வழிகாட்டுதல் இல்லாத இளைஞர்களும், வளர்ச்சியின் வாசல் கதவுகளும்!

என் அன்பான மக்களே, இளைய தலைமுறையே!

இன்று நான் உங்கள் முன் நிற்பது, நமது சமூகத்தின் மிகவும் முக்கியமான ஒரு சவாலைப் பற்றிப் பேச. அது, வழிகாட்டுதல் இல்லாத படித்த இளைஞர்கள் எதிர்கொள்ளும் அலைக்கழிப்பு. உலகம் ஒரு கிராமமாகச் சுருங்கிவிட்ட இந்த யுகத்தில், சவால்களை விட சந்தர்ப்பங்கள் நமக்கு ஏராளமாகக் கொட்டிக்கிடக்கின்றன. ஆனால், அதை நாம் சரியாகப் பயன்படுத்தத் தவறிவிடுகிறோமோ என்ற கேள்வி என் மனதை வாட்டுகிறது.

பட்டப்படிப்பு முடிக்காத எவரும், வேலை தேடிப் பதாகைகளைத் தூக்கிய சரித்திரம் எனக்குத் தெரிந்ததில்லை. அவர்கள் ஏதோ ஒரு வகையில் தங்களுக்குரிய தொழிலில் ஈடுபட்டு முன்னேறுகிறார்கள். ஆனால், இவ்வளவு கற்று, பட்டம் பெற்றவர்கள் ஏன் சுயாதீனமாகத் தொழில் தேடவோ, உருவாக்கவோ தயங்குகிறார்கள்? "கோழி மேய்த்தாலும் கவர்ணமென்டில் மேய்க்க வேண்டும்" என்ற நம் சமூகத்தின் ஆழமான எண்ணம், அரச வேலைகளின் மீதான மோகம், நம் திறமைகளை முடக்கிப் போடுகிறதோ?

கடந்த காலங்களில் வேலையில்லாப் பட்டதாரிகள் வீதிகளில் இறங்கிப் போராடியபோது, அவர்கள் தண்ணீர் மற்றும் கண்ணீர் புகைகொண்டு விரட்டப்பட்டதைக் கண்டோம். தேர்தல் காலங்களில் மட்டும் அள்ளி வழங்கப்படும் வேலைவாய்ப்புகள், பலருக்கு இடமில்லாத அரச அலுவலகங்களில் திணிக்கப்பட்டு, நம் அரசின் கட்டமைப்பை வீங்கச் செய்கிறது. இது இலங்கைத் தொழில் சந்தையில் ஒரு பெரும் குழப்ப நிலையாகவே நீடிக்கிறது.

வாய்ப்புகளின் பெருங்கடல் - வீணாகும் மனித வளம்

நம்புங்கள், என் நண்பர்களே! மறுபுறம், தொழில்நுட்பம், கட்டுமானத் துறை மற்றும் சுற்றுலாத் துறை போன்ற துறைகளில் வேலைவாய்ப்புகள் குவிந்து கிடக்கின்றன. இந்தத் துறைகளுக்குத் தேவையான ஊழியர்களை இந்தியா, சீனா, நேபாளம் போன்ற வெளிநாடுகளில் இருந்து இறக்குமதி செய்ய வேண்டிய அவல நிலை நிலவுகிறது.

ஆனால், இன்னொருபுறம் நமது மனித வளம் வீணாகிறது. உற்பத்தித் திறன் குறைந்த விவசாயத் துறையில் அதிகமான ஊழியர்கள் தேங்கிக் கிடக்கிறார்கள். விவசாயத்திற்கு வழங்கப்படும் மானியங்கள், அரச துறையில் வழங்கப்படும் ஓய்வூதியம் போன்ற கவர்ச்சிகரமான அம்சங்கள், மக்களை உற்பத்தித்திறன் அற்ற துறைகளில் கட்டிப் போடுகின்றன. இது நாட்டுக்கும், வீட்டுக்கும் நஷ்டம் என்பதை துறைசார்ந்தவர்கள் சுட்டிக்காட்டுவது உண்மைதானே?

விவசாயத் துறையின் மொத்த பங்களிப்பு வெறும் 7% மட்டுமே. ஆனால், இதில் 28% ஊழியர்கள் ஈடுபடுகிறார்கள். வறட்சி, வெள்ளம் போன்ற இயற்கைச் சீற்றங்களால் பாதிப்பு ஏற்படும்போது, இவர்கள் நகர்ப்புறங்களுக்குச் சென்று கட்டிட வேலைகளுக்குச் சென்றுவிட்டு, நிலைமை சீரானதும் மீண்டும் வீடு திரும்புகிறார்கள். இது அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை ஒரு சுழற்சிக்குள் சிக்க வைக்கிறது.

சமூகத்தின் எதிர்பார்ப்பும், தகுதிகளின் குறைபாடும்

இலங்கையில் வாழும் பெரும்பாலானோர், அதிக சம்பளம், சமூக அங்கீகாரம், மதிப்புமிக்க வேலையைத்தான் எதிர்பார்க்கிறார்கள். சிலர் பணத்தை விட, வேலையின் மூலம் கிடைக்கும் மரியாதையையும், நிரந்தரத் தொழில் பாதுகாப்பையுமே விரும்புகிறார்கள். அரச தொழிலுக்கான இந்த அதீத கிராக்கிக்கு இதுவே காரணம். கிராமப்புறங்களில், அரச தொழிலில் இல்லாதவர்கள் பொது நிகழ்வுகளுக்கு அதிதிகளாக அழைக்கப்படுவதில்லை. சான்றிதழ்களுக்கும், பரிந்துரைகளுக்கும் அரச ஊழியர்களை நாட வேண்டிய நிலை, இந்த மோகத்தை மேலும் உறுதிப்படுத்துகிறது.

தனியார் துறையில் அதிக சம்பளம் கிடைத்தாலும், அரச துறையில் கிடைப்பது போன்ற சமூக மரியாதை அவர்களுக்குக் கிடைப்பதில்லை. இந்த மோசமான மனப்பாங்கு, உண்மையான திறனாளிகளை வேலை தேடுபவர்களுடன் இணைக்க முடிவதில்லை. மேலும், போட்டித்தன்மை வாய்ந்த தனியார் துறையில் இணைந்து வேலை செய்யத் தேவையான மென் திறன்கள் (Soft Skills), அதாவது ஆங்கில அறிவு, தொடர்பாடல் திறன், விளக்கக்காட்சித் திறன் போன்றவை பல இளைஞர்களிடம் இல்லாதது ஒரு பெரிய சவாலாகப் பார்க்கப்படுகிறது.

இந்த மனப்பாங்குக்குள் வாழ முடியாத திறமையான ஊழியர்கள், வருடா வருடம் வெளிநாடுகளுக்கு "ப்ளூ காலர்" வேலை தேடிச் செல்வது, நமது நாட்டுக்கு ஒரு பெரும் இழப்பாகவே தெரிகிறது.

எதிர்காலத்திற்கான தீர்வுகள்: நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்?

ஆகவே, இந்த குழப்பமான நிலையில் இருந்து மீண்டு, ஒரு நிலையான வளர்ச்சிப் பாதையை நோக்கி நாம் நகர வேண்டும் என்றால், கொள்கை ரீதியான மாற்றங்கள் அவசியமாகின்றன. கொள்கை வகுப்பாளர்கள் உலகமயமாக்கலின் பிரதிபலிப்பையும், தொழில்நுட்ப மாற்றங்களையும் நன்கு புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இன்று இருக்கும் தொழில்கள் நாளை காணாமல் போகலாம். தொழிலாளர்களின் மதிப்பும் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. இத்தகைய காரணிகளைப் புரிந்துகொண்டால்தான் ஒரு நீண்ட கால தந்திரோபாயத்தை உருவாக்க முடியும்.

• தனியார் துறையில் ஓய்வூதியம் மற்றும் பிற சலுகைகள்: அரச துறைக்கு இணையாக தனியார் துறையிலும் ஓய்வூதியம் மற்றும் பிற சலுகைகளை வழங்குவதன் மூலம், தொழில் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்தி, அத்துறைக்குத் திறமையானவர்களை ஈர்க்க முடியும். இது பெரும் மாற்றங்களை உருவாக்கும்.
• பிராந்திய வளர்ச்சி: மேல் மாகாணத்தை மையப்படுத்தியே வேலைவாய்ப்புகள் குவிந்துள்ளன. இதனை மாற்றி, கிராமப்புறங்கள் மற்றும் பிராந்திய மட்டங்களில் உற்பத்திச் செயல்பாடுகளை முன்னெடுத்து, வேலைவாய்ப்புகளை ஊக்குவிப்பதன் மூலம் வறுமையைக் குறைக்கலாம்.
• கல்வி முதலீடு: கல்விக்காக மேலதிக 10% நிதியை வரவு செலவுத் திட்டத்தில் ஒதுக்க வேண்டும். குறிப்பாக, நலிவுற்ற மாணவர்களுக்கு, காலை உணவு கிடைக்காத பிள்ளைகளுக்கு ஊட்டச்சத்து உணவைப் பெற கூப்பன் திட்டங்களை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும்.
• பாடசாலை மேம்பாடு: மாகாண சபைக்குக் கீழ் வரும் எல்லா வசதிகளும் கொண்ட பாடசாலைகளை, மாகாண சபைக்குக் கீழ் வரும் பிரதேச சபை மட்டத்தில் எடுத்துச் செல்ல வேண்டும். குறைவான ஆசிரியர், ஏனைய வளங்கள் உள்ள பாடசாலைகளைத் தொடர்ந்து கண்காணித்து, அவற்றை நிவர்த்தி செய்ய அமைச்சரவை முடிவெடுக்க வேண்டும். 50 மாணவர்களுக்குக் குறைவாக இயங்கும் 1486 பாடசாலைகள், 50-100 மாணவர்களுடன் இயங்கும் 1560 பாடசாலைகள், வெறும் 9 ஆசிரியர்களுடன் இயங்கும் 3133 பாடசாலைகள் போன்ற நிலைகளைக் கவனமாகக் கையாள வேண்டும். இது வறிய மாணவர்களின் ஆர்வத்தை அதிகரித்து, இடைவிலகும் வீதத்தைக் குறைத்து, கல்வியால் வறுமையடையாத ஒரு சமூகத்தைச் சிருஷ்டிக்கும்.
• தொழில் வழிகாட்டல்: ஆரம்பப் பாடசாலை தொடங்கி உயர்தரம் வரை தொழில் வழிகாட்டல்களை அறிமுகப்படுத்த வேண்டும். அத்துடன், இம்மாணவர்களுக்குத் தகுந்தாற்போல் ஆற்றுப்படுத்தும் பயிற்சி பெற்ற ஆசிரியர்களை நியமிக்க வேண்டும்.
• சுயதொழில் ஊக்குவிப்பு: பாடசாலை மற்றும் பல்கலைக்கழக மட்டத்திலிருந்தே சுயதொழில் வாய்ப்புகளை ஊட்டி வளர்க்க வேண்டும். இதுவே முழு உற்பத்தியையும் நமது மனித வளங்களைப் பயன்படுத்திப் பெற்றுக்கொள்வதற்கான வழி.
• தொழில்நுட்பத் துறை வளர்ச்சி: சில வருடங்களுக்கு முன் நடத்தப்பட்ட ஆய்வின்படி, தகவல் தொழில்நுட்பத் துறைக்கு மேலதிகமாக 12,000 ஊழியர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். 2013இல் வெறும் 500 தொழிலாளர்கள் இருந்த இத்துறை இன்று 15,000 தொழிலாளர்களுக்கும் மேல் தேவைப்படும் அளவுக்கு வளர்ந்துள்ளது. ஆனால், உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் வெறும் 9,076 பட்டதாரிகளையே இத்துறைக்கு வழங்கக்கூடிய நிலை பெரிய பற்றாக்குறையைக் காட்டுகிறது. இளைஞர் யுவதிகளை இத்துறைக்கு ஈர்த்தெடுக்க நாம் சிந்திக்க வேண்டும்.

மட்டக்களப்பு மாவட்டம் போன்ற பின்தங்கிய பகுதிகளில் வறுமை அதிகமாக உள்ளது. அங்கு, விவசாயம், மீன்பிடி, கூலித்தொழில் செய்யும் குடும்பங்களில் இருந்து வரும் வறிய சிறுவர்களின் கல்வியில் அதிவிசேட கவனம் செலுத்த வேண்டும். இலங்கையின் வருமானப் பகிர்வில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வை நீக்கி, சமமான வருமானப் பகிர்வுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்து கொள்கை ரீதியான நிரந்தர மாற்றத்தை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

நம்பிக்கையும், எதிர்காலத்திற்கான வழிநடத்தலும்

என் அருமை இளைய தலைமுறையே,

நமது எதிர்காலம் உங்கள் கைகளில்தான். நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்தால், எந்தச் சவாலையும் சந்திக்க முடியும். உலகப் புகழ்பெற்ற தொழில் அதிபர் ஹென்றி போர்ட் சொன்னது போல, "ஒன்றாக வருவது ஒரு ஆரம்பம்; ஒன்றாக இருப்பது ஒரு முன்னேற்றம்; ஒன்றாக வேலை செய்வது வெற்றி."

கல்வியானது வெறும் சான்றிதழ் அல்ல, அது நமது திறன்களையும், அறிவையும் வலுவூட்டும் ஒரு கருவி. தரமான கல்வி, ஒவ்வொரு சிறுவனின் இயலுமையையும் வெளிக்கொண்டு வரும். எல்லாரும் சமமான கல்வியைப் பெறும் வழி அமைந்தால், ஒட்டுமொத்த வறுமையையும் குறைக்க முடியும். இதுவே நமது குழந்தைகளின் வளம் நிறைந்த எதிர்காலத்துக்கான திருப்புமுனையாக இருக்கும்.

நான் உங்கள் ஒருவன். உங்கள் கனவுகளைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு வழிகாட்டி. வாருங்கள், நாம் அனைவரும் இணைந்து, இந்த நாட்டை வளமான, நீதியான, வாய்ப்புகள் நிறைந்த ஒரு தேசமாக மாற்றுவோம்!