புனிதப் பயணமா? பரிதாபத்தின் வியாபாரமா?

 அன்பின் உறவுகளே! ஒரு தேசத்தின் மதிப்பு என்பது, அதன் எல்லைகளுக்கு வெளியே வாழும் அதன் பிரஜைகளின் நடத்தையில் தங்கியிருக்கிறது. அண்மையில் சவுதி அரேபியாவில் நடந்த ஒரு சம்பவம், முழு உலக சமூகத்தின் மனசாட்சியையும் உலுக்கியுள்ளது.

புனித யாத்திரைக்காக, குறிப்பாக 'உம்ரா' எனும் ஆன்மீகப் பயணம் என்ற போர்வையில் சவுதி அரேபியாவுக்குள் நுழைந்த பாகிஸ்தானியர்கள், மெக்கா, மதினா போன்ற புனிதத் தலங்களில் பிச்சை எடுக்கும் தொழிலில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள். ஆம், ஒரு புனிதச் செயலின் பின்னால் பிச்சை எனும் பரிதாபத்தின் வியாபாரம்!

இதன் விளைவாக, சவுதி அரேபிய அரசாங்கம் மிகவும் கடுமையான நடவடிக்கை எடுத்திருக்கிறது. ஒரே நேரத்தில் 56,000 பாகிஸ்தானியர்களை நாடு கடத்தியுள்ளார்கள். ஒரு தேசத்தின் 56 ஆயிரம் பிரஜைகள், பிறிதொரு தேசத்தால், 'பிச்சை எடுத்தார்கள்' என்ற ஒரே காரணத்துக்காகத் திருப்பி அனுப்பப்பட்டார்கள் என்றால், அதைவிடப் பாரிய தேசிய அபவாதம் வேறெது இருக்க முடியும்?

இதன் தொடர்ச்சியாக, பிச்சை எடுக்கும் நோக்குடன் வெளிநாடு செல்ல முயன்ற மேலும் 6,000 இற்கும் மேற்பட்டோரை, பாகிஸ்தானிய அதிகாரிகளே விமான நிலையங்களிலே தடுத்து நிறுத்தியுள்ளனர். இது, அந்தச் சமூகத்தில் எந்த அளவிற்கு இந்தப் பழக்கம் பரவியிருக்கிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.

உறவுகளே, எமது மக்களுக்கு நாம் உழைக்கச் சொல்லிக் கொடுக்க வேண்டுமா? பிச்சை எடுப்பது ஒருபோதும் ஒரு நியாயமான தொழிலாக இருக்க முடியாது.

சாதாரண வறுமை, பசி, பட்டினி என்பவை ஒரு புறம் இருக்கட்டும். ஆனால், புனித யாத்திரையின் பெயரால், ஆன்மீகத்தின் முகமூடியால், பிச்சை எடுப்பது என்பது எந்தவொரு நீதிக்கும் தர்மத்துக்கும் இழைக்கப்படும் பெரும் துரோகமாகும். இது, கடினமாக உழைக்கும் மில்லியன் கணக்கான புலம்பெயர் தொழிலாளர்களின் கௌரவத்தையும், வியர்வையையும் வீணடிக்கும் செயல்!

நாம் இங்கு ஒரு வரலாற்று மேற்கோளை நினைவுபடுத்த வேண்டும். உலகப் புகழ்பெற்ற கல்வியாளரும், தொழிலாளர் மேன்மையை வலியுறுத்தியவருமான புக்கர் டி. வாஷிங்டன் கூறியதைப் போல: "ஒரு மனிதனைத் தொழிலைத் துச்சமென மதிக்கக் கற்றுக் கொடுப்பதைவிடப் பெரிய தீங்கு அவனுக்கு வேறு எதுவுமில்லை."

ஆம், உழைப்பை அவமதித்து, பிச்சையை நாடிச் செல்வது, தற்காலிக இலாபத்திற்கான நிரந்தரத் தலைகுனிவு! ஒரு தேசத்தின் கௌரவம் என்பது அதன் தேசியக் கொடியில் அல்ல, அதன் மக்களின் சுயமரியாதை நிறைந்த உழைப்பில்தான் தங்கியிருக்கிறது. பிச்சை எடுக்கும் ஒரு சிலரால், முழுத் தேசமும் சர்வதேச அளவில் கேள்விக்குள்ளாக்கப்படும் அவலம் நமக்கு வேண்டாம்.

இந்தச் சவாலை நாம் எவ்வாறு எதிர்கொள்வது?

1. சுயமரியாதைக்கு முதலிடம்: ஒவ்வொரு பிரஜையும், பிச்சை எடுப்பதைவிடச் சிறியதும், எளிமையானதுமான எந்தவொரு உழைப்பையும், தொழிலையும் கௌரவமாகக் கருத வேண்டும்.

2. அரசாங்கத்தின் தலையீடு: இந்த அவமானகரமான செயற்பாடுகளைத் தடுக்க, அதிகாரிகள் கடுமையாகச் சட்டம் அமுல்படுத்துவதுடன், வறுமையில் உள்ளவர்களுக்குத் துணிவுடன் உழைப்பதற்கான வழிகளைத் திறக்க வேண்டும்.

3. ஆன்மீக வழிகாட்டல்: புனிதப் பயணத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தையும், உழைப்பின் புனிதத்தையும் மக்களுக்கு ஆன்மீகத் தலைவர்கள் அழுத்தமாகப் போதிக்க வேண்டும்.

எனவே, நாம் அனைவரும், தேசத்தின் கௌரவம் எனும் இலக்கை நோக்கி, சுயமரியாதை எனும் துணிவுடன் நகர்வோம். உழைப்பால் உலகை வெல்லும் சக்தி எமக்கு இருக்கிறது. பிச்சை எனும் பழிச்சொல்லில் இருந்து எமது தேசியத்தை மீட்டெடுப்போம்!

நன்றி.