யாரிடம் உதவி கேட்கணும் என்பது ரொம்ம முக்கியம்

அண்மையில நான் ஒருத்தர்கிட்ட ஒரு சின்ன உதவி கேட்டிருந்தேன். எனக்கு அது ரொம்ப முக்கியமான உதவி. நான் எவ்வளவோ நம்பிக்கையோட அவர்கிட்ட கேட்டேன். ஆனா அவர் அதை காது கொடுத்து கேட்கக்கூட விரும்பாத மாதிரி, "நான் வேலையில நிக்கிறேன். சீக்கிரம் சொல்லுங்க"ன்னு சொன்னாரு. எனக்கு அப்படியே மனசு உடைஞ்சு போச்சு. சரி, வேலையில இருக்காரு போலன்னு நானும் சுருக்கமா விஷயத்தை சொன்னேன். அவரும் "சரி"ன்னு ஏனோ தானோன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டாரு.

அன்னைக்கு அந்த நிமிஷம் எனக்கு ஒரு பழைய சம்பவம் ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு. நான் சின்ன பிள்ளையா இருக்கும்போது எங்க ஊர்ல ஒருத்தருக்கு திடீர்னு உடம்பு சரியில்லாம போச்சு. அவங்க ரொம்ப ஏழை. அவங்களுக்கு வைத்தியம் பார்க்கக்கூட காசு இல்ல. அவங்க வீட்டுக்காரங்க ஊர்ல இருக்கிற எல்லார் கிட்டயும் போய் உதவி கேட்டாங்க.

நானும் சின்ன பையன் தானே, எனக்கு என்ன உதவி செய்ய முடியும்? ஆனா எனக்கு மனசு கேட்கல. நான் ஓடிப்போய் எங்க  பக்கத்து அண்ணா ஒருத்தரிட்ட விஷயத்தை சொன்னேன். அண்ணா உடனே அந்த குடும்பத்துக்கு தேவையான பணத்தை கொடுத்தாரு. அது மட்டும் இல்லாம, ஊர்ல இருக்கிற ஒரு பெரிய டொக்டர்கிட்ட போய் அவங்களுக்காக பேசினாரு. அந்த டொக்டர் இலவசமா வைத்தியம் பார்க்க சம்மதிச்சாரு.

அன்றைக்கு நான் பார்த்தேன், ஒருத்தருக்கு உதவி தேவைப்படும்போது நம்மால முடிஞ்சதை செய்யணும். முடியாட்டி கூட, உதவி செய்யக்கூடியவங்ககிட்ட அவங்கள தொடர்புபடுத்தி விடலாம். நான் என் வாழ்க்கையில நிறைய தடவை அப்படி செஞ்சிருக்கேன். யாராவது உதவி கேட்டா, எனக்கு தெரிஞ்சவங்க யாராவது அவங்களுக்கு உதவ முடியும்னா உடனே அவங்கள்ட்ட பேசி உதவி வாங்கி கொடுத்திருக்கேன். அது எனக்கு ஒரு பெரிய சந்தோஷத்தை கொடுக்கும்.

ஆனா அந்த மனுஷர் நான் உதவி கேட்டப்போ நடந்துக்கிட்ட விதம் இருக்கே... அது எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு. ஏன் இவங்ககிட்ட பேசினோம்னு கூட தோணுச்சு. சில பேர் இப்படித்தான் இருக்காங்க. அவங்க மத்தவங்களுக்கு தங்களை எப்படி காட்டிக்கணும்னு நினைக்கிறாங்களோ அப்படியே நடிப்பாங்க. ஆனா பழகிப் பார்த்தா ரெண்டே நிமிஷத்துல அவங்க உண்மையில எப்படிப்பட்டவங்கன்னு தெரிஞ்சுடும்.

அன்றைக்கு எனக்கு புரிஞ்சது, எல்லாரும் ஒரே மாதிரி இல்ல. சில பேர் உதவி கேட்கிறவங்கள மதிக்கக்கூட மாட்டாங்க. அவங்க வேலையில இருந்தாலும் சரி, எதுல இருந்தாலும் சரி, ஒருத்தர் கஷ்டத்துல வந்து உதவி கேட்கும்போது கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கி அவங்க என்ன சொல்றாங்கன்னு கேட்கிறது ஒரு நல்ல பண்பு தானே?

நம்ம ஊர்ல சொல்லுவாங்க, "உதவி செய்ற மனசு தான் பெரிய மனசு"ன்னு. அது நூத்துக்கு நூறு உண்மை. நம்மால ஒருத்தருக்கு உதவி செய்ய முடியாட்டி கூட, அவங்கள நல்ல வார்த்தை சொல்லி அனுப்பி வைக்கலாம். இல்லன்னா அவங்களுக்கு உதவி கிடைக்கிற மாதிரி வேற வழி சொல்லலாம்.

எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு அண்ணா இருக்காங்க. அவங்ககிட்ட யார் உதவி கேட்டாலும் முடியாதுன்னு சொல்லவே மாட்டாங்க. அவங்களால முடிஞ்சா உடனே செய்வாங்க. முடியாட்டி கூட, அவங்களுக்கு தெரிஞ்சவங்க யாராவது உதவி செய்வாங்கன்னா உடனே அவங்கள்ட்ட பேசி உதவி வாங்கி கொடுப்பாங்க. அவங்க மனசு அவ்வளவு பெருசு. அவங்கள பார்க்கும்போது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்.

வாழ்க்கைல நாம நிறைய பேரை சந்திப்போம். உதவி செய்ற மனசோட இருக்கிறவங்களும் இருப்பாங்க, கண்டுக்காம போறவங்களும் இருப்பாங்க. ஆனா நாம எப்படி இருக்கணும்னு நம்ம மனசாட்சிக்கு தெரியும். ஒருத்தர் கஷ்டத்துல இருக்கும்போது நம்மால முடிஞ்ச உதவியை செய்யணும். அது தான் மனுஷனா பொறந்ததோட அர்த்தம்.

நான் அந்த மனுஷர்கிட்ட உதவி கேட்டது ஒரு சின்ன விஷயம் தான். ஆனா அவர் நடந்துக்கிட்ட விதம் எனக்கு ஒரு பெரிய பாடத்தை கத்துக்கொடுத்துச்சு. யாரையும் அவங்க வெளித்தோற்றத்தை வச்சு எடை போடக்கூடாது. பழகிப் பார்த்தா தான் அவங்க உண்மை சொரூபம் தெரியும்.

அது மட்டும் இல்ல, நம்மால ஒருத்தருக்கு உதவ முடியாட்டி கூட, அவங்களுக்கு உதவி கிடைக்கிற மாதிரி வழி பண்ணி கொடுக்கணும். அது தான் உண்மையான மனிதாபிமானம். நம்மால முடிஞ்ச சின்ன உதவி கூட இன்னொருத்தரோட வாழ்க்கையில பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும்.

நான் நம்புறேன், இனிமேலாவது யாராவது உதவி கேட்டு வரும்போது எல்லாரும் கொஞ்சம் கருணையோட நடந்துப்பாங்கன்னு. ஒருத்தருக்கு உதவி செய்ய முடியாட்டி கூட, அவங்கள நல்ல வார்த்தை சொல்லி அனுப்பி வைங்க. இல்லன்னா அவங்களுக்கு உதவி கிடைக்க வேற வழி இருந்தா சொல்லுங்க. அதுவே அவங்களுக்கு ஒரு பெரிய ஆறுதலா இருக்கும்.

நம்ம ஊர்ல சொல்லுவாங்க, "ஒரு கை உதவி மறு கைக்கு உதவும்"னு. நாம இன்றைக்கு ஒருத்தருக்கு உதவி செஞ்சா, நாளைக்கு நமக்கு கஷ்டம் வரும்போது வேற யாராவது நமக்கு உதவி செய்வாங்க. இது தான் வாழ்க்கை. எல்லாரும் ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவி செஞ்சுக்கிட்டு சந்தோஷமா வாழணும்.

அந்த ஆளுக்கிட்ட உதவி கேட்டது எனக்கு ஒரு கசப்பான அனுபவம் தான். ஆனா அது எனக்கு ஒரு நல்ல பாடத்தை கத்துக்கொடுத்துச்சு. இனிமே யாராவது உதவி கேட்டா என்னால முடிஞ்ச உதவியை கண்டிப்பா செய்வேன். முடியாட்டி கூட அவங்களுக்கு உதவி கிடைக்கிற வழியை தேடி கொடுப்பேன். ஏன்னா அது தான் நான் கத்துக்கிட்ட பாடம். அது தான் மனுஷனா பொறந்ததோட கடமைன்னு நினைக்கிறேன்.