மெல்லிய துரோகம்

மட்டக்களப்பின் மண்வாசனை, மாலை நேரத்துக் காற்றோடு கலந்து, நகரத்தின் சலசலப்பிலிருந்து சற்று விலகியிருந்த அந்தச் சிறிய தேநீர்க் கடைக்குள் நுழைந்தது. கடலுக்கு அப்பால், செங்கதிரோன் மெல்லக் கடலில் மூழ்க, வானம் செம்மஞ்சள் நிறத்தில் சாயம் பூசப்பட்டிருந்தது. தேநீர்க் கடையின் உள்ளே, கமலனும் நளினியும் ஒரு மூலையில் அமர்ந்திருந்தனர். கமலன், நாற்பது வயது மதிக்கத்தக்கவன். அவனது கண்களில் ஒருவிதக் கூர்மை. நளினி, அவனது வயதுடையவள். அவளது முகத்தில் ஒருவித அமைதி, ஆனால் கண்களில் ஒருவிதக் கவலை.

கமலன், தனது தேநீர்க் கோப்பையை மெல்லச் சுழற்றியபடி, "கேட்டியோ நளினி, வனிதா அக்காவுக்கு வந்த விபரீதத்தை?" என்று கேட்டான். அவனது குரலில் ஒருவித அதிர்ச்சி.

நளினி பெருமூச்சு விட்டாள். "கேட்டேன் கமலன். என் காதால கேட்டதை நம்பவே முடியல. மனசுக்கு ரொம்பக் கஷ்டமா இருக்கு. என்ன மனுஷங்கடா இவங்க!"

"ஆமாம் நளினி. வனிதா அக்கா எவ்வளவு நல்ல மனுஷி! அவங்க பூர்வீகமா வச்சிருந்த காணியை, அவங்க தம்பிமாருக்குப் பிழைப்பு நடத்தக் கொடுத்தாங்க. ஒரு பைசா கூட வாங்காம, பாவம்னு குடுத்தாங்க. இப்போ அவங்களுக்கே எதிரா வழக்கு போட்டிருக்காங்கன்னு சொன்னா, எப்படி நம்புறது?" கமலன் குரலில் கோபம் கொப்பளித்தது.

"அதுதான் கமலன். இந்தச் சமூகத்துல நல்லது செய்யப் போனா, இப்படித்தான் நடக்குது. 'நன்மை செய்யப் போனால், நாலு பக்கமும் சூனியம்'னு சும்மாவா சொன்னாங்க? வனிதா அக்காவுக்கு ஒரு அண்ணன், மூன்று தம்பிமார். அவங்க எல்லாருக்கும் மட்டக்களப்புல, கடலை அண்டி அதிகமான காணிகள் பூர்வீகமா இருந்தன. வனிதா அக்காவுக்கு அதிகப்படியா தேவைகள் இருக்கல. இருக்கிற வயல் காணிகள், பூமிகளைப் பயன்படுத்தித் தனது வாழ்வாதாரத்தை மேற்கொண்டு கடத்தி வந்தாங்க. அவங்க ரொம்ப எளிமையான மனுஷி." நளினி சொன்னாள்.

"ஆமாம். எனக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு. வனிதா அக்கா, அவங்க தம்பிமார் கஷ்டப்படுறாங்கன்னு தெரிஞ்சதும், அவங்ககிட்ட இருந்த மேட்டு காணிகள்ல சிலவற்றை, 'நீங்க பிழைப்பு நடத்துங்க, முன்னேறுங்க'ன்னு குடுத்தாங்க. அது ஒரு நம்பிக்கையில, ஒரு உறவுப் பாசத்துல குடுத்தாங்க. கிட்டத்தட்ட 50 வருஷமா அவங்க குடும்பங்கள் அந்தக் காணியில பிழைப்பு நடத்தி, முன்னேறி இருக்காங்க. அவங்க பிள்ளைகள் எல்லாம் படிச்சு, நல்ல நிலைக்கு வந்திருக்காங்க. அதனாலதான் அவங்களோட குடும்பமே முன்னேறியது." கமலன் தலையசைத்தான்.

"சரியான நன்றி கெட்டவங்கடா இவங்க! இவ்வளவு வருஷமா ஒருத்தங்க குடுத்த காணியில பிழைப்பு நடத்தி, இப்போ அவங்களுக்கே எதிரா சண்டை போடுறது எவ்வளவு பெரிய துரோகம்?" நளினி குரலில் வெறுப்பு.

"அதுதான் நளினி, **'நம்பிக்கை என்பது ஒரு கண்ணாடி போன்றது; அது ஒருமுறை உடைந்தால், அதை மீண்டும் ஒட்ட முடியாது'**ன்னு சொல்வாங்க. வனிதா அக்கா அவங்க தம்பிமார்கள் மேல வச்சிருந்த நம்பிக்கை இப்போ உடைஞ்சு போச்சு. சமீபத்துல, வனிதா அக்காவோட மகள், அந்தக் காணியைச் சுத்தம் செய்யப் போயிருக்கா. அப்போதான் இந்தச் சண்டை ஆரம்பிச்சிருக்கு. 'இது எங்க காணி! நீங்க ஏன் இங்க வந்தீங்க?'ன்னு சண்டை போட்டிருக்காங்க." கமலன் சொன்னான்.

"என்னது? அவங்க காணிங்கறாங்களா? எவ்வளவு பெரிய பொய் இது! எல்லாருக்கும் தெரியும், அந்தக் காணி வனிதா அக்காவுக்குச் சொந்தமானதுன்னு!" நளினி ஆத்திரத்துடன் கேட்டாள்.

"ஆமாம் நளினி. அதுமட்டுமில்ல, வனிதா அக்காவுக்கு எதிராவே வழக்குத் தாக்கல் செஞ்சிருக்காங்க. **'குற்றவாளி'**ன்னு மன்றில ஏத்தி, அவங்களுடைய பூர்வீகக் காணியையே பறிக்கப் பார்த்திருக்காங்க. மனசாட்சியோட உதவி செய்ய முன்வந்த வனிதா அக்காவுக்குக் கிடைச்ச பரிசு இதுதான். இதை விட ஒரு பெரிய ஏமாற்றம் என்ன இருக்க முடியும்?" கமலன் குரலில் ஒருவித ஆதங்கம்.

"இதுதான் கமலன், இந்தச் சமூகத்துல நடக்குது. **'கெட்டவன் வாழ்வான், நல்லவன் சாவான்'**னு சொல்றது இதுக்குத்தான். ஒருத்தங்க நல்லது செய்யப் போனா, அவங்களுக்குத்தான் பிரச்சனை. இந்த மாதிரி சம்பவங்கள், மத்தவங்க நல்லது செய்யணும்னு நினைக்கிறதையே தடுக்குது. 'எதுக்குடா மத்தவங்களுக்கு உதவணும்? நமக்கே பிரச்சனை வரும்'னு நினைக்கிறாங்க." நளினி குரலில் ஒருவித விரக்தி.

"ஆமாம் நளினி. **'ஒருவரின் உண்மையான குணம், அவருக்குச் சக்தி கிடைக்கும்போதுதான் வெளிப்படும்'**ன்னு சொல்வாங்க. வனிதா அக்காவுடைய தம்பிமார்கள், அந்த நிலத்துல பிழைப்பு நடத்தி, கொஞ்சம் பணம் வந்ததும், அவங்களோட உண்மையான குணம் வெளிப்பட்டிருக்கு. இந்த மாதிரி ஆளுங்க, நன்றி கெட்டவங்க. அவங்களுக்கு ஒருபோதும் நல்ல வாழ்க்கை அமையாது." கமலன் உறுதியாகச் சொன்னான்.

"ஆனா கமலன், வனிதா அக்கா என்ன செஞ்சாங்க? அவங்க வழக்கை எப்படிச் சமாளிச்சாங்க?" நளினி ஆவலுடன் கேட்டாள்.

கமலன் ஒரு புன்னகை உதிர்த்தான். "அதுதான் நளினி, இந்தச் கதையோட கிளைமாக்ஸ். வனிதா அக்காவுக்கு ஆரம்பத்துல ரொம்பக் கஷ்டமா இருந்துச்சு. 'நான் நல்லது செஞ்சதுக்கு எனக்கு இதுதான் பரிசா?'ன்னு ரொம்ப வருத்தப்பட்டாங்க. ஆனா, அவங்க ஒருபோதும் நம்பிக்கையை விடல. **'உண்மை ஒருபோதும் தோற்பதில்லை'**ன்னு அவங்க நம்புனாங்க. அவங்ககிட்ட பூர்வீகப் பத்திரங்கள், சான்றுகள் எல்லாம் இருந்தன. அவங்க ஒரு நல்ல வழக்கறிஞரைப் பிடிச்சு, வழக்கை நடத்த ஆரம்பிச்சாங்க."

"அப்புறம் என்னாச்சு?" நளினி ஆவலுடன் கேட்டாள்.

"வழக்கு ரொம்பக் காலமா நடந்துச்சு நளினி. வனிதா அக்காவுக்கு நிறைய செலவாச்சு. மன உளைச்சல் ரொம்ப அதிகமா இருந்துச்சு. ஆனா, அவங்க ஒருபோதும் பின்வாங்கல. அவங்களுடைய நியாயத்துக்காகப் போராடினாங்க. **'நீதி தாமதமாகலாம், ஆனால் அது ஒருபோதும் மறுக்கப்படுவதில்லை'**ன்னு சொல்வாங்க. இறுதியில, நீதி வென்றது!" கமலன் குரலில் ஒருவிதப் பெருமிதம்.

நளினி கண்களில் வியப்பு. "அப்படியா? வனிதா அக்கா வெற்றியடைஞ்சாங்களா?"

"ஆமாம் நளினி! வனிதா அக்கா வெற்றியடைஞ்சாங்க! நீதிமன்றம், அந்தக் காணி அவங்களுடைய பூர்வீகச் சொத்துன்னு உறுதி செஞ்சுது. அவங்க தம்பிமார்கள் போட்ட வழக்கு தள்ளுபடி செஞ்சுது. வனிதா அக்காவுக்குச் சொந்தமான காணி அவங்களுக்கே திரும்பக் கிடைச்சுது." கமலன் சொன்னான்.

நளினி முகத்தில் ஒருவித நிம்மதி. "கடவுளுக்கு நன்றி! நல்லது செஞ்சவங்களுக்கு நல்லது நடக்கணும். ஆனா, இதுல ஒரு பெரிய பாடம் இருக்கு கமலன்."

"என்ன பாடம்?" கமலன் கேட்டான்.

"நம்ம சமூகத்துல, 'நன்மை செய்யப் போய் தீமையினைப் பெற்றுக் கொள்வது' ஒரு பெரிய ஏமாற்றமா பார்க்கப்படுது. இந்த மாதிரி சம்பவங்கள், மத்தவங்க மேல இருக்கிற நம்பிக்கையையே குறைக்குது. 'யாரையும் நம்பக்கூடாது'ங்கிற மனநிலையை உருவாக்குது. **'ஒரு சமூகம், அதன் உறுப்பினர்களுக்கு இடையே உள்ள நம்பிக்கையைப் பொறுத்தே வளரும்'**ன்னு சொல்வாங்க. இந்த மாதிரி துரோகங்கள், சமூகத்தின் அடித்தளத்தையே அசைக்குது." நளினி குரலில் ஒருவிதக் கவலை.

"உண்மைதான் நளினி. வனிதா அக்காவுக்குக் கிடைச்ச வெற்றி, வெறும் காணி கிடைச்சது இல்ல. அது ஒரு நியாயத்தின் வெற்றி. ஆனா, அந்த வெற்றிக்கு அவங்க குடுத்த விலை ரொம்ப அதிகம். மன உளைச்சல், பணச் செலவு, உறவு முறிவு. இந்த மாதிரி விஷயங்கள், மத்தவங்களுக்கு ஒரு பெரிய எச்சரிக்கை. **'உதவும்போது கவனமாக இருங்கள், ஏனெனில் நீங்கள் ஒரு துரோகியை உருவாக்கலாம்'**ன்னு ஒரு பழமொழி இருக்கு." கமலன் சொன்னான்.

மாலை இருள் முழுமையாகச் சூழ்ந்திருந்தது. தேநீர்க் கடையின் மின்விளக்குகள் மெல்ல ஒளிர, அவர்களின் உரையாடல் ஒருவித அமைதியைப் பரப்பியது.

"கமலன், இந்தச் சம்பவம் நமக்கு ஒரு பெரிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தணும். நம்மள சுத்தி இருக்கிற மனுஷங்களப் பத்தி நாம தெரிஞ்சுக்கணும். எல்லாருக்கும் நல்லது செய்யணும்னு நினைக்கிறது தப்பில்லை. ஆனா, யாரை நம்புறோம்ங்கறது ரொம்ப முக்கியம். **'ஒருவரின் உண்மையான நண்பன், அவனது கஷ்ட காலத்தில்தான் வெளிப்படுவான்'**ன்னு சொல்வாங்க. இங்க, வனிதா அக்காவுக்குக் கஷ்ட காலத்தில அவங்க சொந்தத் தம்பிமார்களே எதிரா இருந்திருக்காங்க." நளினி சொன்னாள்.

"ஆமாம் நளினி. இந்தச் சமூகத்துல, **'பணம் பத்தும் செய்யும்'**ங்கறது உண்மைதான். உறவுகளையும், பாசத்தையும் கூடப் பணம் பிரிக்குது. ஆனா, வனிதா அக்காவுக்குக் கிடைச்ச வெற்றி, நியாயத்துக்கும், உண்மைக்கும் கிடைச்ச வெற்றி. இது மத்தவங்களுக்கு ஒரு நம்பிக்கை கொடுக்கணும். **'நியாயம் ஒருபோதும் தோற்பதில்லை'**ங்கறதுக்கு இது ஒரு உதாரணம்." கமலன் உறுதியாகச் சொன்னான்.

நளினி மெல்லத் தலையசைத்தாள். "ஆமாம் கமலன். இந்தச் சம்பவம், தனிமனித வாழ்க்கையில மட்டுமல்ல, சமுதாய வாழ்க்கையிலயும் ஒரு பெரிய பாடம். நாம் எல்லோரும் ஒருவரையொருவர் மதிச்சு வாழணும். ஒருத்தருக்கு நல்லது செய்யும்போது, அதுக்கு ஒரு பிரதிபலனை எதிர்பார்க்கக் கூடாது. ஆனா, நன்றி கெட்டத்தனமா நடந்துக்கிறவங்களுக்கு ஒரு பாடம் கிடைக்கணும். வனிதா அக்காவுக்குக் கிடைச்ச வெற்றி, அந்தப் பாடத்தை அவங்க தம்பிமார்களுக்குக் கத்துக்கொடுத்திருக்கும்."

கமலன் தேநீர்க் கோப்பையை மேசையில் வைத்தான். "இந்தக் கதை, நமக்கு ஒரு ஆழமான சிந்தனையைக் கொடுக்கணும் நளினி. நன்மை செய்வது ஒரு கடமை. ஆனால், அந்த நன்மையை யார் பெறுகிறார்கள் என்பதில் நாம் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சில நேரங்களில், நம்முடைய நல்லெண்ணம், நம்மையே சிக்கலில் ஆழ்த்திவிடும். வனிதா அக்காவுக்குக் கிடைச்ச வெற்றி, அவங்களுடைய மன உறுதியையும், நியாயத்தின் பலத்தையும் காட்டுது. இது ஒரு பெரிய விழிப்புணர்வு."

தேநீர்க் கடையின் வெளியே, நட்சத்திரங்கள் மெல்ல ஒளிரத் தொடங்கின. கடலின் அலை ஓசை, தூரத்தில் மெல்லிய இசையாக ஒலித்தது. கமலனும் நளினியும், ஒரு புதிய புரிதலுடன், அந்த இரவு வானத்தைப் பார்த்தனர். நம்பிக்கையின் விலை, சில நேரங்களில் மிக அதிகம் என்பதை அவர்கள் உணர்ந்தனர். ஆனால், நியாயம் ஒருபோதும் தோற்பதில்லை என்ற நம்பிக்கையும் அவர்களுக்குள் அரும்பியது.

இக்கதை, மனித உறவுகளின் சிக்கலான தன்மையையும், நன்றி கெட்டத்தனத்தின் கொடூரமான விளைவுகளையும், நியாயம் ஒருநாள் வெல்லும் என்பதையும் உணர்த்துகிறது. நன்மை செய்வது ஒரு உன்னதமான குணம் என்றாலும், அதை யார் பெறுகிறார்கள் என்பதில் நாம் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சில சமயங்களில், நம்முடைய நல்லெண்ணம், நம்மையே பெரும் சிக்கல்களிலும், மன உளைச்சலிலும் ஆழ்த்திவிடும். 'நம்பிக்கை' என்பது ஒரு பலமான ஆயுதம்; அதை நாம் யாருக்குக் கொடுக்கிறோம் என்பதில் மிகக் கவனமாக இருக்க வேண்டும்.

சமூகத்தில், வனிதா போன்ற பல நல்ல உள்ளங்கள், தங்கள் உறவுகளின் மீதும், மனிதர்கள் மீதும் கொண்ட நம்பிக்கையால் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள். ஆனால், இந்தக் கதை, அத்தகைய ஏமாற்றங்களுக்கு மத்தியிலும், 'உண்மை ஒருபோதும் தோற்பதில்லை' என்பதையும், 'நீதி தாமதமாகலாம், ஆனால் அது ஒருபோதும் மறுக்கப்படுவதில்லை' என்பதையும் வலியுறுத்துகிறது. இந்தச் சம்பவம், வாசகர்கள் தங்கள் வாழ்வில், மனிதர்களை எடைபோடுவதிலும், உறவுகளைப் பேணுவதிலும், நியாயத்தின் பக்கம் நிற்பதிலும் ஒரு ஆழமான சிந்தனையை மேற்கொள்ளத் தூண்டுகிறது. இது ஒரு தனிமனிதனின் துயரம் மட்டுமல்ல, சமூகத்தின் அறநெறிச் சிதைவின் ஒரு பிரதிபலிப்பு. இந்த விழிப்புணர்வு, நாம் அனைவரும் ஒரு நேர்மையான, நம்பிக்கையான சமூகத்தை உருவாக்கப் பாடுபட வேண்டும் என்ற பொதுவான சிந்தனையை ஏற்படுத்துகிறது.