வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக காணிகள் கையகப்படுத்தப்பட்டது நீண்டகாலமாக நிலவும் ஒரு பிரச்சினையாகும். இலங்கை உள்நாட்டுப் போர் முடிவடைந்த பின்னரும், கணிசமான அளவிலான காணிகள் இராணுவக் கட்டுப்பாட்டின் கீழேயே இருந்து வருகின்றன. இதனால், ஆயிரக்கணக்கான குடும்பங்கள் தமது வாழ்வாதாரத்தை இழந்து நிர்க்கதியாக நிற்கின்றனர். விவசாயம் மற்றும் மீன்பிடி போன்ற தமது பாரம்பரிய தொழில்களை மேற்கொள்ள முடியாமல் அவர்கள் பல்வேறு பொருளாதார மற்றும் சமூக நெருக்கடிகளைச் சந்தித்து வருகின்றனர். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அறிக்கைகள் மற்றும் சர்வதேச மன்னிப்புச் சபையின் தரவுகளின்படி, இன்னும் கணிசமான அளவிலான தனியார் காணிகள் இராணுவத்தின் வசம் உள்ளன (Amnesty International, 2020). இந்த நிலை நீடிப்பதால், இப்பகுதிகளின் சமூக நல்லிணக்கம் மற்றும் பொருளாதார மீட்சி ஆகியவை கேள்விக்குறியாகியுள்ளன.
ஜனாதிபதியின் இந்த அறிவிப்பு வரவேற்கத்தக்கதாக இருப்பினும், இதன் நடைமுறைச் சாத்தியக்கூறுகள் குறித்து பல கேள்விகள் எழுகின்றன. முதலாவதாக, "மிக விரைவில்" என்பது எவ்வளவு கால அவகாசத்தைக் குறிக்கிறது என்பது தெளிவுபடுத்தப்பட வேண்டும். காணிகளை அடையாளப்படுத்துதல், உரிமை கோருபவர்களை உறுதிப்படுத்துதல் மற்றும் சட்டரீதியான விடுவிப்பு நடைமுறைகளை நிறைவு செய்தல் ஆகியவை சிக்கலான மற்றும் நேரமெடுக்கும் செயற்பாடுகளாகும். கடந்த காலங்களில் காணிகள் விடுவிப்பு தொடர்பாக அரசாங்கங்கள் அளித்த வாக்குறுதிகள் முழுமையாக நிறைவேற்றப்படாத நிலையில், இந்த அறிவிப்பின் மீது மக்கள் முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பதற்கு கால அவகாசம் தேவைப்படும்.
இரண்டாவதாக, விடுவிக்கப்படும் காணிகளில் விவசாயம் செய்வதற்கான "அனைத்து ஏற்பாடுகளையும்" அரசாங்கம் செய்து கொடுக்கும் என்று ஜனாதிபதி குறிப்பிட்டுள்ளார். இது விவசாயத்திற்கான உதவிகள், நீர்ப்பாசன வசதிகள், விதைகள், உரங்கள் மற்றும் தொழில்நுட்ப உதவிகள் போன்றவற்றை உள்ளடக்குமா என்பது தெளிவுபடுத்தப்பட வேண்டும். வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் விவசாயம் நீண்டகாலமாக போதிய முதலீடு மற்றும் நவீன தொழில்நுட்பங்களின் பற்றாக்குறையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. சிறு விவசாயிகளுக்கு கடன் வசதிகள் கிடைப்பதில் உள்ள சிரமங்கள் மற்றும் சந்தைப்படுத்தல் பிரச்சினைகள் போன்றவையும் கவனத்தில் கொள்ளப்பட வேண்டும். அரசாங்கம் உறுதியளித்துள்ள உதவிகள் எந்த வகையில் வழங்கப்படும், அவை விவசாயிகளின் தேவைகளை முழுமையாக பூர்த்தி செய்யுமா என்பது பொறுத்திருந்து பார்க்க வேண்டிய விடயமாகும்.
மேலும், காணிகள் விடுவிக்கப்படும்போது, முன்னர் அங்கு வாழ்ந்த மக்கள் மீண்டும் தமது நிலங்களுக்குத் திரும்புவதில் பல்வேறு சவால்கள் இருக்கலாம். பல குடும்பங்கள் இடம்பெயர்ந்து நீண்ட காலமாக வேறு இடங்களில் வாழ்ந்து வருவதால், அவர்கள் மீண்டும் தமது சொந்த நிலங்களில் புதிய வாழ்க்கையைத் தொடங்குவதற்கு சமூக, பொருளாதார மற்றும் உளவியல் ரீதியான உதவிகள் தேவைப்படலாம். வீடுகள், அடிப்படை வசதிகள், பாடசாலைகள் மற்றும் சுகாதார சேவைகள் போன்றவற்றை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதும் அவசியமாகும்.
ஜனாதிபதி தனது உரையில், தான் சிங்கள மக்களுடன் அதிகளவில் நெருங்கிப் பழகுவதாகவும், அவர்கள் மத்தியில் அதிகளவில் பொதுக்கூட்டங்களை நடத்திய போதிலும், தமிழ் மொழி பேசுகின்ற மக்கள் தம்மீது வைத்த நம்பிக்கையை ஒருபோதும் சீர்குலைக்கப் போவதில்லை என்று வலியுறுத்தியுள்ளார். இது ஒரு முக்கியமான கூற்றாகும். வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் காணிகள் விடுவிப்பு என்பது வெறும் பொருளாதார அல்லது அபிவிருத்தி சார்ந்த பிரச்சினை மட்டுமல்ல. இது இன நல்லிணக்கம் மற்றும் நம்பிக்கையை கட்டியெழுப்புவதற்கான ஒரு முக்கியமான நடவடிக்கையாகும். அரசாங்கம் இந்த வாக்குறுதியை உண்மையாக நிறைவேற்றுவதன் மூலம், தமிழ் பேசும் மக்களின் நம்பிக்கையை வெல்ல முடியும்.
எனது அனுபவத்தின் அடிப்படையில், வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் காணிகள் விடுவிப்பு மற்றும் விவசாய அபிவிருத்தியை வெற்றிகரமாக முன்னெடுப்பதற்கு சில பரிந்துரைகளை முன்வைக்கிறேன்:
-
காலக்கெடுவுடன் கூடிய செயல்திட்டம்: காணிகளை விடுவிப்பதற்கான தெளிவான காலக்கெடுவுடன் கூடிய ஒரு விரிவான செயல்திட்டத்தை அரசாங்கம் வகுக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டிய நடவடிக்கைகள், பொறுப்பான திணைக்களங்கள் மற்றும் எதிர்பார்க்கப்படும் கால அவகாசம் ஆகியவை இந்த செயல்திட்டத்தில் தெளிவாக குறிப்பிடப்பட வேண்டும். இந்த செயல்திட்டம் பொதுமக்களுக்குத் தெரியப்படுத்தப்பட வேண்டும்.
-
பங்கேற்பு அணுகுமுறை: காணிகள் விடுவிப்பு மற்றும் விவசாய அபிவிருத்தி தொடர்பான கொள்கை முடிவுகளை எடுக்கும்போது, பாதிக்கப்பட்ட மக்கள், உள்ளூர் சமூக அமைப்புகள் மற்றும் சிவில் சமூகக் குழுக்களின் கருத்துக்களைக் கேட்பது அவசியம். அவர்களின் தேவைகளையும் கவலைகளையும் உள்வாங்கி, பொருத்தமான தீர்வுகளை அமுல்படுத்த வேண்டும்.
-
விவசாயத்திற்கான முழுமையான உதவி: விடுவிக்கப்படும் காணிகளில் விவசாயம் செய்ய விரும்பும் மக்களுக்குத் தேவையான அனைத்து உதவிகளையும் அரசாங்கம் வழங்க வேண்டும். இதில், நிலத்தை பண்படுத்துவதற்கான உதவிகள், தரமான விதைகள் மற்றும் உரங்கள் வழங்குதல், நவீன நீர்ப்பாசன முறைகளை அறிமுகப்படுத்துதல், விவசாயக் கடன் வசதிகளை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தல் மற்றும் விளைபொருட்களை சந்தைப்படுத்துவதற்கான உதவிகளை வழங்குதல் ஆகியவை அடங்கும். இடைத்தரகர்கள் இல்லாமல் விவசாயிகள் தமது விளைபொருட்களை நேரடியாக சந்தைப்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்க வேண்டும்.
-
சமூக மற்றும் பொருளாதார மீள்கட்டமைப்பு: காணிகளை இழந்து இடம்பெயர்ந்த மக்கள் மீண்டும் தமது சொந்த இடங்களில் வாழ்க்கையைத் தொடங்குவதற்குத் தேவையான சமூக மற்றும் பொருளாதார உதவிகளை வழங்குவது அவசியம். வீடுகள், பாடசாலைகள், சுகாதார நிலையங்கள் மற்றும் அடிப்படை கட்டமைப்பு வசதிகளை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதற்கு அரசாங்கம் முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும். சுயதொழில் வாய்ப்புகளை உருவாக்குவதற்கும், வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் பயிற்சி மற்றும் நிதி உதவிகளை வழங்க வேண்டும்.
-
நில உரிமை மற்றும் இழப்பீடு: காணிகள் விடுவிக்கப்படும்போது, சரியான உரிமையாளர்களுக்கு அவை சென்றடைவதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும். காணிகளை இழந்தவர்களுக்கு உரிய இழப்பீடு வழங்குவது தொடர்பாகவும் அரசாங்கம் கவனம் செலுத்த வேண்டும். இது பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் பொருளாதார நெருக்கடியை ஓரளவுக்கு தணிக்கும்.
-
வெளிப்படைத்தன்மை மற்றும் பொறுப்புக்கூறல்: காணிகள் விடுவிப்பு மற்றும் விவசாய அபிவிருத்தி தொடர்பான அனைத்து நடவடிக்கைகளிலும் வெளிப்படைத்தன்மையை அரசாங்கம் உறுதிப்படுத்த வேண்டும். மேற்கொள்ளப்படும் முன்னேற்றங்கள் குறித்து அவ்வப்போது பொதுமக்களுக்குத் தெரியப்படுத்த வேண்டும். இந்த செயற்பாடுகளில் குறைபாடுகள் அல்லது தாமதங்கள் ஏற்பட்டால், அதற்கு பொறுப்பானவர்கள் மீது நடவடிக்கை எடுக்கப்பட வேண்டும்.
-
சர்வதேச ஒத்துழைப்பு: காணிகள் விடுவிப்பு மற்றும் இப்பகுதிகளின் அபிவிருத்திக்காக சர்வதேச அமைப்புகள் மற்றும் நாடுகளின் உதவிகளைப் பெறுவதற்கு அரசாங்கம் முயற்சிகளை மேற்கொள்ளலாம். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் முகவர் நிலையங்கள் மற்றும் பிற சர்வதேச அபிவிருத்தி நிறுவனங்களின் தொழில்நுட்ப மற்றும் நிதி உதவிகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்வது பயனுள்ளதாக இருக்கும்.
வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் காணிகள் விடுவிப்பு என்பது நீண்டகாலமாக எதிர்பார்க்கப்படும் ஒரு முக்கியமான நடவடிக்கையாகும். ஜனாதிபதியின் இந்த வாக்குறுதி நிறைவேற்றப்படுமாயின், இப்பகுதி மக்களின் வாழ்வாதாரம் மேம்படும் என்பதோடு, இன நல்லிணக்கத்திற்கும் வழிவகுக்கும். எனினும், இந்த வாக்குறுதியை நடைமுறைப்படுத்துவதில் உள்ள சவால்களை அரசாங்கம் உணர்ந்து, திட்டமிட்ட மற்றும் வெளிப்படையான முறையில் செயற்படுவது அவசியமாகும். வெறும் வாக்குறுதிகளாக இல்லாமல், உறுதியான நடவடிக்கைகளின் மூலம் மக்களின் நம்பிக்கையை வெல்ல வேண்டியது அரசாங்கத்தின் பொறுப்பாகும்.
Reference
Amnesty International. (2020). Sri Lanka: No End in Sight: Accountability for War Crimes and Crimes Against Humanity. (Data available online).
0 comments:
Post a Comment