ஆறு வருடங்களாகத் தொடரும் மௌனம்: ஈஸ்டர் தாக்குதல்களின் ஆறாத வடுவும் நீதிக்கான கேள்வியும்

2019 ஏப்ரல் 21... இலங்கை வரலாற்றில் கறைபடிந்த ஒரு நாள். அன்று நிகழ்ந்த கொடிய ஈஸ்டர் ஞாயிறு தாக்குதல்கள், ஆறு வருடங்கள் கடந்தும் ஆறாத வடுவாகவும், பதிலற்ற கேள்வியாகவும் நீடிக்கின்றன. நூற்றுக்கணக்கான வாக்குறுதிகள், மூன்று அரசாங்கங்கள் மாறி நான்காவது ஜனாதிபதி பதவியில் இருந்தும், தாக்குதல்களின் பின்னணியில் இருந்த சூத்திரதாரிகள் யார் என்பது இன்றுவரை மர்மமாகவே உள்ளது. விரைவான நீதிக்கான வாக்குறுதிகள் ஏராளமாக வழங்கப்பட்டாலும், விசாரணை ஆணைக்குழுக்களின் அறிக்கைகள் வெளிவந்தும், இந்த நாட்டின் மனசாட்சியை உலுக்கிய இந்த பயங்கரவாதச் செயலுக்குப் பின்னால் இருந்தவர்கள் யார் என்ற கேள்விக்கு விடை கிடைக்கவில்லை.

நிச்சயமாக, இந்தத் தாக்குதல் ஒரு சாதாரண உள்நாட்டு தீவிரவாதக் குழுவின் செயலல்ல. அது மிக நுணுக்கமாகத் திட்டமிடப்பட்டு, துல்லியமாக நிறைவேற்றப்பட்டது. சில நிமிடங்களில் ஆறு இலக்குகள் கொடிய வெடிபொருட்களால் தாக்கப்பட்டன. ஏழு இடங்களில் குண்டுவெடிப்புகள் நிகழ்த்தத் திட்டமிடப்பட்டிருந்தாலும், ஏதோ காரணத்தால் ஒரு இலக்கு தவிர்க்கப்பட்டது. மூன்று தேவாலயங்கள், மூன்று நட்சத்திர ஹோட்டல்கள் என ஆறு இடங்களில் (ஏழாவதாக தாஜ் ஹோட்டல் மட்டும் தப்பியது ஏன்?) அதிநவீன C4 வெடிபொருட்களைப் பயன்படுத்தி நடத்தப்பட்ட இந்த ஒருங்கிணைந்த தாக்குதல்களின் பின்னணியில் ஒரு பலமான, வளமான சக்தி இருந்தது சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி நிரூபணமாகிறது. மில்லியன் கணக்கான ரூபாய்கள் செலவிடப்பட்டிருக்கும் இந்தத் தாக்குதல்களுக்கான நிதி ஆதாரம், ஒரு சாதாரண உள்ளூர் தீவிரவாத அமைப்பின் சக்திக்கு அப்பாற்பட்டது.

ஆறு வருடங்களாக அதிகாரப்பூர்வ விசாரணையில் எந்தவிதமான முன்னேற்றமும் காணப்படாதது, இந்தத் தாக்குதல்களுக்கு அரசியல் பின்புலம் இருக்கலாம் என்ற சந்தேகத்தை வலுப்படுத்துகிறது. இருப்பினும், இதற்கான உறுதியான ஆதாரங்கள் இதுவரை வெளிவரவில்லை. நீதிக்கான குரல்கள், அந்த சோகமான ஈஸ்டர் ஞாயிறு அன்று எழுந்ததைப் போலவே இன்றும் ஓங்கி ஒலிக்கின்றன. இன்று கிறிஸ்தவ மற்றும் கத்தோலிக்க சமூகங்கள் ஈஸ்டர் ஆராதனையில் கலந்துகொள்ளும்போது, அந்த கொடிய நாட்களின் நினைவுகள் மட்டுமல்லாமல், தங்கள் கைகளில் இரத்தக்கறையுடன் இருக்கும் சூத்திரதாரிகள் இன்னும் சுதந்திரமாக நடமாடுகிறார்கள் என்ற கசப்பான உண்மையும் அவர்களை வாட்டுகிறது. தேவாலயங்களுக்குச் செல்லும் விசுவாசிகள் மத்தியில் நிலவும் பதற்றம், தேவாலயங்களில் பலத்த பாதுகாப்பு தேவை என்ற கோரிக்கை, இந்த நீதிக்கான ஏக்கத்தின் வெளிப்பாடுகளே. குறுகிய கால பிரச்சினைகளைக் கூட எளிதில் மறந்துவிடும் ஒரு சமூகத்தில், ஆறு ஆண்டுகளாக இந்தத் துயரம் நீடித்து நிற்பது, அதன் ஆழத்தையும், நீதிக்கான அவசியத்தையும் உணர்த்துகிறது.

கடந்த ஆறு வருடங்களில் ஆட்சியில் இருந்த அரசியல்வாதிகள், 270 அப்பாவி உயிர்களின் சிதைந்த உடல்களையும், உயிருக்குப் போராடும் அல்லது நிரந்தர காயங்களுடன் வாழும் நூற்றுக்கணக்கானோரையும் வைத்து அரசியல் விளையாடுகிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டு முன்வைக்கப்படுகிறது. இது, குற்றவாளிகள் தண்டனையிலிருந்து தப்பிக்கும் அவல நிலையை மீண்டும் மீண்டும் நினைவூட்டுகிறது.

இந்தக் கொடூரமான தாக்குதல்களின் பொருளாதாரத் தாக்கம் குறித்து போதுமான கவனம் செலுத்தப்படவில்லை. உண்மையில், இது ஏப்ரல் 2022 இல் இலங்கையின் பொருளாதார வீழ்ச்சிக்கு ஒரு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது. இன்றுவரை லட்சக்கணக்கான மக்களின் வாழ்வாதாரத்தை இது பாதித்துள்ளது. இந்த நாட்டின் நான்கு முன்னணி ஹோட்டல்கள் ஏன் திடீரென பயங்கரவாத இலக்குகளாக மாறின என்பதற்கான நம்பகமான விளக்கத்தை யாரும் இதுவரை வழங்கவில்லை என்பது வியப்பளிக்கிறது. இந்தத் தாக்குதல்கள் குறைந்தது மூன்று மாதங்களுக்காவது சுற்றுலாப் பயணிகளின் வருகையை முற்றிலுமாக நிறுத்தின. முந்தைய ஆண்டில் 2.3 மில்லியன் சுற்றுலாப் பயணிகளால் கிடைத்த 4.5 பில்லியன் டொலர் வருவாயில் பாரிய சரிவு ஏற்பட்டது.

இதுவரை கேட்கப்படாத முக்கியமான கேள்வி என்னவென்றால், அந்த நேரத்தில் இலங்கையின் செழிப்பான சுற்றுலாத் துறையை அழிப்பதன் மூலம் யார் பயனடைந்தார்கள்? தேவாலயங்களும் கிறிஸ்தவ விசுவாசிகளும்தான் இலக்கா அல்லது ஹோட்டல்கள் வெறும் பக்க விளைவுகளா, அல்லது அதற்கு மாறாக நடந்ததா என்ற கேள்வி எழுகிறது. இந்த நாட்டிற்கு பதில்கள் தேவை.

தேசிய மக்கள் சக்தி (NPP) அரசாங்கம் விரைவான நீதியை உறுதி அளித்ததன் மூலமே ஆட்சிக்கு வந்தது என்பது ஏமாற்றமளிக்கிறது. தேர்தல்கள் நெருங்கும்போதெல்லாம் அரசியல்வாதிகள் இந்த பிரச்சினையை வெறும் அரசியல் ஆதாயத்திற்காக மட்டுமே பயன்படுத்துகிறார்கள் என்ற குற்றச்சாட்டு பரவலாக உள்ளது. ஜனாதிபதித் தேர்தல் வெற்றிக்குப் பிறகு, கொழும்பு பேராயர் மல்கம் கார்டினல் ரஞ்சித், இரத்தம் தோய்ந்த பலிபீடத்தைக் கொண்ட கட்டுவாப்பிட்டி புனித செபாஸ்டியன் தேவாலயத்திற்கு தற்போதைய ஜனாதிபதியை அழைத்தார் – இது கத்தோலிக்க வழிபாட்டுத் தலத்தில் இதற்கு முன் நிகழ்ந்திராத ஒரு செயல். அரசியல்வாதிகளுக்கு இடமில்லை என்றும், சில வாரங்களில் அல்லது மாதங்களுக்குள் சூத்திரதாரிகள் அம்பலப்படுத்தப்படுவார்கள் என்றும் ஜனாதிபதி உறுதியளித்தார். அடுத்த மாதம் நடந்த பொதுத் தேர்தல் முடிவுகள் அந்த வாக்குறுதியின் எதிரொலியாக அமைந்தன.

இருப்பினும், ஐந்து மாதங்களுக்குப் பிறகு, ஜனாதிபதி அதே வாக்குறுதியை மீண்டும் அளித்தார். ஈஸ்டர் தாக்குதல்களின் ஆறாவது ஆண்டு நிறைவையொட்டி, கார்டினல் ஒரு இறுதிக் கெடுவை விதித்தார். சூத்திரதாரிகள் அம்பலப்படுத்தப்படாவிட்டால் மக்களை வீதிகளில் இறக்க வேண்டியிருக்கும் என்று அவர் எச்சரித்தார். இன்று அந்த நாள். அம்பலப்படுத்தல் நடக்குமா அல்லது கார்டினல் பேசுவாரா என்பதை பொறுத்திருந்து பார்க்க வேண்டும். எது நடந்தாலும், இன்னும் இரண்டு வாரங்களில் நடைபெறவுள்ள உள்ளூராட்சித் தேர்தல்களின் முடிவுகள் மக்களின் எண்ணங்களை பிரதிபலிக்கும்.

கார்டினல் விதித்த கெடு அல்லது அரசாங்கத்தின் வாக்குறுதிகள் இருந்தபோதிலும், சாதாரண மக்கள் முன்னேற்றம் இல்லாததாலும், முடிவுகள் வெளியிடப்படாததாலும் ஏமாற்றமடைந்துள்ளனர். இது, மேற்பரப்பிற்கு அப்பால் ஏதோ மறைந்திருக்கிறதா என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது.

இயல்பாகவே, இந்தத் தாக்குதல்கள் அரசியல் நோக்கம் கொண்டவை என்பது தெளிவாகிறது. அப்படியானால், இந்தத் தாக்குதல்களால் அதிகம் பயனடைந்த அரசியல்வாதி யார்? தாக்குதல்கள் நடந்தபோது பிரதமராக இருந்த ரணில் விக்கிரமசிங்க தலைமையிலான ஐக்கிய தேசியக் கட்சி, 2020 பாராளுமன்றத் தேர்தலில் ஒரு இடத்தைக் கூட வெல்ல முடியாத அளவுக்கு வீழ்ச்சியடைந்தது. விகிதாசார பிரதிநிதித்துவ தேர்தல் முறையால்தான் அது ஒரு போனஸ் இடத்தைப் பெற்றது – பின்னர் விக்கிரமசிங்கவை ஜனாதிபதி பதவிக்கு கொண்டு சென்ற அதே கட்சி.

குற்றத்தை விசாரிக்க ஸ்கொட்லாந்து யார்டை அழைப்பதாக உறுதியளித்து சரியான பாதையில் தொடங்கிய விக்கிரமசிங்க, ஜனாதிபதியாக இருந்தும் தனது வாக்குறுதியை நிறைவேற்றத் தவறி நாட்டை மீண்டும் ஏமாற்றினார். முந்தைய தேர்தல் முடிவுகள் இதை தெளிவாக நிராகரித்தன. 2019 இல் ராஜபக்ஷவும், 2022 இல் விக்கிரமசிங்கவும் விரைவான விசாரணைக்கான வாக்குறுதிகளைக் காப்பாற்றத் தவறிய நிலையில், கொழும்பு பேராயர் மூன்றாவது முறையாகவும் நம்புவதற்கு மன்னிக்கப்படலாம். ஆனால் அரசாங்கத்தின் மீது அவருக்கு நம்பிக்கை இருந்தபோதிலும், பல வாக்குறுதிகள் மற்றும் காலக்கெடுவுகள் கடந்துவிட்டன. தாமதிக்கப்படும் நீதி மறுக்கப்பட்ட நீதிக்குச் சமம் என்பது சுவரில் எழுதப்பட்டிருக்கும் உண்மை.