அனர்த்த அரசியலும் மக்களின் கண்ணீரும்

 ”அனர்த்தங்கள் அரசியல் ரீதியாகப் பயன்படுத்தப்படுவது (Politicization of Disasters) என்பது பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் காயங்களில் உப்பைத் தடவுவதற்குச் சமமாகும்”

அனர்த்த முகாமைத்துவம் (Disaster Management) என்பது வெறும் உதவி விநியோகமே அல்ல; இது ஒரு அறிவியல் துறை. இது தரவு மதிப்பீடு, அனர்த வரைபடம், இடர் சாத்தியக் கணிப்பு, அமுல்படுத்தல் முறைகள், மற்றும் மனித உயிர் பாதுகாப்பு ஆகியவற்றின் மீது தங்கியுள்ளது.இலங்கையில் 2005-ல் Disaster Management Act உருவாக்கப்பட்டது. அதன்படி Disaster Management Centre (DMC) நிறுவப்பட்டது. ஆனால் கண்காணிப்புப் பொறுப்பும் ஒருங்கிணைப்புப் பொறுப்பும் பல திணைக்களங்களில் சிதறிக் கிடக்கிறது; இது அதிகாரத் தகராறு—accountability vacuum உருவாக்குகிறது. UNDRR (United Nations Office for Disaster Risk Reduction) 2019 அறிக்கையில், இலங்கை உயர் அபாய நாடுகளில் ஒன்றாக அடையாளப் படுத்தப்பட்டுள்ளது. இதற்கு முக்கிய காரணம்: அனர்தத்துக்கு முன்னதான முகாமைத்துவத்தின் பலவீனம் — ஆனால் இன்று நாடு அதிகம் பேசுவது அனர்தத்துக்கு பிந்தைய உதவி விநியோகத்தைப் பற்றியே.

ஆகவே, இலங்கையில் அனர்த்த முகாமைத்துவம் (Disaster Management) என்பது உயிர்களைக் காக்கும் ஒரு புனிதமான அறிவியலே தவிர, வாக்குகளைச் சேகரிக்கும் அரசியல் கருவி அல்ல. நாம் இன்று எதிர்கொள்ளும் மிகப் பெரிய அனர்த்தம் இயற்கையானது மட்டுமல்ல; அது இயற்கை அனர்த்தங்களை அரசியல் ரீதியாகப் பயன்படுத்தும் கலாச்சாரமும் ஆகும். அனர்த்தங்கள் அரசியல் ரீதியாகப் பயன்படுத்தப்படுவது (Politicization of Disasters) என்பது பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் காயங்களில் உப்பைத் தடவுவதற்குச் சமமாகும். ஒரு கொள்கை வகுப்பாளராக எனது நேரடி விமர்சனம் என்னவென்றால், அனர்த்தங்களுக்குப் பிந்தைய காலப்பகுதியில் அரசியல் கட்சிகள் நடத்தும் நாடகங்கள், உண்மையான நிவாரணப் பணிகளை முடக்குவதுடன், சர்வதேச சமூகத்தின் நம்பிக்கையையும் சிதைக்கிறது. அரசியல்வாதிகள் நிவாரணப் பொருட்களை விநியோகிக்கும்போது தங்கள் கட்சி அடையாளத்தை முன்னிறுத்துவது, அரச இயந்திரத்தின் (State Machinery) சுயாதீனத் தன்மையைக் கேள்விக்குறியாக்குகிறது. உண்மையான அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது அரசியல்வாதியின் கைகளில் இல்லை; அது வலுவான, அரசியல் தலையீடற்ற அரச நிறுவனங்கள் மற்றும் நிபுணர்களின் கைகளில் இருக்க வேண்டும். இதுவே எனது உறுதியான நிலைப்பாடு.

அனர்த்த அரசியலின் அபாயகரமான போக்கு

இலங்கைத் தீவானது அதன் புவியியல் அமைவிடம் காரணமாகத் தொடர்ச்சியான இயற்கை அனர்த்தங்களுக்கு முகங்கொடுத்து வருகிறது. வெள்ளம், மண்சரிவு மற்றும் வறட்சி போன்றவை பருவகால நிகழ்வுகளாக மாறிவிட்டன. இருப்பினும், இந்த அனர்த்தங்களை நாம் கையாளும் விதம், குறிப்பாக "அனர்த்த அரசியல்" என்ற புதிய வடிவம், நாட்டின் மீளெழும் தன்மையை (Resilience) வெகுவாகப் பாதிக்கிறது. உள்ளீடு செய்யப்பட்ட தரவுகளின் அடிப்படையில் பார்க்கும்போது, அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது வெறுமனே நிவாரணம் வழங்குவது மட்டுமல்ல, அது ஒரு அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறை என்பதைச் சமூகம் இன்னும் முழுமையாக உள்வாங்கவில்லை என்பது தெளிவாகிறது.

இன்றைய சூழ்நிலையில் அனர்த்த அரசியல் என்பது உண்மையில் “அரசியலுக்கே பேரழிவு”.
எந்த கட்சியின் அதிகாரப் போட்டியும் இறுதியில் பாதிப்பது மக்கள் தான்.
பேரிடர் நேரத்தில் மக்களின் துயரைப் பயன்படுத்தி
▪ புகைப்பட அரசியல்,
▪ உதவிப் பட்டியல் அரசியல்,
▪ சபை உறுப்பினர்களின் முன்னுரிமைக் பட்டியல்,
▪ ஊராட்சி மற்றும் மாவட்ட நிலைகளில் அதிகாரப் போட்டி
எல்லாம் ஒன்றாக ஒரு “systemic failure” உருவாக்குகிறது.

இலங்கையின் அனர்த்த வரலாற்றை, குறிப்பாக 2004 சுனாமி முதல் சமீபத்திய வெள்ளப்பெருக்கு வரை ஆய்வு செய்தால், ஒரு கசப்பான உண்மை புலப்படும். ஒவ்வொரு அனர்த்தத்தின் போதும், "முன்-பேரிடர் முகாமைத்துவம்" (Pre-disaster Management) தோல்வியடைவதும், பின்னர் "பிந்தைய-பேரிடர் முகாமைத்துவம்" (Post-disaster Management) அரசியல் இலாபங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்படுவதும் ஒரு சுழற்சியாகவே தொடர்கிறது. அரசியல்வாதிகள் அனர்த்தப் பகுதிகளைப் பார்வையிடுவதும், நிவாரணப் பொருட்களைத் தங்கள் பெயரில் வழங்குவதும், பாதிக்கப்பட்ட மக்களை வாக்கு வங்கிகளாக மாற்றும் முயற்சியே அன்றி வேறில்லை. இது ஒரு "பேரிடரின் அரசியல்" (Politics of Disaster) என்பதை விட "அரசியலுக்கே ஒரு பேரழிவு" (Disaster for Politics) என்ற கூற்று மிகத் துல்லியமானது.

இலங்கையின் அனர்த்தத் தாக்கம் மற்றும் அதற்கான ஒதுக்கீடுகள் குறித்த தரவுகளைப் பார்க்கும்போது, கொள்கை ரீதியான இடைவெளிகள் தெளிவாகத் தெரியும்.

அட்டவணை 1: இலங்கையில் இயற்கை அனர்த்தங்களின் தாக்கம் மற்றும் நிதியிடல் (மாதிரிப் பகுப்பாய்வு)

காரணி	புள்ளிவிவரம் / விபரம்	ஆதாரம்
உலகளாவிய காலநிலை இடர் குறியீடு (Global Climate Risk Index)	இலங்கை பலமுறை முதல் பாதிக்கப்படக்கூடிய நாடுகளில் இடம்பிடித்துள்ளது.	(Germanwatch, 2021)
அனர்த்த நிவாரணத்திற்கான வரவு செலவுத் திட்ட ஒதுக்கீடு	மொத்தத் தேசிய உற்பத்தியில் (GDP) குறிப்பிடத்தக்க சதவிகிதம் ஒதுக்கப்பட்டாலும், விநியோகத்தில் கசிவுகள் உள்ளன.	(Central Bank of Sri Lanka, 2023)
வறுமை நிலை	அனர்த்தங்களால் பாதிக்கப்படும் மக்களில் 25% க்கும் அதிகமானோர் ஏற்கனவே வறுமைக் கோட்டிற்கு அருகில் உள்ளனர்.	(World Bank, 2022)

மேற்கண்ட தரவுகள் உணர்த்துவது யாதெனில், அனர்த்தங்கள் ஏற்படும்போது அதிக பாதிப்புக்குள்ளாவது ஏற்கனவே பொருளாதார ரீதியாக நலிவடைந்த மக்களே. ஜனாதிபதி தனது பட்ஜெட் உரையில் குறிப்பிட்டது போல, "மக்களுக்கு இதுவரை வழங்கப்பட்ட மிகப்பெரிய உதவித் தொகை" ஒதுக்கப்பட்டிருந்தாலும், அது தகுதியற்றவர்களால் பெறப்பட்டது என்ற குற்றச்சாட்டு தரவு ரீதியாகவும் உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும். உலக வங்கியின் அறிக்கைகளின்படி, இலங்கையின் சமூகப் பாதுகாப்பு வலைப்பின்னல்களில் (Social Safety Nets) "உள்ளடக்கப் பிழைகள்" (Inclusion Errors) மற்றும் "விலக்கல் பிழைகள்" (Exclusion Errors) அதிகமாக உள்ளன (World Bank, 2022). அதாவது, அரசியல் செல்வாக்கு காரணமாகத் தகுதியற்றவர்கள் நிவாரணம் பெறுகிறார்கள், அதேவேளை உண்மையான பாதிக்கப்பட்டவர்கள் விடுபடுகிறார்கள்.

அனர்த்த முகாமைத்துவ சுழற்சியில் உள்ள தோல்விகள்

அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது நான்கு முக்கிய கட்டங்களைக் கொண்டது: தணித்தல் (Mitigation), தயார்நிலை (Preparedness), துலங்கல் (Response), மற்றும் மீளமைத்தல் (Recovery). ஆனால், இலங்கையில் நாம் பெரும்பாலும் மூன்றாம் மற்றும் நான்காம் கட்டங்களில் மட்டுமே கவனம் செலுத்துகிறோம், அதுவும் அரசியல் சாயத்துடன்.

1. முன்-பேரிடர் முகாமைத்துவத் தோல்வி:

உள்ளீட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது போல, புவியியலாளர்கள் மற்றும் வானிலை ஆய்வாளர்கள் அனர்த்தம் நடந்த பிறகே தொலைக்காட்சித் திரைகளில் தோன்றுகிறார்கள். இது ஒரு தனிநபர் தவறல்ல; இது ஒரு நிறுவனக் கட்டமைப்புத் தோல்வி. அனர்த்த முகாமைத்துவ மத்திய நிலையம் (DMC) மற்றும் வளிமண்டலவியல் திணைக்களம் ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் தகவல் தொடர்பு உத்திகள் இன்னும் நவீனப்படுத்தப்படவில்லை. செண்டாய் கட்டமைப்பு (Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015-2030) வலியுறுத்துவது போல, "அனர்த்த அபாயத்தைப் புரிந்துகொள்ளுதல்" (Understanding Disaster Risk) என்பது முதல் முன்னுரிமையாக இருக்க வேண்டும் (UNDRR, 2015). ஆனால், நம் நாட்டில் இது பெரும்பாலும் புறக்கணிக்கப்படுகிறது.

2. நிவாரண விநியோகத்தில் அரசியல்:

"அரசியல் ரீதியாக இடம்பெயர்ந்தவர்கள் பேரிடரின் அரசியலைச் செய்கிறார்கள்" என்ற கூற்று மிகவும் ஆழமானது. நிவாரணம் என்பது ஒரு உரிமையே தவிர, அரசியல்வாதி போடும் பிச்சை அல்ல. உள்ளூர் மட்டத்தில் கிராம உத்தியோகத்தர் அல்லது சமுர்த்தி உத்தியோகத்தர் ஊடாக நிவாரணம் வழங்கப்படும்போது, அங்கு ஆளும் கட்சி அல்லது எதிர்க்கட்சியின் உள்ளூர் அமைப்பாளர்களின் செல்வாக்கு இருப்பது வெளிப்படையான ரகசியமாகும். இது பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் கண்ணியத்தைச் சிதைக்கிறது.

கொள்கை ரீதியான தீர்வுகள் மற்றும் பரிந்துரைகள்

அரசாங்கக் கொள்கை வகுப்பாளர் என்ற ரீதியிலும், சர்வதேச அனுபவத்தின் அடிப்படையிலும், இந்தப் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண பின்வரும் நடைமுறைச் சாத்தியமான வழிமுறைகளை நான் முன்வைக்கிறேன்.

1. தரவு சார்ந்த முடிவெடுத்தல் மற்றும் டிஜிட்டல் பதிவேடு (Data-Driven Decision Making):

நிவாரண விநியோகத்தில் ஊழலைத் தவிர்க்கவும், அரசியல் தலையீட்டை நீக்கவும் ஒரு மையப்படுத்தப்பட்ட "தேசிய அனர்த்த நிவாரண டிஜிட்டல் பதிவேடு" உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

• நடைமுறை: ஆதார் (இந்தியா) அல்லது அஸ்வெசும (இலங்கை) போன்ற தரவுத்தளங்களைப் பயன்படுத்தி, பாதிக்கப்பட்டவர்களைத் துல்லியமாக அடையாளம் காண வேண்டும்.
• நிவாரணப் பணத்தை நேரடியாக வங்கிக் கணக்குகளில் (Direct Cash Transfer) வைப்பிலிட வேண்டும். இது இடைத்தரகர்கள் (Middlemen) மற்றும் அரசியல்வாதிகளின் கைகளில் பணம் புழங்குவதைத் தடுக்கும்.
• ஒண்லைன் (Online) கண்காணிப்பு முறைமை மூலம் பொதுமக்கள் தங்கள் நிவாரண நிலையைச் சரிபார்க்கும் வசதியை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

2. நிறுவனங்களை வலுப்படுத்துதல் மற்றும் அதிகாரப் பரவலாக்கல்:

அனர்த்த முகாமைத்துவ சபை (Disaster Management Council) மற்றும் தொடர்புடைய திணைக்களங்கள் அரசியல் தலையீடின்றிச் செயல்படச் சட்ட ரீதியான பாதுகாப்பு வழங்கப்பட வேண்டும்.

• பரிந்துரை: அனர்த்தக் காலங்களில் முடிவெடுக்கும் அதிகாரம் முழுமையாக மாவட்டச் செயலாளர்கள் மற்றும் பிரதேசச் செயலாளர்களிடம் வழங்கப்பட வேண்டும். அரசியல்வாதிகள் ஆலோசனைக் குழுவில் மட்டுமே இருக்க வேண்டும்; நிர்வாகச் செயல்பாடுகளில் அல்ல.
• தேசிய கட்டட ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (NBRO) வழங்கும் நிலச்சரிவு அபாய எச்சரிக்கைகளைச் சட்டரீதியாகக் கட்டாயமாக்க வேண்டும். அபாய வலயங்களில் (Risk Zones) குடியேறுவதைத் தடுக்கக் கடுமையான சட்டங்கள் அமுல்படுத்தல் (Implement) அவசியம்.

3. அறிவியல் தகவல்தொடர்பு (Science Communication):

நிபுணர்கள் அனர்த்தத்திற்குப் பின் மட்டும் தோன்றாமல், முன்னரே மக்களுடன் உரையாட வேண்டும்.

• செயல்பாடு: ஊடகங்கள் அனர்த்த முன்னெச்சரிக்கைகளை வெளியிடுவதற்குச் சட்டரீதியான கடமைப்பாட்டைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். வதந்திகளைப் பரப்பாமல், அறிவியல் பூர்வமான தரவுகளை எளிமையான மொழியில் மக்களுக்குக் கொண்டு செல்ல வேண்டும்.

4. எதிர்க்கட்சி மற்றும் ஆளும் கட்சியின் கூட்டுப் பொறுப்பு:

அனர்த்தம் என்பது தேசத்தின் பிரச்சினை. இதில் "எதிர்க்கட்சியின் அரசியல் அடையாளத்தைப் பாதுகாப்பது" என்பது கேவலமான செயலாகும்.

• மாதிரி: பாராளுமன்றத்தில் அனைத்துக் கட்சிகளையும் கொண்ட "தேசிய அனர்த்தக் கமிட்டி" ஒன்றை உருவாக்கி, நிவாரணப் பணிகளைக் கண்காணிக்கலாம். இது ஒருவரையொருவர் குறை கூறுவதைத் தவிர்த்து, ஆக்கபூர்வமான பங்களிப்பை உறுதி செய்யும்.

சர்வதேச சிறந்த நடைமுறைகள் (International Best Practices)

நாம் மற்றவர்களிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் உள்ளன:

• பங்களாதேஷ்: சூறாவளித் தயார்நிலையில் பங்களாதேஷ் ஒரு முன்னோடி. அங்கு "சமூக அடிப்படையிலான அனர்த்த முகாமைத்துவம்" (Community Based Disaster Management) மிகச் சிறப்பாகச் செயல்படுகிறது. அரசியல்வாதிகளுக்கு அப்பால், உள்ளூர்த் தொண்டர்கள் மற்றும் சமூகத் தலைவர்கள் எச்சரிக்கை மற்றும் மீட்புப் பணிகளில் ஈடுபடுகிறார்கள் (Haque et al., 2012). இலங்கையிலும் அனர்த்த முகாமைத்துவத்தை அதிகாரத்துவத்திலிருந்து விடுவித்து, சமூகமயப்படுத்த வேண்டும்.
• ஜப்பான்: அனர்த்தத்தின் போது "பொருளாதாரத் தொடர்ச்சித் திட்டம்" (Business Continuity Plan) மற்றும் உள்கட்டமைப்புப் பாதுகாப்பு ஆகியவற்றில் ஜப்பான் சிறந்து விளங்குகிறது. இலங்கையும் தனது உட்கட்டமைப்புகளை அனர்த்தங்களைத் தாங்கக்கூடிய வகையில் வடிவமைக்க வேண்டும்.

அரசியலுக்கு அப்பாற்பட்ட மனிதாபிமானம்

இறுதியாக, உள்ளீட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது போல, "அரசாங்கம் எடுக்கும் நடவடிக்கைகள் தொடர்ந்து தடைபடுவதால் பாதிக்கப்படுபவர்கள் சாமானிய மக்கள்தான்." அரசியல்வாதிகளின் கூக்குரல்களால் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் உண்மையான துக்கக் குரல் அடக்கப்படுவது ஒரு ஜனநாயகத் துரோகம்.

தற்போதைய பொருளாதார நெருக்கடிக்கு மத்தியில், அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது வெறுமனே பழையதைச் சரிசெய்வது ("Building Back") மட்டுமல்ல, அது "சிறந்த முறையில் மீண்டும் கட்டியெழுப்புதல்" (Build Back Better) என்ற கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும். இதற்கு வரிப்பணம் மற்றும் சர்வதேச உதவிகள் மிகவும் வெளிப்படைத்தன்மையுடன் கையாளப்பட வேண்டும்.

எனவே, எனது அனுபவத்தின் அடிப்படையில் நான் கூறுவது இதுதான்: அனர்த்த முகாமைத்துவத்தை ஒரு அரசியல் மேடையாகப் பார்ப்பதை நிறுத்திவிட்டு, அதை ஒரு சேவையாக, ஒரு அறிவியலாக, ஒரு கூட்டுப் பொறுப்பாக மாற்ற வேண்டும். அனர்த்தம் என்பது இயற்கையின் சீற்றம்; ஆனால் அதை நிர்வகிப்பதில் ஏற்படும் தோல்வி என்பது மனிதனின் (அரசியலின்) சீற்றம். இந்த அரசியல் சீற்றத்திலிருந்து மக்களைக் காப்பதே உண்மையான தேசப்பற்றாகும்.

எதிர்காலத்தில் ஏற்படக்கூடிய எந்தவொரு நெருக்கடியையும் எதிர்கொள்ள, கட்சி அரசியலற்ற, மக்கள் மையப்படுத்தப்பட்ட, தொழில்நுட்ப ரீதியாக வலுவான ஒரு அனர்த்த முகாமைத்துவக் கட்டமைப்பை உருவாக்குவதே இன்றைய காலத்தின் கட்டாயத் தேவையாகும்.

மேற்கோள்கள் (References):

• Central Bank of Sri Lanka (2023). Annual Report 2022. Colombo: Central Bank of Sri Lanka.
• Germanwatch (2021). Global Climate Risk Index 2021. Bonn: Germanwatch e.V.
• Haque, U., Hashizume, M., Kolivras, K.N., Overgaard, H.J., Das, B. and Yamamoto, T. (2012). 'Reduced death rates from cyclones in Bangladesh: what makes the difference?', Environmental Health Perspectives, 120(2), pp. 210-216.
• Transparency International Sri Lanka (2022). Governance in Crisis. Colombo: TISL.
• UNDRR (2015). Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015-2030. Geneva: United Nations Office for Disaster Risk Reduction.
• World Bank (2022). Sri Lanka Development Update: Protecting the Poor and Vulnerable in a Time of Crisis. Washington, D.C.: World Bank.