ADS 468x60

18 June 2025

கவனக்குறைவும் இழப்பும்: இளையோர் பாதுகாப்பு ஒரு சவாலாக

யாழ். அரியாலை புங்கங்குளம் ரயில் தண்டவாளத்தில் இடம்பெற்ற துயரச் சம்பவம், சமூகத்தின் கூட்டு மனசாட்சியில் ஒரு ஆழ்ந்த கேள்வியை எழுப்பியுள்ளது. யாழ்ப்பாண போதனா வைத்தியசாலையில் கடமையாற்றிய தலையசிங்கம் சுதாகரன் (வயது 20) என்ற இளைஞர், மாலை வேளையில் ரயில் தண்டவாளத்தில் இருந்த வேளையில், அனுராதபுரத்தில் இருந்து யாழ்ப்பாணம் நோக்கி வந்த ரயில் மோதி உயிரிழந்துள்ளார். 

இச்சம்பவம் எதிர்பாராத ஒன்று அல்ல என்பதுடன், ரயில் தண்டவாளங்கள் சார்ந்த பாதுகாப்பற்ற நடவடிக்கைகள் குறித்து நீண்ட காலமாகவே விவாதிக்கப்பட்டு வரும் ஒரு பிரச்சினையாகும். ஒரு இளம் உயிருக்கு நேர்ந்த இந்தத் துயரம், தனிப்பட்ட கவனக்குறைவின் விளைவா அல்லது சமூகக் கட்டமைப்பின் குறைபாடுகளின் பிரதிபலிப்பா என்பதை நாம் ஆழமாக ஆராய வேண்டும்.

இந்தத் துயரச் சம்பவத்தின் மையத்தில், கவனக்குறைவு மற்றும் பாதுகாப்பு விதிமுறைகளை மதிப்பதில் உள்ள குறைபாடுகள் தெளிவாகத் தெரிகின்றன. ரயில் தண்டவாளங்கள் என்பது எப்போதும் ஆபத்தான பகுதிகள் என்பதை அனைவரும் அறிவர். அங்கே அமர்வது, செல்பி எடுப்பது அல்லது வேறு எந்த கவனச்சிதறல் நடவடிக்கைகளிலும் ஈடுபடுவது உயிராபத்தை விளைவிக்கும் என்பதை உணர்ந்தும், இவ்வாறான சம்பவங்கள் தொடர்ச்சியாக இடம்பெறுகின்றன. போக்குவரத்துத் திணைக்களங்கள் மற்றும் ரயில்வே திணைக்களம் தொடர்ச்சியாக பாதுகாப்பு அறிவித்தல்களை வெளியிட்டாலும், அவை பொதுமக்களிடையே போதிய அளவில் சென்றடைவதில்லை அல்லது அவற்றின் முக்கியத்துவம் உள்வாங்கப்படுவதில்லை என்ற கசப்பான உண்மை இச்சம்பவத்தின் மூலம் மீண்டும் ஒருமுறை புலப்படுகிறது. குறிப்பாக, இளைஞர்கள் மத்தியில், அபாயகரமான இடங்களில் பொழுதுபோக்கு அல்லது வேறு காரணங்களுக்காக ஒன்றுகூடும் போக்கு அதிகரித்து வருவதும், அதன் மூலம் விபத்துக்கள் நிகழ்வதும் வேதனைக்குரியதாகும்.

இந்த சம்பவத்தை அணுகும்போது, பல்வேறு தரப்பினரின் வாதங்களும் எழுகின்றன. ரயில் தண்டவாளத்தில் தனிநபர் அமர்ந்திருந்தது அவரது சொந்த பொறுப்பின்மை என்றும், ரயில்வே திணைக்களம் அனைத்து பகுதிகளிலும் கண்காணிப்பை மேற்கொள்ள முடியாது என்றும் ஒரு சாரார் வாதிடலாம். ரயில்களின் வேகம் மற்றும் அவற்றின் கட்டுப்பாட்டு அமைப்பு குறித்த புரிதலின்மை, இது போன்ற விபத்துக்களுக்கு வழிவகுக்கிறது என்பது அவர்களின் வாதம். 

அதேவேளை, ரயில்வே திணைக்களத்தின் மீதும் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு பொறுப்பு சுமத்தப்படுகிறது. குடியிருப்புப் பகுதிகளை அண்மித்த ரயில் தண்டவாளப் பகுதிகளில், போதிய பாதுகாப்பு வேலிகள் இல்லாமை, எச்சரிக்கை பலகைகள் முறையாகப் பராமரிக்கப்படாமை, அல்லது போதிய பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் செய்யப்படாமை போன்ற விடயங்கள் விவாதத்திற்குரியவை. இரவு நேரங்களில் அல்லது குறைந்த வெளிச்சம் உள்ள பகுதிகளில் ரயிலின் ஓட்டுநருக்கு சரியான பார்வை கிடைப்பதில் உள்ள சவால்கள் குறித்தும் சிலர் குறிப்பிடலாம். இந்த இரு வேறுபட்ட கருத்துக்களுக்கும் மத்தியில், தனிநபரின் கவனக்குறைவும், கட்டமைப்பின் குறைபாடுகளும் ஒன்றிணைந்து இவ்வாறான துயரங்களை ஏற்படுத்துகின்றன என்பதை மறுக்க முடியாது.

இந்தத் துயர நிகழ்வு, தனிப்பட்ட கவனக்குறைவுக்கு அப்பால், பரந்த சமூகப் பிரச்சினைகளையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. இளைஞர்கள் ஏன் இவ்வாறான அபாயகரமான இடங்களில் நேரத்தை செலவிடுகிறார்கள்? சமூக உளவியல் ரீதியான காரணங்கள் உள்ளதா? மன அழுத்தம், தனிமை அல்லது சமூக வலைத்தளங்களின் தாக்கம் போன்ற காரணிகளும் இதில் மறைந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது. 

இவ்வாறான விடயங்களுக்கு மாற்றான தீர்வுகள் குறித்து நாம் சிந்திக்க வேண்டும். வெறுமனே அபாய அறிவித்தல்களை வெளியிடுவது மட்டும் போதாது. பாடசாலை மற்றும் பல்கலைக்கழக மட்டத்தில், பாதுகாப்பு குறித்து விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சிகளை தொடர்ச்சியாக நடத்த வேண்டும். இளைஞர்களுக்கு, ரயில் தண்டவாளங்கள் மற்றும் ஏனைய அபாயகரமான இடங்கள் குறித்த தெளிவான அறிவை வழங்குவது அவசியம். இளைஞர்களின் மன ஆரோக்கியம் மற்றும் சமூக ஈடுபாட்டை மேம்படுத்துவதற்கான திட்டங்களை அரசாங்கமும், சமூக அமைப்புகளும் இணைந்து முன்னெடுக்க வேண்டும். 

பொழுதுபோக்கு வசதிகள், ஆற்றுப்படுத்தல் சேவைகள் மற்றும் மாற்று சமூக ஈடுபாடுகளுக்கான வாய்ப்புகளை அதிகரிப்பதன் மூலம், இளைஞர்கள் ஆபத்தான சூழ்நிலைகளில் இருந்து திசை திருப்பப்படலாம். மேலும், குடியிருப்புப் பகுதிகளை அண்மித்த ரயில் தண்டவாளப் பகுதிகளில், குறைந்தபட்சம் வேலிகள் அமைப்பது அல்லது தொடர்ச்சியான கண்காணிப்பு முறைகளை அமுல்படுத்துவது குறித்து ரயில்வே திணைக்களம் தீவிரமாக பரிசீலிக்க வேண்டும். நவீன தொழில்நுட்பமான CCTV கமெராக்கள் போன்றவற்றை குறிப்பிட்ட ஆபத்தான பகுதிகளில் நிறுவுவது குறித்து ஆராயலாம். சமூகப் பொலிஸ் திட்டங்களை வலுப்படுத்தி, ரயில்வே பொலிஸார் மற்றும் உள்ளூர் பொலிஸார் இணைந்து ரயில் தண்டவாளப் பகுதிகளில் ரோந்து நடவடிக்கைகளை அதிகரிப்பதன் மூலம், இவ்வாறான அத்துமீறல்களைக் கட்டுப்படுத்த முடியும்.

இந்தத் துயரச் சம்பவம் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட ஒன்றாகக் கருதப்படக்கூடாது. இது, எமது சமூகத்தில் கவனக்குறைவின் விளைவாக ஏற்படும் தொடர்ச்சியான உயிரிழப்புகளின் ஒரு பகுதியாகும். இவ்வாறான சம்பவங்கள் மீண்டும் நிகழாதிருக்க, தனிப்பட்ட பொறுப்புணர்வு, கட்டமைப்புச் சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் சமூக விழிப்புணர்வு ஆகிய மூன்றும் ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறை அவசியமாகும். ஒரு இளம் உயிரை நாம் இழந்திருக்கிறோம். இந்த இழப்பு ஒரு எச்சரிக்கையாக அமைய வேண்டும். பாதுகாப்பு என்பது ஒரு தனிநபரின் பொறுப்பு மட்டுமல்ல, சமூகத்தின் கூட்டுப் பொறுப்பு என்பதனை நாம் அனைவரும் உணர்ந்து செயற்பட வேண்டும். இளைஞர்களின் பாதுகாப்பிற்கு முன்னுரிமை அளித்து, உரிய ஆலோசனைகளையும், பாதுகாப்பு வழிமுறைகளையும் ஏற்படுத்தி, இவ்வாறான துயரச் சம்பவங்கள் மீண்டும் நிகழாத ஒரு சமூகத்தை உருவாக்குவது காலத்தின் தேவையாகும்.

0 comments:

Post a Comment