இந்தியா, ஜேவிபி, மற்றும் இலங்கையின் எதிர்காலம்

ஒரு காலத்தில் இந்தியா என்றால் எதிர்ப்பின் பரிமாணமாகவே கருதப்பட்ட நாடாக இருந்தது. இலங்கையில் இந்தக் குரலை மிகத் துளியாய், தீவிரமாக வெளிப்படுத்திய அரசியல் இயக்கம், ஜனதா விமுக்தி பெரமுனா (ஜேவிபி). இந்த இயக்கத்தின் மெய்நிகரான தலைவர் ரோஹண விஜேவீர, இந்திய மேலாதிக்கத்திற்கு எதிராக தன்னுடைய வாழ்நாளையே அர்ப்பணித்தார். அவரது எழுத்துக்களிலும் சொற்பொழிவுகளிலும் “இந்திய விரிவாக்கம்” என்ற சொல் தொடர்ந்து ஒலித்தது. ஆனால் இன்று, ஜேவிபி தலைமையிலான அரசாங்கம் இந்தியாவின் மைய அரசியலில் தங்களைக் கையெழுத்தாளர் நிலையில் பார்த்ததைக் காணும் போது, “விஜேவீர” என்ற பெயர், வெறும் தொன்மைக்குரிய கதாபாத்திரமாகவே தோன்றுகிறது.

இன்று ஜேவிபியின் புதிய தலைமையகம், தங்களின் அடிப்படை குரல்களை மௌனமாக அடக்கும் நிலையில் இருக்கிறது. பிரதமர் மோடி நாட்டுக்கு வருகை தருவது, பாரம்பரிய எதிர்ப்பாளர்களால் ஏற்பாடு செய்யப்படுவது, எதிர்பாராத மாயாஜாலமாய் மாற்றமடைந்துள்ளது. “இந்திய விரிவாக்கம்” என்ற சொல் ஒருபோதும் இல்லாததைப்போல, “இந்தோ-பசிபிக்” என்ற புதிய சொல், இந்திய அரசியல்திட்டத்தின் மையமாக மாறியுள்ளது. இது, அமெரிக்கா தலைமையிலான கூட்டணியில் இந்தியா, ஆஸ்திரேலியா உள்ளிட்ட நாடுகளுடன் இணைந்து செயல்படும் பன்முகத்தன்மை வாய்ந்த திட்டம்.

இந்த திட்டத்துக்கு எதிர்ப்பாக சீனா, ரஷ்யா, வட கொரியா போன்ற நாடுகள் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கின்றன. ஆனால் இலங்கை, இந்த மையத்தில் இருந்து, ஒரு மர்மமான அமைதியில் தங்களின் ஒப்பந்தங்களைச் செய்து கொண்டு வருவது, சந்தேகங்களை தூண்டும் செயல். “மோடி எதற்காக வருகிறார்?”, “எந்த ஒப்பந்தங்கள் கையெழுத்தாகின்றன?” என்ற பொதுமக்களின் கேள்விகள் இப்போது அரசியல் விவாதத்தில் முக்கியத்துவம் பெற்றுள்ளன. இந்திய ஊடகங்களில் வெளியான தகவல்களின்படி, பாதுகாப்பு மற்றும் இராணுவ ஒப்பந்தங்கள் தொடர்பாக இருநாட்டு தலைவர்களும் விவாதித்துள்ளனர் என்பது ஆச்சரியமளிக்கிறது.

இலங்கையில் பாதுகாப்புப் பிரச்சனை இல்லை என்று உள்ளூர் அதிகாரிகள் பெருமையாகக் கூறுகின்ற நேரத்தில், இந்த வகையான பாதுகாப்பு ஒப்பந்தம் எதற்காக? இது சீனாவை எதிர்க்கும் இந்திய அரசியலின் ஒரு பரிமாணமாக இருக்கக்கூடுமா? என்ற கேள்வி எழுகிறது. இது, இந்தியாவின் நிலையை வலுப்படுத்தும் முயற்சியாயிருந்தால், அது இலங்கையின் நலனுக்கு பீடகமாக அமையக்கூடும் என நிபுணர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.

இவ்வாறு, ஒரு காலத்தில் இந்தியா மற்றும் அதன் உள்நோக்கங்களை கடுமையாக எதிர்த்த ஜேவிபி, இன்று அதே இந்தியாவுடன் முக்கிய ஒப்பந்தங்களில் கையெழுத்திடும் நிலைக்கு வந்துள்ளது. இதனை மக்கள் மன்னிக்கமாட்டார்கள் என்று சொல்லவில்லை. ஆனால், ஏன்? எதற்காக? என்பதை சரிவர வெளிப்படுத்தாத அரசாங்கம் மீது நம்பிக்கை குறைவடையும்.

500 மெகாவாட் சம்பூர் மின் நிலையம், ஜி.எஸ்.பி. சலுகைகள், சீன எதிர்ப்பு மற்றும் மோடியின் பயணம் – இவை அனைத்தும் இலங்கையின் எதிர்காலத்தை வரையறுக்கும் முக்கிய களங்களாக மாறியுள்ளன. மக்கள் இனி கோபத்தையும், ஏமாற்றத்தையும் வெளிப்படுத்த தயாராக இருக்கிறார்கள். “போராட்டங்கள் முடிந்துவிட்டன” என்பது உண்மைதான், ஆனால் அந்தப் போராட்டங்களை மேற்கொண்டவர்கள் இப்போது ஆட்சியில் இருக்கும்போது, அவர்கள் இனி “வேலை செய்ய வேண்டும்” என்பதே மக்களின் கூச்சல்.

திசைகாட்டிகள் தங்கள் புதிய பாதையில் சிறந்த முடிவுகளை எடுக்க வேண்டிய தருணம் இது. பொருளாதாரம் இன்னும் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில்தான் இருக்கிறது. கடந்த கால அடையாளங்களை மறந்து, புதிய பெயர்களில் பழைய பாதைகள் மீண்டும் படிக்கப்படுவதை மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். மக்களிடம் நேரடியாக உண்மையைச் சொல்லுங்கள். இல்லையெனில், சந்தேகங்கள் நிஜமாக மாறும்.

இன்றைய அரசியல், மக்கள் நினைவுகளின் மீதான அரசியலாகவே உருவாகியுள்ளது. மறந்த நினைவுகள் மீண்டும் எழும்பும் பொழுது, அரசியல் நிலைப்பாடுகளும் மாற்றமடையும். ஆனால், மக்கள் மட்டும் மறக்கமாட்டார்கள்.

#ஜனதாவிமுக்திபெரமுனா(ஜேவிபி)