போலி முகப்புதகமும், பொதுவெளி வார்த்தைப் பிரயோசனமும்

நேத்து இரவு தூங்கப் போகும்போது என் பழைய மிக வருத்தமா எழுதி இருந்தான். யாரோ ஒருத்தர் போலி ஐடியில வந்து அவனை ரொம்ப மோசமா திட்டிப் பேசிட்டு போயிருக்காரு. அதைப் படிச்சதும் என் மனசு அப்படியே வலிச்சிருச்சு. எனக்கு உடனே சில வருஷங்களுக்கு முன்னாடி நடந்த ஒரு சம்பவம் ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு.

அந்த சமயத்துல நான் ஒரு புதுசா ஒரு வேலைக்கு சேர்ந்திருந்தேன். அந்த வேலையில எனக்கு நிறைய புது விஷயங்கள் கத்துக்க வேண்டியிருந்தது. சில சீனியர் அதிகாரிகள் எனக்கு ரொம்ப உதவியா இருந்தாங்க. குறிப்பா ஒருத்தர், அவர் எனக்கு ஒரு குரு மாதிரி. சின்ன சின்ன விஷயங்கள்ல இருந்து பெரிய பெரிய வேலைகள் வரைக்கும் எல்லாத்தையும் பொறுமையா சொல்லிக் கொடுத்தாரு. நான் ஏதாவது தப்பு பண்ணா கூட கோபப்படாம, அன்பா எடுத்துச் சொல்லி திருத்துனாரு.

ஒரு நாள் நான் ஒரு முக்கியமான வேலையில ஒரு பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன். எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல. ரொம்ப பயந்து போயிருந்தேன். அந்த அதிகாரி என்ன கூப்பிட்டு என்ன நடந்ததுன்னு கேட்டாரு. நான் எல்லாத்தையும் சொன்னேன். அவர் கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இருந்தாரு. பிறகு சொன்னாரு, "எல்லாரும் தப்பு பண்ணுவாங்க. அதுல இருந்து கத்துக்கிறது தான் முக்கியம். நீ கவலைப்படாதே. இந்த தப்பை எப்படி சரி பண்ணலாம்னு பார்க்கலாம்"னு சொன்னாரு. அவர் சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் எனக்கு அவ்வளவு தைரியம் கொடுத்தது.

நாங்க ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து அந்த தப்பை சரி பண்ணோம். அந்த சம்பவத்துக்கு பிறகு அவர் மேல எனக்கு இன்னும் அதிக மரியாதை வந்துச்சு. அவர் வெறும் ஒரு அதிகாரி மட்டும் இல்ல, ஒரு நல்ல மனுஷன், ஒரு உண்மையான வழிகாட்டி.

ஆனா கொஞ்ச நாள் கழிச்சு நான் ஒரு அதிர்ச்சியான விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டேன். அதே அதிகாரி பத்தி யாரோ ஒருத்தர் போலி ஐடியில ரொம்ப மோசமா எழுதி இருந்தாங்க. அவர் செஞ்ச நல்ல விஷயங்கள் எதையும் சொல்லாம, பொய்யான குற்றச்சாட்டுகளை மட்டும் அள்ளி வீசி இருந்தாங்க. அதைப் படிச்சதும் எனக்கு அவ்வளவு கோவம் வந்துச்சு. என் குருவை இப்படி அசிங்கப்படுத்துறாங்களேன்னு நினைக்கும்போது எனக்கு தாங்க முடியாத வேதனையா இருந்துச்சு.

அன்னைக்கு தான் நான் இந்த போலி முகமூடி போட்டுக்கிட்டு மத்தவங்கள தாக்குற கலாச்சாரத்தைப் பத்தி யோசிக்க ஆரம்பிச்சேன். எதுக்காக இப்படி பண்ணுறாங்கன்னு எனக்கு சுத்தமா புரியல. ஒருத்தரோட உண்மையான அடையாளத்தை மறைச்சுக்கிட்டு, முதுகெலும்பு இல்லாம மத்தவங்கள புண்படுத்துறது எவ்வளவு கேவலமான செயல்.

இன்னும் சில பேர் இருக்காங்க. அவங்க நண்பர்கள்னு கூட பார்க்க மாட்டாங்க. படிச்ச இடம், வேலை செஞ்ச இடம்னு எந்த மரியாதையும் இல்லாம கண்டபடி திட்டித் தீர்ப்பாங்க. இது எவ்வளவு பிற்போக்கான செயல்னு யோசிச்சுப் பாருங்க.

எனக்கு அப்ப ஒரு பழமொழி ஞாபகம் வந்துச்சு. "தன்வினை தன்னைச் சுடும், ஓட்டப்பம் வீட்டைச் சுடும்"னு சொல்லுவாங்க. நாம செய்யுற கெட்டது நம்மளையே ஒரு நாள் திருப்பி அடிக்கும். பண்புள்ளவங்க இப்படி நடந்துக்க மாட்டாங்க.

அதுலயும் வினோதம் என்னென்றா, தமக்கு கத்துக்கொடுத்தவங்க, வழிகாட்டுனவங்க, மூத்தவங்கன்னு யாரையும் பார்க்காம சில பேர் இப்படி கீழ்த்தரமா நடந்துக்குறாங்க. இது எவ்வளவு நன்றி கெட்டத்தனம்னு யோசிச்சுப் பாருங்க. ஒருத்தர் நமக்கு நல்லது செஞ்சிருந்தா, அவங்கள நாம எப்பவும் மதிக்கணும். அவங்கள பத்தி தப்பா பேசக் கூடாது.

நான் என் வாழ்க்கையில கத்துக்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் என்னன்னா, யாரையும் அவங்க முதுகுக்குப் பின்னாடி பேசக் கூடாது. ஒருத்தரைப் பத்தி நமக்கு ஏதாவது குறை இருந்தா, நேருக்கு நேரா கூப்பிட்டு பேசணும். அது தான் ஒரு ஆரோக்கியமான வழி. போலி முகமூடி போட்டுக்கிட்டு பேசுறது கோழைத்தனம்.

நம்ம ஊர்ல ஒருத்தரை ஒருத்தர் மதிச்சு நடக்குறது ஒரு பெரிய பண்பாடு. விருந்தாளியை கடவுளா நினைக்கிற ஒரு கலாச்சாரம் நம்மளோடது. ஆனா இப்ப இந்த மாதிரி கீழ்த்தரமான செயல்கள் பெருகி வர்றது ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு.

நான் நம்புறேன், இந்த மாதிரி பண்றவங்களுக்கு ஒரு நாள் அவங்க தப்போட விளைவுகள் புரியும். அவங்க யாரை காயப்படுத்துறாங்களோ, அந்த வலி ஒரு நாள் அவங்களையும் தாக்கும். அதுவரைக்கும் நாம பொறுமையா இருக்கணும். நம்மளோட பண்பாட்டை விட்டுக்கொடுக்கக் கூடாது.

வாழ்க்கைல நாம நிறைய பேரை சந்திப்போம். நல்லவங்களும் இருப்பாங்க, கெட்டவங்களும் இருப்பாங்க. யாரைப் பத்தியும் அவங்க முதுகுக்குப் பின்னாடி தப்பா பேசாம இருக்க முயற்சி பண்ணுவோம். நேருக்கு நேரா பேசுற தைரியத்தை வளர்த்துப்போம். அது தான் நம்மளோட மனசாட்சிக்கு நாம செய்யுற மரியாதை.

இந்த போலி முகமூடி கலாச்சாரம் ஒருத்தரோட மன அமைதியையும், சமூகத்தோட நல்லிணக்கத்தையும் கெடுக்குது. நாம எல்லாரும் சேர்ந்து இந்த மாதிரி செயல்களை எதிர்க்கணும். ஒருத்தரை ஒருத்தர் மதிச்சு, அன்பா பேசி பழகணும். அது தான் ஒரு நல்ல சமூகத்தை உருவாக்கறதுக்கு வழி.

நான் என் நண்பனுக்கு போன் பண்ணி பேசினேன். அவனுக்கு ஆறுதல் சொன்னேன். "நீ கவலைப்படாதே. யார் என்ன சொன்னாலும் உன்னோட நல்ல மனசு உனக்குத் தெரியும். மத்தவங்க சொல்றதை பத்தி நீ கவலைப்படாதே"ன்னு சொன்னேன்.

இந்த மாதிரி போலி முகமூடி போட்டுக்கிட்டு வன்மத்தை கக்குறவங்களுக்கு நான் ஒன்னே ஒன்னு சொல்லிக்க விரும்புறேன். நீங்க யாருன்னே தெரியாம ஒருத்தரை தாக்குறது உங்களோட கோழைத்தனத்தை தான் காட்டுது. தைரியம் இருந்தா நேருக்கு நேரா வந்து பேசுங்க. உங்க கருத்தை நாகரீகமா சொல்லுங்க. அது தான் ஒரு பண்புள்ள மனுஷனுக்கு அழகு.

நாம எல்லாரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் மதிச்சு, அன்பா பேசிப் பழகி ஒரு நல்ல சமூகத்தை உருவாக்குவோம். அது தான் நம்மளோட எதிர்கால சந்ததிக்கு நாம விட்டுப் போற உண்மையான சொத்து. இந்த வன்மத்தை தூக்கி எறிஞ்சுட்டு, அன்பையும், மரியாதையையும் விதைப்போம். அது தான் இந்த உலகத்துக்கு நாம செய்யுற பெரிய உதவி.