பேரழிவின் நிழலில்- பொருளாதார மீட்பும், மக்களின் உயிர்க்காப்புச் சீர்திருத்தமும்

சமீபத்தில் இலங்கையை உலுக்கிய டிட்வா (Ditwah) சூறாவளியின் கோரத் தாண்டவம், நான்கு நாட்களின் அச்சமூட்டும் அத்தியாயத்திற்குப் பிறகு நகர்ந்து சென்றிருந்தாலும், அதன் நிஜமான அழிவு இன்னும் எம்மை விட்டு விலகவில்லை. நவம்பர் 26 ஆம் திகதி புதன்கிழமை நிலத்தைத் தொட்ட இந்தச் சூறாவளியின் விளைவாக, உயிரிழப்புகளின் எண்ணிக்கை 300 ஐத் தாண்டியுள்ளதோடு, கிட்டத்தட்ட 300 பேர் காணாமல் போயுள்ளனர்; 78,000 மக்கள் இடம்பெயர்ந்துள்ளனர். இந்த அழிவின் தாக்கம் 2004 ஆம் ஆண்டின் சுனாமியின் மோசமான நினைவுகளை மீண்டும் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்தியுள்ளது. மக்களின் குரலாக, இந்தச் சோர்வடைந்த தேசத்தின் சார்பாக நான் உறுதியாகக் கூறுகிறேன்: மிக மோசமான நிலை இன்னும் வரவிருக்கிறது, அது பொருளாதாரச் சீரழிவு, வாழ்க்கைப் பாதிப்பு மற்றும் மோசமான பாதுகாப்புத் தயார்நிலையின் வடிவில் எம்மை அச்சுறுத்திக் கொண்டிருக்கிறது.

ஏற்கனவே பொருளாதார ரீதியாகச் சிதைந்துபோன, களைப்படைந்த ஒரு தேசம், இப்போது தினசரி வாழ்வாதார இழப்பு, சேதமடைந்த வீடுகள், சீர்குலைந்த கல்வி, சுகாதாரம், போக்குவரத்து மற்றும் பலத்த சேதமடைந்த வீதி வலையமைப்பைக் (Road Network) கொண்டு சமாளிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. டிசம்பர் மாதம் சுற்றுலாவுக்கு உச்சமான மாதம். அண்மையில் சற்றுப் புத்துயிர் பெற்றிருந்த சுற்றுலாத் துறையின் மீது வைக்கப்பட்டிருந்த பெரும் நம்பிக்கைகள் இப்போது இந்தச் சீற்றத்தால் முழுமையாகப் பாதிக்கப்படாவிட்டாலும், சீரான நல்ல காலநிலை இன்றி, பிரதான சுற்றுலா வீதிகள் சேதமடைந்துள்ள நிலையில், அதன் தாக்கம் நிச்சயம் உணரப்படும். இந்தச் சூழ்நிலையில், நாம் வெறுமனே துயரங்களைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருக்க முடியாது. நாம் யதார்த்தத்தைப் பேச வேண்டும், உறுதியான நடைமுறைச் சாத்தியமான தீர்வுகளுக்கு உடனடியாக நகர வேண்டும்.

மீட்புப் பணிகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும்போதே, அரசானது வானிலை திணைக்களத்தின் (Met Department) எச்சரிக்கைகளைப் புறக்கணித்ததாக நிபுணர்கள் குற்றஞ்சாட்டி, பழி சுமத்தும் விளையாட்டுகள் ஆரம்பமாகியுள்ளன. இந்த விடயம் ஆராயப்பட வேண்டிய ஒன்றே. எவ்வாறாயினும், சூறாவளிகள் பெரும்பாலும் எம்மைத் தயார் நிலையற்ற நிலையில் பிடித்துக் கொள்கின்றன என்பதே கசப்பான யதார்த்தம். எம்மிடம் அனர்த்த முகாமைத்துவ நிலையம் (Disaster Management Center), வானிலை எச்சரிக்கை முறைமைகள் என அனைத்தும் உள்ளன. ஆனால், இயற்கையின் கோபத்திற்கு எம்முடைய சொந்த முயற்சிகளைத் தவிர வேறு எதுவும் எம்மைத் தயார்படுத்தாது. அதிர்ஷ்டவசமாக நாம் பாதுகாப்பான இடத்திற்குத் தப்பலாம், ஆனால் எம்முடைய வீடுகளையும் உடைமைகளையும் இழக்கும் அபாயத்தை எதிர்கொள்கிறோம்.

வெள்ளம் பாதித்த பல பகுதிகளில் வசிப்பவர்கள் எச்சரிக்கைகள் வழங்கப்பட்டும் வீடுகளை விட்டு வெளியேறத் தயங்கினார்கள் என்று நிவாரணப் பணியாளர்கள் முறையிடுகிறார்கள். இது அனர்த்த முகாமைத்துவச் சட்டத்தின் அமுல்படுத்தல் (Implementation) குறைபாடாகக் கருதப்படலாம். ஆனால், இதற்குப் பின்னால் ஒரு மிக முக்கியமான மனிதப் பரிமாணம் உள்ளது. வறுமை மற்றும் போதைப்பொருள் பாவனை காரணமாக ஏற்கனவே குற்றச் செயல்கள் தலைவிரித்தாடும் சூழலில், மக்கள் தங்கள் வீடுகளையும் உடைமைகளையும் விட்டு வெளியேறத் தயங்குவது இயல்பானதே. வாழ்வாதாரமான ஒரு துவிச்சக்கர வண்டி, மோட்டார் சைக்கிள், முச்சக்கர வண்டி அல்லது வேறு ஏதேனும் வீட்டுப் பொருட்களின் இழப்பு என்பது பொருளாதார ரீதியாக அவர்களை மேலும் முடக்கிவிடும். சமீபத்திய வெள்ளங்களின் போது வெளியேற்றப்பட்ட பல வீடுகள் கொள்ளையடிக்கப்பட்ட சம்பவங்களும் பதிவாகியுள்ளன. இது வெறுமனே அரசாங்கத்தின் குறைபாடு அல்ல; அது சமூகத்தின் சீரழிவைக் காட்டுகிறது. எனவே, மக்களை வெளியேறுமாறு வற்புறுத்துவதற்கு முன், அவர்களுடைய உடைமைகளுக்கான பாதுகாப்பை (Secure Holding of Assets) அரசாங்கமும், சமூகமும் இணைந்து உறுதிப்படுத்த வேண்டும். இல்லையெனில், மக்கள் தங்களது வாழ்வாதாரத்தைப் பாதுகாக்க அங்கே தங்கியிருக்கவே விரும்புவார்கள்.

பல்வேறு அரசு நிறுவனங்கள், ஆயுதப்படைகள் மற்றும் காவல்துறையினர், அத்துடன் சரீர பலம் கொண்ட குடிமக்கள் அனைவரும் உயிர்களைக் காப்பாற்றுவதிலும், வீதிகளைச் சுத்தம் செய்வதிலும், நிவாரணப் பொருட்களைக் கொண்டு செல்வதிலும் மேற்கொண்ட முயற்சிகள் வீரதீரமானவை. வெள்ளத்தில் மூழ்கிய பாலத்தில் சிக்கியிருந்த 70 இற்கும் மேற்பட்ட பேருந்துப் பயணிகளை கடற்படை மற்றும் விமானப் படை இணைந்து மீட்ட உயர் நாடகம், இத்தகைய முயற்சிகள் எவ்வளவு கடினமானவை என்பதைக் காட்டுகிறது. இரவோடு இரவாக நடத்தப்பட்ட இந்த மீட்புப் பணி கடுமையான மழை, பலத்த காற்று மற்றும் நீரோட்டங்களுக்கு மத்தியிலும் வெற்றிகரமாக முடிந்தது. இவர்கள் அனைவரும் தான் உண்மையான தேசிய ஹீரோக்கள்.

தீர்வு: உள்ளூர் மட்ட மீட்புக் குழுக்கள் மற்றும் பிரத்தியேகப் பயிற்சி

மீட்புப் பணிகளின் போது ஏற்பட்ட தாமதங்கள் மற்றும் சவால்களைக் கருத்தில் கொண்டு, உடனடியாகத் தேவைப்படும் சீர்திருத்தங்கள் குறித்து எனது கருத்தையும் பரிந்துரைகளையும் முன்வைக்க விரும்புகிறேன்.

சிறப்பு மீட்புச் சேவைக்கான அவசியம்:

வெள்ள நீர் உயர்ந்து, பயணிகள் கூரையில் ஏற வேண்டிய நிலை வருவதற்கு முன்னரே, ஒரு உள்ளூர் மீட்புச் சேவை கிடைத்திருந்தால், இந்தப் பயணிகள் விரைவில் மீட்கப்பட்டிருக்கலாம். இத்தகைய கடினமான சூழ்நிலைகளை எதிர்கொள்ள, ஆறுகள், கால்வாய்கள் மற்றும் வெள்ள நீர் நிறைந்த பகுதிகளில் பயணிக்கக்கூடிய அதிக எண்ணிக்கையிலான படகுகள் அவசரமாகத் தேவை. காவல்துறை மற்றும் ஆயுதப்படைகளுக்கு இத்தகைய படகுகள் மற்றும் சவாலான மீட்புப் பணிகளைச் செய்யப் பயிற்சி பெற்ற பணியாளர்கள் வழங்கப்பட வேண்டும்.

தற்போதைய பொருளாதாரச் சிக்கல்களைக் கருத்தில் கொண்டு, ஒரு சிறப்புத் தீவு தழுவிய முழுநேர மீட்புச் சேவையை உடனடியாக உருவாக்குவது கடினம் என்பதை நான் உணர்கிறேன். எனவே, தற்போதைய சிறந்த தீர்வு, இருக்கும் சேவைகளுக்குத் தேவையான உபகரணங்களை வழங்குவதோடு, மாவட்ட மட்டத்தில் குடிமக்கள் தன்னார்வலர் குழுக்களை (Local Rescue Volunteers at District Level) உருவாக்குவதே ஆகும். இந்தத் தன்னார்வலர்களுக்கு வெள்ளம், மண்சரிவுகள் மற்றும் பிற இயற்கை அனர்த்த சூழ்நிலைகளைச் சமாளிக்கப் பயிற்சி அளிக்கப்பட வேண்டும். எதிர்காலத்தில், எம்முடைய பிரதான எதிரி காலநிலை மாற்றமே என்பதால், இந்தப் பயிற்சி அவசியம். மேலும், ஃபைபர்கிளாஸ் படகுகளுக்கான தேவை அதிகரிப்பது உள்ளூர் படகு கட்டும் தொழிலுக்கு (Local Boat-building Industry) ஒரு ஊக்கத்தை அளிக்கும். மண்சரிவுகள் அடிக்கடி ஏற்படுவதால், அதிகப்படியான அகழ்வு இயந்திரங்களும் (Excavating Machinery) தேவைப்படுகின்றன.

உயிர்க்காப்புத் திறன்கள் கட்டாயமாக்கப்பட வேண்டும்:

வெள்ளம் நிறைந்த கால்வாய்க்குள் கார் பாய்ந்து, அதனுள் இருந்த மூன்று பயணிகளும் மூழ்கி உயிரிழந்த கொடூரமான காட்சி, குடிமக்களுக்கு அனர்த்த முகாமைத்துவப் பயிற்சி எவ்வளவு இன்றியமையாதது என்பதைத் தெளிவாகக் காட்டுகிறது. இத்தகைய விபத்துகளில், கார் நீருக்குள் பாய்ந்தவுடன் இயந்திரத்தின் எடை காரணமாக முன்பகுதி முதலில் மூழ்கும். வாகனம் சிறிது நேரம் மிதக்கும், பின்னர் மூழ்கும். பீதி நிறைந்த சூழ்நிலையில் மனம் குழப்பமடையும். இத்தகைய தருணங்களில் என்ன செய்வது என்று தெரியாததால் உயிர்கள் பறிபோகின்றன.

எனவே, நீர் அவசரகாலத் தப்பிக்கும் நுட்பங்கள் (Water Escape Techniques) மற்றும் செயற்கை சுவாசப் பயிற்சி (Resuscitation) போன்ற உயிர்க்காப்புத் திறன்கள் பாடசாலைகள், பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் அலுவலகங்களில் கட்டாயமாகப் போதிக்கப்பட வேண்டும். சன்னல்களைத் திறப்பது, சீட் பெல்ட்டுகளைத் தளர்த்துவது, சரியான நேரத்தில் வெளியேறுவது போன்ற பயிற்சிகளை ஒரு அனர்த்த முகாமைத்துவப் பயிற்றுவிப்பாளர் மூலம் வழங்குவது அத்தியாவசியம். அந்த விபத்தில், உதவி செய்யப் பலர் சுற்றிலும் இருந்தும், அவர்கள் அனைவரும் பயனற்றவர்களாக இருந்தனர். இத்தகைய பயிற்சியின்மை காரணமாகவே மூன்று உயிர்கள் வீணாகின.

உலகளாவிய சவாலும் உள்ளூர் பொறுப்பும்

நாம் எதிர்கொள்ளும் இந்த வெள்ளப் பேரழிவு ஒரு உள்ளூர் பிரச்சினை மட்டுமல்ல; அது உலகளாவிய காலநிலை மாற்றத்தின் நேரடி விளைவு என்பதை நாம் உணர வேண்டும். கடந்த ஆண்டு வரலாற்றில் மிக உயர்ந்த வெப்பநிலை உயர்வைச் சந்தித்தது. இது புவி வெப்பமடைதல் குறித்த உலகளாவிய பிரச்சினையின் தீவிரத்தை உணர்த்துகிறது.

இந்தியா, தாய்லாந்து, இந்தோனேசியா போன்ற நாடுகளையும் டிட்வா சூறாவளி தாக்கியுள்ளது. இது, காலநிலை மாற்றத்தால் பாதிக்கப்பட்ட நாடுகளின் வலயம் (Zone) மேலும் விரிவடைந்துள்ளதைச் சுட்டிக் காட்டுகிறது. நாம் காலநிலை மாற்றத்திற்குப் பலியாகிவிட்டோம் என்ற வெறுமையான குற்றச்சாட்டுகளுடன் நின்றுவிடாமல், அதற்குப் பங்களிக்கும் உலகளாவிய பொருளாதார மாதிரிகளை விமர்சிப்பது அவசியம்.

இந்தோனேசியாவின் துரித வளர்ச்சி மாதிரி: எமக்கான பாடம்

இந்தோனேசியா, கடந்த இரண்டு தசாப்தங்களாக ஆண்டுக்குச் சராசரியாக 5% பொருளாதார வளர்ச்சியை அடைந்துள்ளது. ஆனால், இந்த முன்னேற்றம் சூழலுக்குப் பெரும் செலவில், கரிம செறிவான வளங்களைப் (Carbon-intensive Resources) பயன்படுத்தி இயங்குகிறது. இந்தோனேசியா உலகிலேயே ஆறாவது பெரிய பசுமை இல்ல வாயுக்களை வெளியிடும் நாடாகவும், உலகின் நான்காவது அதிக மக்கள் தொகை கொண்ட நாடாகவும் உள்ளது.

இந்தோனேசியாவின் வளர்ச்சிக்கு முக்கிய மூலப்பொருட்களாக மரம், கூழ், கனிம அகழ்வு மற்றும் பாம் எண்ணை (Palm Oil) ஆகியவை உள்ளன. இந்தோனேசியா உலகின் 55 சதவிகிதம் பாம் எண்ணையினை உற்பத்தி செய்கிறது. இது அதன் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) 4.5 சதவிகிதம் பங்களிக்கிறதுடன், 3 மில்லியனுக்கும் அதிகமானோருக்கு வேலைவாய்ப்பை வழங்குகிறது. இருப்பினும், இந்தோனேசியாவின் 90 சதவிகிதத்திற்கும் அதிகமான சக்தி புதைபடிவ எரிபொருட்களிலிருந்தே வருகிறது. இதன் விளைவாக, இந்தோனேசியா 2018–20 காலகட்டத்தில் சராசரியாக ஆண்டுக்கு 1.5 பில்லியன் டன் CO2 க்குச் சமமான கார்பனை வெளியிட்டுள்ளது. (World Resources Institute, 2021).

இந்தத் துரித வளர்ச்சிக்கு இந்தோனேசியா இப்போது விலை கொடுக்கிறது. அண்மையில், பாலி (Bali) தீவு ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலான மிக மோசமான வெள்ளத்தைச் சந்தித்தது. வறண்ட காலத்தின் உச்சத்தில் இந்த வெள்ளம் வந்தது. எனவே, பொருளாதார வளர்ச்சியை கார்பன் வெளியீட்டிலிருந்து பிரிப்பது (Decouple Emissions from Economic Growth) இந்தோனேசியாவின் முன் உள்ள மிக முக்கிய சவாலாகும். இந்தோனேசியாவின் அனுபவம், சூழலை அழித்து மேற்கொள்ளப்படும் விரைவான வளர்ச்சி என்பது நீடித்ததல்ல என்ற பாடத்தை இலங்கைக்குக் கற்பிக்கிறது.

பொருளாதார குறியீடுகள் (இந்தோனேசியா)	புள்ளிவிவரம்	தாக்க பகுப்பாய்வு (Analysis)
பாம் எண்ணை உலக உற்பத்தி	55%	உலகின் மிகப் பெரிய உற்பத்தியாளர், சந்தை சார்ந்த அழுத்தம்.
CO2 வெளியீடு (சராசரி 2018–20)	1.5 பில்லியன் டன்கள்	உலகின் ஆறாவது பெரிய பசுமை இல்ல வாயுக்களை வெளியிடும் நாடு, காலநிலை மாற்றத்திற்குப் பாரிய பங்களிப்பு.
பொருளாதார வளர்ச்சி (1997 முதல் சராசரி)	ஆண்டுக்கு 5%	துரித வளர்ச்சி சூழலியல் செலவில் (Ecological Cost) அடையப்படுகிறது.
மின்சாரத்தில் நிலக்கரியின் பங்கு	70%	புதைபடிவ எரிபொருட்களைச் சார்ந்திருத்தல் மிக அதிகமாக உள்ளது.

(Source: World Resources Institute, 2021)

நடைமுறைச் சாத்தியமான பரிந்துரைகள் (Practical Recommendations):

1.        நிதி மறுசீரமைப்புடன் கூடிய உள்ளூர் மீட்பு: முழுமையான தேசிய மீட்புச் சேவைக்கான நிதிக் கட்டுப்பாடுகளைக் கருத்தில் கொண்டு, உள்ளூர் தன்னார்வலர் குழுக்களுக்கான பயிற்சி மற்றும் உபகரணங்களுக்கு மட்டுமே நிதி ஒதுக்கீடு செய்யப்பட வேண்டும். ஆயுதப்படைகள் மற்றும் காவல்துறையினரின் மீட்புப் படகுகளின் எண்ணிக்கையை அதிகரிக்க நிதி சபையை அமைக்க வேண்டும்.

2.        அனர்த்தக் கல்வி கட்டாயம்: தேசியப் பாடத்திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக, நீரில் தப்பிக்கும் நுட்பங்கள் மற்றும் சி.பி.ஆர் (CPR) போன்ற உயிர்காக்கும் பயிற்சிகளைப் பாடசாலை மட்டத்திலேயே கட்டாயமாக்க வேண்டும்.

3.        சுற்றுச்சூழல் ஒழுங்குபடுத்தல்: சட்டவிரோதமான மண் அகழ்வு, சதுப்பு நிலங்களை நிரப்புதல் மற்றும் காடழிப்பு ஆகியவற்றுக்கு எதிரான சட்டங்களை மிகவும் கடுமையாக அமுல்படுத்தல் வேண்டும்.

4.        சொத்து உத்தரவாதம்: மக்களை வெளியேற்றும்போது, வீடுகளைக் கண்காணிப்பதற்கும், கொள்ளைகளைத் தடுப்பதற்கும் சிறப்புப் பொலிஸ் அல்லது சமூகக் காவல் பொறிமுறையை (Community Policing Mechanism) அமுல்படுத்த வேண்டும்.

முடிவுரை

இலங்கை அனுபவித்திருக்கும் இந்தச் சூறாவளி ஒரு தனிப்பட்ட சம்பவம் அல்ல. இது காலநிலை நெருக்கடியின் நீண்டகாலப் போக்கின் ஒரு பகுதியாகும். இந்த அனர்த்தம் நம்மிடம் இருந்து வாழ்வாதாரங்களையும் வீடுகளையும் பறித்திருக்கலாம், ஆனால் அது நமது பிணைப்பையும், மீண்டெழும் சக்தியையும் அழிக்கவில்லை. அனர்த்த முகாமைத்துவம் என்பது வெறுமனே மீட்புப் பணி அல்ல; அது நாட்டின் அடிப்படைக் கல்வி மற்றும் பொருளாதாரக் கொள்கையுடன் பிணைக்கப்பட்ட ஒரு சமூகப் பாதுகாப்புத் திட்டமாகும்.

இன்று, நாம் அனைவரும் ஒரு குழுவாக ஒன்றிணைந்து உடைந்ததை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப வேண்டிய தருணம் இது. உள்ளூர் மட்டத்தில் தயார்நிலையை வலுப்படுத்துவதன் மூலமும், ஒவ்வொரு குடிமகனையும் ஒரு மீட்புத் தொழிலாளியாகப் பயிற்றுவிப்பதன் மூலமும், நாம் எதிர்காலச் சீற்றங்களைத் தைரியமாக எதிர்கொள்ள முடியும். நாம் உலகளாவிய காலநிலை மாற்றத்தின் தீய விளைவுகளுக்குப் பலியாகிவிட்டோம் என்று சொல்லிக்கொண்டிருப்பதை விட, நிலையான மற்றும் சூழலுக்கு இணக்கமான பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு மாறுவதே எமது நீண்டகாலப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்யும். இதுவே எமது உண்மையான தேசியக் கடமையாகும்.