சர்வதேச இராஜதந்திரமும்: பொருளாதாரத் தற்சார்புக்கான தேடலும்

"நம்புங்கள், ஆனால் சரிபாருங்கள்" (Trust, but Verify).

இந்த நவீன உலகில், நாடுகளுக்கு இடையிலான உறவுகளை வெறும் நில எல்லைகளால் மட்டும் வரையறுக்க முடியாது. ஒரு காலத்தில் போர்க் கருவிகளாலும், படையெடுப்புகளாலும் தீர்மானிக்கப்பட்ட அதிகாரப் போராட்டம், இன்று இராஜதந்திரத்தின் நுட்பமான நகர்வுகளாலும், பொருளாதாரத்தின் சிக்கலான சங்கிலிகளாலும் நடைபெறுகிறது. இத்தகைய சூழலில், ஒரு தேசத்தின் இராஜதந்திரம் என்பது, வெறும் வெளிவிவகார அமைச்சர்களின் கைகளில் மட்டுமல்ல, ஒவ்வொரு குடிமகனின் அன்றாட வாழ்விலும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. சீன ஜனாதிபதி ஷி ஜின்பிங்கின் 'ஓநாய் போர்வீரன் இராஜதந்திரம்' (wolf warrior diplomacy) என்று அழைக்கப்படும் கொள்கை, இன்று உலகம் முழுவதும் பெரும் பேசுபொருளாகியிருக்கிறது.

இந்தக் கொள்கையை செயற்படுத்தும் பொறுப்பை சீனாவின் அனுபவமிக்க வெளிவிவகார அமைச்சர் வாங் யீ கையில் எடுத்திருக்கிறார். ஒரு காலத்தில், 'எஜமானரின் குரல்' என்று அழைக்கப்பட்ட அவர், இன்று உலகிற்கு சீனாவின் தீர்வுகள் மற்றும் குரலை கேட்க வைக்க "முன்னேற்றங்களை முன்னெடுப்பதற்கான முனைப்பான முயற்சியில்" ஈடுபட்டிருக்கிறார். இதன் விளைவாக, அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்கத்தைய நாடுகளின் கூட்டணியை எதிர்கொள்ளும் வகையில், ரஷ்யாவுடன் இணைந்து ஷாங்காய் ஒத்துழைப்பு அமைப்பு போன்ற தளங்களை சீனா பலப்படுத்தி வருகிறது.

உறவுகளே! இங்குதான் ஒரு முக்கியமான திருப்பம் ஏற்படுகிறது. வர்த்தகப் போரினால் அமெரிக்காவுடன் ஏற்பட்ட மோதலின்போது, சீனாவும் இந்தியாவும் ஒரு இக்கட்டான சூழலை எதிர்கொண்டன. இந்த நெருக்கடியான தருணம்தான், இரு நாடுகளும் ஒரு புதிய சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைக்கு வருவதற்கு ஒரு காரணமாக அமைந்தது. ஆம், அது ஒரு விசித்திரமான கட்டாயம். இந்தத் தற்காலிக சமாதானம், ஒரு பொருளாதாரப் புத்துணர்ச்சிக்கு வழிவகுக்குமே தவிர, ஒரு உறுதியான மூலோபாயக் கூட்டணியை உருவாக்காது.

இந்தியப் பிரதம மந்திரி நரேந்திர மோடியின் சீன வருகை, வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்கது. ஏனெனில், ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கால்வான் பள்ளத்தாக்கில் நடந்த மோதலில் இரு தரப்பிலும் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட வீரர்களை நாம் இழந்தோம். அந்தக் கசப்பான அனுபவம், ஒரு சிலரால் சீனப் பொருட்களைப் புறக்கணிக்க ஒரு போராட்டமாக மாற்றப்பட்டது. ஆனால், இன்று, அந்தப் பழைய காயங்கள் மெதுவாக ஆறி, இரு நாடுகளுக்குமிடையிலான வர்த்தக உறவுகள் மீண்டும் புத்துயிர் பெறுகின்றன. இது வெறும் கைகள் குலுக்குவதல்ல; அது உலகப் பொருளாதாரத்தில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை எழுதுவதற்கான முயற்சி.

அன்பின் உறவுகளே! இங்கு நாம் கவனிக்க வேண்டிய விடயம் என்னவென்றால், இந்தியாவுக்கும் சீனாவுக்கும் இடையிலான இருதரப்பு வர்த்தகம் சுமார் $120 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்கள். இதில் இந்தியா சுமார் $100 பில்லியன் டொலர் வர்த்தகப் பற்றாக்குறையை எதிர்கொள்கிறது. இந்தியாவின் இறக்குமதிப் பொருட்களின் ஒரு பெரும் பகுதி சீனாவிலிருந்து வருகிறது. குறிப்பாக, சிலிக்கன் வேஃபர்கள் (97%), கணினித் திரைகள் (67%), எரித்ரோமைசின் (98%), சூரிய தகடுகள் (83%), லித்தியம் அயன் பட்டரிகள் (75%) என முக்கியமான பல பொருட்களுக்கு இந்தியா சீனாவைச் சார்ந்திருக்கிறது.

இந்த வர்த்தகப் பற்றாக்குறை ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தின் அடிமட்டத்தை பாதிப்பதுடன், நாட்டின் தற்சார்புக்கும் ஒரு பெரிய தடையாக இருக்கிறது.

வரலாற்றுப் பக்கங்களில் இருந்து நமக்குக் கற்றுக்கொள்ள ஒரு பாடம் உள்ளது. அமெரிக்க முன்னாள் ஜனாதிபதி ரொனால்ட் ரீகன் ஒருமுறை சோவியத் ஒன்றியத்துடன் கையாண்டபோது, ஒரு முக்கியமான கொள்கையைக் கடைப்பிடித்தார். அதுதான், "நம்புங்கள், ஆனால் சரிபாருங்கள்" (Trust, but Verify). இந்த மந்திரம் சிறிய நாடுகளுக்கும், பெரிய வல்லரசுகளுக்கும் இடையிலான உறவுகளில் மிகவும் பொருத்தமானது. ஒரு வர்த்தகப் பற்றாக்குறை, வெறும் எண்ணிக்கை அல்ல; அது அரசியல் பதற்றங்கள் ஏற்படும்போது, விநியோகச் சங்கிலிகளை ஒரு அழுத்தக் கருவியாக மாற்றக்கூடிய ஒரு சக்தி. ஒரு நாட்டின் இறக்குமதிகள் முழுவதும் இன்னொரு நாட்டின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும்போது, அந்தத் தேசத்தின் சுதந்திரமான செயற்பாடுகள் கேள்விக்குள்ளாகின்றன.

ஒரு நாடு பொருளாதார ரீதியில் வலுவானதாக இருக்க வேண்டுமானால், அது தனக்குத் தேவையான முக்கியப் பொருட்களைத் தானே உற்பத்தி செய்யும் திறனைப் பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டும். மற்ற நாடுகளின் கருணைக்குக் காத்திருக்காமல், "உள்ளூர் உற்பத்தி, உள்ளூர் வேலைவாய்ப்பு, உள்ளூர் வளர்ச்சி" என்ற மந்திரத்தை நாம் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

இறுதியாக, அன்பின் உறவுகளே! இந்த உலக வர்த்தக மற்றும் இராஜதந்திரப் போராட்டங்கள், நமக்கு ஒரு தெளிவான செய்தியைத் தருகின்றன. ஒரு தேசத்தின் எதிர்காலம் அதன் மக்களிடம்தான் உள்ளது. அது வெறும் ஏற்றுமதி, இறக்குமதி எண்களில் அல்ல. ஒரு தேசம் வெளிநாடுகளின் வர்த்தக மற்றும் அரசியல் ஆதிக்கத்திலிருந்து தன்னைப் பாதுகாக்க, தற்சார்புப் பொருளாதாரத்தை நோக்கிய ஒரு பயணத்தை மேற்கொள்ள வேண்டும். இந்தப் பயணம், பரஸ்பர மரியாதை, பரஸ்பர நலன், மற்றும் பரஸ்பர உணர்வின் அடிப்படையில் மட்டுமே சாத்தியமாகும்.

நன்றி.