செயற்கை நுண்ணறிவின் அரவணைப்பில் கல்வி- கற்றலின் புதிய தோழனா அல்லது சிந்தனையின் எதிரியா?

 செயற்கை நுண்ணறிவு (Artificial Intelligence - AI) இன்று இலங்கையின் பல்கலைக்கழக  வகுப்பறைகளில் ஒரு புதிய, தவிர்க்க முடியாத தோழனாக உருவெடுத்துள்ளது. கட்டுரைகளை எழுதுவது முதல், தரவுகளைப் பகுப்பாய்வு செய்வது, குழுச் செயற்றிட்டங்களுக்கான புதிய யோசனைகளை உருவாக்குவது வரை, எமது இளங்கலை மாணவர்கள் ChatGPT, Grammarly, Copilot மற்றும் Notion AI போன்ற AI கருவிகளை நோக்கி அதிகளவில் ஈர்க்கப்படுகிறார்கள். இந்த டிஜிட்டல் கருவிகள் செயல்திறன் மற்றும் வசதியை வாக்குறுதி அளிக்கின்றன; உடனடி விளக்கங்கள், நன்கு கட்டமைக்கப்பட்ட எழுத்து நடை மற்றும் தகவல்களுக்கான விரைவான அணுகலை வழங்குகின்றன. ஒரு தேசமாக நாம் டிஜிட்டல் யுகத்தில் முன்னேறத் துடிக்கும் வேளையில், எமது எதிர்காலத் தலைமுறையின் கைகளில் தவழும் இந்தத் தொழில்நுட்பம் ஒரு முக்கிய கேள்வியை எழுப்புகிறது: இந்தக் கருவிகள் உண்மையிலேயே மாணவர்களின் கற்றலை மேம்படுத்துகின்றனவா, அல்லது அவை உண்மையான கற்றல் மற்றும் சுதந்திரமான சிந்தனையை அரித்துச் செல்லும் குறுக்குவழிகளாக மாறிவருகின்றனவா? இது வெறும் ஒரு தொழில்நுட்பப் பிரச்சினை மட்டுமல்ல; இது எமது கல்வித் தரத்தின் ஆன்மா, எமது மாணவர்களின் அறிவுசார் நேர்மை மற்றும் எதிர்கால இலங்கையின் சிந்தனைத் திறனைப் பற்றிய ஒரு ஆழமான தேசியப் பிரச்சினையாகும்.

பல்கலைக்கழகங்களில் இந்த AI கருவிகளின் பயன்பாடு அதிகரித்து வருவதை அரசாங்கமும், உயர்கல்வித் துறையும் அங்கீகரித்துள்ளன. இருப்பினும், இந்தத் தொழில்நுட்ப அலையை எவ்வாறு கையாள்வது என்பது குறித்த ஒரு தெளிவான, தேசிய அளவிலான கொள்கை இன்னும் முழுமையாக வரையறுக்கப்படவில்லை. சில பல்கலைக்கழகங்கள் தனித்தனியாக வழிகாட்டுதல்களை உருவாக்கத் தொடங்கியுள்ளன, ஆனால் ஒரு ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறை தேவைப்படுகிறது. பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழு (UGC) போன்ற அமைப்புகள் இந்த புதிய சவாலை எதிர்கொள்ள வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்ந்துள்ளன. இது வெறும் தொழில்நுட்பத்தை ஏற்றுக்கொள்வது அல்லது நிராகரிப்பது பற்றியது அல்ல; மாறாக, அதை எவ்வாறு பொறுப்புடன், நெறிமுறைப்படி எமது கல்வி முறையில் ஒருங்கிணைப்பது என்பது பற்றிய ஒரு முக்கிய கொள்கை முடிவாகும். இந்தத் தொழில்நுட்பம் எமது மாணவர்களின் கற்றல் திறனை மேம்படுத்தும் அதே வேளையில், அவர்களின் சொந்தச் சிந்தனைத் திறனை மழுங்கடிக்காமல் இருப்பதை உறுதிசெய்ய வேண்டிய கடமை எமக்குண்டு.

பல இளங்கலை மாணவர்களுக்கு, குறிப்பாக ஆங்கில மொழிமூலம் கல்வி கற்கும் மாணவர்களுக்கு, AI ஒரு வரப்பிரசாதமாகத் தோன்றுகிறது. கிராமப்புறப் பின்னணியிலிருந்து வரும் அல்லது மேம்பட்ட கல்வி வளங்களுக்கான அணுகல் இல்லாத மாணவர்களுக்கு, இது ஒரு தனிப்பயனாக்கப்பட்ட கல்வி ஆதரவை வழங்குகிறது, இது முன்பு தனியார் டியூட்டர்கள் அல்லது வழிகாட்டிகளுக்கு மட்டுமே மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்தது. நீண்ட வாசிப்புகளைச் சுருக்கவும், இலக்கணத்தை மேம்படுத்தவும், அல்லது சிக்கலான கருத்துக்களைத் தெளிவாக வெளிப்படுத்தவும் AI உதவுகிறது. ஆராய்ச்சித் திட்டங்களில் ஈடுபடும் மாணவர்கள் இலக்கியங்களை ஒழுங்கமைக்கவும், தரவுகளைப் பகுப்பாய்வு செய்யவும், அறிக்கைகளைத் தயாரிக்கவும் இதைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இந்த வகையில், AI கல்வியை மேலும் உள்ளடக்கியதாக மாற்றுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளைக் கொண்டுள்ளது. சிந்தனையுடன் பயன்படுத்தும்போது, அது மாணவர்களின் தன்னம்பிக்கையையும், கற்றல் ஆர்வத்தையும் தூண்டும் ஒரு கருவியாக மாறக்கூடும். இது ஒரு மாணவனின் கல்விப் பயணத்தில் ஒரு புதிய நம்பிக்கைக் கீற்றை ஏற்படுத்துகிறது.

எனினும், இந்தத் தொழில்நுட்பத்தின் மீதான அதிகப்படியான சார்பு பல்கலைக்கழகங்களுக்குள் கடுமையான கவலைகளை எழுப்புகிறது. சில மாணவர்கள் முழுப் assignmentsகளையும் AI ஐப் பயன்படுத்தி முடிப்பதாகக் கூறப்படுகிறது, இது கல்விப் பயிற்சிகளின் அடிப்படை நோக்கமான சுதந்திரமான சிந்தனை மற்றும் பகுப்பாய்வுத் திறனை வளர்ப்பதைத் தகர்க்கிறது. மற்றவர்கள் AI உருவாக்கிய பதில்களைப் பெரிதும் நம்பியிருப்பதால், விளக்கக்காட்சிகள் அல்லது பரீட்சைகளின் போது தங்கள் சொந்தக் கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தப் போராடுகிறார்கள். சில சமயங்களில், AI தவறான அல்லது சார்புடைய தகவல்களை உருவாக்கலாம், அதை மாணவர்கள் அறியாமலே உண்மையாகச் சமர்ப்பிக்கக்கூடும். இது கல்வித் தரத்தின் வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும் ஒரு குறுகிய கால அதிர்ச்சியாகும். நீண்ட கால நோக்கில், இது எமது பட்டதாரிகளின் வேலைவாய்ப்புத் திறன் மற்றும் நாட்டின் ஒட்டுமொத்த அறிவுசார் மூலதனத்தின் மீது ஒரு பெரிய அபாயத்தை ஏற்படுத்துகிறது. சொந்தமாகச் சிந்தித்து, சிக்கலான பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காணும் திறன் கொண்ட ஒரு தலைமுறையை நாம் உருவாக்கத் தவறினால், அது நாட்டின் எதிர்காலப் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கும், புத்தாக்கத்திற்கும் ஒரு பெரிய தடையாக அமையும்.

இந்தத் தொழில்நுட்ப மாற்றம் எமது கல்வி உள்கட்டமைப்பு மற்றும் மதிப்பீட்டு முறைகளில் உள்ள பலவீனங்களையும் வெளிப்படுத்துகிறது. எமது தற்போதைய கற்பித்தல் மற்றும் மதிப்பீட்டு முறைகள், பெரும்பாலும் மனப்பாடம் செய்தல் அல்லது மேலோட்டமான அறிவைச் சோதிப்பதிலேயே கவனம் செலுத்துகின்றன, இது AI கருவிகளைப் பயன்படுத்துவதை எளிதாக்குகிறது. விரிவுரையாளர்கள் ஆழமான புரிதலை மதிப்பிடும் வகையில் மதிப்பீடுகளை மறுவடிவமைக்கப் பயிற்சி அளிக்கப்பட வேண்டும். பல்கலைக்கழகங்களின் நிறுவனக் கட்டமைப்புகள் இந்தப் புதிய யதார்த்தத்திற்கு ஏற்ப மாற வேண்டும். இது வெறும் புதிய கணினிகள் அல்லது மென்பொருட்களை வாங்குவது பற்றியது அல்ல; மாறாக, கற்பித்தல் மற்றும் கற்றல் கலாச்சாரத்தில் ஒரு அடிப்படை மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவது பற்றியது.

இந்தப் புதிய சவாலை எதிர்கொள்ள, பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் அவசர நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும். AI இன் பயன்பாட்டை முற்றிலுமாகத் தடுப்பதற்குப் பதிலாக, அதை எவ்வாறு பொறுப்புடன் பயன்படுத்துவது என்பதை மாணவர்களுக்குக் கற்பிக்க வேண்டும். AI எழுத்தறிவை (AI literacy) பாடத்திட்டங்களில் ஒருங்கிணைப்பது மாணவர்களுக்கு அதன் பலம் மற்றும் வரம்புகளைப் புரிந்துகொள்ள உதவும். பாடநெறிகள் மற்றும் ஆராய்ச்சிகளில் ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க AI பயன்பாடு என்ன என்பதை வரையறுக்கத் தெளிவான நிறுவனக் கொள்கைகள் தேவை. புதிய சட்டங்கள் அல்லது நிதியங்கள் மட்டுமல்ல, நிர்வாக ரீதியான மாற்றங்களும், கற்பித்தல் முறைகளில் புதுமையும் அவசியம். மாணவர்கள் AI ஐ ஒரு கற்றல் பங்காளியாகப் பார்க்க வேண்டும், தனிப்பட்ட முயற்சிக்கு மாற்றாக அல்ல என்பதை வலியுறுத்த வேண்டும்.

இந்தப் பொறுப்பு பல்கலைக்கழகங்களுக்கு மட்டுமல்ல. தனியார் துறை, அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் மற்றும் சிவில் சமூகமும் இதில் முக்கிய பங்கு வகிக்க வேண்டும். எதிர்கால வேலை சந்தைக்குத் தேவையான திறன்களைப் பற்றித் தெளிவான சமிக்ஞைகளை வழங்குவதன் மூலமும், பொறுப்பான தொழில்நுட்பப் பயன்பாட்டை ஊக்குவிக்கும் முயற்சிகளுக்கு ஆதரவளிப்பதன் மூலமும் தனியார் துறை பங்களிக்க முடியும். புலம்பெயர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த கல்வியாளர்கள் மற்றும் தொழில் வல்லுநர்கள் தங்கள் அனுபவங்களையும் அறிவையும் பகிர்ந்துகொள்வதன் மூலம் எமது பல்கலைக்கழகங்களுக்கு உதவலாம். இது ஒரு தேசிய ஒற்றுமைக்கான செய்தியாகவும் இருக்க வேண்டும். எமது எதிர்கால சந்ததியினரின் கல்வித் தரம் மற்றும் நாட்டின் அறிவுசார் எதிர்காலம் குறித்த இந்தப் பொதுவான கவலையில் நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைய வேண்டும்.

இது ஒரு அரசியல் அல்லது சமூகப் பிளவை ஏற்படுத்தும் பிரச்சினையாக மாறக்கூடாது. மாறாக, இது ஒரு பெரிய தேசியத் தொலைநோக்குப் பார்வையின் ஒரு பகுதியாக இருக்க வேண்டும். தொழில்நுட்பம் எமது கலாச்சாரம், எமது மதிப்புகள் மற்றும் எமது தனித்துவமான சிந்தனை முறையை மேம்படுத்தப் பயன்பட வேண்டுமே தவிர, அதை அழிக்க அல்ல. நாம் ஒரு தேசமாக, தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்களை அரவணைக்கும் அதே வேளையில், எமது மனிதநேயம், எமது சொந்தச் சிந்தனைத் திறன் மற்றும் எமது நெறிமுறை விழுமியங்களைப் பாதுகாப்பதில் உறுதியாக இருக்க வேண்டும். இது ஒரு புதிய யுகத்திற்கான ஒரு அழைப்பு, அங்கு தொழில்நுட்பம் மனிதனுக்குச் சேவை செய்கிறது, மனிதன் தொழில்நுட்பத்திற்கு அல்ல.

ஆகவே. AI என்பது கல்வியின் எதிரி அல்ல; இது அதில் ஒரு புதிய அத்தியாயம். இலங்கை இளங்கலை மாணவர்களுக்கு, AI ஐ எவ்வாறு பொறுப்புடன் பயன்படுத்துவது என்பதைக் கற்றுக்கொள்வது ஒரு மதிப்புமிக்க வாழ்நாள் திறனாக இருக்கும். இது நேரத்தை மிச்சப்படுத்தலாம், யோசனைகளைத் தூண்டலாம் மற்றும் கற்றலை மேலும் ஊடாடத்தக்கதாக மாற்றலாம், ஆனால் புத்திசாலித்தனமாகப் பயன்படுத்தினால் மட்டுமே. உண்மையான ஆபத்து, AI நமக்காகச் சிந்திக்க அனுமதிப்பதில் உள்ளது. பல்கலைக்கழகங்களும் மாணவர்களும் இந்தப் புதிய யதார்த்தத்திற்கு ஏற்ப மாறும்போது, ஒரு கொள்கை முன்னோக்கிச் செல்லும் வழியைக் காட்ட வேண்டும்: AI ஐப் பயன்படுத்தி அதிகம் கற்க வேண்டும், குறைவாகக் கற்க அல்ல. எமது சொந்த அறிவாற்றல் மற்றும் படைப்பாற்றலை வளர்த்துக்கொள்வதில் நாம் உறுதியாக இருக்கும் வரை, எந்தத் தொழில்நுட்பமும் எமது மனித ஆற்றலை மாற்றீடு செய்ய முடியாது. இதுவே எமது மீண்டெழும் சக்தி, எமது எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கை.