ஐ.நா.சபையில் ஜனாதிபதியின் உரை: ஒரு தேசத்தின் கனவு பொருளாதாரத்தின் புதிய அத்தியாயம்

 முக்கிய அம்சங்கள்

• ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்கவின் கனவு, ஒவ்வொரு இலங்கையரையும் பொருளாதார ரீதியாக வலுப்படுத்துவதாகும். இது போதைப்பொருள் மற்றும் ஊழலுக்கு எதிரான உலகளாவிய போராட்டத்துடன் பிரிக்க முடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.

• நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு ஊழல் ஒரு முக்கிய தடையாக உள்ளது, இது ஜனநாயகத்திற்கு ஆபத்தானது மற்றும் வறுமையை அதிகரிக்கின்றது. ஊழலுக்கு எதிரான முதல் படி கடினமானது என்றாலும், அதனைத் தொடர்ந்து ஆயிரக்கணக்கான இலகுவான படிகள் வரும் என அவர் நம்பிக்கை தெரிவித்தார்.

• இலங்கையின் 30 வருடப் போர் அனுபவத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, அவர் உலகளாவிய மோதல்களை வன்மையாகக் கண்டிக்கின்றார். காசாவில் மனிதாபிமான உதவியை உடனடியாக வழங்குமாறு ஐ.நா.வை வலியுறுத்தினார்.

• மதவாதமும் இனவாதமும் போரின் அடிப்படைக் காரணிகள். பில்லியன் கணக்கான பணம் ஆயுதங்களுக்காகச் செலவழிக்கப்படும்போது, மில்லியன் கணக்கான குழந்தைகள் பசியால் வாடுகின்றனர் என்பதைக் கண்டித்தார்.

சமூக பொருளாதார நிபுணரும் நோபல் பரிசு பெற்றவருமான அமார்ட்யா சென் கூறியது போல, "ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி என்பது சிலரின் செல்வத்தால் அளவிடப்படுவதில்லை, மாறாக பலரின் கௌரவத்தால் அளவிடப்படுகிறது." இந்தப் பார்வை, ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பொதுக் கூட்டத்தில் ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்க ஆற்றிய உரையுடன் மிக நெருக்கமாகப் பொருந்துகிறது. இலங்கையின் பொருளாதார நெருக்கடி, உலகளாவிய தொற்றுநோய், பணவீக்கம் மற்றும் சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்குப் பிறகு, ஒரு தேசத்தின் உண்மையான முன்னேற்றத்திற்கான வழி எது என்ற கேள்வி எழுகிறது. ஒரு நாட்டிற்குப் பொருளாதாரம் என்பது வெறுமனே GDP (மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி) புள்ளிவிவரங்கள் மட்டுமல்ல; அது ஒவ்வொரு குடிமகனின் வாழ்க்கைத்தரத்தையும், நம்பிக்கையையும், எதிர்காலத்தையும் தீர்மானிக்கிறது.

எந்தவொரு தேசமும் எதிர்கொள்ளும் அடிப்படை சவால் என்னவென்றால், பொருளாதாரம் சரிந்த பிறகு, ஒரு சமூகம் எவ்வாறு நம்பிக்கையையும் கௌரவத்தையும் மீட்டெடுக்கிறது? பொருளாதாரம் என்பது ஒரு இயந்திரம் என்றால், அதன் எரிபொருள் மக்களின் நம்பிக்கை. அந்த நம்பிக்கை சிதைந்துபோனால், இயந்திரம் எப்படி இயங்கும்? நமது ஜனாதிபதியின் பேச்சு, இந்த முக்கியமான கேள்விகளுக்கு விடையளிக்கும் ஒரு நம்பிக்கையின் ஒளியாக அமைந்தது. அவரது கனவு, ‘எனது நாட்டு மக்கள் அனைவரையும் பொருளாதார ரீதியாக வலுப்படுத்துவதே எனது கனவாகும்’ என்பது வெறும் ஒரு கோஷம் அல்ல, அது ஒரு தேசத்தின் ஆன்மாவை மீட்டெடுக்கும் ஒரு தொலைநோக்குப் பார்வை. இந்த கனவை நனவாக்க, அவர் குறிப்பிட்ட போதைப்பொருள், ஊழல் மற்றும் போர்க்குற்றங்கள் போன்ற உலகளாவிய சவால்களுக்கு எதிராகப் போராடுவது அவசியம் என்பதை அவர் தெளிவாக எடுத்துரைத்தார். இந்தச் சவால்கள் ஒரு நாட்டின் சமூக பொருளாதார அடித்தளத்தை எவ்வாறு சிதைக்கின்றன என்பதை நாம் விரிவாக ஆராய வேண்டும்.

போதைப்பொருள் மற்றும் ஊழல் ஆகியவை ஒரு நாட்டின் வளர்ச்சிக்குத் தடையாக இருக்கின்றன என்பதைப் பல சர்வதேச ஆய்வுகள் நிரூபிக்கின்றன. ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் போதைப்பொருள் மற்றும் குற்றங்களுக்கான அலுவலகம் (UNODC) வெளியிட்ட அறிக்கையின்படி, போதைப்பொருள் வர்த்தகம் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பில்லியன் கணக்கான டாலர்களைப் புழக்கத்தில் விடுகிறது. இந்த சட்டவிரோத பணம், பெரும்பாலும் குற்றவியல் குழுக்கள் மற்றும் பயங்கரவாத அமைப்புகளால் பயன்படுத்தப்படுகிறது, இது நாடுகளின் பாதுகாப்பிற்கும் உலகளாவிய நல்லிணக்கத்திற்கும் அச்சுறுத்தலாக அமைகிறது. குறிப்பாக, தெற்காசியாவில், இளைஞர்கள் மத்தியில் போதைப்பொருள் பாவனை அதிகரித்து வருவது ஒரு பெரிய சமூகப் பிரச்சினையாக உருவெடுத்துள்ளது. போதைப்பொருளுக்கு அடிமையான இளைஞர்கள், உற்பத்தித்திறன் அற்றவர்களாக மாறுவதோடு, குடும்பங்களுக்கும் சமூகத்திற்கும் பெரும் சுமையாக மாறுகின்றனர். இது நாட்டின் தொழிலாளர் சந்தையை நேரடியாகப் பாதிக்கிறது, மேலும் இளைஞர் வேலைவாய்ப்பின்மைக்கு (Youth Unemployment) வழிவகுக்கிறது.

ஊழலும் வறுமையும் ஒன்றுடன் ஒன்று தொடர்புடையவை. உலக வங்கி (World Bank) மற்றும் சர்வதேச நாணய நிதியம் (IMF) போன்ற நிறுவனங்கள் வெளியிட்ட அறிக்கைகளின்படி, ஊழல் ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி விகிதத்தை ஆண்டுக்கு 2% வரை குறைக்கிறது. இது நிதி வளங்களை சமூக வளர்ச்சித் திட்டங்களிலிருந்து திசை திருப்பி, பொதுமக்களின் அத்தியாவசிய சேவைகளான கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் குடிநீர் விநியோகம் போன்றவற்றைப் பாதிக்கிறது. ஊழல் காரணமாக, பொது நிதியிலிருந்து திருடப்படும் பணம், மருத்துவமனைகள், பள்ளிகள் மற்றும் உள்கட்டமைப்பு திட்டங்களுக்குச் செல்லாமல், சில தனிநபர்களின் பைகளில் செல்கிறது. இது சமூக ஏற்றத்தாழ்வை மேலும் அதிகரிக்கின்றது. சமீபத்திய புள்ளிவிவரங்களின்படி, இலங்கையில் வறுமைக் கோட்டுக்கு கீழ் வாழும் மக்களின் எண்ணிக்கை 2021-ல் இருந்து 2023-ல் இரண்டு மடங்காக அதிகரித்துள்ளது, இது சுமார் 11.3 சதவீதமாக உள்ளது (உலக வங்கி, 2024). இந்த அதிகரிப்புக்கு, உலகளாவிய பொருளாதார நெருக்கடியுடன், நீண்டகாலமாக நிலவி வந்த ஊழலும் ஒரு முக்கிய காரணமாகும். இதன் பாதிப்பு, கிராமப்புறப் பெண்கள், குறு மற்றும் சிறு தொழில்முனைவோர் (MSMEs) மற்றும் முறைசாரா துறையில் பணிபுரியும் தொழிலாளர்கள் போன்றோரை அதிகமாகப் பாதிக்கிறது.

ஊழல் மற்றும் போதைப்பொருள் பிரச்சினைகள் ஏன் இவ்வளவு ஆழமாக வேரூன்றிவிட்டன என்பதைப் புரிந்துகொள்ள, நாம் அதன் பின்னால் உள்ள சமூக மற்றும் அரசியல் காரணிகளை ஆராய வேண்டும். ஜனாதிபதி குறிப்பிட்டது போல, ஊழலுக்கு எதிரான நடவடிக்கை எடுப்பது ஆபத்தான விடயமாக இருக்கலாம். ஏனென்றால், ஊழல் என்பது தனிப்பட்ட குற்றம் மட்டுமல்ல, அது ஒரு சிஸ்டமிக் (Systemic) பிரச்சினை. அதாவது, அது ஆட்சியமைப்பின் அனைத்து மட்டங்களிலும் ஊடுருவி உள்ளது. ஊழலின் முக்கிய காரணம், வெளிப்படைத்தன்மையின்மை (Lack of transparency), பொறுப்புக்கூறலின் பற்றாக்குறை (Lack of accountability), மற்றும் வலுவற்ற நீதித்துறை அமைப்பு (Weak judicial system). ஊழலைத் தடுப்பதற்கான சட்டங்கள் இருந்தாலும், அவற்றை நடைமுறைப்படுத்துவதில் பல தடைகள் உள்ளன.

ஜனாதிபதி தனது உரையில் ஒரு முக்கியமான கருத்தை முன்வைத்தார்: "ஊழலுக்கு எதிரான முதலாவது படி கடினமாக இருந்தாலும் அதனைத் தொடர்ந்து 1,000 இலகுவான படிகள் வரும் என்பதில் நாம் நம்பிக்கை வைத்துள்ளோம்." இந்த நம்பிக்கையின் பின்னால், இலங்கையின் மக்கள் நீண்டகாலமாக அனுபவித்த ஏமாற்றங்களும், மாற்றத்திற்கான ஏக்கமும் உள்ளது. அரசாங்கங்களின் கொள்கை தவறுகள், உலகளாவிய அதிர்ச்சிகள், மற்றும் முறையான அரசியல் விருப்பமின்மை ஆகியவை இந்த பிரச்சனைகளை மேலும் சிக்கலாக்கியுள்ளன. உதாரணமாக, நாட்டின் மத்திய வங்கி (Central Bank) குறித்த சர்ச்சைகள், அரசின் பெரிய அளவிலான கொள்முதல் திட்டங்களில் நடந்த முறைகேடுகள் ஆகியவை நாட்டின் பொருளாதார நம்பகத்தன்மையை கடுமையாகப் பாதித்துள்ளன. இந்த ஊழல்கள், வெளிநாட்டு முதலீடுகளை ஈர்ப்பதற்கும், நாட்டின் கடன் மதிப்பீட்டை மேம்படுத்துவதற்கும் தடையாக உள்ளன. இந்த சவால்களை எதிர்கொள்ளாமல், பொருளாதார ரீதியாக வலுவான ஒரு தேசத்தை உருவாக்குவது சாத்தியமற்றது.

ஜனாதிபதியின் கனவை நனவாக்க, வெறுமனே வார்த்தைகள் மட்டும் போதாது. வலுவான, தரவு-அடிப்படையிலான மற்றும் நடைமுறைச் சாத்தியமான தீர்மானங்கள் அவசியம். ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டத்தை ஒரு தேசிய இயக்கமாக மாற்ற வேண்டும். சிங்கப்பூர் மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகளில் (e.g. Scandinavian countries) மேற்கொள்ளப்பட்டதைப் போல, வெளிப்படைத்தன்மையைக் கூட்டவும், நிர்வாக நடவடிக்கைகளை டிஜிட்டல்மயமாக்கவும், பொது சேவைகளில் மனித தொடர்புகளைக் குறைக்கவும் வேண்டும். இது லஞ்சம் வாங்குவதற்கான வாய்ப்புகளைக் குறைக்கும். மேலும், சுயாதீனமான தணிக்கை (Audit) அமைப்புகள் மற்றும் நீதித்துறைக்கு முழுமையான அதிகாரம் வழங்கப்பட வேண்டும். ஊழல் குற்றவாளிகளுக்கு கடுமையான தண்டனைகள் வழங்கப்படுவதை உறுதி செய்ய வேண்டும்.

பொருளாதார ரீதியாக மக்களை வலுப்படுத்த, புதிய கொள்கைகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும். உதாரணமாக, வேலைவாய்ப்பின்மைக்கு முக்கிய காரணியாக இருக்கும் திறனின்மை (Lack of skills) பிரச்சினையைத் தீர்க்க, இளைஞர்களுக்கு தொழில்நுட்ப மற்றும் தொழில்சார் கல்விக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டும். அரசாங்கம், தனியார் துறையுடன் இணைந்து திறன் மேம்பாட்டுத் திட்டங்களை (Skill Development Programmes) உருவாக்க வேண்டும். குறு மற்றும் சிறு தொழில்முனைவோருக்கு (MSMEs) குறைந்த வட்டியில் கடன் வழங்குவது, வரிச் சலுகைகளை அளிப்பது மற்றும் சந்தை அணுகலை எளிதாக்குவது போன்ற நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளலாம். இந்த வழியில், நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சி என்பது வெறுமனே பெரிய நிறுவனங்களைச் சார்ந்திருக்காமல், அடித்தட்டு மக்களின் பொருளாதார வளர்ச்சியை மையமாகக் கொண்டதாக இருக்கும். ILO (International Labour Organization) போன்ற சர்வதேச அமைப்புகளின் வழிகாட்டுதல்களின்படி, முறைசாரா தொழிலாளர்களுக்கான சமூக பாதுகாப்புத் திட்டங்களை (Social Protection Programmes) உருவாக்குவதும் மிக அவசியம்.

ஜனாதிபதி தனது பேச்சில் காசா பிரச்சினையையும், உலகளாவிய போர்களையும் கண்டித்ததன் மூலம், பொருளாதார வளர்ச்சி என்பது மனிதநேயமற்றதாக இருக்கக் கூடாது என்ற கருத்தை வலியுறுத்தினார். ஒரு தேசத்தின் வெற்றி என்பது அதன் ஆயுத பலத்தாலோ, போரினால் ஏற்பட்ட வெற்றிகளாலோ தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை; மாறாக, அது அமைதியையும் மனித உயிர்களையும் பாதுகாக்கும் அதன் திறனால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. மைக்ரோ கிரெடிட்டின் (Micro-Credit) தந்தை என அறியப்படும் முகமது யூனுஸ் கூறியது போல, "சமூக தொழில்முனைவு என்பது பணம் சம்பாதிப்பது பற்றியது அல்ல, அது மனிதகுலத்தின் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பது பற்றியது." ஜனாதிபதியின் உரை, இலங்கையின் பொருளாதாரம் மற்றும் சமூகத்தை மீட்டுருவாக்கம் செய்வதற்கான அவரது கனவு, இந்த உலகளாவிய மனிதநேயத்தின் ஒரு பகுதியாகும் என்பதை உணர்த்துகிறது.

நாம் ஒரு தேசமாக, பொருளாதார முன்னேற்றத்தை வெறுமனே GDP புள்ளிவிவரங்களால் அளவிட முடியாது. ஒரு நாடு, போரின் துயரத்தை அனுபவித்த பிறகு, அமைதி மற்றும் மனிதநேயத்தின் முக்கியத்துவத்தை முழுமையாக உணரும். இந்த அனுபவத்தின் அடிப்படையில், ஜனாதிபதி கூறியதுபோல, "போரால் உயிரிழந்த மற்றும் பாதிக்கப்பட்டோரின் பெற்றோர், மனைவிமார் மற்றும் குழந்தைகள் இன்னொரு போரை விரும்ப மாட்டார்கள்." என்று அவர் ஆணித்தரமாக கூறியது, எமது நாட்டின் வலி மிகுந்த அனுபவத்தின் வெளிப்பாடு. 30 வருடப் போரின் துயரத்தை அனுபவித்த ஒரு தேசமாக, பொருளாதார வளர்ச்சி மட்டுமல்ல, நீடித்த அமைதியும், சமூக நல்லிணக்கமும் அவசியம். குறிப்பாக, உலக சமூகம் மிகுந்த ஆவலுடன் எதிர்பார்த்து நிற்கும், தமிழ் மக்களின் நீண்டகாலமாகத் தீர்க்கப்படாத அரசியல் பிரச்சினைக்கு ஒரு நியாயமான, நிரந்தரத் தீர்வைக் காண்பதும், ஒரு தேசமாக நாம் முன்னேற மிக முக்கியமானது. இந்த அனுபவம், நமது பொருளாதாரப் பாதை, மற்ற நாடுகளைப் போலன்றி, அமைதி மற்றும் மனிதநேயத்தை மையமாகக் கொண்டதாக இருக்க வேண்டும் என்ற செய்தியை நமக்கு அளிக்கிறது.

ஆகவே, நாம் இனி வளர்ச்சியின் அளவுகோல்களை மாற்றிக்கொள்ள வேண்டும். பொருளாதாரம் முன்னேறும்போது எத்தனை பேர் வறுமையில் இருந்து வெளியேறினார்கள், எத்தனை பேரின் கண்ணீர் துடைக்கப்பட்டது, எத்தனை குழந்தைகளுக்குக் கல்வி கிடைத்தது என்பதை நாம் அளவிட வேண்டும். நாம் இப்போது ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை ஆரம்பித்துள்ளோம். இந்த அத்தியாயம் வெற்றிகரமாக இருக்க, நாம் தனிப்பட்ட லாபத்தை விட சமூகத்தின் நலனுக்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும், ஊழலுக்கு எதிராகத் துணிச்சலாக நிற்க வேண்டும், போருக்கு எதிராகக் குரல் கொடுக்க வேண்டும். நமது வளர்ச்சி என்பது GDP புள்ளிகளில் அல்ல, மாறாக உயர்ந்துவரும் ஒவ்வொரு வாழ்விலும், மீட்கப்படும் ஒவ்வொரு கௌரவத்திலும் அளவிடப்பட வேண்டும்.