ஊழலின் சுழற்சி: கடந்த காலத்தின் நிழல் நிகழ்காலத்தை சூழ்ந்துள்ளதா?

மத்திய ஆப்பிரிக்கக் குடியரசின் முன்னாள் ஜனாதிபதி ஜீன்-லூக் போகாசாவின் ஆட்சி, அதிகார துஷ்பிரயோகம் மற்றும் குடும்பச் சலுகையின் ஒரு வியத்தகு எடுத்துக்காட்டை வழங்குகிறது. நாட்டின் அத்தனை வளங்களும், துறைகளும் அவரது கட்டுப்பாட்டின்கீழ் இருந்ததோடு, அவரது மனைவியர் வெவ்வேறு தொழில்களை நிர்வகித்ததும், நாட்டின் அனைத்து அம்சங்களையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்ததும், ஒரு அரச குடும்பத்தின் சாம்ராஜ்யமாகவே அன்றைய மத்திய ஆப்பிரிக்கா திகழ்ந்தது.

அவரது ஆட்சியின் வீழ்ச்சி, அதிகாரத்தில் உள்ளவர்கள் பொதுமக்களைச் சுரண்டுவதற்கும், தங்கள் தனிப்பட்ட நலன்களுக்காக அரசு வளங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கும் எவ்வாறு வழிவகுக்கிறார்கள் என்பதற்கான ஒரு தெளிவான பாடத்தைக் கற்பிக்கிறது. இலங்கையின் தற்போதைய சூழலில், முன்னாள் சுகாதார அமைச்சர் கெஹெலிய ரம்புக்வெல்ல மற்றும் அவரது குடும்பத்தினர் மீதான ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள், இத்தகைய வரலாற்றுத் தவறுகள் மீண்டும் அரங்கேறுவதைப் போன்ற ஒரு உணர்வை ஏற்படுத்துகின்றன.

ரம்புக்வெல்ல குடும்பத்தின் மீதான தற்போதைய குற்றச்சாட்டுகள், வீட்டுப் பூனையும் நாயும் நீங்கலாக, குடும்பத்தின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் ஏதோ ஒரு வகையில் ஊழலில் ஈடுபட்டதாகக் குறிப்பிடுகின்றன. இது ஒரு தனிப்பட்ட நிகழ்வாக இல்லாமல், இலங்கையின் அரசியல் அமைப்பில் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ள ஒரு முறையான சிக்கலின் பிரதிபலிப்பாகும். அமைச்சர்களின் குடும்பத்தினர், அரசு ஒப்பந்தங்கள், விநியோகச் சங்கிலிகள் மற்றும் துறைமுகங்கள் முதல் கல்வி மற்றும் போக்குவரத்து அமைச்சகங்கள் வரை ஊடுருவி, தங்கள் தனிப்பட்ட இலாபங்களுக்காக பொது நிதியை முறைகேடாகப் பயன்படுத்திய பல எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன. வெளிவிவகார அமைச்சகத்துடன் தொடர்புடையவர்கள் தங்கள் உறவினர்களை எந்தவித கட்டுப்பாடுகளும் இல்லாமல் வெளிநாடுகளில் உள்ள தூதரகங்களுக்கு அனுப்பிய சம்பவங்களும் நடந்துள்ளன. இத்தகைய சம்பவங்கள், அரசு நிர்வாகத்தில் தகுதியையும், நேர்மையையும் புறக்கணித்து, தனிப்பட்ட நலன்களுக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்படும் ஒரு கலாச்சாரத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன.

இன்றைய உலகில், சோசலிசம் மற்றும் கம்யூனிசம் எனப் பல நாடுகள் தங்களை அடையாளப்படுத்திக் கொண்டாலும், அவை பெரும்பாலும் முதலாளித்துவக் கொள்கைகளின் அடிப்படையில் இயங்குகின்றன. ஜனநாயகம் என்பது முதலாளித்துவத்தின் அரசியல் முகமாகத் திகழ்கிறது. இந்த ஜனநாயக சுதந்திரத்தைப் பயன்படுத்தி பல மோசடிகள் செய்யப்படலாம்.

தற்போதைய அறிக்கைகள் ரம்புக்வெல்ல குடும்பம் இந்த ஜனநாயக சுதந்திரத்திற்குள் இருந்து ஒரு பெரிய அரசியல் நாடகத்தை நடத்தி வருவதாகக் குறிப்பிடுகின்றன. எனினும், இந்தக் குற்றச்சாட்டுகள் இன்னும் நிரூபிக்கப்படாததால், அவர்கள் சட்டத்தின் பார்வையில் இன்னமும் நிரபராதிகளே.

கடந்த காலத்தில், இலங்கையின் அரசியலில் பல ஊழல் நிறைந்த குடும்பங்கள் தோன்றின. இந்தக் குடும்பங்கள் பொதுமக்களின் பணத்தையும், அரசாங்கத்தின் பணத்தையும் முடிந்தவரை மோசடி செய்தன. அமைச்சரவையில் உள்ளவர்கள் மட்டுமல்லாமல், செயலாளர்கள், டெண்டர் குழு உறுப்பினர்கள், மற்றும் பொருட்கள் கொள்முதல் செய்யும் துறைகளில் உள்ளவர்களும் ஊழலில் ஈடுபட்டனர். உதாரணமாக, ஒரு அமைச்சர் தனது அரசாங்கம் தோற்கப் போகிறது என்று கருதி, அமைச்சகத்தில் உள்ள தரைவிரிப்பு மற்றும் சோபா செட்டை வீட்டிற்கு எடுத்துச் சென்றார்.

மற்றொரு அமைச்சர், அமைச்சகத்தின் நிதியில் மிகவும் விலையுயர்ந்த சோபா செட்டை தனது மாளிகைக்கு அனுப்பி வைத்தார். இத்தகைய பெரிய அளவிலான முறைகேடுகள் குறித்து எந்த நடவடிக்கையும் எடுக்கப்படாத நிலையில், ஒரு போலீஸ் அதிகாரி ஒரு ரொட்டியை சாப்பிட்டு புகார் அளிக்க வந்த ஒரு கிராமவாசியை அறைந்ததற்காக கைது செய்யப்பட்டதும், இரண்டு தேங்காய்களைத் திருடியதற்காக ஒருவர் பல வருடங்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டதும், சட்ட அமுலாக்கத்தின் இரட்டை நிலைப்பாட்டை தெளிவாகக் காட்டுகிறது.

இந்த ஊழல் நிறைந்த சூழலுக்கு மாற்றுத் தீர்வுகள் அவசரமாகத் தேவை. வெறுமனே குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைப்பதோடு நின்றுவிடாமல், முறையான சீர்திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.

முதலாவதாக, அனைத்து அரசுத் துறைகளிலும் வெளிப்படைத்தன்மை மற்றும் பொறுப்புக்கூறல் உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும். ஒவ்வொரு அரசுச் செலவும், ஒப்பந்தமும், நியமனமும் பொதுமக்களுக்கு வெளிப்படையாக அறிவிக்கப்பட வேண்டும்.

இரண்டாவதாக, ஊழல் தடுப்புச் சட்டங்கள் கடுமையாக்கப்பட்டு, பாரபட்சமின்றி நடைமுறைப்படுத்தப்பட வேண்டும். சிறிய அளவிலான குற்றங்களுக்கும், பெரிய அளவிலான ஊழலுக்கும் ஒரே மாதிரியான அணுகுமுறை இருக்க வேண்டும். சட்டத்தின் முன் அனைவரும் சமம் என்பது உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும்.

மூன்றாவதாக, சுதந்திரமான நீதித்துறை மற்றும் சட்ட அமலாக்க நிறுவனங்களுக்கு வலுவூட்டப்பட வேண்டும். அரசியல் தலையீடுகள் இல்லாமல், தகுதி அடிப்படையில் விசாரணைகள் நடைபெற்று, குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். நான்காவதாக, பொதுமக்கள் விழிப்புணர்வு மற்றும் பங்கேற்பு ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும்.

ஊழல் குறித்து புகார் அளிக்க பாதுகாப்பான மற்றும் எளிதான வழிமுறைகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும். ஊழலுக்கு எதிரான கலாச்சாரத்தை உருவாக்குவதில் ஊடகங்கள் முக்கிய பங்கு வகிக்க வேண்டும். அநுர திசாநாயக்கவின் அரசாங்கத்தின் கீழ், இத்தகைய பொறுப்பு முறையாக நிறைவேற்றப்படும் என்ற எதிர்பார்ப்பு உள்ளது.

இலங்கையின் எதிர்கால வளர்ச்சிக்கு, ஊழலை வேரறுப்பது அத்தியாவசியமானது. மத்திய ஆப்பிரிக்காவின் கதை ஒரு எச்சரிக்கை. ஊழல் என்பது வெறும் பணத்தை இழப்பதல்ல; அது நாட்டின் நம்பிக்கையையும், நிலையான வளர்ச்சியையும், மக்களின் வாழ்வாதாரத்தையும் சிதைக்கும் ஒரு புற்றுநோய். சட்டத்தின் ஆட்சி நிலைநாட்டப்பட்டு, தகுதி மற்றும் நேர்மைக்கு முன்னுரிமை அளிக்கப்படும் ஒரு சமூகத்தையே நாம் கட்டியெழுப்ப வேண்டும். இல்லையேல், நாம் மீண்டும் மீண்டும் அதே தவறுகளைச் செய்து, நமது தலைமுறைகளின் எதிர்காலத்தை இருளில் மூழ்கடிப்போம்.