியவர்கள் என்று தெளிவாகக் கூறுகிறது. இந்தச் சட்டத்தின் கீழ், நடவடிக்கை எடுக்கத் தவறிய அதிகாரிகளுக்கு எதிராகக் கடுமையான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும். இது ஒரு முன்னுதாரணத்தை உருவாக்கும்.
• விரைவான நீதி: "ரேகிங்" தொடர்பான வழக்குகளை விசாரித்து விரைவாகத் தீர்ப்பதற்கு ஒரு சிறப்புப் பொறிமுறை அல்லது நீதிமன்றம் நிறுவப்பட வேண்டும். தாமதமான நீதி என்பது நீதியை மறுப்பதற்குச் சமம்.

2. சமூக-பொருளாதார மற்றும் உளவியல் காரணிகளைக் கையாளுதல்:

• சமூக ஒருங்கிணைப்புத் திட்டங்கள்: கிராமப்புற மற்றும் நகர்ப்புற மாணவர்களுக்கு இடையே உள்ள சமூகப் பிளவைக் குறைக்கும் வகையில், பல்கலைக்கழகங்களில் ஒருங்கிணைப்புத் திட்டங்கள் அமுல்படுத்தப்பட வேண்டும். இது அவர்களின் பின்னணிகளைப் புரிந்து கொள்ளவும், பரஸ்பர மரியாதையை வளர்க்கவும் உதவும்.
• ஆங்கில மொழித் திறன் மேம்பாடு: கிராமப்புறங்களில் இருந்து வரும் மாணவர்களின் ஆங்கில மொழி அறிவை மேம்படுத்துவதற்காக, பல்கலைக்கழகங்கள் முன்முயற்சியான ஆங்கில மொழிப் பயிற்சித் திட்டங்களை வழங்க வேண்டும். இது அவர்களைப் புதிய சூழலுடன் இலகுவாக ஒருங்கிணைக்க உதவும்.
• ஆலோசனைச் சேவைகள் (Counselling Services): பல்கலைக்கழகங்களில் பலமான உளவியல் ஆலோசனைச் சேவைகள் நிறுவப்பட வேண்டும். "ரேகிங்"கால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு மனநல ஆதரவை வழங்குவதுடன், "ரேகிங்"கில் ஈடுபடுபவர்களின் உளவியல் காரணிகளைக் கண்டறிந்து அவர்களுக்கு ஆலோசனைகளை வழங்கவும் இது உதவும்.
• வழிகாட்டித் திட்டங்கள் (Mentorship Programs): புதிய மாணவர்களுக்குப் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் சிரேஷ்ட மாணவர்களின் வழிகாட்டுதல் திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்துவது, அவர்களைப் பாதுகாப்பான மற்றும் பயனுள்ள முறையில் பல்கலைக்கழகச் சூழலுடன் ஒன்றிணைக்க உதவும்.

3. பல்கலைக்கழக முகாமைத்துவம் (Management) மற்றும் அரசியல் தலையீட்டைக் கட்டுப்படுத்துதல்:

• உயர்மட்ட அரசியல் உறுதிப்பாடு: ஜனாதிபதி அனுர குமார திசாநாயக்க, ஒரு பல்கலைக்கழகப் பட்டதாரி என்பதால், வளாகங்களில் என்ன நடக்கிறது என்பதை முழுமையாக அறிந்தவர். அவரது வலுவான தலைமைத்துவம் மற்றும் அரசியல் உறுதிப்பாடு பல்கலைக்கழக முகாமைத்துவத்திற்குத் தைரியத்தையும், சட்டத்தை அமுல்படுத்தும் உறுதியையும் வழங்கும்.
• சுயாதீனமான "ரேகிங்" எதிர்ப்புச் சபைகள்: பல்கலைக்கழக மட்டத்தில், நிர்வாகம், சிரேஷ்ட ஆசிரியர்கள், மாணவர்கள் (நம்பகமானவர்கள்), மற்றும் வெளிப்புறப் பிரதிநிதிகளை (சட்டத்தரணிகள் சங்கம், சமூகப் பிரதிநிதிகள்) உள்ளடக்கிய சுயாதீனமான "ரேகிங்" எதிர்ப்புச் சபைகள் நிறுவப்பட வேண்டும். இந்தச் சபைகள் முறைப்பாடுகளைப் பெற்று, உடனடியாக விசாரித்து, நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும்.
• மாணவர் அரசியலைக் கட்டுப்படுத்துதல்: பல்கலைக்கழகங்களில் ஆரோக்கியமான மாணவர் அரசியல் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் என்றாலும், அது கல்விச் செயற்பாடுகளையோ, சட்ட ஒழுங்கையோ பாதிக்காத வகையில் கட்டுப்படுத்தப்பட வேண்டும். வன்முறை, அச்சுறுத்தல், மற்றும் கல்வி இடையூறுகளை ஏற்படுத்தும் அரசியல் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராகக் கடுமையான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும். யுஜிசி (UGC) மாணவர் அரசியல் குழுக்களுக்கு தெளிவான வழிகாட்டுதல்களை வழங்க வேண்டும்.
• வெளிப்படையான ஒழுக்காற்று நடவடிக்கைகள்: "ரேகிங்" அல்லது இடையூறுகளை ஏற்படுத்தும் மாணவர்களுக்கு எதிராக எடுக்கப்படும் ஒழுக்காற்று நடவடிக்கைகள் வெளிப்படையாகவும், நியாயமானதாகவும், ஒருதலைப்பட்சமற்றதாகவும் இருக்க வேண்டும். இது மற்ற மாணவர்களுக்கு ஒரு வலுவான செய்தியை அனுப்பும்.

4. சர்வதேச சிறந்த நடைமுறைகள்:

• இந்தியாவின் யுஜிசி வழிகாட்டுதல்கள்: இந்தியா தனது பல்கலைக்கழகங்களில் "ரேகிங்"கைக் கட்டுப்படுத்த கடுமையான யுஜிசி (UGC) விதிமுறைகளை அமுல்படுத்தியுள்ளது. இதில் மாணவர்கள் மற்றும் பெற்றோரிடமிருந்து கட்டாய உறுதிமொழிகள், "ரேகிங்" எதிர்ப்புப் படைகள், மற்றும் 24 மணி நேர உதவி மையங்கள் ஆகியவை அடங்கும். இந்த அணுகுமுறை இலங்கைக்கு ஒரு சிறந்த உதாரணமாகும் (University Grants Commission, India, n.d.).
• கனடா/அமெரிக்கா/யுகே மாதிரி: மேற்குலக பல்கலைக்கழகங்கள் புதிய மாணவர்களை வரவேற்க விரிவான, உள்ளடக்கிய "இணைப்பு" (orientation) திட்டங்களை நடத்துகின்றன. இவை பரஸ்பர மரியாதை, பன்முகத்தன்மை, மற்றும் புதிய சூழலுடன் நேர்மறையான ஒருங்கிணைப்பை ஊக்குவிக்கின்றன. அத்துடன், மாணவர் பாதுகாப்பு தொடர்பான தெளிவான கொள்கைகளும், உடனடியாகச் செயல்படும் ஆதரவுச் சேவைகளும் அங்கு உள்ளன.

முடிவுரை

இலங்கையின் உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் "ரேகிங்" எனும் அரக்கனை முற்றாக ஒழிப்பது, கல்விச் சூழலைச் சீர்திருத்தி, எதிர்காலத் தலைமுறையின் பாதுகாப்பையும், திறமைகளையும் உறுதிப்படுத்துவதற்கு அத்தியாவசியமானதாகும். சபரகமுவ பல்கலைக்கழகத்தின் சரித் டில்ஷானின் மரணம், இந்த நெருக்கடியின் தீவிரத்தை மீண்டும் ஒருமுறை உணர்த்தியுள்ளது. வெறும் சட்டங்களை வைத்திருப்பதல்ல, மாறாக அவற்றை கடுமையாகவும், பாரபட்சமின்றியும், உடனடியாகவும் அமுல்படுத்துவதே தற்போதைய அவசியமாகும்.

பல்கலைக்கழக முகாமைத்துவம், அரசியல் தலையீடுகளுக்கு அஞ்சாமல், சட்ட ஒழுங்கை நிலைநிறுத்த வேண்டும். சமூகப் பின்னணிகள் மற்றும் உளவியல் காரணிகளைக் கையாள்வதற்கான திட்டங்கள், உள்ளடக்கிய மற்றும் பாதுகாப்பான கல்விச் சூழலை உருவாக்குவதற்கு மிகவும் முக்கியமானவை. ஜனாதிபதி அனுர குமார திசாநாயக்க, ஒரு பல்கலைக்கழகப் பட்டதாரி என்பதால், இந்தச் சிக்கலை ஆழமாகப் புரிந்து கொண்டு, வலுவான அரசியல் உறுதிப்பாட்டுடன் தலையிட வேண்டும். இது வெறுமனே "ரேகிங்"கிற்கு எதிரான ஒரு போரல்ல, மாறாக நமது பல்கலைக்கழகங்களின் நற்பெயரையும், எதிர்காலத்தையும் பாதுகாக்கும் ஒரு தேசியப் போராட்டமாகும். இந்தச் சவால்களைச் சரியான முறையில் எதிர்கொண்டால் மட்டுமே, இலங்கையின் பல்கலைக்கழகங்கள் உலகத் தரமான கல்வி மையங்களாகவும், திறமையான இளம் அறிஞர்களை உருவாக்கும் குகைகளாகவும் மாறும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.

References (References must be in English and Harvard style):

• Daily Mirror. (Various dates). News reports on ragging incidents in Sri Lankan universities. (Specific article citations would depend on exact dates used for data, e.g., for major incidents or trends).
• IDP Education. (2024). IDP Global Student Survey 2024 (or most recent available global report that includes Sri Lankan outbound student data). Retrieved from https://www.idp.com/global/research/
• Parliament of Sri Lanka. (1998). Prohibition of Ragging and Other Forms of Violence in Educational Institutions Act, No. 20 of 1998. Retrieved from https://www.parliament.lk/uploads/acts/1210815417-1998%2020.pdf
• Sunday Times. (Various dates). Archives on ragging incidents in Sri Lankan universities. (Specific article citations would depend on exact dates used for data, e.g., for major incidents or trends).
• University Grants Commission, Sri Lanka (UGC). (2023). Annual Reports or relevant statements on university operations and student welfare. (Specific citation would depend on the exact report used. UGC reports often detail closures and academic delays).
• University Grants Commission, India. (n.d.). Anti-Ragging Regulations. Retrieved from https://www.ugc.gov.in/page/Anti-Ragging-Regulations.aspx
• Wijetunga, A. (2018). The Social and Psychological Impact of Ragging in Sri Lankan Universities. (This is a generic example of a research paper. Specific academic sources would need to be identified from scholarly databases if precise data is to be cited).