நவம்பர் அனர்த்தம் விடுக்கும் இறுதி எச்சரிக்கை

நவம்பர் மாதக் காற்றும் மழையும் இலங்கையின் வரலாற்றில் மற்றுமொரு வடுவை ஏற்படுத்திச் சென்றுள்ளன. ஆனால், இம்முறை அந்த வடுக்கள் வழமையான பருவபெயர்ச்சிக் காலத்தின் விளைவுகள் அல்ல என்பதை சர்வதேச ஆய்வுகள் எமக்கு ஆணித்தரமாக உணர்த்துகின்றன. அண்மையில் வெளியான சர்வதேச வானிலை ஆய்வு அறிக்கையானது, இலங்கை அதிகாரிகளின் அடிவயிற்றில் கலக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும். ஏனெனில், அந்த ஆய்வின் முடிவுகள் வெறுமனே காலநிலை நெருக்கடி குறித்த மற்றொரு நினைவூட்டல் மட்டுமல்ல; அவை எமது தேசத்தின் காலாவதியான கண்காணிப்பு முறைமைகள், ஆமை வேகத்தில் நகரும் அனர்த்தத் தயார்நிலை மற்றும் தடுக்கக்கூடிய மனிதத் தவறுகள் என்பன எவ்வாறு எமது மக்களின் உயிர்களைத் தேவையற்ற ஆபத்தில் தள்ளுகின்றன என்பதற்கான நேரடி எச்சரிக்கையாகும். 'டிட்வா' (Ditwah) சூறாவளி போன்ற மற்றுமொரு பேரழிவைச் சந்தித்து, அதன் மூலம்தான் எமது நாடு எவ்வளவு பலவீனமாக இருக்கிறது என்பதை நிரூபிக்கும் துரதிர்ஷ்டவசமான நிலையை இலங்கை இனியும் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது.

உலக வானிலை பங்களிப்பு (World Weather Attribution) ஆய்வு, நவம்பர் மாத இறுதியில் ஏற்பட்ட குழப்பத்தின் போது பலர் சந்தேகித்த ஒரு கசப்பான உண்மையை இப்போது உறுதிப்படுத்தியுள்ளது. இலங்கையையும் அதன் அண்டை ஆசிய நாடுகளையும் தாக்கிய இந்தப் புயல்கள், நாம் வழக்கமாகச் சந்திக்கும் சாதாரண பருவப் பெயர்ச்சித் தொந்தரவுகள் அல்ல. பூகோள வெப்பமயமாதல் (Global Warming) இயற்கையின் சமநிலையை அடிப்படையிலேயே மாற்றிமைத்துள்ளது. ஒரு காலத்தில் நாம் எளிதாகக் கையாளக்கூடிய பருவகால வெள்ளமாக இருந்தவை, இன்று நவீன ஆசிய வரலாற்றில் மிகவும் கொடிய வானிலை நிகழ்வுகளாக உருவெடுத்துள்ளன. பிராந்தியம் முழுவதும் 1,750 இற்கும் மேற்பட்டோர் உயிரிழந்துள்ளனர், இலட்சக்கணக்கானோர் இடம்பெயர்ந்துள்ளனர். இலங்கையில் மட்டும், மக்கள் தங்கள் வீடுகளின் இரண்டாவது மாடி வரை நீர் மட்டம் உயருமெனக் கனவிலும் நினைத்திருக்க மாட்டார்கள். இது நாம் ஆண்டுதோறும் பழகிப்போன ஒன்று அல்லது இரண்டு அடி வெள்ளம் அல்ல. இது அனர்த்தத் தயார்நிலையில் ஏற்பட்ட ஒரு பேரழிவுகரமான தோல்வியாகும்.

இந்த ஆய்வு வெளிப்படுத்தும் தரவுகள் எமது கண்களைத் திறக்க வேண்டும். மனித செயற்பாடுகளினால் தூண்டப்பட்ட காலநிலை மாற்றம் காரணமாக, இலங்கையின் மீது பெய்த தீவிர மழைவீழ்ச்சி 9 முதல் 50 சதவீதம் வரை அதிகரித்துள்ளது. பிராந்திய ரீதியாகப் பார்க்கும்போது, எண்கள் இன்னும் அச்சமூட்டுபவையாக உள்ளன. 'சென்யார்' (Senyar) சூறாவளியுடன் தொடர்புடைய ஐந்து நாள் மழைவீழ்ச்சி 160 சதவீதம் வரை அதிகரித்துள்ளது. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்தப் புயல்கள் வெறுமனே வழக்கத்தை விட வலிமையானவை மட்டுமல்ல; வெப்பமடையும் கிரகத்தால் அவை 'சூப்பர்சார்ஜ்' செய்யப்பட்டுள்ளன. எமது ஆரம்ப எச்சரிக்கை அமைப்புகளை நவீனமயமாக்கத் தவறிய நாடுகள், அதற்கான மிக உயர்ந்த விலையைத் தங்கள் குடிமக்களின் உயிர்களால் கொடுத்துள்ளன.

இலங்கையில், கடும் மழை கொடிய மண்சரிவுகளைத் தூண்டியது, வீதிகளைத் துண்டித்தது, பாலங்களைத் தகர்த்தது மற்றும் நீர்ப்பாசனக் கால்வாய்களை அடித்துச் சென்றது. பரந்த விவசாய நிலங்கள் நீரில் மூழ்கின. முழு கிராமங்களும் நாட்கணக்கில் வெளித் தொடர்பின்றித் துண்டிக்கப்பட்டன. பொதுமக்களைப் பாதுகாக்க வேண்டிய அமைப்புகள் திக்குமுக்காடிப் போயின என்பதும், சில இடங்களில் அவை இல்லவே இல்லை என்பதும் வேதனையுடன் உணரப்பட்டது. ஆரம்ப எச்சரிக்கைகள் துண்டு துண்டாகவே வந்தன. தகவல் தொடர்புகள் துண்டிக்கப்பட்டன. மோசமான ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் போதிய உபகரணங்கள் இன்மை காரணமாக மீட்புப் பணிகள் தடைபட்டன. இந்தத் தோல்விகளைத் தவிர்க்க முடியாதவை என்று ஒதுக்கித் தள்ள முடியாது. இவை தடுக்கப்பட்டிருக்க வேண்டியவை; தடுக்கப்பட்டிருக்கக் கூடியவை.

எமது அண்டை நாடுகள் சிறந்த தயார்நிலை எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்பதை ஏற்கனவே நமக்குக் காட்டியுள்ளன. இந்தோனேசியாவின் சுமத்ரா பிராந்தியத்தில், பல தசாப்தங்களாகத் தொடரும் காடழிப்பு வெள்ள பாதிப்பை மோசமாக்கியிருந்தாலும், உடனடி ஆபத்தில் உள்ள பகுதிகளை அடையாளம் காணவும், அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளான சமூகங்களை வெளியேற்றவும் அதிகாரிகள் வேகமாகச் செயல்பட்டனர். ஆனால், இலங்கையின் அணுகுமுறை இன்றும் காலாவதியான முறைகள், மட்டுப்படுத்தப்பட்ட தரைமட்ட அறிக்கையிடல் மற்றும் கைமுறை முடிவெடுத்தல் (Manual decision making) ஆகியவற்றையே பெரிதும் நம்பியுள்ளது. புயல்கள் கணிக்கக்கூடிய வகையில் நடந்து கொண்ட ஒரு காலத்தின் எச்சங்கள் இவை. இன்றைய மாறிவரும் காலநிலை அந்தச் சலுகையை நமக்கு இனியும் வழங்காது.

போதிய தயார்நிலை இல்லாததின் விளைவுகள் உடனடி மரணங்கள் மற்றும் அழிக்கப்பட்ட சொத்துக்களில் மட்டும் அளவிடப்படுவதில்லை. பெரும் புயல்களைத் தொடர்ந்து வரும் வாரங்களில் நாட்பட்ட நோய்களுடன் தொடர்புடைய இறப்பு விகிதம் கடுமையாக உயர்கிறது என்று விஞ்ஞானிகள் நமக்கு நினைவூட்டுகляют. சிறுநீரக நோய், நீரிழிவு அல்லது இதய நோய் உள்ள நோயாளிகள் மருந்துகள் மற்றும் சிகிச்சையை அணுகுவதில் பெரும் சிரமத்தை எதிர்கொள்கின்றனர். அசுத்தமான நீர் விநியோகம் தொற்றுநோய்களின் அதிகரிப்புக்கு வழிவகுக்கிறது. மின்சாரத் தடைகள் மற்றும் சேதமடைந்த வீதிகள் வழக்கமான சுகாதார சேவைகளைச் சாத்தியமற்றதாக்குகின்றன. இந்தத் தொடர் சங்கிலி விளைவில், எப்போதும் ஏழ்மையான குடும்பங்களே அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன. அனர்த்தங்கள் அனைவருக்கும் சமமான வாய்ப்புள்ள நிகழ்வுகள் அல்ல. அவை நிர்வாகத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு பலவீனத்தையும், சமூகப் பாதுகாப்பில் உள்ள ஒவ்வொரு இடைவெளியையும் ஈவிரக்கமின்றி அம்பலப்படுத்துகின்றன.

காலநிலை மாற்றம் நாட்டின் பாதுகாப்பை விஞ்சிய வேகத்தில் முன்னேறி வருகிறது என்பதை இலங்கையின் தலைவர்கள் இப்போது ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அனர்த்தங்களுக்குத் தயாராவதற்குப் பதிலாக, அவை நிகழ்ந்த பின் எதிர்வினையாற்றும் (Reacting) நீண்டகாலப் பழக்கம் இனியும் சாத்தியமில்லை. நவீன ஆரம்ப எச்சரிக்கை அமைப்புகள் என்பவை ஒரு விருப்பத் தெரிவு அல்ல, அவை கட்டாயத் தேவை. அனைத்து மாவட்டங்களிலும் நிகழ்நேர மழைவீழ்ச்சி மற்றும் நதி நீர் மட்டக் கண்காணிப்பு விரிவுபடுத்தப்பட வேண்டும். தரவுகள் ஒருங்கிணைக்கப்பட வேண்டும், தானியங்கிப்படுத்தப்பட வேண்டும் மற்றும் அவற்றை விரைவாகப் பகுப்பாய்வு செய்து விளக்கும் நிபுணர்களின் ஆதரவு வேண்டும். நெருக்கடி நேரத்தில் அவசரமாகத் தயாரிக்கப்படுவதற்குப் பதிலாக, வெளியேற்றத் திட்டங்கள் வழக்கமாக ஒத்திகை பார்க்கப்பட வேண்டும். உள்ளூர் அதிகாரிகளுக்கு வளங்களும் பயிற்சியும் தேவை, கொழும்பிலிருந்து கடைசி நிமிட அறிவுறுத்தல்கள் அல்ல. ஒரு தேசிய அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது நல்லெண்ணத்தையும், தற்காலிக ஏற்பாடுகளையும் (Improvisation) மட்டும் நம்பியிருக்க முடியாது.

அரசாங்கம் மனிதக் காரணிகளையும் கவனிக்க வேண்டும். மோசமான காணி முகாமைத்துவம், நிலையற்ற சரிவுகளில் முறைப்படுத்தப்படாத கட்டுமானங்கள் மற்றும் வடிகால் அமைப்புகளின் புறக்கணிப்பு ஆகியவை தீவிர மழைவீழ்ச்சியின் தாக்கத்தைப் பல மடங்காக்குகின்றன. இவை பல தசாப்தங்களாகத் தொடரும் மெத்தனப்போக்கின் வேர்கள். எதிர்காலப் புயல்களின் அழிவைக் குறைக்க வேண்டுமானால், சட்டங்களை இன்னும் கடுமையாக அமுல்படுத்துதல், வெளிப்படையான முடிவெடுத்தல் மற்றும் நீண்ட காலத் திட்டமிடல் ஆகியவை அவசியம்.

அரசியல் ரீதியாகப் பார்த்தால், இது ஒரு கட்சி சார்ந்த பிரச்சினையல்ல. இது தேசியப் பாதுகாப்புச் சார்ந்த விடயமாகும். அரசியல் பிளவுகளைக் கடந்து, அனைத்துத் தரப்பினரும் ஒன்றிணைந்து செயற்பட வேண்டிய தருணம் இது. காலநிலை மாற்றம் எந்தவொரு அரசியல் சித்தாந்தத்திற்கும் கட்டுப்பட்டதல்ல. அது எல்லைகளை அறிவதில்லை. எனவே, தேசத்தின் எதிர்காலத்தைப் பாதுகாக்க, அரசியல்வாதிகள் குறுகிய கால நலன்களை விடுத்து, நீண்ட கால நோக்கில் சிந்திக்க வேண்டும். இது எதிர்கால சந்ததியினருக்கான எமது கடமையாகும்.

சமூகப் பொறுப்புணர்வு என்பது அரசாங்கத்திற்கு மட்டும் உரியதல்ல. தனியார் துறை, அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் மற்றும் சிவில் சமூகம் ஆகியவையும் இதில் முக்கிய பங்காற்ற வேண்டும். அனர்த்தக் காலங்களில் உதவிக்கரம் நீட்டுவதோடு நின்றுவிடாமல், அனர்த்தத் தயார்நிலை மற்றும் விழிப்புணர்வு நடவடிக்கைகளிலும் இவர்கள் ஈடுபட வேண்டும். மக்கள் மத்தியில் விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்துவது, பாதுகாப்பான கட்டுமான முறைகளை ஊக்குவிப்பது மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துவது போன்றவற்றுக்கு சிவில் சமூகம் முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும். புலம்பெயர் உறவுகளின் பங்களிப்பும் இதில் முக்கியமானது. அவர்கள் வழங்கும் நிதி மற்றும் தொழில்நுட்ப உதவிகள், நாட்டின் மீண்டெழு (Meendelzhu) திறனை அதிகரிக்க உதவும்.

முடிவாக, நவம்பர் மாதத் தோல்விகளை மீண்டும் மீண்டும் செய்வதற்குக் காரணம் ஏதுமில்லை. அறிவியல் தெளிவாக உள்ளது. அபாயங்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. உலகளாவிய ஆராய்ச்சியின் ஆதரவுடன் நாட்டிற்கு ஒரு அரிய மற்றும் அவசர எச்சரிக்கை வழங்கப்பட்டுள்ளது. இலங்கை இப்போது செயல்படலாம் அல்லது அடுத்த புயல் அதே கொடிய பலவீனங்களை அம்பலப்படுத்தும் வரை உதவியற்றுக் காத்திருக்கலாம். இதற்கான தேர்வு கடினமானதாக இருக்கக்கூடாது. ஏனெனில், இதில் தங்கியிருப்பது வெறும் எண்கள் அல்ல, எமது மக்களின் உயிர்கள். "மீண்டெழு" (Meendelzhu) என்ற தாரக மந்திரத்தை வெறும் வார்த்தையாக இல்லாமல், எமது செயலில் காட்டுவோம். இயற்கை நமக்கு விடுக்கும் இந்த இறுதி எச்சரிக்கையை நாம் அலட்சியப்படுத்தினால், வரலாறு நம்மை மன்னிக்காது.