யுத்தத்தின் கோரப்பிடியில் உலகம்: மனிதம் விழிக்குமா?

அன்புக்குரிய நண்பர்களே! உங்கள் அனைவருக்கும் என் பணிவான வணக்கங்கள்.

இன்று காலை வெளியான செய்திகள் என் மனதை உலுக்கிவிட்டன. ஈரானின் அணுசக்தி நிலையங்கள் மீது மீண்டும் இஸ்ரேல் தாக்குதல் நடத்தியுள்ளதென்ற செய்தி, உலகெங்கும் பரவிவரும் யுத்த மேகங்களின் நிழலை இன்னும் ஆழமாக்கியுள்ளது. ட்ரோன் தாக்குதல்கள், வான் பாதுகாப்பு அமைப்புகளின் செயற்பாடு, அழித்தொழிக்கப்பட்ட ட்ரோன்கள்... இவை வெறும் செய்திகளல்ல, நம் எதிர்காலத்தின் மீது தொங்கும் கத்தி!

யுத்தம்... இந்தச் சொல் எத்தனை அச்சத்தை, எத்தனை இழப்புக்களை தன்னகத்தே கொண்டுள்ளது. வரலாறு நெடுகிலும் எண்ணற்ற யுத்தங்களை நாம் கண்டிருக்கிறோம். ஒவ்வொரு யுத்தமும் விட்டுச்செல்லும் தழும்புகள், நூற்றாண்டுகளுக்கும் மறையாதவை. இன்று மத்திய கிழக்கில் அரங்கேறும் இந்த நிகழ்வுகள், ஒரு மிகப்பெரிய பேரழிவின் ஆரம்பமாக இருக்குமோ என்ற அச்சம் என் மனதை வாட்டுகிறது.

இஸ்ரேல் தமது ஏவுகணை மற்றும் ஆளில்லா விமான தளங்களை குறிவைப்பதாகக் கூறுகின்றது. ஆனால், இதன் மறுபக்கம் என்ன? அப்பாவி மக்கள், அவர்களின் வாழ்வாதாரங்கள், அவர்களின் கனவுகள்... இவை அனைத்தும் யுத்தத்தின் நெருப்பில் கருகிவிடக் கூடாது. அமெரிக்க முன்னாள் அதிபர் டிரம்ப் அவர்கள் "மனிதாபிமான அடிப்படையில் ஈரானைக் காப்பாற்ற முயன்றேன்" என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார். அது உண்மையாக இருந்தால், அந்த மனிதாபிமானம் இன்று ஏன் மௌனமாக இருக்கிறது? இஸ்ரேல் பிரதமர் நெதன்யாஹூ, ஈரானின் ஏவுகணை தயாரிப்பு கட்டமைப்பை அழிப்பது தமது முதல் நோக்கம் என்கிறார். ஆனால், அழிப்பதனால் மட்டும் பிரச்சினைகள் தீர்ந்துவிடுமா? பதிலுக்குத் தாக்குதல்கள், இழப்புக்களைக் குறைப்பதற்கான வழிகள்... இது ஒரு முடிவில்லாச் சக்கரம் அல்லவா?

"சமாதானம் என்பது ஒரு நாளின் விளைவு அல்ல; அது பல தலைமுறைகளின் தொடர்ச்சியான உழைப்பின் விளைவு" என்று நெல்சன் மண்டேலா கூறினார். ஆனால், இன்று நாம் காணும் உலகமோ, சமாதானத்தை விட யுத்தத்திற்கே அதிக முக்கியத்துவம் கொடுப்பது போல தெரிகிறது. போர்க்கப்பல்கள் மத்திய கிழக்கை நோக்கி நகர்த்தப்படுகின்றன. பாலிஸ்டிக் ஏவுகணைகளை அழிக்கும் வல்லமை கொண்ட தாமஸ் ஹண்டர் கப்பல் அனுப்பப்பட்டுள்ளது. இது எதற்கான அறிகுறி? அமைதிக்கானதா அல்லது மேலும் ஒரு பேரழிவிற்கானதா?

மக்களே! நாம் சிந்திக்க வேண்டும். வெறும் அரசியல் நகர்வுகளை மட்டும் பார்த்துக்கொண்டு மௌனமாக இருக்க முடியாது. யுத்தம் ஒருபோதும் நிரந்தரத் தீர்வை தந்ததில்லை. அது மேலும் பல பிரச்சினைகளை மட்டுமே உருவாக்கும். இன்று மத்திய கிழக்கில் நடப்பது நாளை நம் வாசலுக்கும் வரலாம். இலங்கையர்களாகிய நாம், யுத்தத்தின் வலியை அனுபவித்தவர்கள். கண்ணீரும் குருதியும் சிந்திய மண்ணில் இருந்து வந்தவர்கள். ஆகவே, யுத்தத்தின் கோர முகத்தை நாம் நன்கு அறிவோம்.

எட்மண்ட் பேர்க் என்ற சிந்தனையாளர் சொன்னது போல, "தீயவர்கள் வெற்றிபெற ஒரே வழி நல்லவர்கள் எதுவும் செய்யாமல் இருப்பதே." நாம் நல்லவர்கள். நாம் சமாதானத்தை நேசிப்பவர்கள். இந்த உலக அமைதிக்காக நாம் குரல் கொடுக்க வேண்டும். எமக்கு அரசியல் இல்லை, பழிவாங்கும் எண்ணம் இல்லை, மதவெறி இல்லை, இனவாதம் இல்லை. எமக்கிருப்பது மனிதநேயம் மட்டுமே.

அணுஆயுதத் திட்டங்கள், ஏவுகணைகள் இவை அனைத்தும் வெறும் ஆயுதங்கள் அல்ல. அவை மனித அழிவிற்கான கருவிகள். மனிதாபிமான அடிப்படையில்தான் பேச்சுவார்த்தைகள் நடக்க வேண்டும். உடன்படிக்கைகள் உருவாக வேண்டும். யுத்தமல்ல, சமாதானமே நிரந்தரம் என்பதை உலகத் தலைவர்கள் உணர வேண்டும்.

நாம் ஒவ்வொருவரும் இந்த மாற்றத்தின் ஒரு பகுதியாக மாற வேண்டும். வெறுப்பைத் தவிர்த்து, அன்பைப் பரப்புவோம். பிரிவினைகளை மறந்து, ஒற்றுமையை வளர்ப்போம். ஒவ்வொரு தனிமனிதனின் செயலும் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதை மறந்துவிடாதீர்கள்.

முடிவாக, இந்திய ஆன்மீகத் தலைவரான சுவாமி விவேகானந்தர் கூறியது போல, "விழிமின், எழுமின், குறிக்கோளை அடையும்வரை நில்லாது செல்மின்." யுத்தமற்ற ஒரு உலகை உருவாக்கும் குறிக்கோளை அடையும் வரை, நாம் அனைவரும் ஓயாது உழைப்போம். மனிதநேயத்திற்காக, அமைதிக்காக, எதிர்கால சந்ததியினருக்காக நாம் அனைவரும் ஓரணியில் திரளுவோம்.

நன்றி! வணக்கம்!