டிட்வா சூறாவளியால் அம்பலமான இலங்கையின் சமூக-பொருளாதாரப் பலவீனங்கள்

புயல் காற்றும் பெருவெள்ளமும் ஓய்ந்திருக்கலாம், ஆனால் அவை இலங்கையின் தேசப்படத்தில் ஏற்படுத்திய வடுக்கள், எமது வரலாற்றின் மிக இருண்ட பக்கங்களில் ஒன்றாகப் பதிவாகியுள்ளன. ஐக்கிய நாடுகள் அபிவிருத்தித் திட்டம் (UNDP) அண்மையில் வெளியிட்ட அதிநவீன செய்மதி மற்றும் புவியிட ஆய்வுத் தரவுகள் (Geospatial Analysis), 'டிட்வா' சூறாவளி எமது தேசத்தின் மீது ஏற்படுத்திய தாக்கத்தின் உண்மையான விஸ்தீரணத்தை உலகுக்கு வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டியுள்ளன. சுமார் 2.3 மில்லியன் இலங்கையர்கள், அதாவது நாட்டின் மொத்த சனத்தொகையில் கணிசமானதொரு பகுதியினர், இந்த அனர்த்தத்தினால் நேரடியாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர் என்ற செய்தி, வெறும் புள்ளிவிவரம் மட்டுமல்ல; அது எமது தேசிய மனசாட்சியை உலுக்கும் ஒரு எச்சரிக்கை மணியாகும். நாட்டின் மொத்த நிலப்பரப்பில் கிட்டத்தட்ட 20 சதவீதத்தை, அதாவது 1.1 மில்லியன் ஹெக்டேர் நிலத்தை வெள்ளம் விழுங்கியுள்ளது என்ற தரவானது, எமது இயற்கை வளங்கள் மற்றும் வாழ்வாதாரங்கள் மீது விழுந்த அடியின் ஆழத்தை உணர்த்துகிறது. ஒரு சிறிய தீவு தேசமாக, இவ்வளவு பெரிய அளவிலான நிலப்பரப்பு ஒரே நேரத்தில் நீரினால் சூழப்படுவது என்பது, தேசியப் பாதுகாப்பு மற்றும் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மைக்கு விடுக்கப்பட்ட ஒரு நேரடிச் சவாலாகும்.

இந்த இக்கட்டான தருணத்தில், அரசாங்கத்தின் மற்றும் அரசியல் தலைமைத்துவத்தின் வகிபாகம் மிக முக்கியமானது. இலங்கை அரசாங்கத்திடமிருந்து பெறப்பட்ட அனர்த்தம் தொடர்பான தரவுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு UNDP இந்த ஆய்வை மேற்கொண்டுள்ளது என்பது, பிரச்சினையின் ஆழத்தை அரசாங்கம் உணர்ந்திருப்பதைக் காட்டுகிறது. எனினும், "அதிக வெள்ள பாதிப்பும், அதிக சமூகப் பலவீனமும் எங்கு ஒன்றிணைகிறதோ, அங்கு மீண்டெழுதல் மெதுவாகவும் அதிக செலவு பிடிப்பதாகவும் இருக்கும்; எனவே அந்த இடங்களில் ஆரம்ப நடவடிக்கை (Early Action) மிக முக்கியமானது" என்ற ஐ.நா. பிரதிநிதி குபோட்டாவின் கூற்று, கொள்கை வகுப்பாளர்களுக்கு விடுக்கப்பட்ட ஒரு நேரடித் தந்திரோபாய ஆலோசனையாகும். அரசாங்கம் வெறுமனே நிவாரணங்களை வழங்குவதோடு நின்றுவிடாமல், இந்தத் தரவுகளைப் பயன்படுத்தி, எதிர்கால அனர்த்த முகாமைத்துவக் கட்டமைப்பை மாற்றியமைக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளது. குறிப்பாக, பாதிக்கப்பட்டவர்களில் 60 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானோர் நாட்டின் பொருளாதார மையங்களான கொழும்பு மற்றும் கம்பஹா மாவட்டங்களில் செறிந்துள்ளனர் என்ற உண்மையானது, மீட்பு நடவடிக்கைகளில் அரசாங்கம் எவ்வளவு தூரம் துரிதமாகவும், மூலோபாய ரீதியாகவும் செயல்பட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது.

இந்த அனர்த்தத்தின் மனிதாபிமானப் பக்கம் நெஞ்சை உருக்குவதாக உள்ளது. பாதிக்கப்பட்ட 2.3 மில்லியன் மக்களில் அரைவாசிக்கு மேற்பட்டோர், சூறாவளித் தாக்குதலுக்கு முன்னரே நிலையற்ற வருமானம், அதிகக் கடன் சுமை மற்றும் அனர்த்தங்களைச் சமாளிக்கும் திறன் குறைந்த நிலையில் வாழ்ந்து வந்தவர்கள் என்பது மிகவும் வேதனையானது. ஏற்கனவே விளிம்பு நிலையில் இருந்த இந்த மக்களுக்கு, இந்த "மிதமான அதிர்ச்சி" கூட ஒரு மீள முடியாத, நீண்ட காலப் பின்னடைவாக (Long-lasting setbacks) மாறியுள்ளது. இதில் 1.2 மில்லியன் பெண்களும், 522,000 குழந்தைகளும், 263,000 முதியவர்களும் அடங்குவர். வெள்ளம் சூழ்ந்த வீடுகளில், அத்தியாவசியப் பொருட்கள் இன்றித் தவிக்கும் தாய்மார்கள், கல்வி தடைப்பட்ட குழந்தைகள், மற்றும் மருத்துவ உதவிகள் இன்றித் தவிக்கும் முதியவர்களின் நிலைமை, எமது சமூகப் பாதுகாப்புக் கட்டமைப்பின் பலவீனங்களை வெளிப்படுத்துகிறது. வெறும் உலர் உணவுப் பொதிகளை வழங்குவது இவர்களின் காயங்களை ஆற்றாது; இவர்களின் உடைந்த மனங்களையும், சிதைந்த நம்பிக்கையையும் மீட்டெடுக்க உளவியல் ரீதியான மற்றும் சமூக ரீதியான அரவணைப்பு அவசியமானது.

பொருளாதார ரீதியாகப் பார்க்கும்போது, இந்த அனர்த்தம் ஏற்படுத்திய தாக்கம் ஒரு குறுகிய கால அதிர்வல்ல. 1.1 மில்லியன் ஹெக்டேர் நிலம் வெள்ளத்தில் மூழ்கியமை, விவசாய உற்பத்தியில் பாரிய வீழ்ச்சியை ஏற்படுத்தும். அதைவிட அதிர்ச்சியளிக்கும் விடயம் என்னவென்றால், நாட்டின் மொத்தக் கட்டிடங்களில் பன்னிரண்டில் ஒன்று, அதாவது ஏறக்குறைய 720,000 கட்டிடங்கள் வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. இவை வெறும் கான்கிரீட் கட்டமைப்புகள் அல்ல; இவை மக்களின் வீடுகள், சிறு வணிக நிலையங்கள், மற்றும் தொழிற்சாலைகள். ஏற்கனவே பொருளாதார நெருக்கடியிலிருந்து மீண்டெழ முயலும் ஒரு தேசத்திற்கு, இவ்வளவு பெரிய அளவிலான சொத்து சேதம் என்பது தாங்க முடியாத சுமையாகும். குறிப்பாக, பொருளாதாரத்தின் இதயமாகத் திகழும் மேல் மாகாணத்தில் ஏற்பட்ட இந்தத் தாக்கம், தேசிய உற்பத்தித் திறனை முடக்கி, விநியோகச் சங்கிலிகளைத் துண்டித்து, பணவீக்கத்தை அதிகரிக்கும் அபாயத்தைக் கொண்டுள்ளது.

தேசத்தின் நரம்பு மண்டலமான உள்கட்டமைப்பு வசதிகள் மீதான தாக்குதல், நிலைமையை மேலும் சிக்கலாக்கியுள்ளது. இலங்கையின் கடற்கரையை பன்னிரண்டு முறை சுற்றி வரப் போதுமான தூரமான 16,000 கிலோமீட்டர் சாலைகள் வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. 278 கிலோமீட்டர் ரயில் பாதைகளும், 480 பாலங்களும் நீரால் சூழப்பட்டுள்ளன. இது வெறுமனே போக்குவரத்துக்கு இடையூறு மட்டுமல்ல; இது மீட்புப் பணிகள் மக்களைச் சென்றடைவதைத் தடுக்கும் ஒரு பெருந்தடையாகும். மலைப்பாங்கான உட்பகுதிகளில் ஏற்பட்ட சுமார் 1,200 நிலச்சரிவுகள், பல கிராமங்களைத் தனிமைப்படுத்தி, சுகாதார சேவைகள் மற்றும் அவசர உதவிகள் அவர்களைச் சென்றடைவதைத் தடுத்துள்ளன. இந்த உள்கட்டமைப்புச் சிதைவு, அனர்த்தத்திற்குப் பிந்தைய காலப்பகுதியில் நோய்கள் பரவுவதற்கும், அத்தியாவசியப் பொருட்களின் தட்டுப்பாட்டிற்கும் வழிவகுக்கும்.

இப்போது தேவைப்படுவது வெறும் அவசரகால உதவிகள் மட்டுமல்ல; ஆழமான கட்டமைப்புச் சீர்திருத்தங்களாகும். அதிக ஆபத்துள்ள, அனர்த்தம் ஏற்படக்கூடிய பகுதிகளில் வாழும் மக்களுக்கு நிரந்தரத் தீர்வு (Permanent Solution) வழங்கப்பட வேண்டும் என்று தரவுகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. வருடா வருடம் வெள்ளத்தில் மூழ்கும் பகுதிகளில் மக்களை மீண்டும் குடியேற்றுவது தற்கொலைக்கு ஒப்பானது. நகரத் திட்டமிடல், வடிகால் அமைப்புகள் மற்றும் நிலப் பயன்பாட்டுக் கொள்கைகளில் புரட்சிகரமான மாற்றங்கள் தேவை. 'ஆரம்ப நடவடிக்கை' (Early Action) என்பது எச்சரிக்கைகளை மட்டும் குறிக்காது; அது ஆபத்தான இடங்களிலிருந்து மக்களை முன்கூட்டியே பாதுகாப்பான இடங்களுக்கு நகர்த்தும் மற்றும் அவர்களின் சொத்துக்களைப் பாதுகாக்கும் ஒரு விரிவான பொறிமுறையைக் குறிக்கிறது.

இந்தத் தேசியப் பேரிடரை எதிர்கொள்வதில் கூட்டுப் பொறுப்புணர்வு மிக அவசியம். தனியார் துறை, அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள் மற்றும் சிவில் சமூக அமைப்புகள், ஐ.நா. வெளியிட்டுள்ள இந்தத் தரவுகளை வழிகாட்டியாகக் கொண்டு தமது நிவாரணப் பணிகளைத் திட்டமிட வேண்டும். உதவிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியில் குவிவதைத் தவிர்த்து, நிலச்சரிவுகளால் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட மலைநாட்டுப் பகுதிகளுக்கும், வெள்ளத்தால் சூழப்பட்ட தாழ்நிலப் பகுதிகளுக்கும் சமமாகச் சென்று சேருவதை உறுதி செய்ய வேண்டும். புலம்பெயர் இலங்கையர்கள், சிதைந்த பாடசாலைகளையும், மருத்துவமனைகளையும் மீளக்கட்டியெழுப்புவதில் கைகொடுக்க முடியும். இது ஒரு அரசாங்கத்தின் கடமை மட்டுமல்ல, இது ஒரு தேசத்தின் கூட்டுப் பொறுப்பாகும்.

அரசியல் ரீதியாக, இந்த அனர்த்தம் வேற்றுமைகளைக் களைந்து ஒற்றுமைப்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை உணர்த்துகிறது. வெள்ளம் ஏழை, பணக்காரன் என்றோ, இனம், மதம் என்றோ பார்த்துப் பாய்வதில்லை. 2.3 மில்லியன் மக்கள் பாதிக்கப்பட்டுள்ள நிலையில், அரசியல் கட்சிகள் தமது குறுகிய நோக்கங்களைக் கைவிட்டு, தேசிய மறுசீரமைப்புக்கான ஒரு பொது வேலைத்திட்டத்தில் இணைய வேண்டும். பிளவுகளைத் தூண்டும் பேச்சுகளை விடுத்து, பாதிக்கப்பட்ட மக்களை மீளக்குடியமர்த்துவதிலும், அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை மீட்டெடுப்பதிலும் கவனம் செலுத்த வேண்டும். இது ஒரு தேசிய நெருக்கடி; இதில் அரசியல் இலாபம் தேடுவது தேசத் துரோகத்திற்கு ஒப்பானது.

முடிவாக, 'டிட்வா' சூறாவளி எமக்கு ஒரு கசப்பான பாடத்தைக் கற்றுத் தந்துள்ளது. இயற்கை எப்போது வேண்டுமானாலும் எமது பலவீனங்களை அம்பலப்படுத்தலாம். ஆனால், அந்த அழிவிலிருந்து மீண்டெழும் வல்லமை எமது கைகளிலேயே உள்ளது. 720,000 கட்டிடங்கள் சேதமடைந்திருக்கலாம், ஆனால் எமது நம்பிக்கை சிதைந்துவிடவில்லை. புவியியல் தரவுகள் ஆபத்தின் அளவைக் காட்டுகின்றன, ஆனால் மனித மன உறுதியை அளவிட எந்தக் கருவியும் இல்லை. நாம் இழந்ததை மீண்டும் பெறுவோம், ஆனால் இம்முறை இன்னும் பாதுகாப்பானதாக, இன்னும் வலிமையானதாக அதை உருவாக்குவோம். "மீண்டெழு" (Resilience) என்பதே எமது தாரக மந்திரமாக இருக்கட்டும். தரவுகள் காட்டும் வழியில், விஞ்ஞானபூர்வமான திட்டமிடலுடனும், மனிதாபிமானத்துடனும் ஒன்றிணைந்து செயற்பட்டால், எமது எதிர்கால சந்ததியினருக்குப் பாதுகாப்பான ஒரு இலங்கையை நாம் நிச்சயமாகக் கையளிக்க முடியும்.