போதைப்பொருள் பாவனையும் குடும்ப வன்முறையும்: இலங்கை சமூகத்தின் மீதான ஒரு கவலை தரும் நிழல்

 "தமிழ் மிரர்" பத்திரிகையில் வெளியான ஒரு செய்தி என்னை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. கிராண்ட்பாஸ் பொலிஸார், மனைவியை கத்தியால் குத்திக் கொன்று, உடலை இரண்டாக வெட்டி குப்பை மேட்டில் வீசியதாக சந்தேகிக்கப்படும் கணவன் மற்றும் மருமகனை கைது செய்துள்ளனர். கொலை செய்யப்பட்ட விமலாவதி (65 வயது) இரண்டு குழந்தைகளின் தாய் என்றும், போதைப்பொருள் கடத்தலில் ஈடுபட்டதாகவும், போதைப்பொருள் வாங்க வந்த இளைஞனுடன் அவருக்கு தொடர்பு இருந்ததாகவும் முதற்கட்ட விசாரணையில் தெரிய வந்துள்ளது. இந்த தனிப்பட்ட சோகமான சம்பவம், இலங்கை சமூகத்தில் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ள இரண்டு பாரிய பிரச்சினைகளான போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறை ஆகியவற்றின் கொடூரமான விளைவுகளை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது. நாடு எங்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறது என்ற கவலை ஒவ்வொரு விழிப்பான குடிமகனின் மனதிலும் எழுவது நியாயமானதே.

இலங்கையில் போதைப்பொருள் பாவனை ஒரு தீவிரமான சமூகப் பிரச்சினையாக உருவெடுத்துள்ளது. தேசிய அபாயகர ஒளடதங்கள் கட்டுப்பாட்டு சபையின் (National Dangerous Drugs Control Board - NDDCB) புள்ளிவிவரங்களின்படி, இலங்கையில் போதைப்பொருள் பாவனையாளர்களின் எண்ணிக்கை தொடர்ந்து அதிகரித்து வருகிறது. 2020 ஆம் ஆண்டு மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரு கணக்கெடுப்பின்படி, 15-64 வயதுக்குட்பட்டவர்களில் 2.5% பேர் ஏதேனும் ஒரு போதைப்பொருளை பயன்படுத்தியுள்ளனர் (National Dangerous Drugs Control Board, 2020). இந்த புள்ளிவிவரம் கவலை அளிப்பதாக இருந்தாலும், உண்மையான எண்ணிக்கை இதை விட அதிகமாக இருக்கலாம் என்று நிபுணர்கள் கருதுகின்றனர். குறிப்பாக இளைஞர்கள் மற்றும் நகர்ப்புறங்களில் போதைப்பொருள் பாவனை அதிகரித்து வருவது எதிர்கால சமூகத்திற்கு ஒரு பெரும் சவாலாக உள்ளது.

போதைப்பொருள் பாவனை தனிநபர்கள் மற்றும் குடும்பங்களை மட்டுமல்ல, ஒட்டுமொத்த சமூகத்தையும் பாதிக்கிறது. குற்றச்செயல்கள் அதிகரிப்பு, சுகாதார பிரச்சினைகள், வேலையின்மை மற்றும் குடும்ப உறவுகளில் விரிசல் போன்ற பல்வேறு எதிர்மறையான விளைவுகளை இது ஏற்படுத்துகிறது. கிராண்ட்பாஸ் சம்பவத்தில், போதைப்பொருள் கடத்தல் மற்றும் தகாத உறவு ஆகியவை கொலையின் முக்கிய காரணங்களாகக் கூறப்படுவது, போதைப்பொருள் பாவனைக்கும் வன்முறைக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பை எடுத்துக்காட்டுகிறது. போதைப்பொருளின் செல்வாக்கின் கீழ் இருக்கும்போது, தனிநபர்கள் தங்கள் நடத்தையை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் வன்முறையில் ஈடுபடுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.

குடும்ப வன்முறை இலங்கையில் ஒரு நீண்டகாலமாக இருந்து வரும் பிரச்சினையாகும். பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் குடும்ப வன்முறையின் முக்கியVictims ஆக உள்ளனர். இலங்கை மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழுவின் அறிக்கைகளின்படி, குடும்ப வன்முறைச் சம்பவங்கள் தொடர்ந்து பதிவாகி வருகின்றன (Human Rights Commission of Sri Lanka, reports available online). பொருளாதார நெருக்கடி, மது பாவனை, மனநலப் பிரச்சினைகள் மற்றும் சமூகப் பழக்கவழக்கங்கள் போன்ற பல்வேறு காரணிகள் குடும்ப வன்முறைக்கு வழிவகுக்கின்றன. கிராண்ட்பாஸ் சம்பவத்தில், கணவன் மனைவியை கொடூரமாக கொலை செய்திருப்பது, குடும்ப வன்முறையின் உச்சக்கட்டமாகும். இதுபோன்ற சம்பவங்கள் சமூகத்தில் அச்சத்தையும் பாதுகாப்பற்ற தன்மையையும் ஏற்படுத்துகின்றன.

போதைப்பொருள் பாவனைக்கும் குடும்ப வன்முறைக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பு சிக்கலானது. போதைப்பொருள் பாவனை ஒரு காரணமாக இருக்கலாம், அதே நேரத்தில் குடும்ப வன்முறை போதைப்பொருள் பாவனைக்கு ஒரு தூண்டுதலாகவும் அமையலாம். பொருளாதார நெருக்கடி மற்றும் சமூக அழுத்தங்கள் போன்ற காரணிகள் தனிநபர்களை போதைப்பொருளுக்கு அடிமையாக்கி, இதன் விளைவாக குடும்பத்தில் வன்முறை வெடிக்கலாம். மறுபுறம், குடும்பத்தில் வன்முறையை எதிர்கொள்பவர்கள், மன அழுத்தத்தை சமாளிக்க போதைப்பொருளை நாடலாம். இந்த சுழற்சியை உடைப்பது மிகவும் அவசியமாகும்.

சர்வதேச அளவில், போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறையை கட்டுப்படுத்துவதற்கு பல்வேறு நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டு வருகின்றன. உதாரணமாக, ஸ்காண்டிநேவிய நாடுகளில் போதைப்பொருள் பாவனையை தடுப்பதற்கும், போதைக்கு அடிமையானவர்களுக்கு புனர்வாழ்வு அளிப்பதற்கும் விரிவான தேசிய கொள்கைகள் அமுல்படுத்தப்பட்டுள்ளன (Norwegian Institute of Public Health, data available online). அதேபோல், கனடா போன்ற நாடுகளில் குடும்ப வன்முறையை தடுப்பதற்கும், பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உதவி செய்வதற்கும் சட்டரீதியான மற்றும் சமூகரீதியான பல பொறிமுறைகள் உள்ளன (Government of Canada, information available online). இந்த நாடுகளின் அனுபவங்களிலிருந்து இலங்கை கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் ஏராளம்.

எனது அனுபவத்தின் அடிப்படையில், இலங்கையில் போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறையை கட்டுப்படுத்துவதற்கு சில அவசர மற்றும் நீண்டகால நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைக்கிறேன்:

1. போதைப்பொருள் தடுப்பு மற்றும் விழிப்புணர்வு: போதைப்பொருளின் தீய விளைவுகள் குறித்து பொதுமக்களுக்கு, குறிப்பாக இளைஞர்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவதற்கான தேசிய அளவிலான பிரச்சாரங்களை தீவிரப்படுத்த வேண்டும். பாடசாலை பாடத்திட்டங்களில் போதைப்பொருள் பாவனையின் ஆபத்துகள் குறித்த தகவல்களை உள்ளடக்க வேண்டும். ஊடகங்கள், சமூக ஊடகங்கள் மற்றும் கலை நிகழ்ச்சிகள் மூலம் இந்த பிரச்சாரங்களை பரவலாக கொண்டு செல்ல வேண்டும்.

2. புனர்வாழ்வு மற்றும் சிகிச்சை: போதைப்பொருளுக்கு அடிமையானவர்களுக்கு தரமான புனர்வாழ்வு மற்றும் சிகிச்சை நிலையங்களை அதிகரிக்க வேண்டும். இந்த நிலையங்களில் உளவியல் ஆலோசனை, மருத்துவ உதவி மற்றும் தொழிற்கல்வி போன்றவற்றை வழங்க வேண்டும். புனர்வாழ்வு பெற்றவர்களை சமூகத்தில் மீண்டும் இணைப்பதற்கான ஆதரவு திட்டங்களையும் உருவாக்க வேண்டும்.

3. சட்ட அமலாக்கம் மற்றும் கட்டுப்பாடு: போதைப்பொருள் கடத்தல் மற்றும் விற்பனை செய்பவர்கள் மீது கடுமையான சட்ட நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். எல்லை தாண்டிய போதைப்பொருள் கடத்தலை தடுப்பதற்கான சர்வதேச ஒத்துழைப்பை வலுப்படுத்த வேண்டும். போதைப்பொருள் பாவனை தொடர்பான சட்டங்களை கடுமையாக்கி, அவற்றை முறையாக அமுல்படுத்தல் வேண்டும்.

4. குடும்ப வன்முறை தடுப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு: குடும்ப வன்முறையை தடுப்பதற்கான சட்டங்களை கடுமையாக்கி, அவற்றை திறம்பட அமுல்படுத்தல் வேண்டும். பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உடனடி உதவி மற்றும் பாதுகாப்பு வழங்குவதற்கான பொறிமுறைகளை வலுப்படுத்த வேண்டும். பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்களுக்கான பாதுகாப்பு இல்லங்களை அதிகரிக்க வேண்டும். வன்முறைக்கு ஆளானவர்களுக்கு உளவியல் ஆலோசனை மற்றும் சட்ட உதவி வழங்குவதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்ய வேண்டும்.

5. ஆண்கள் மத்தியில் விழிப்புணர்வு: குடும்ப வன்முறைக்கு எதிரான பிரச்சாரங்களில் ஆண்களின் பங்கேற்பை ஊக்குவிக்க வேண்டும். பாலின சமத்துவம் மற்றும் பரஸ்பர மரியாதை குறித்த விழிப்புணர்வை ஆண்கள் மத்தியில் ஏற்படுத்த வேண்டும். வன்முறை கலாச்சாரத்தை கேள்விக்குட்படுத்தும் மற்றும் அமைதியான குடும்ப உறவுகளை ஊக்குவிக்கும் கல்வி மற்றும் பயிற்சி திட்டங்களை உருவாக்க வேண்டும்.

6. சமூக மற்றும் பொருளாதார ஆதரவு: பொருளாதார நெருக்கடி மற்றும் வேலையின்மை போன்ற சமூக அழுத்தங்கள் போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறைக்கு வழிவகுக்கலாம். எனவே, வறுமையை ஒழிப்பதற்கும், வேலைவாய்ப்புகளை உருவாக்குவதற்கும், சமூக பாதுகாப்பு வலைப்பின்னல்களை வலுப்படுத்துவதற்கும் அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும். குடும்பங்களுக்கு பொருளாதார மற்றும் சமூக ஆதரவை வழங்குவதன் மூலம், இந்த பிரச்சினைகளின் மூல காரணங்களை எதிர்கொள்ள முடியும்.

7. தரவு சேகரிப்பு மற்றும் ஆராய்ச்சி: போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறை தொடர்பான நம்பகமான தரவுகளை சேகரிப்பதற்கும், இந்த பிரச்சினைகளின் காரணங்கள் மற்றும் விளைவுகள் குறித்து ஆராய்ச்சி மேற்கொள்வதற்கும் அரசாங்கம் முதலீடு செய்ய வேண்டும். இந்த தரவுகளின் அடிப்படையில்,Evidence-based கொள்கைகளை வகுப்பதற்கும், தடுப்பு மற்றும் தலையீட்டு திட்டங்களை மேம்படுத்துவதற்கும் முடியும். தேசிய புள்ளிவிவரத் திணைக்களம் மற்றும் சுகாதாரத் திணைக்களம் போன்ற நிறுவனங்கள் இணைந்து இந்த பணியை மேற்கொள்ளலாம்.

கிராண்ட்பாஸ் சம்பவம் ஒரு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட நிகழ்வாக பார்க்கப்படக்கூடாது. இது இலங்கை சமூகத்தில் உள்ள ஆழமான பிரச்சினைகளின் ஒரு வெளிப்பாடு. போதைப்பொருள் பாவனை மற்றும் குடும்ப வன்முறை ஆகிய இரண்டுமே தனிநபர்கள், குடும்பங்கள் மற்றும் ஒட்டுமொத்த சமூகத்தின் நல்வாழ்வுக்கு அச்சுறுத்தலாக உள்ளன. இந்த பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்வதற்கு ஒருங்கிணைந்த மற்றும் பலதரப்பட்ட அணுகுமுறை தேவை. அரசாங்கம், சிவில் சமூக அமைப்புகள், மதத் தலைவர்கள், கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் ஊடகங்கள் ஒன்றிணைந்து செயல்படுவதன் மூலம் மட்டுமே இந்த கவலை தரும் நிழலை நம் சமூகத்திலிருந்து அகற்ற முடியும். நாம் அனைவரும் விழித்திருந்து, நமது சமூகத்தை பாதுகாப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயமாகும்.