பிளாஸ்டிக் என்னும் பேய்: நம் எதிர்காலத்தின் பேரிடர்!

அன்பார்ந்த என் உறவுகளே, தாய்மார்களே, தந்தையரே, இளைய தலைமுறையினரே! உங்கள் அனைவருக்கும் எனது பணிவான வணக்கம். இந்த நொடியில் உங்கள் ஒவ்வொருவரின் மனதிலும் ஒரு கேள்வி எழும்பியிருக்கலாம். "யார் இந்த மனிதன்? எதற்காக இவன் இங்கு வந்து நிற்கிறான்?" நான் ஒரு தனிமனிதன் அல்ல; உங்கள் சார்பாக, இந்த மண்ணின் சார்பாக, வருங்கால சந்ததியினர் சார்பாகப் பேச வந்திருக்கிறேன். இந்த உலகம், நம் பூமித்தாய், இன்று பெரும் வேதனையில் தத்தளிக்கிறது. ஆம், அந்த வேதனைக்குக் காரணம் பிளாஸ்டிக் என்னும் பேய்!

சமீபத்தில், ஜூன் 5 அன்று, உலக சுற்றுச்சூழல் தினம் அனுசரிக்கப்பட்டது. பிளாஸ்டிக் மாசுபாட்டை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவதுதான் அதன் முக்கிய நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால், இதைப் பற்றி நாம் எப்போதாவது ஆழமாகச் சிந்தித்ததுண்டா? சூழல் நிலைத்தன்மை என்ற போர்வையில், காலநிலைப் மாற்றம் குறித்து நாம் பேசுகிறோம். இரண்டும் ஒன்றல்ல என்று தோன்றினாலும், பிளாஸ்டிக் மாசுபாடு காலநிலைப் மாற்றத்தை மேலும் தீவிரப்படுத்துகிறது என்பதை மறந்துவிடாதீர்கள்.

பிளாஸ்டிக் ஏன் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சினை என்று நீங்கள் கேட்கலாம். மூன்று முக்கிய காரணங்களை நான் உங்கள் முன் வைக்கிறேன். முதலாவதாக, சுற்றுச்சூழலைப் பொறுத்தவரை, பிளாஸ்டிக் மாசுபாடு இயற்கைச் சூழல் தொகுதிகளுக்கு ஏற்படுத்தும் பாதிப்பு மறுக்க முடியாதது. கண்ணுக்குத் தெரியாத பல உயிரினங்கள் இந்த நச்சுத்தன்மையால் அழிந்து கொண்டிருக்கின்றன. இரண்டாவதாக, பிளாஸ்டிக் துகள்களாக உடைந்து, மைக்ரோ மற்றும் நானோ பிளாஸ்டிக்காக மாறுகிறது. இவை மனிதர்கள் உட்பட அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் கடுமையான சுகாதாரப் பிரச்சினைகளை ஏற்படுத்தும். நம் ஒவ்வொருவர் உடலிலும் இந்த நுண் பிளாஸ்டிக் கலந்துவிட்டதாக ஆய்வுகள் கூறுகின்றன. நீங்கள் அருந்தும் தண்ணீரிலும், உண்ணும் உணவிலும், ஏன் நீங்கள் சுவாசிக்கும் காற்றிலும்கூட இது கலந்திருக்கலாம். மூன்றாவது காரணம், தொழில்ரீதியாகப் பார்த்தால், பிளாஸ்டிக் உற்பத்தி உலகளாவிய வெப்பமயமாதலுக்கு கணிசமாக பங்களிக்கிறது. இது ஒரு சக்தி மிகுந்த செயல்முறையாகும். உலகளாவிய பசுமைக்குடில் வாயு வெளியேற்றத்தில் 3 சதவீதத்திற்கும் அதிகமாக இது பங்களிப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

நம் இலங்கை நிலையைப் பார்ப்போம். சுற்றுச்சூழல் அமைச்சின் தேசிய பிளாஸ்டிக் கழிவுப் பதிவேட்டின்படி, நமது நாட்டில் ஆண்டுக்கு சுமார் 250,000 டொன் நகராட்சிப் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் உருவாகின்றன. இதில் வியப்பு என்னவென்றால், பெரும்பாலானவை கிராமப்புறங்களில் இருந்தே உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன. நகர்ப்புறங்களில் இதன் அளவு குறைவாகும். மொத்தமாக உற்பத்தி செய்யப்படும் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளில் 73 சதவீதம் மட்டுமே முறையான மற்றும் முறைசாரா வழிகளில் சேகரிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், வெறும் 11 சதவீதம் மட்டுமே மீள்சுழற்சிக்கு அனுப்பப்படுகின்றன. இதன் பொருள் என்ன தெரியுமா? சுமார் 23 சதவீதப் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் சேகரிக்கப்படாமல், எரிக்கப்படுகின்றன அல்லது நிலத்தில் புதைக்கப்படுகின்றன. இதைவிடப் பெரிய சோகம் என்னவென்றால், 41 சதவீதம் கழிவு மேலாண்மைச் செயல்முறையின்போது வெளியேறுகின்றன. மொத்தத்தில், ஒவ்வொரு வருடமும் சுமார் 171,561 டொன், அதாவது 69 சதவீதம் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள், இலங்கையில் முறையாக முகாமைத்துவம் செய்யப்படுவதில்லை. இது நம் நிலைக்கு எவ்வளவு பெரிய ஆபத்து என்பதைச் சிந்தியுங்கள்!

இந்த பிளாஸ்டிக் மாசுபாட்டைத் தடுப்பதற்கு பல வழிமுறைகள் உள்ளன. கழிவு முகாமைத்துவக் கட்டமைப்பை மேம்படுத்துவது, மீள்சுழற்சியையும் மீண்டும் பயன்படுத்தக்கூடிய மாற்று வழிகளையும் ஊக்குவிப்பது, வர்த்தக ஒத்துழைப்பை மேம்படுத்துவது, பொதுமக்களிடையே விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவது, மற்றும் பயனுள்ள கொள்கைகளை அமுல்படுத்துவது அவற்றில் சில. ஆனால், யதார்த்தமாகப் பார்த்தால், முதல் இரண்டு வழிமுறைகளுக்கும் அதிக நிதி, நேரம், மற்றும் வளங்கள் தேவை. இது அரசாங்கத்திற்கு மட்டும் சிரமமாக இருக்கும். பொதுமக்கள் மத்தியில் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவதற்கும், வர்த்தக ஒத்துழைப்பை ஊக்குவிப்பதற்கும் ஏற்கனவே சில முயற்சிகள் நடந்து வருகின்றன. பல அரச நிறுவனங்கள் – வைத்தியசாலைகள், பாடசாலைகள், அலுவலகங்கள் – 'பிளாஸ்டிக் இல்லாத வலையங்களாக' அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், இவை மட்டும் போதாது.

முக்கியமாக, ஒருமுறை பயன்படுத்தப்படும் பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியை நாம் கட்டுப்படுத்த வேண்டும். 2021 இல் ஹை-டென்சிட்டி பொலித்தீன் பொருட்கள் அல்லது லன்ச் சீட்கள் இலங்கையில் தடை செய்யப்பட்டன. ஆனால், தடை அமுலுக்கு வந்த பல மாதங்கள் வரையும் அவை சந்தையில் தாராளமாகக் கிடைத்தன. ஒருமுறை பயன்படுத்தும் பிளாஸ்டிக் சஷேக்கள் தடை செய்யப்பட்டபோது, உற்பத்தியாளர்கள் சட்டத்தின் ஓட்டையைப் பயன்படுத்தி சிறிய கொள்கலன்களை உற்பத்தி செய்யத் தொடங்கினர். இவை சஷேட் வரையறையிலிருந்து விலகினாலும், ஒருமுறை பயன்படுத்திய பின் கழிவுகளாகவே மாறின. உற்பத்தியாளர்கள், விற்பனையாளர்கள், மற்றும் நுகர்வோர் அனைவரும் ஒரு தடை என்பது 'இனி இல்லை' என்று அர்த்தம் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்; 'இருப்பு உள்ளவரை' என்பதல்ல!

இன்றைய நிலையில், அரசாங்கம் எதிர்கொள்ளும் மிகப்பெரிய சட்டரீதியான தடை, 'விரிவாக்கப்பட்ட உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு' என்பதை சட்டரீதியாகக் கட்டாயமாக்குவதுதான். தற்போது, ஒருமுறை பயன்படுத்தப்படும் பிளாஸ்டிக் உற்பத்தியாளர்கள் மத்திய சுற்றுச்சூழல் அதிகார சபையுடன் (CEA) ஒத்துழைக்கிறார்கள். ஆனால், இந்த முயற்சிகளின் செயல்திறன் கேள்விக்குரியது. கிராமப்புறங்களில் உருவாகும் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள் பெரும்பாலும் சேகரிக்கப்படுவதோ, மீள்சுழற்சி செய்யப்படுவதோ இல்லை என்பது இதற்கான ஆதாரம். உற்பத்தியாளர்களின் முக்கிய நோக்கம் பணம் சம்பாதிப்பது என்பதால், 'விரிவாக்கப்பட்ட உற்பத்தியாளர் பொறுப்பு' என்பது அவர்களுக்கு ஒரு சட்டக் கடமையாக இல்லாமல், அவர்களின் பொது இமேஜை மேம்படுத்துவதற்கான ஒரு வழியாகவே இருக்கிறது.

அமெரிக்க முன்னாள் ஜனாதிபதி ஆபிரகாம் லிங்கன் ஒருமுறை கூறினார்: "எதிர்காலம் என்பது நாம் இன்று செய்வதைப் பொறுத்தே அமையும்." நாம் இன்றே இந்த பிளாஸ்டிக் பூதத்தை எதிர்த்துப் போராட வேண்டும். காந்தியடிகள் சொன்னது போல, "உலகில் நீ காண விரும்பும் மாற்றமாக நீயே இரு." நம் பொதுமக்களின் மனநிலையும், உற்பத்தியாளர்களின் நெறிமுறைகளும் ஒரே இரவில் மாறிவிடாது. இதற்காக நாம் காத்திருக்க முடியாது.

நிலைத்தகு அபிவிருத்தி இலக்கு 12 (SDG 12) – நிலைத்தகு நுகர்வு மற்றும் உற்பத்தி முறை – 2030 க்குள் அடையப்பட வேண்டும் என்றால், அரசாங்கம் உறுதியான கொள்கை முடிவுகளை எடுக்க வேண்டும். சில குறிப்பிட்ட பொருட்களைத் தடை செய்ய வேண்டும். தடை செய்யப்பட்ட பொருட்களை விற்கும் விற்பனையாளர்களுக்குத் தண்டனை வழங்க வேண்டும். சூழலை மாசுபடுத்தும் நிறுவனங்களுக்கு அபராதம் விதிக்க வேண்டும். மிக முக்கியமாக, விரிவாக்கப்பட்ட உற்பத்தியாளர் பொறுப்பை சட்டப்பூர்வ கடமையாக்க வேண்டும். இது ஒரு மரியாதைக்குரிய செயலாக இல்லாமல், ஒரு கட்டாய சட்டமாக மாற வேண்டும்.

நாம் ஒவ்வொருவரும் இந்த மாற்றத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்க வேண்டும். டொக்டர்கள், ஆசிரியர்கள், தொழிலதிபர்கள், விவசாயிகள், மாணவச் செல்வங்கள் – நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து இந்தச் சவாலை எதிர்கொள்ள வேண்டும். நாம் ஒவ்வொருவரும் நமது சுற்றுப்புறத்தைத் தூய்மையாக வைத்திருக்க உறுதிமொழி எடுப்போம். ஒண்லைன் வணிகங்களில் பொருட்களை வாங்கும் போதும், பொதியிடலில் பிளாஸ்டிக் பயன்பாட்டைத் தவிர்க்குமாறு வலியுறுத்துவோம்.

அமெரிக்க முன்னாள் ஜனாதிபதி ஜான் எஃப். கென்னடி சொன்னது போல, "உங்கள் நாடு உங்களுக்கு என்ன செய்ய முடியும் என்று கேட்காதீர்கள், நீங்கள் உங்கள் நாட்டிற்கு என்ன செய்ய முடியும் என்று கேளுங்கள்." நாம் அனைவரும் ஒரு சமூகமாக ஒன்றிணைந்து செயல்பட்டால், இந்த பிளாஸ்டிக் பேயை விரட்டியடித்து, நம் எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு தூய்மையான, பசுமையான, ஆரோக்கியமான பூமியை விட்டுச் செல்ல முடியும். இது நம் ஒவ்வொருவரின் கடமை. இதைச் செய்யத் தவறினால், நம் வருங்கால தலைமுறையினர் நம்மை மன்னிக்க மாட்டார்கள். சிந்திப்போம், செயல்படுவோம், வெற்றி பெறுவோம்! நன்றி.