களுவாஞ்சிகுடி மக்களின் செயற்பாடு கண்கலங்க வைத்துவிட்டது கொம்பன் யானையில் கொடி சுமந்தோம்.

தேற்றாத்தீவு கொம்புச்சந்திப் பிள்ளையார் பேராலய வருடாந்த பிரமோட்சவத் திருவிழாவுக்கு கொடியேற்றம் நடக்கிற அந்த நாள்... என் மனசுல ஒரு பெரிய சந்தோஷம் பொங்கி வழியுது. வருஷம் முழுக்க இந்த நாளை எதிர்பார்த்து காத்துக்கிடப்போம். எங்க ஊரு பிள்ளையாருக்கு திருவிழான்னா அது ஊருக்கே ஒரு பெரிய கொண்டாட்டம்.

இந்த வருஷம் கொடியேற்றம் கொஞ்சம் விசேஷமா இருந்துச்சு. மட்டக்களப்பு, களுவாஞ்சிக்குடி மாணிக்கப்பிள்ளையார் ஆலயத்துல இருந்து கொடியை எடுத்துட்டு வர்றதுன்னு முடிவு பண்ணியிருந்தாங்க. அந்த ஊர் மக்களோட ஆதரவோட அந்த பிரமாண்டமான நிகழ்வு நடந்துச்சு. நான் அந்த பவனியில கலந்துக்கிட்டேன். களுவாஞ்சிக்குடி மக்கள் அவ்வளவு அன்பா, ஒழுங்கா எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செஞ்சிருந்தாங்க. அவங்க காட்டுன அந்த ஆதரவு இருக்கே... அது எங்களை அப்படியே நெகிழ வச்சிடுச்சு. எங்களுக்கும் அவங்களுக்கும் இடையில ஒரு புது உறவு இன்றைக்கு மலர்ந்ததுன்னு தான் சொல்லணும். அவங்க அன்புக்கும், அவங்க செஞ்ச ஒழுங்குபடுத்தலுக்கும், அவங்க கொடுத்த ஆதரவுக்கும் நாங்க எப்படி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியல. தேத்தாத்தீவு மக்கள் அதை மறக்காம அமர்க்களப்படுத்தினாங்க. அந்த ஏற்பாடுகள் என் மனசை அப்படியே குளிர வச்சிடுச்சு.

கலாச்சாரம், பண்பாடு, ஒருமைப்பாடு... இதெல்லாம் வெறும் வார்த்தைகள் இல்லன்னு இன்றைக்கு தெரிஞ்சுது. அந்த ஏணிப்படிகளை எல்லாம் ஒரே இனமா நாங்க ஒண்ணா சேர்ந்து ஏறிப்போனோம். இன்னைக்கு மாதிரி எப்பவும் நாங்க ஒண்ணா பயணிப்போம்னு ஒரு நம்பிக்கை என் மனசுல அன்னைக்கு விதைக்கப்பட்டது. அது தான் நம்ம எதிர்கால சவால்களை முறியடிக்கிற படிக்கட்டுகளா இருக்கும்.

அங்க இளைஞர்கள், தலைவர்கள், கல்விமான்கள், ஆலய நிருவாகிகள், பொதுமக்கள்னு ஆயிரக்கணக்கான அடியவர்கள் கூடி அந்த ஏற்பாட்டுக்கு ஒரு பெரிய எழுச்சி கொடுத்தாங்க. அவங்க காட்டுன பக்தில நான் அப்படியே திக்குமுக்காடி போயிட்டேன். அது என் வாழ்க்கையில ஒரு வரலாற்று மைல்கல்.

அந்த பவனி அப்படியே களுதாவளை கிராமத்தோட பிரதான வீதியூடா வந்து எங்க ஆலயத்தோட வாயிலை அடைஞ்சது. ஆலய பிரதான குருமார்கள் ஆராதிக்க, கொம்பன் யானையில கொடி சுமந்து வர... அந்த காட்சி அப்படியே கண்ணுக்குள்ள பதிஞ்சிடுச்சு. கூடவே பாடசாலை மாணவக் கலைஞர்கள் ஆடுற நடனமும், காவடியும், நாட்டியமும், கோலாட்டமும்... அந்த மங்கலமான நிகழ்வு அப்படியே பரவசமா இருந்துச்சு.

எனக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு, இதற்கு முந்திய வருடங்களில் இந்த கொடியேற்றத்துக்கு நாங்க எப்படி எல்லாம் தயாராவோம்னு. வீடெல்லாம் சுத்தம் பண்ணி, வண்ணக் கோலங்கள் போட்டு, புது துணிமணி போட்டு கோவிலுக்கு போவோம். கொடியேற்றம் நடக்கும்போது அந்த கொடி மரத்துக்கு முன்னாடி எல்லாரும் கைகூப்பி நின்னு சாமி கும்பிடுவோம். அந்த மணியோசையும், சங்கொலியும், பக்தர்களோட கோஷமும் அப்படியே ஒரு தெய்வீகமான atmosphere-ஐ உருவாக்கும்.

இந்த திருவிழா எங்க ஊருக்கு வெறும் கொண்டாட்டம் மட்டும் இல்ல. இது எங்களுடைய கலாச்சாரத்தையும், பண்பாட்டையும் அடுத்த தலைமுறைக்கு கொண்டு போற ஒரு முக்கியமான நிகழ்வு. இந்த திருவிழால எல்லாரும் ஒண்ணா கூடுறதுனால ஒருத்தருக்கொருத்தர் உறவு பலப்படுது. உதவி செய்ற மனப்பான்மை வளருது. எங்களுடைய பாரம்பரிய கலைகளான காவடி ஆட்டம், கோலாட்டம் இதெல்லாம் இந்த திருவிழால தான் உயிர்ப்போடு இருக்கு.

நான் கவனிச்சிருக்கேன், இந்த திருவிழா சமயத்துல எங்க ஊர் இளைஞர்கள் ரொம்ப ஆர்வமா எல்லா வேலைகளையும் செய்வாங்க. கொடி கட்டுறதுல இருந்து, பந்தல் போடுறது வரைக்கும் எல்லாத்துலயும் அவங்களுடைய பங்களிப்பு இருக்கும். அவங்களுடைய இந்த ஈடுபாடு தான் இந்த திருவிழாவை வருஷம் வருஷம் சிறப்பா நடத்துறதுக்கு காரணம். அவங்ககிட்ட இருக்கிற அந்த பக்தி உணர்வும், ஒற்றுமையும் பார்க்கவே ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்.

இந்த திருவிழால நடக்கிற அன்னதானம் ஒரு முக்கியமான விஷயம். எல்லாரும் பசியாறணும்னு நினைக்கிற அந்த நல்ல மனசு இருக்கே... அது தான் இந்த திருவிழாவோட உண்மையான அழகு. யார் வந்தாலும் அவங்களுக்கு வயிறார சாப்பாடு போடுவாங்க. அந்த அன்னதானத்துல கிடைக்கிற திருப்தி இருக்கே... அது வேற எதுலயும் கிடைக்காது.

இந்த திருவிழா எனக்கு நிறைய பாடங்களை கத்துக்கொடுக்கிறது. பக்தி மட்டும் இல்லாம, ஒற்றுமை, உதவி செய்ற மனப்பான்மை, விடாமுயற்சி இது எல்லாமே வாழ்க்கைக்கு ரொம்ப முக்கியம்னு இந்த திருவிழா எனக்கு உணர்த்துது. இந்த திருவிழால நான் பார்க்குற அந்த பக்தி வெள்ளமும், மக்கள் ஒற்றுமையும் என்னை எப்பவும் நெகிழ வைக்கும்.

இன்னைக்கு நான் திரும்பி பார்க்கும்போது, இந்த திருவிழா வெறும் பத்து நாள் கொண்டாட்டம் மட்டும் இல்லன்னு புரியுது. இது எங்களுடைய அடையாளம். எங்களுடைய நம்பிக்கை. எங்களுடைய வாழ்க்கை முறை. இந்த திருவிழா வருஷம் வருஷம் வரணும், எங்களுடைய அடுத்த தலைமுறையும் இதோட அருமையை தெரிஞ்சுக்கணும்னு நான் மனசார வேண்டிக்கிறேன்.

களுவாஞ்சிக்குடி மக்கள் காட்டுன அந்த அன்பும் ஆதரவும் என்னை ரொம்ப ஆச்சர்யப்படுத்திருச்சு. அவங்களுக்கும் எங்களுக்கும் இடையிலான இந்த நட்பு எப்பவும் நிலைக்கணும். நாங்க எப்பவும் இப்படி ஒண்ணா சேர்ந்து கலாச்சாரத்தையும், பண்பாட்டையும் காப்போம். இது தான் நம்ம எதிர்கால சந்ததிகளுக்கு நாம விட்டுப் போற பெரிய சொத்து.

இந்த கொடியேற்றம் ஒரு ஆரம்பம் தான். இன்னும் பத்து நாள் எங்க ஊரே விழாக்கோலம் பூண்டிருக்கும். எல்லார் வீட்டுலயும் விருந்து, பாட்டு, ஆட்டம்னு ஒரே சந்தோஷமா இருக்கும். அந்த சந்தோஷத்துல நானும் ஒருத்தனா கலந்துக்க போறேன். எங்க ஊர் திருவிழா மாதிரி ஒரு சந்தோஷம் வேற எதுலயும் கிடைக்காது. அந்த மணியோசையும், பக்தர்களோட கோஷமும் என் காதுல இப்பவும் கேட்டுக்கிட்டே இருக்கு. இது வெறும் சத்தம் இல்ல, இது எங்களுடைய நம்பிக்கையின் ஓசை. எங்களுடைய ஒற்றுமையின் சங்கீதம். இந்த திருவிழா எப்பவும் எங்களுடைய மனசை நிறைச்சு வச்சிருக்கும்.