'டிட்வா' விட்டுச் சென்ற வடுக்களும், நீதி கோரும் நிவாரணமும்- பொதுச் சேவையின் மீண்டெழு பரீட்சை

சமீபத்திய வரலாற்றில் இலங்கையை உலுக்கிய மிக மோசமான சூறாவளிகளில் ஒன்றான 'டிட்வா', கடந்த பத்து நாட்களுக்கு முன்னர் நாட்டைச் சூறையாடிச் சென்றது. அது விட்டுச் சென்ற வடுக்கள் ஆழமானவை; பலரது வாழ்வாதாரங்கள் சிதைந்து போயின. ஆனால், தேசத்தின் ஆன்மா இன்னும் உடையவில்லை. இந்தத் துயரத்தின் மத்தியில், அரசாங்கம் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நஷ்டஈடு வழங்கும் நடவடிக்கைகளைத் துரிதப்படுத்தியுள்ளமையானது, இருண்ட வானில் தென்படும் ஒரு வெள்ளி ரேகையாகத் தெரிகிறது. ஆனால், இந்த நிவாரணம் என்பது வெறும் அறிவிப்புகளோடு நின்றுவிடாமல், உண்மையாகப் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் கைகளைச் சென்றடைவதை உறுதிசெய்வது இப்போது பொதுச் சேவையாளர்களின் கைகளிலேயே தங்கியுள்ளது. ஜனாதிபதி அநுர குமார திசாநாயக்க அவர்கள் விடுத்த தெளிவான உத்தரவுகள், வெறும் நிர்வாக அறிவுறுத்தல்கள் மட்டுமல்ல; அவை எமது தேசத்தின் மனசாட்சியின் குரலாகும்.

பாதிக்கப்பட்ட விவசாயிகள் மற்றும் தனிநபர்களுக்கு நஷ்டஈடு வழங்குவதற்கான அவசரத் தேவையை ஜனாதிபதி மிகவும் தெளிவாக வலியுறுத்தியுள்ளார். நிவாரணப் பணிகள் மற்றும் உட்கட்டமைப்பு வசதிகளைச் சீரமைப்பதற்கு நீர்ப்பாசனம், விவசாயம் மற்றும் மாகாண சபைகள் போன்ற பல்வேறு அரச திணைக்களங்கள் ஒன்றிணைந்து செயற்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை அவர் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். துல்லியமான மற்றும் நம்பகமான தரவுகள் மூலமே உண்மையான பயனாளிகளை அடையாளம் காண முடியும் என்பதையும், நிதியைத் தவறாகப் பயன்படுத்துவதைத் தடுக்க முடியும் என்பதையும் அவர் அழுத்திக் கூறியுள்ளார். இதற்காகக் கடுமையான காலக்கெடுவும் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது: சேதமடைந்த விவசாய நிலங்களுக்கான நஷ்டஈடு டிசம்பர் 30ஆம் திகதிக்குள்ளும், பாதிக்கப்பட்ட பாடசாலை மாணவர்களுக்கான கொடுப்பனவுகள் டிசம்பர் 31ஆம் திகதிக்குள்ளும் வழங்கப்பட வேண்டும்.

அரசியல் தலைமைத்துவம், 'டிட்வா'வினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் துயர்துடைக்கத் தன்னாலான அனைத்தையும் செய்து வருகின்றது என்பது தெளிவாகின்றது. ஜனாதிபதி நிவாரண மையங்களுக்கு நேரில் சென்று பார்வையிட்டபோது, மக்கள் தங்கள் திருப்தியையும், அவர் மீதான நம்பிக்கையையும் வெளிப்படுத்தியதை நாடு முழுவதும் மாலைச் செய்திகளில் கண்டோம். ஆனால், இந்த நம்பிக்கையைக் காப்பாற்ற வேண்டிய பாரிய பொறுப்பு இப்போது அரச அதிகாரிகளிடமே உள்ளது. நிவாரணப் பணிகளின் வெற்றி என்பது, அதை நடைமுறைப்படுத்தும் அதிகாரிகளின் நேர்மையிலும், அர்ப்பணிப்பிலும் தங்கியுள்ளது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, சூறாவளிக்குப் பிந்தைய நாட்களில், சில பொதுச் சேவையாளர்களின் நடத்தை குறித்துக் கவலைதரும் புகார்கள் எழுந்துள்ளன.

பல தசாப்தங்களாகவே, இலங்கையில் பொதுச் சேவைத் துறை மீது மக்களுக்குப் பெரியளவிலான மரியாதை இருந்ததில்லை. கடந்த கால அரசாங்கங்கள், அரச ஊழியர்களுக்கு அடிக்கடி சம்பள உயர்வுகள் மற்றும் பல்வேறு சலுகைகளை வாரி வழங்கின. இவற்றை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொண்ட பல அரச ஊழியர்கள், அதற்குப் பிரதியுபகாரமாக மக்களுக்குச் சரியான சேவையை வழங்கத் தவறிவிட்டனர். மக்களின் குறைகளைக் கேட்பதற்கோ, அடிப்படை மரியாதையுடன் நடத்துவதற்கோ கூடப் பலர் தவறிவிட்டனர். இந்த நாள்பட்ட அலட்சியம், பொதுச் சேவையை ஒரு சாபக்கேடாகவே மக்கள் கருதும் நிலைக்கு இட்டுச் சென்றுள்ளது. அரசியல்வாதிகளை விட, பொதுச் சேவையாளர்களே நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்குத் தடையாக இருந்தார்கள் என்றும், கையூட்டுப் பெறுதல் போன்ற முறைகேடான செயல்களில் ஈடுபட்டார்கள் என்றும் ஒரு பொதுவான குற்றச்சாட்டு உள்ளது.

கடந்த ஆண்டு செப்டம்பர் (2024) முதல் இலங்கையில் பல நேர்மறையான மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ள போதிலும், பாரம்பரியப் பொதுச் சேவைத் துறை இன்னும் பெருமளவில் மாறாமலேயே உள்ளது. 'டிட்வா'வால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நிவாரணம் வழங்கும் முயற்சியில், தற்போதைய அரசாங்கத்திற்கு இருக்கும் மிகப்பெரிய சவாலாக இதுவே மாறியுள்ளது. கொலன்னாவ, கொட்டிகாவத்தை, முல்லேரியாவ மற்றும் அங்கொட போன்ற பகுதிகளில், கிராம உத்தியோகத்தர்கள் (Grama Niladharis) பக்கச்சார்பாக நடந்து கொண்டதாகப் புகார்கள் எழுந்துள்ளன. நிவாரணம் பெறுவதில் பாரபட்சம் காட்டப்பட்டதாகப் பெண்களும் குழந்தைகளும் தங்கள் வேதனையைப் பகிர்ந்துள்ளனர். சில கிராம உத்தியோகத்தர்கள், வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டிய பாலாடைக்கட்டி (Cheese) பொதிகள் போன்ற நன்கொடைப் பொருட்களைத் திருடியதாகக் கூடக் குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்துள்ளன. இவை சமூக ஊடகங்களிலும், செய்திகளிலும் பரவிப் பெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

இனிவரும் காலங்களில், உணவு மற்றும் ஏனைய நிவாரணப் பொருட்களை விநியோகிக்கும் பொறுப்பில் உள்ள அனைத்து அரச அதிகாரிகளும் பொறுப்புக்கூறலுக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டும். இந்தப் பொருட்களைக் கையாள்வது என்பது ஒரு புனிதமான பொறுப்பு. அதை நேர்மையாகவும், பாரபட்சமின்றியும் விநியோகிக்க வேண்டியது அவர்களின் கடமையாகும். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, நீதி நிலைநாட்டப்பட வேண்டும். நீதிதான் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உண்மையான மன நிம்மதியை அளிக்கும். அரச அதிகாரிகளின் பாரபட்சமான நடத்தையை நேரில் காணும்போது, பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வேதனை பன்மடங்காகின்றது. ஏற்கனவே இயற்கையின் சீற்றத்தால் பாதிக்கப்பட்ட அவர்கள், தங்களுக்கு உதவ வேண்டியவர்களாலேயே இரண்டாம், மூன்றாம் முறை அநீதி இழைக்கப்படுவதைத் தாங்கிக்கொள்ள வேண்டிய அவல நிலையில் உள்ளனர். இத்தகைய முறைகேடுகள் தொடர்ந்தால், அது சமூகத்தில் பெரும் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தும்.

கடந்த காலங்களில் இயற்கை அல்லது மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட அனர்த்தங்களின் போதெல்லாம், நிவாரணம் வழங்கும் அரச அதிகாரிகள் தங்களுக்குத் தெரிந்தவர்கள், உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களுக்கு முன்னுரிமை அளித்து, உண்மையான பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் புறக்கணித்ததை இலங்கை மக்கள் கண்கூடாகக் கண்டுள்ளனர். பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஊடகங்கள் வாயிலாகத் தங்கள் குறைகளைத் தெரிவித்தாலும், முந்தைய அரசாங்கங்கள் எவ்வித நடவடிக்கையும் எடுக்கவில்லை. மாறாக, தவறு செய்தவர்களைப் பதவி உயர்வு கொடுத்துப் பாதுகாத்தன. ஆனால், தற்போதைய அரசாங்கத்தின் மீதும், தலைவரின் மீதும் மக்கள் வைத்துள்ள நம்பிக்கை வித்தியாசமானது.

ஆண்டுகாலமாக, பாதிக்கப்படாத பகுதிகளிலிருப்பவர்கள் நிவாரணம் பெறுவதையும், சேதமடையாத மாடி வீடுகளையும் சொகுசு வாகனங்களையும் வைத்திருப்பவர்கள் நிதியுதவி பெறுவதையும் இலங்கை மக்கள் நம்பமுடியாத அதிர்ச்சியுடன் பார்த்து வந்துள்ளனர். அதேவேளை, அனைத்தையும் இழந்த உண்மையான பாதிக்கப்பட்டவர்கள் வெறுங்கையுடன் நிற்க நேரிட்டது. இந்த நீண்டகால அநீதியின் வரலாறு காரணமாகவே, கிராம உத்தியோகத்தர்கள் போன்ற அரச அதிகாரிகளின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையையும் மக்கள் இன்று உன்னிப்பாகக் கண்காணிக்கின்றனர். போலியான ஆவணங்கள் அல்லது பொய்யான கோரிக்கைகள் மூலம் நஷ்டஈடு பெறுவது முற்றிலும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது. அவ்வாறு செய்பவர்கள் சட்டத்தின் முன் நிறுத்தப்பட வேண்டும். அதேபோன்று, பாதிக்கப்படாத நபர்களுக்கு நிவாரணம் வழங்கும் எந்தவொரு அரச அதிகாரியும் கடுமையான தண்டனைக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டும். அத்தகையவர்களுக்குப் பாரிய அபராதம், சிறைத்தண்டனை மற்றும் பொதுச் சேவையிலிருந்து வாழ்நாள் தடை போன்ற கடுமையான தண்டனைகள் வழங்கப்பட வேண்டும்.

இலங்கை ஒரு முக்கியமான திருப்புமுனையில் நிற்கிறது. 'டிட்வா' பேரழிவிலிருந்து நாம் மீண்டெழுவது (Build Back Better) என்பது, உடைந்த பாலங்களையும் வீடுகளையும் மட்டும் மீண்டும் கட்டுவது அல்ல; அது சிதைந்துபோன நம்பிக்கையையும், பொதுச் சேவையின் மீதான மரியாதையையும் மீண்டும் கட்டியெழுப்புவதாகும். அனர்த்தங்கள் ஒரு சமூகத்தின் ஆன்மாவைச் சோதிக்கும் தருணங்கள். அரசாங்கம் சரியான திசையில் பயணிக்கிறது; கொள்கைகள் தெளிவாக உள்ளன. ஆனால், அவற்றை நடைமுறைப்படுத்தும் கரங்கள் தூய்மையாக இருக்க வேண்டும். இது அரச இயந்திரத்திற்கு விடுக்கப்பட்டுள்ள ஒரு இறுதி எச்சரிக்கை மட்டுமல்ல, தம்மைத் தாமே திருத்திக்கொள்வதற்கான ஒரு பொன்னான வாய்ப்புமாகும். வேற்றுமைகளை மறந்து, மனிதாபிமானத்தை மட்டும் முன்னிறுத்தி, நாம் ஒன்றிணைந்து செயற்பட்டால் மட்டுமே, உண்மையான பாதிக்கப்பட்டவர்களின் கண்ணீரைத் துடைக்க முடியும். அதுவே, இந்தத் தேசம் மீண்டெழத் தேவையான உண்மையான சக்தியாகும்.